Logo Image

Gebuisd voor opvoeden

13.06.2019

Ik ben opgegroeid als oudste in een gezin met negen kinderen en ben zelf mama van vijf kinderen (tussen 10 en 18 jaar). Ik kom echter niet vaak expliciet ‘naar buiten’ met hen, althans niet in de online sociale ‘buitenwereld’. En toch valt er veel over hen te vertellen, is er veel om mee naar buiten te komen, veel om uit te leren, veel om trots om te zijn. Waarom ik het dan toch niet doe? Enerzijds omdat dit niet hun vraag is en ze zichzelf ook helemaal niet profileren op social media. Maar ik voel dat er nog een reden is … namelijk dat alles hier in ons gezin goed gaat, heel goed zelfs, zo goed dat het misschien ongeloofwaardig kan overkomen. En dat goed gaan, gaat dan nog op een  simpele manier. Ik durf het soms bijna niet uit te spreken, maar eigenlijk vraagt mijn toch wel grote gezin niet echt veel van mij. In die zin dat ik mijn gezin en al wat hiermee gepaard gaat nooit als ‘een opdracht’ aanvoel, als iets wat moet. Integendeel, mijn kinderen geven mij vooral energie. Mijn gezin is ook helemaal geen beperking voor wat ik allemaal wil en doe, integendeel, ik word erin gestimuleerd. Ze vinden het dan ook vreemd dat ik er deze examenperiode eens ben. Afgelopen jaren zat ik bijna telkens in het buitenland tijdens hun examens*. Moet jij niet op reis, euh …gaan werken, mama? Zeggen ze me dan met een knipoog 😉 Ze genieten nu des te meer van het fruit dat ik voor hen schil, boterhammen die ik voor hen smeer, eten dat ik voor hen klaarmaak. Ook al zeggen ze dat niet met zoveel woorden 🙂

* Lees ook mijn blog: durf jij overbodig te zijn?

Onze kinderen stellen het heel goed op vele vlakken. Ze zijn gezond, ze doen het goed op school, ze amuseren zich in hun hobby’s en zijn er ook goed in, ze zitten goed in hun vel, ze weten heel goed wat ze willen en wat ze niet willen, ze staan sterk in zichzelf, ze zijn heel weinig tot niet beïnvloedbaar door anderen… En dat allemaal ‘zonder opvoeding’. Althans geen opvoeding in de klassieke betekenis van het woord. Want eigenlijk geloof ik niet in het ‘concept’ opvoeden. Een concept dat is ontstaan vanuit een soort wantrouwen in de zelfstandige ontwikkeling van een kind en een wantrouwen in je eigen autonomie en aanvoelen als ouder. Een opvoedingsconcept als houvast, als iets om op terug te vallen vanuit onzekerheid in jezelf en wantrouwen in de ander. Een concept waar zoveel contradictie en tegenstrijd in zit.

Opvoeden … Het gebeurt vanuit de diepste gevoelens van liefde en tegelijkertijd is het bij velen een grote bron van stress en frustraties.

Opvoeden … Het is bedoeld voor het welzijn van de kinderen, maar is vaak gebaseerd op de eigen wensen en behoeften van de ouders, zoals: gezien en erkend worden als een ‘goeie ouder’.

Opvoeden … Iets wat vaak voortvloeit vanuit de opvatting hoe een kind zou moeten zijn, wie een kind moet worden in plaats van de volheid en het volwaardig zijn van je kind met nieuwsgierigheid te ontdekken.

Opvoeding  … het lijkt mij soms een soort wetenschap, weten-schap, of weten op een schap.

We kunnen alles wel weten en begrijpen vanuit die pedagogische opvoedingswetenschap, maar dat weten brengt ons vaak niet verder in de realiteit. Het zit vol goeie bedoelingen, maar het weten, de theorie en de methode werken niet (meer). In plaats van onze ‘weten-schap’ over opvoeden in twijfel te trekken, twijfelen we eerder aan onze kinderen en aan onszelf.

Bewust ouderschap gaat voor mij dan ook niet over het goed doen of het juiste doen, maar over samen onderweg zijn, samen ontwikkelen. Over leven en laten leven. Over voelen, denken en handelen in het moment.

De essentie van (het) leven, zou dat niet leven zijn? Ben jij dat ook aan het doen? In alle aspecten van je leven? Werk, relaties, kinderen, …

Moeten kinderen wel opgevoed worden? In de ogen van de klassieke pedagogie uiteraard wel.  Ik heb eerder het idee van niet, althans niet in de klassieke betekenis die er aan opvoeden wordt gegeven. Kinderen zijn geen lege vaten die gevuld moeten worden met onze opvattingen, ideeën en ervaringen. Alles zit al in hen. Het is wel aan ons om een context te creëren of hen de mogelijkheid te bieden zelf een context te creëren zodat dat wat al in hen zit tot groei en ontwikkeling kan én mag komen. Ik gaf van 2000 tot 2011 trouwens les als docent aan de lerarenopleiding. Mocht ik nu deelnemen aan het examen pedagogie zou ik wellicht grandioos gebuisd zijn als ik eerlijk, en niet vanuit de weten-schap, op de vragen antwoord. Gebuisd want ….

En wat is het resultaat bij ons? Ze gaan slapen wanneer ze moe zijn. Ze stoppen uit zichzelf met hun schermen en gaan dan buiten spelen. Paul, mijn man, krijgt op de terugweg van zijn werk vaak telefoon met de vraag of ze een koekje mogen hebben, terwijl er nooit gezegd of afgesproken is geweest dat ze dat moeten vragen. Ze zijn beleefd, terwijl we nooit gehamerd hebben op  ‘dankjewel’, ‘alsjeblieft’ of ‘goeiedag’, toch niet onder de vorm ‘en wat zeg je nu?’ Ze plannen hun school-en studie organisatie zelf en nemen hier hun eigen verantwoordelijkheid in… Ze zijn op dit moment (nog) niet geïnteresseerd in uitgaan en drinken.  En nog een resultaat: een heel warme, open, eerlijke band met elkaar en met ons, …

Kleine kinderen kleine zorgen, grote kinderen grote zorgen? Dat zijn zo van die uitspraken die je kan gaan geloven. Ik kies ervoor om daar niet in te geloven, toch niet te geloven dat dat zo moet zijn. En uiteraard zijn onze kinderen ook al door bepaalde processen gegaan en weet ik dat ze er nog uitdagingen op hun pad komen, dat ze tegen muren zullen lopen. En maar goed ook. Dat doen wij ook. Maar dat hoeft nu niet onze zorg te zijn.

Loopt het echt zo vlot en simpel? Ja, eigenlijk wel. Over het algemeen is er vooral flow, warmte, gezelligheid, levendigheid. En uiteraard zijn er hier ook ruzies, momenten van stress, momenten dat het allemaal ‘in de soep’ loopt, … En dan gaat het er vaak over dat er ook gewoon te laten zijn, deel te laten uitmaken van leven, het geen te grote impact te laten hebben.

Met dit schrijven wil ik helemaal niet zeggen dat onze aanpak, dé aanpak is of een aanpak is die werkt voor iedereen. Maar voor ons werkt ze heel goed. Ik ben er dan ook van overtuigd dat het in veel gezinnen veel vlotter en aangenamer zou verlopen als wat minder opgevoed, en wat meer geleefd zou worden.

Hebben we dan geen verantwoordelijkheid als ouder? Uiteraard wel. Maar het is niet onze verantwoordelijkheid om onze kinderen gelukkig te maken***. Wel om onszelf gelukkig te maken en onze eigen dingen ‘op te kuisen’, dan hoeven we niet op te voeden vanuit projectie, verwachtingen en compensatie. Dan hoeven onze kinderen ons niet constant ‘de spiegel voor te houden’. Want misschien ligt net daar de grootste bron van stress en frustraties binnen opvoeding. *** Blog: Jij gelukkig? Ik ook!

Wat voor mij dan een goeie ‘opvoeding’ is? Het mooiste dat je je kinderen volgens mij kan geven is je eigen weg te durven gaan, gaan voor je eigen geluk, jouw talenten, jouw potentieel ontdekken en ook gebruiken. Is het dat niet wat je ook het allerliefste wil voor je eigen kinderen? Dat ze hun hart volgen, hun weg gaan en hier gelukkig in zijn? Wat biedt de grootste garantie dat ze deze weg zullen gaan denk je?

Of ik dan helemaal geen houvast, geen leidraad heb in het omgaan met mijn gezin? Ja, zeker wel. Deze leidraad heb ik ook verwerkt in 10 ‘wegwijzers’, 10 fundamentele en universele basisbehoeftes van elke mens die ik vertaal naar ‘opvoeding’. Ik deel deze wegwijzers in het gratis webinar ‘Opgroeien is simpel, maar niet altijd gemakkelijk’. Donderdag 20 juni om 19u30 geef ik dit webinar live. Kan je er dan niet bij zijn, maar wil je wel weten wat deze wegwijzers zijn? Registreer je dan op een ander moment waarop je een replay van dit webinar kan bekijken. Live of replay, registreren kan via dezelfde link:

https://compagnon-de-route.webinargeek.com/opgroeien-is-simpel-maar-niet-altijd-gemakkelijk

Heel graag tot dan,

Barbele

P.S Is het de 1ste maal dat je mijn blog in je mailbox ontvangt. Dit komt omdat we een lenteschoonmaak hebben gedaan in onze mails en onze lijsten.

We werken vanaf nu met 1 metgezellenlijst. Als metgezel maak je je leven (terug) simpel met onze authentieke blogs en schrijfsels, stevige eye-openers en betekenisvolle reminders. Je gegevens updaten kan hier.

Zeg je liever gracieus ‘nee’, schrijf je dan hier uit.

Kies voor een mailbox waar je gelukkig van wordt. Dat doen wij ook 😉

Facebook Logo Logo Image

Laat hier een bedenksel, ervaring,… achter Barbele Cancel Reply



Bedenksels (5)

  • Pascale says:

    Dag Barbele, jullie lenteschoonmaak weerspiegelt duidelijk jullie trouwe fans. Content dat ik mezelf aan deze club voegde, je blog steeds een belangrijke energiegever voor mij. Ook plezant zo mijn goesting voor schrijfsels via een klein bedenkseltje (al) te laten worden. Opvoeden aha … Ben ik nu gebuisd of geslaagd? Geweldig de metamorfose die ik ondergaan heb… Hoor het mezelf allemaal nog zeggen ‘En wat zeg je nu?’ enz., enz., … zelf opgevoed in de klassieke betekenis, een groot schap ‘zo hoort het’. Neen, ik kan het niet meer constant ‘binnen de lijntjes kleuren’. Het is zo zalig om ook buiten de lijntjes te gaan. In je eigen spiegel durven kijken via je kinderen, confronterend en verrijkend. Jazeker, de juiste context bieden door zelf in de juiste context te Leven. Genieten dus maar van de ontdekkingsreis die we samen maken, met vallen en opstaan. Ook al is groeien simpel maar duidelijk niet altijd gemakkelijk, ik vind het fijn om evenals jij steeds minder een ‘zo hoort het ouder’ te zijn. Geweldig te vernemen dat er interessante boeken in volle groei zijn. Het formaat van jouw boek evenals dat van Naomi, is dan ook de referentie voor de afmetingen van mijn eigen boekenkast op maat in mijn eigen kotje! Ik maak er graag in plaats van een weten-schap een groei-schap van …, kwestie van mezelf in het nu te delibereren. Ijverige of euh …bijzondere groetjes, Pascale

  • Anneke says:

    Wat een geheugensteuntje Barbele is je blog alweer.Doet me alweer denken aan je boek die je hopelijk ooit nog eens zult uitgeven ” hoe voeden kinderen ouders op”?? Ik hoor velen al denken en zeggen, Barbele heeft goed praten, dat is theorie, en toch voel ik zo’n echtheid in je woorden Barbele. Dus voor mij absoluut GEEN THEORIE, maar een grote waarheid!
    Geen stress, gewoon een gevoel van VRIJHEID, van GELUK, CONTENTEMENT is enorm voelbaar in deze manier van opvoeden, dat is je kinderen loslaten en hen laten uitgroeien tot wie ze ZELF WILLEN EN MOGEN ZIJN.

    Zoals ik het al meerder malen heb gezegd en geschreven, herhaling is en blijft de moeder van de leerschool!!! Blijf deze wijsheid maar herhalen Barbele want voor mij voelt het vooral ontspannen en leuk aan.
    Spijtig genoeg kan ik het niet altijd zelf toepassen zoals jij dat kunt, maar ik blijf er zeker in geloven, zeker alweer na het lezen van je super blog, dat het me ooit zelf wel eens zal lukken.!! Ik ben er mij in alle geval héél bewust van.
    Zoals ik in vorige mail ook kan lezen wil ik ook nogmaals HERHALEN Barbele ik blijf eeuwig een grote fan van jou, zelfs van op afstand.
    Je verbondenheid blijft voor altijd voelbaar.
    Bedankt en lieve groetjes

    • Barbele says:

      Dank je wel Anneke. En aan dat boek wordt komende zomer verder gewerkt. Het komt sowieso op de markt op het juiste moment 🙂

  • Birgit says:

    Barbele, prachtige blog en voor de lezers die u niet persoonlijk kennen. Wat hier staat is dus echt allemaal waar! Vertrouwen en geloven in hun eigen kunnen, dit is hetgeen we als ouder over moeten beschikken. Onze kinderen zijn al prachtmensjes… we hoeven ze niet te creeeren. Integendeel hen beperken maakt veel kapot. Ik zei het al veel… Barbele… ik ben en blijf fan😉

  • Lees meer

    Lees meer

    29.02.2024

    Tijd om het even te hebben over tijd?

    Heb je wat priori-tijd voor een stukje over tijd op deze 29ste februari? Een ‘extra-time’ da

    Lees meer

    Lees meer

    19.02.2024

    Pocast over spiritualiteit, new age en geloof

    Terug van een weekje bergen, zon en sneeuw. Het heeft mij en ons goed gedaan. Onderweg terug naa

    Lees meer

    Lees meer

    08.02.2024

    De boeken neergelegd

    Ik zit in een periode waarin ik heel veel aan het afronden, afsluiten en loslaten ben. Van hieruit

    Lees meer

    Lees meer