De kracht van het onverwachte

11.09.2021

Vrijdag 20 augustus. Start van mijn opleiding tot Intermittend Living Coach. Ik heb net vijf weken vakantie (inclusief de luchtroute 😊) achter de rug. Lees: ik heb genoten van gezelschap, lekker eten en drinken, … en ben fysiek niet bepaald in topvorm 😉. En daar sta ik dan tussen een groep van bijna 40 afgetrainde mensen, mensen waarbij sport en gezondheid duidelijk een prominente plaats in hun leven  innemen. Ik hoor die avond dat het een intense week wordt. Dat we diep zullen gaan. Dat we zullen strijden. Dat we over onze grenzen zullen gaan. Ook en zeker op fysiek vlak.

Oei, ik had dit even verkeerd ingeschat of toch niet verwacht. ‘Verwacht het onverwachte’ was dan ook de rode draad doorheen deze week. We hadden vooraf bijna geen info gekregen. Bewust. Ik verwachtte dan ook een ‘normale’ opleiding. Er werd vooraf ook niet gepeild naar mijn fysieke conditie. Ik dacht dus ook niet dat dat van zo’n belang zou zijn.

Niet dus. Had ik dit vooraf geweten dan had ik me op zijn minst wat voorbereid. Of misschien zelfs niet ingeschreven. Want met mijn gevoeligheid voor astma is intens en explosief bewegen niet aan de orde. Zo dacht ik toen toch. Even vraag ik me af of ik er nog aan kan ontsnappen. Maar ik draai al snel de knop om. Ik weet dat ik mentaal sterk ben en het mentale van grote invloed is op het fysieke. Ik reken dus op mijn mentale kracht.

En die heeft mij niet in de steek gelaten! Ik beleefde een topweek! Ik heb van elke minuut genoten. Van de groep, van de nieuwe inzichten, van de heerlijke maaltijden, van de prachtige natuur, van de fijne connecties, … maar evengoed genoten van (de ervaring van) het afzien, van de hitte, de koude, de uitputting, het eten- en watervasten, de hypoxie, de hypo en hypercapnie, de onderbroken nacht en van nog meer ‘speciale interventies’ 😉

En niet in het minst genoot ik van mijn letterlijk herwonnen adem! Ik heb mijn puffer geen enkele keer nodig gehad. Iets wat ik absoluut niet voor mogelijk hield, zeker gezien de inspanningen die ik heb geleverd en mijn reeds jarenlange haat-liefde-verhouding met wat die gevoeligheid voor astma in mijn leven komt doen, wat het me komt leren, wat het me komt vertellen. Het is al een lange zoek én vindtocht. En wat heb ik tijdens die week veel gevonden!

Ik vond er heel krachtige ervaringen en nieuwe inzichten. Ik vond er ook heel veel bevestiging van hoe ik nu al leef. Ik had me vrij impulsief ingeschreven voor de opleiding omdat ik het gevoel had dat het ‘intermittend living’ gegeven me wel zou liggen, bij me past. Ik volgde een webinar en schreef me in. Zo gaat dat meestal bij mij. Wanneer iets goed/juist voelt ga ik er nogal snel voor zonder er nog veel over na te denken of me verder te informeren. En nog nooit heb ik spijt gehad van deze ‘buikgevoel-keuzes’. Nu ik er zo bij stil sta, zou het wel eens kunnen zijn dat de ‘verkeerde’ keuzes die ik maakte in mijn leven de beredeneerde keuzes waren. Ik heb hier een mooi voorbeeld van en schrijf hier misschien nog wel eens een aparte blog over.

Intermittend living betekent ook zoveel mogelijk structuur uit je leven halen. Ons lichaam en onze geest hebben geen baat bij structuur. Laat ik nu net heel weinig structuur hebben in mijn leven. Zelfs al ben ik ondernemer in combinatie met een groot gezin (5 kinderen). En toch loopt alles zonder die geplande structuur. De structuur komt er organisch vanuit leven in het hier en nu.

Intermittend living gaat eigenlijk ook heel erg over leven in het hier en nu en structuur en planning daar zoveel mogelijk buitenhouden. Ook de intermittend living ‘interventies’ (koude, warmte, dorst, honger, hypoxie, hypo en hypercapnie, slaaponderbreking, …) pas je toe zonder er een structuur in te steken. Helemaal mijn ding. Ik heb al altijd afgehaakt op ‘moeten’, op teveel structuur, … en nu werd dit vanuit evolutionaire en fysiologische hoek bevestigd. Ik kan vandaag beslissen om de komende 2 weken niets te eten. Ik kan vandaag beslissen om morgen 50 km te gaan wandelen. Ik kan vandaag beslissen om binnen een drie dagen een week op creatiedagen te gaan in het buitenland. …. En steeds opnieuw blijkt dat dan ook nog eens oke te zijn of zelfs te kloppen voor mijn omgeving, voor mijn gezin. Dit is echter niet de manier van leven die meesten hebben geleerd of gezien. Jammer. Het ‘intermittend’ leven op zovele fronten heeft me al zoveel gebracht.

Is het niet zo dat in het onverwachte ook het mooiste, het beste, het meest spontane, het kloppende ligt, … ? Denk maar eens aan onverwacht bezoek of onverwachte ontmoetingen. Maar wil je de kracht van het onverwachte ervaren, dan dien je hier ruimte voor te maken. Als heel je leven helemaal gestructureerd en volgepland staat, geef je het onverwachte geen kans.

Ik volgde ook niet in alles tijdens die week. Ik deed het op mijn manier. We werden bij bepaalde ‘opdrachten’ aangemoedigd om tot het uiterste te gaan, om op wilskracht te gaan, om te strijden, om te concurreren, … Maar ik voelde dat dat niet mijn manier zou zijn om het meeste uit mezelf te halen. Ik ben op een punt in mijn leven dat ik niet meer in forceren en al helemaal niet in strijd of in concurrentie ga. Ik ga met niemand in strijd. Niet met mezelf, niet met een ander, niet met een groep. Op geen enkel vlak. Maar toch ging ik elke ‘opdracht’ voluit aan en ‘presteerde’ ik zelfs goed. Niet op wilskracht of op karakter, maar helemaal vanuit connectie en verbinding met mezelf, met mijn lichaam.  

Zo hebben we tijdens die week naast het koud douchen en minutenlang zitten in de koude rivier tijdens de lange wandelingen (15-20-25 km aan stevig tempo!) ook 8 keer 5 minuten in een ijsbad gezeten. Ik heb daar geen ervaring in, maar dat ging me heel goed af. Velen kwamen me dan ook vragen hoe ik dat deed, wat mijn ‘geheim’ was?

En ook hier was mijn sleutel niet in strijd of weerstand gaan. Velen gingen in weerstand en dus in stress. Ze zagen er tegenop. De gedachte aan 5 minuten in ijskoud water moeten zitten, wekte weerstand en stress op. Ik ging in de acceptatie. Ik accepteerde dat we telkens 5 minuten in dat ijskoude water gingen zitten. Ik accepteerde ook dat het water koud was. En telkens ik in dat bad ging zitten maakte ik ‘contact’ met het water in plaats van mezelf ervan af te scheiden. Tegelijkertijd visualiseerde ik warmte in mijn lichaam en was ik er me heel bewust van dat zitten in dit ijsbad heel goed was voor mijn lichaam en ik daar veel voordeel uit zou halen. Dit alles maakte dat ik vanuit acceptatie, overgave, toewijding en bewustzijn heel makkelijk 5 minuten in dat ijsbad kon zitten en ik denk dat ook 10 of 15 minuten me zou lukken. Zonder te forceren.

Het heeft me deugd gedaan. Ik heb zoveel gevoeld in mijn lichaam en voelde me herboren. Het voelt als een reset. Het deed me goed ook weer eens heel sterk in het fysieke te gaan. Ik ben afgelopen jaren sterk bezig geweest met bewustwording op het emotionele, mentale en spirituele vlak. Dat ben ik nog steeds, maar ik voel dat ook aandacht voor het fysieke iets heel belangrijk is en blijft en de andere ‘zijns-toestanden’ ondersteunt.

Mijn ervaringen en inzichten neem ik mee in mijn routes en ook een nieuwe route is in de maak. Het wordt de ‘Teen & Tander – route’, dat wordt gegarandeerd ‘t één en ‘t ander’ 😉

De kracht van het onverwachte heeft ook heel veel te maken met de wet van synchroniciteit. Het wonder van synchroniciteit is en was ook nu weer de rode draad doorheen de luchtroute eind juli. Wat was ook dat weer een krachtige week. Ik heb jullie er nog niet over gedeeld. Er komt ook hier nog wel een blog over. Benieuwd wanneer het komt in mijn ongestructureerde en ongeplande agenda met ruimte en mogelijkheden voor het onverwachte.

Barbele

Op de gestructureerde 😉 kalender

Maandag 20 september |Webinar van in de knoop naar uit de knoop | Gratis | 9u30 en 19u30 (duur: 75 à 90 minuten)

Maandag 18 oktober |Route self | 9u30-18u

Wie de route SELF reeds heeft gevolgd heeft en dit opnieuw wil volgen, kan hier een keer-e-keer-were-ticket boeken.

11-15 november | Herfstroute | Morvan (Frankrijk) | Lanceerprijs: 990 (663 euro via KMO Portefeuille) | Nog 3 plaatsen