Logo Image

Ik blokkeer. Voor het eerst.

09.05.2022

Ik ben mensen aan het blokkeren. Zowel online als offline. Voor het eerst in mijn leven.

Ik kan nochtans veel verdragen, ik kan veel ver dragen.

Anders denken, anders kijken, anders zijn, anders voelen, anders zien, anders doen, … Ik kan het echt laten zijn. Ik kan ook de uitingen van al dat ‘anders’ ook laten zijn. Zelfs als dit zich toont in oordeel, in irritatie, in projectie, in jaloezie, in weerstand, in aanval … Ik kan het verdragen. Ik kan het ver dragen.

Ik kan het laten zijn. … Vooral laten zijn bij de ander.

Ik volg hier intussen al ongeveer 12 jaar actief opleiding in. Aan de universiteit van het Leven. Met een grote verscheidenheid aan ‘didactische werkvormen’, personages en inhouden. Een universiteit die ik iedereen aanraad. Alles is er op maat. De prijs die je betaalt, het uurrooster, de locatie van de ervaringen en de inzichten, de aard van de lessen, de intensiteit van de lessen, de duur van de lessen, de leraars, je klasgenoten … 😉

Ik heb het gevoel dat ik,  zonder dat ik me er bewust voor ingeschreven had, aan een volgende of een verdiepende module begonnen ben.

Ik merk namelijk dat er een shift komt in de vorm van dat laten zijn. Dat dat laten zijn een actievere bijdrage van me vraagt dan het er gewoon te laten zijn, waardoor het op een manier toch aanwezig blijft en toch ruimte en energie inneemt. Er wordt van mij gevraagd ‘dingen’ nog meer te laten bij die ander, en dus nog minder bij mij, door er zelf actief afstand en afscheid van te nemen. Onder andere door te blokkeren. Letterlijk en figuurlijk. Ook al voelt dit tegen mijn ver-draag-zame natuur in…

Ik hoef het niet toe te staan dat mensen me in mijn eigen ruimte openlijk benoemen als iemand waar niet mee te praten valt, iemand die constant angst creëert, iemand die extreem rechts is, iemand die onwaarheden verspreidt, iemand die polariseert, iemand die in grote angst leeft maar doet alsof het goed met ze gaat, … En ik hoef dit al zeker geen platform te geven. Ik hoef het ook niet toe te laten dat anderen dit onderschrijven en ondersteunen binnen mijn ruimte. Ik hoef het niet toe te laten dat mensen me enkel volgen om voer te hebben om te oordelen, te roddelen of te schieten.

Daar komt nu wellicht bij dat ik zelf censureer, terwijl ik dat aan de kaak stel …  Dat laat ik dan maar zijn.

En nee, ik ben hier niet naïef in. Er wordt gepraat en geroddeld. Er is projectie, afgunst en jaloezie. En dit hoeft niet compleet uit de ‘rand van’ mijn leven te verdwijnen. Dat mag er in bepaalde mate gewoon zijn. Ik kan dat verdragen. Ver dragen door het net niet te dragen, maar het er gerust te laten zijn.

Maar soms voel je een grens. Die voel ik nu en die heb ik te respecteren. Ten opzichte en voor mezelf.

Zo hoef ik het ook niet toe te laten dat iemand  me na het blokkeren via andere wegen blijft bestoken met argumentaties en bewijzen dat ik toch echt wel een angstige, gevaarlijke narcistische psychopaat moet zijn waartegen de mensheid beschermd moet worden.

Ik hoef ook niet te stoppen met spreken en daarmee de weg voor verdere ontmenselijking van mensen met een ‘andere stem’ te ondersteunen. En nog een belangrijker reden om niet te stoppen met spreken is dat spreken, ook onder de vorm van schrijven, voor mij in eerste instantie een middel en uitdrukking is van zingeving. Daar waar mijn hele leven en wezen in essentie om gaan. Daar waar er collectief een enorme nood aan is. Vanuit een enorm tekort.

Het klinkt wellicht veel zwaarder dan het is en dan hoe ik het ervaar. Dit gebeurt niet in grote mate in mijn leven. Helemaal niet. Het is gewoon even aanwezig en even best intens. Meer aandacht hoeft er dan ook niet aan gegeven te worden. Ik zie en ervaar het eerder als illustratief voor een thema die momenteel sterk opspeelt in het collectief waar er een gigantisch grote opkuis bezig is. Een opkuis die zich ook toont in vele mensenlevens.

Vele mensen kunnen de neiging hebben om terug ‘in hun schulp’ te kruipen wanneer hen de mond wordt gesnoerd op velerlei manieren. En net dat is nu niet de bedoeling volgens mijn innerlijke kompas. Het is net de bedoeling dat je je plek en ruimte inneemt en blijft innemen. En dat je niet toelaat dat jouw plek, jouw ruimte, jouw energie, jouw stem naar beneden gehaald, misbruikt of vervuild wordt. Dat vraagt van je om grenzen te trekken, om op je strepen te staan.

Op je strepen staan heeft niets met hardheid te maken, maar alles met zelfrespect. Het gaat over je grenzen kennen, voelen en die respecteren. En dat kan ook met en vanuit een zachte duidelijkheid.  Je kan dus ook zacht op je strepen staan. Of op zachte strepen 😉

Ik merk, hoor en zie dat velen momenteel uitgenodigd worden om grenzen te zetten. Om dat zelf en actief te doen. Online en offline. In vriendschappen. In relaties. In families. Op het werk. Binnen systemen. …

Het allerbelangrijkste hierbij in mijn ervaring – en wat de essentie is van wat ik eigenlijk wil meegeven met dit schrijven – is de intentie van waaruit en waarmee je dit doet.

Trek je grenzen, sta op je strepen vanuit zelfrespect, als een uiting van zelfrespect. Blijf heel goed bij jezelf, maak contact met jezelf op het moment dat je die grenzen trekt. Op het moment dat je bepaalde niet-(meer)-over-mijn-grens-keuzes maakt, -uitspraken doet, -knopen doorhakt, -banden verbreekt en WEET en VOEL heel goed dat je door dit te doen of te zeggen jezelf respecteert. Dit is een heel andere intentie en heel andere energie dan wanneer je dit vanuit frustratie en kwaadheid op de ander doet. Een heel ander intentie en energie, met ook een heel ander resultaat of beleving van het resultaat als gevolg.

Ik blokkeer dan ook niet onmiddellijk. Ik voel eerst of en wat het met me doet en waar het me toe uitnodigt. In bovenstaande gevallen was dit tot nu meestal ‘laat het zijn, ga er niet op in’. Nu is het ‘laat het zijn, maar niet meer in mijn ruimte’. Ik hoef dit niet toe te laten. Ik ‘blokkeer’ dus vanuit een rust en vanuit zelfrespect. Van hieruit is het ook veel makkelijker om niet in te gaan op de aanvankelijke verleiding tot verantwoording, verdediging of tegenaanval. Een neiging die ik in eerste instantie ook bij mezelf vaststel. De woorden om scherp en mogelijks ook cynisch te reageren komen zeker in me op. En wat vind ik ze vaak sterk, gevat en to the point 😊 Maar ook dat stel ik dan gewoon vast. Of ik schrijf ze even neer voor mezelf. Ik publiceer ze echter niet zolang ik enige vorm van frustratie, kwaadheid, onrust, onrechtvaardigheid, onmacht, … voel. Het enige wat in dit geval aankomt is die emotie en dan mag je gegarandeerd weer een tegenaanval op die emotie verwachten.

Wanneer ik de zin, de reden, de uitnodiging zie kom ik als vanzelf terug in een rust en lost de behoefte om te reageren op ‘in het niets’.

Dit uit het leven gegrepen en tegelijk slechts ‘illustratieve’ voorbeeld zie ik vooral als een signaal, een teken om alert te zijn in tijden waarin vele collectieve frustratie en agressie wordt uitgewerkt op zij die hun ideologie of het narratief niet ondersteunen. Ik hoef dat object van frustratie en agressie niet te zijn. Ik stel me hier dus ook zo min mogelijk beschikbaar voor op. Zonder me weg te steken of mijn stem te laten snoeren.

Wel treffend dat ik net nu het boek ‘de psychologie van totalitarisme’  van Mattias Desmet aan het lezen ben en waar ik rond dit thema heel veel herkenning in terugvind in zowel mijn kleine persoonlijke wereld als in de grote massa-wereld. Hoe het grote zich constant weerspiegelt in het kleine. En hoe we vanuit dat ‘kleine’ een niet te onderschatten invloed uit kunnen oefenen op dat collectieve ‘grote’.

Ik kijk er dan ook heel erg naar uit Mattias te mogen ontvangen op 24 mei. Ik denk dat Mattias naast een realistische kijk zonder veel omwegen, ook een hoop-volle boodschap weet te brengen. Niet in het minst de boodschap over het belang van jouw waarheid, op welk terrein ook, te blijven spreken. ‘Blijf jouw waarheid spreken, ook al beeft je stem’ is alvast een uitspraak van Mattias die ergens is blijven hangen.

Er zijn nog plaatsen vrij op dinsdag 24 mei. De lezing gaat door van 19u tot 21u. Aansluitend kan je vragen stellen en eventueel een boek laten signeren bij een hapje en een drankje.

Bijdrage voor deze avond (lezing + receptie) in een uniek groen kader is 15 euro. Inschrijven kan via mail naar barbele@compagonderoute.be

Heb je nog wat ik ‘ik-sta-op-mijn-strepen-kracht’ van doen? Er zijn ook nog steeds ‘ik-sta-op-mijn-strepen-kousen’ in voorraad. Ook al is het niet direct kousen-weer momenteel, ze kunnen toch van nut en waarde zijn😉

Intussen ge-de-blokkeerde groet,

barbele

Op de ‘de-blokkeer’;) -kalender

16 mei 2022 | Route Mind (Marke) | 9u-18u30 + 90 integratie via app
Volgde je de route mind reeds en ben je toe aan een stevige opfrisser? Boek dan je keer-e-keer-were ticket aan 70% korting.

24 mei 2022 | Lezing Mattias Desmet | De psychologie van totalitarisme | 19u-21u + receptie | Marke | 15 euro | inschrijven via mail naar barbele@compagnonderoute.be

11-18 juni 2022 | Luchtroute (Frankrijk)

28 juni 2022 | NIEUW! | Workshop mijn levende weg | met iele en barbele 

1-5 juli 2022 | Lanceereditie Zomer-route | Frankrijk | nog 1 plaats

30- juli tot 4 augustus 2022 | Keer-e-keer-were-luchtroute (enkel voor wie reeds eerder deelnam aan de Luchtroute, info helemaal onderaan op de webpagina) | Frankrijk

1-8 oktober 2022 | Vaarroute (Frankrijk)

1-8 oktober 2022 Keer-e-keer-were-vaarroute. Nam je reeds eerder deel aan de vaarroute en wil je nog een laag dieper, dan kan je opnieuw deelnemen aan 50% korting.

Facebook Logo Logo Image

Laat hier een bedenksel, ervaring,… achter leen piqueur Cancel Reply



Bedenksels (5)

  • Greet Helsen says:

    Ik voel je. Lieve groet.

  • leen piqueur says:

    Zacht en krachtig op je strepen staan, zo zie ik je graag. En niet alleen zó zie ik je graag. Ik zie je gewoon graag. Omdat je Barbele bent, Barbele leeft en Barbele uitstraalt (tot heel ver weg;) Knuffel 🧡

  • Katrien says:

    Je bent heel open en heel duidelijk lieve Barbele.
    Ik denk dat velen dergelijke dingen ervaren zoals jij hier beschrijft.
    Blijf jezelf en blijf telkens opnieuw invoelen, in je hart met je ziel en je open geest!!
    Prachtig die blog van jou❤️
    We zijn wie we zijn!!!

  • Lees meer

    Lees meer

    29.02.2024

    Tijd om het even te hebben over tijd?

    Heb je wat priori-tijd voor een stukje over tijd op deze 29ste februari? Een ‘extra-time’ da

    Lees meer

    Lees meer

    19.02.2024

    Pocast over spiritualiteit, new age en geloof

    Terug van een weekje bergen, zon en sneeuw. Het heeft mij en ons goed gedaan. Onderweg terug naa

    Lees meer

    Lees meer

    08.02.2024

    De boeken neergelegd

    Ik zit in een periode waarin ik heel veel aan het afronden, afsluiten en loslaten ben. Van hieruit

    Lees meer

    Lees meer