Logo Image

Niets heeft betekenis …

13.04.2020

’t Is toch maar raar. Bij momenten voelt het zelfs surrealistisch aan. Daar waar we nu in zitten. Ik weet niet goed hoe ik er mij bij moet voelen. Ik weet niet goed wat ik ervan moet denken. Niets is nog zeker. Behalve dan dat we in een heel ‘andere wereld’, of toch een heel andere realiteit zullen ‘ontwaken’. Zelf voel ik veel rust en vertrouwen. Ik heb geen moeite met het omgaan met onzekerheid of met het leven in afzondering. Ik had mezelf daar natuurlijk ook al goed in getraind 😊. Persoonlijk kan ik nog lang in deze situatie leven, en mijn gezin ook. Heel goed beseffend wat een luxe het is om te wonen in een ruim huis met grote tuin en heel veel gezinnen op dit vlak in een heel andere realiteit zitten.

Ik kijk dus ook naar buiten en vraag me af wat daar nog zoal staat te gebeuren. Mensen raken het beu. Mensen hunkeren terug naar de ‘buitenwereld’. Mensen voelen zich nutteloos en doelloos. Mensen zien hun zomer in het water vallen. Velen krijgen het financieel steeds moeilijker. Velen krijgen het relationeel heel moeilijk. Velen zien de toekomst niet meer zitten. Velen zien het niet meer goed komen. Met zichzelf, met hun bedrijf, met hun naasten, met de wereld.

Wat als angst en overlevingsgedrag het gaan overnemen? Dan is het naleven van maatregelen geen prioriteit meer. Dan vervagen normen en waarden. Is dat niet al wat aan het gebeuren?

We staan op een wankel punt. Dat gevoel heb ik toch. Steeds meer mensen hebben moeite met de manier waarop de maatregelen gehandhaafd worden. Steeds meer mensen beginnen ook te twijfelen aan de noodzaak van dergelijke, zeer ingrijpende maatregelen. Of beginnen althans te twijfelen of dat wel de oplossing is. Want hoe gaan we hier uitkomen? Hoe zwaar wegen de gevolgen van de maatregelen? Niet enkel economisch, maar zeker ook op het mentaal-emotionele gezondheidsvlak.  En als je ergens niet meer 100% achter kunt staan, als je ergens aan begint te twijfelen wordt het heel moeilijk om maatregelen ook 100% te volgen en hier de volle verantwoordelijkheid in te nemen.

Ik hou mijn hart toch een beetje vast voor wat er aan het gebeuren is. Ik merk in de -uiteraard zeer beperkte- contacten die ik hier heb wanneer ik om boodschappen ga, maar ook en vooral in wat ik hoor en zie verschijnen in de (sociale) media dat die overheersende solidariteit van de eerste weken heel sterk aan het afnemen is. Meer nog, ik zie meer en meer het omgekeerde gebeuren. Ik zie, hoor en voel steeds meer frustratie. Ook ten opzichte van elkaar. Ik weet niet hoe het wel moet, maar het stimuleren van het verklikken van elkaar, vind ik op zich een heel gevaarlijk iets. Mensen opzetten tegen elkaar,  verdeeldheid zaaien, dat gebeurt momenteel op vele manieren en op vele niveaus. Mensen veroordelen elkaar, houden afstand van elkaar, zijn bang van elkaar, … Allemaal te begrijpen en startend vanuit hoe iemand zelf tegen deze situatie aankijkt. De ene mensen zijn voor en andere mensen zijn tegen de aanpak van de overheid. De ene mensen zijn voor en andere mensen zijn tegen de manier waarop de maatregelen gehandhaafd worden (waaronder de politiecontroles), … Er worden steeds meer kampen gevormd. Gevaarlijk.

Wat volgens mij een heel lastig gegeven is voor iedereen, is dat we zelf niet meer te kiezen hebben. Ons hele doen en laten wordt bepaald en zelfs gecontroleerd. Soms in een vrij extreme vorm. We mogen niets meer zelf kiezen. Dat ervaren de meeste mensen althans zo. En zelf kiezen, keuzevrijheid is een zeer menselijke en belangrijke basisbehoefte. Want zelf keuzes kunnen en mogen maken geeft je vat op je leven. We dreigen dat dus met velen te verliezen. Vat op onszelf. Vat op ons doen en laten. Vat op ons leven. Deze situatie maakt dat zeer ingrijpende keuzes wereldwijd heel eenzijdig worden genomen. Zonder enige inspraak. Hier wordt dus heel diep geraakt in iets waar mensen in de loop der jaren steeds minder in lieten raken: hun eigen vrijheid, hun eigen keuzes. Wat als hier te lang en zo ingrijpend aan geraakt wordt? Ik weet het niet. Ik weet niet wat dat zal geven en welke actie-reactiespiraal dit in gang kan zetten.

Ook voor mij is mijn vrijheid heilig. Deze situatie raakt hier echter niet zo sterk aan. Want mijn vrijheid ligt grotendeels in tijd voor mezelf, tijd doorbrengen op mijn eigen plek. Mijn vrijheid ligt in kunnen schrijven, lezen en inhoud creëren. Mijn vrijheid ligt dus grotendeels in ‘mijn eigen kot’. Vreemd toch, hoe eenzelfde situatie de één zijn vrijheid berooft en een ander eigenlijk nog meer vrijheid geeft….

En toch, ja toch, kan iedereen ook nu nog heel veel keuzes zelf maken en zijn of haar (beleving van) de realiteit voor een groot stuk zelf bepalen. Je kan er eerst en vooral voor kiezen te situatie te accepteren. Zelfs de maatregelen te accepteren, ook al sta je er niet achter. Je hebt er nu eenmaal geen impact op, toch niet op dit moment. Je kan het dus maar beter accepteren. Van hieruit kun je binnen deze beperkende context nog steeds jouw vrije context creëren. Je kan je ook vrijer voelen dan ooit. Want er kan en MOET ook heel wat niet meer deze dagen. Je kan ervoor kiezen om het nieuws niet constant binnen te laten komen. Het start allemaal met een keuze. De keuze om mogelijkheden te zien. De keuze om verantwoordelijkheid te nemen over je eigen leven en wel-zijn en te doen wat daarvoor nodig is. De keuze om aan dit alles zin en betekenis te geven. ….

Zin en betekenis geven … Dat kan wel eens heel bepalend worden. Men spreekt wel eens van een ‘nieuwe oorlog’, deze situatie wordt op meerdere vlakken vergeleken met een oorlogssituatie. Onderzoek toont aan dat mensen die de meest extreme omstandigheden overleven allemaal zin en betekenis geven aan wat hen overkomt. Betekenis geven kan dus letterlijk levensreddend zijn. De manier waarop jij jouw realiteit percipieert is zeer bepalend in de beleving van jouw realiteit en bepaalt heel sterk jouw mentale weerbaarheid.  Het grootste verschil tussen mensen is hoe mensen kijken en omgaan met een(zelfde) realiteit. En daar kan jij het verschil maken. Nu meer dan ooit. Want jij kan zelf kiezen welke betekenis je hier aan geeft. 

Zo kan je er ook voor kiezen een sterke betekenis te geven aan onzekerheid. Want onzekerheid is een essentieel ingrediënt van elke nieuwe creatie. Onzekerheid is een logische fase na het loslaten. Loslaten van je job, loslaten van een persoon, loslaten van je zekerheid onder welke vorm ook, loslaten van een ideaalbeeld, loslaten van beperkende overtuigingen, …

Zou het (tijdelijk) loslaten van onze gekende en vertrouwde maatschappelijke manier van leven en werken en de hieruit voortvloeiende onzekerheid op vele vlakken het begin kunnen zijn van iets nieuws op al die vlakken? Je kan dus kijken naar onzekerheid als de start van iets nieuws. Maatschappelijk, maar ook in onze eigen individuele realiteit . En misschien kan deze situatie je ook helpen in het bewust worden van wat niet meer klopt in jouw leven en in het loslaten ervan.

Aan jou dus om te kiezen. Jouw kracht ligt in jezelf. In de keuzes die je maakt. Niet in het minst in de keuze van hoe en welke betekenis je geeft aan wat je overkomt. Ook en zeker nu. Een uitnodiging om dat waar je wel nog impact op hebt (jouw eigen denken, voelen en handelen) met beide handen, hoofd en hart vast te pakken.

Barbele

P.S. Nog even dit voor wie ons volgt op facebook. 4 april schreef ik: ‘ Het belang van de volksgezondheid gaat nu voor op het belang van de economie. Dat is wat we nu veel horen. Er wordt een strikt onderscheid gemaakt tussen gezondheid en economie. Ik kan me echter niet van de indruk ontdoen dat dat deze twee ‘achter de schermen op een ‘hoger’ niveau’ meer dan ooit samengaan. Ook nu in deze crisis. Medisch-en-machts-economisch belangen lijken me voor te gaan op de échte zorg voor en het echte belangen van onze gezondheid en wat daarvoor nodig is. Blijf in uw kot en zwijg in uw kot. Mijn gezondheid is meer dan ooit mijn eigen zorg. Een nieuwe blog is in de maak … mijn woorden zullen gewikt en gewogen worden ….’

Die blog is dus nog steeds ‘in de maak’. Een blog die persoonlijk delicater en gevoeliger ligt. Net omdat het gaat over keuzes die gemaakt worden waar wij/ik geen inspraak in hebben. Keuzes die volgens mij een zeer ingrijpende impact zullen/kunnen hebben. Op onze gezondheid dan nog. En op onze keuzevrijheid en privacy. Ik voel en verdiep me nog. Berichtgevingen zich heel tegenstrijdig, maar ik begin er een lijn in de zien. Ja het gaat over 5G en de impact ervan. En ook over het mogelijks verplichten tot vaccineren,… Er zijn dus wel dingen waar ook ik wel eens van wakker van lig. En waar ik mijn weg en verantwoordelijkheid in aan ’t zoeken (en vinden 😊 ) ben.

Een persoonlijke reflectie, ervaring of bedenksel hierop? Ik weet het steeds te waarderen als je dit onder de blog achterlaat. Deze worden altijd met volle aandacht gelezen.

Betekenisvolle vooruitzichten

5 mei 2020 | Inside out lab | voor ondernemers-zaakvoeders | 15u30-20u | 90 euro – 1+ 1 ticket*

15 mei 2020 | Route Mindmanagement | Professionelen | 9u30- 20u*

16 mei 2020 | Route Bedenk jezelf | Particulieren (laatste editie) | 9u30-16u*

31 mei 2020 | Start Luchtroute | Apricale | max 8 pp | contacteer ons voor meer info*

*Afhankelijk van de realiteit/maatregelen/mogelijkheden van dat moment passen we vorm en tijdstip aan

 

 

Facebook Logo Logo Image

Laat hier een bedenksel, ervaring,… achter Francoise Cancel Reply



Bedenksels (9)

  • Celine says:

    Dank je Barbele,
    ik lees nog steeds je blog en
    het voelt zo goed dat we nog steeds op dezelfde golflengte zitten…
    na al die jaren,
    liefs van me!

  • Pascale says:

    Dag Barbele,
    Vooreerst dankjewel voor een extra keuzemogelijkheid bij ontvangst van je blogmail. Gisteren dadelijk besloten en straks kan jij ook kiezen wat je met de feedback van je fanclub doet. Geweldig gevoel, allebei content dus dat we kunnen kiezen! Ook afgelopen nacht had ik een keuzemoment : zet ik mij aan mijn ‘schrijfmachien’ voor een bedenksel of probeer ik toch nog – vanuit persoonlijke truukjesdoos voor slaaphervatting – wat bij te tanken in cruciale rust? Ik koos voor het tweede met als gevolg dat het schrijfsel weerom langer onderweg is… De ervaring tot nu toe voor mij van deze ‘quarantaine’ is – raar maar waar – dat de tijd precies nog vlugger vliegt dan voorheen … Neen, geen probleem met ‘Blijf in uw kot.’, integendeel. Maar daarentegen ‘Zwijg in uw kot?’ JAN-dorie! Ook ik hou mijn hart vast voor de impact en gevolgen die bepaalde ‘orders’ mogelijks impliceren … Ik hoop dat naast virologen en politici die alles sturen, er ook andere individuen mee aan het roer mogen zitten om de algemene situatie, ook voor mij persoonlijk bijvoorbeeld deze van woonzorgcentra en zovele andere verzorgingsinstellingen of tehuizen, op een veilige maar toch ook menselijke wijze aan te pakken of bij te sturen, zeker in geval van … Op cruciale pijnlijke momenten je dierbare niet mogen nabij zijn … Er stromen heel wat beelden binnen van situaties, ten gevolge van maatregelen… Regels die duidelijkheid moeten geven maar tegelijk ook nog vele vragen oproepen, elk vanuit zijn of haar individuele gezins- en familiecontext. Ja, heel ZEKER die ONZEKERHEID … Welke keuze kan ik maken? Het gevoel van Machteloosheid ombuigen in Aanvaarding en zeker – eens te meer – leven in het NU (Winnie, mijn BFF jeweetwel, knipoogt hier naar mij, het is toch zo een schat!). ‘Vandaag is mijn lievelingsdag’ is en blijft bijzonder waardevol. Zo geniet ik voor het eerst Skype contact met mijn moeder (op weg naar 81 jaar) en allerliefste tante Yolanda, complementair ook een moeder voor mij (op weg naar 88 jaar), gedurende een kwartiertje per week. Boeiend, deugddoend en ook een beetje moeilijk, niet evident gezien leeftijd en verblijf van beide zussen samen op een speciale afdeling. Laatst zag ik hen in levende lijve op 6 maart, sindsdien zijn we mekaar ANDERS NABIJ. Ik schrijf nog wel wat over ‘anders nabij’ zijn. Evenals mede Metgezellen, kijk ik nu al uit naar de sprong die je waagt met de lancering van je volgende blog. En ik kies er nu al voor om je zeker een bedenksel te sturen, beloofd. Kortom, ik heb me alvast bedacht en gekozen : ‘SPREKEN IS ZILVER EN SCHRIJVEN IS GOUD!’ Van zwijgen ‘gesproken’ … Het verhaal is ‘bij-lange’ nog niet uit, of er nu een olifant komt met of zonder lange snuit, dat maakt niet uit. Anders nabij groetjes vanwege Pascale xxx

  • Leen says:

    Mooie blog Barbele, en herkenbaar.
    Ook wij zitten in een bevoorrechte situatie. We kunnen blijven werken, moeten dus financieel niet te veel inboeten. Voorlopig ook nog iedereen gezond, gelukkig. En we hebben de luxe van een grote tuin, veel plaats in huis…
    Hoe je ‘we hebben zelf niet meer te kiezen, we mogen niets meer zelf kiezen’ ombuigt naar : ‘we hebben zelf in alles nog een keuze te maken’… het is maar hoe je het bekijkt hé. Het is een insteek die ik probeer toe te passen, we moeten inderdaad zelf het verschil maken.
    Tot gauw voor nog een babbel!

  • Lut says:

    Barbele, Ik voel me steeds dankbaar blij wanneer er een mailbericht binnen komt.
    Zoals nu,als een geschenk uit de hemel!
    Dankuwel.

  • Francoise says:

    Ik vind het fijn om jouw blog te mogen lezen. Ik volg nog steeds jouw manier van in het leven staan, van het leven te confronteren. Jouw blogs ondersteunen dit gedachtegoed. Telkens een mooie reminder.

  • Tim Verbrugghe says:

    ‘Niets is nog zeker’
    Of toch… De liefde van Jezus voor jou en mij is zeker!!!!
    2000 jaar geleden gaf hij zijn leven zodat eenieder die in hem gelooft, niet verloren gaat, maar eeuwig leven heeft (joh 3:16)
    Wat een fundament! Wat een zekerheid!

  • Liesbeth says:

    In mijn eigen kot kan ik mijn eigen keuzes maken, mijn eigen verantwoordelijkheid nemen, met mezelf overhoop liggen of in vrede zijn… Voor mij is het een snel cursus in bewustwording, van mezelf tegenkomen, van naar binnen gaan, rust vinden en mijn angsten diep in de ogen kijken.
    Bedankt voor je blog.

  • Johan de pelsemaeker says:

    Dag Barbele, mooi artikel over uw bevindingen ivm de corona-crisis waar we allen doorheen moeten…onze keuzen mogen we maken volgens de betekenis die we aan dingen geven, heel juist … ik hou me vast aan de paaswensen die ik doorgaf aan onze kinderen, familie en buren , ik wil hem ook aan jou doorgeven : vanuit de vreugde op een nieuwe lente, met de warmte van de zon wensen we jullie graag een zalige paastijd, de tijd van hoop op een heilzame toekomst voor iedereen… goed om ons aan vzst te houden doorheen tijden van onzekerheid…groetjes he

  • nancy says:

    mooi ! Mijn vrijheid is ook in mijn kot …ik ben zo blij nu met mijn vele hobby’s , plaatsjes om tot rust te komen in mijn kot .
    ik amuseerde me hier altijd al en kon ook wel eens zeggen …ze mogen mij hier opsluiten .
    wel effectief is het zo … ik heb geen drang om naar buiten te komen , nee is kan hier altijd iets doen .
    nu op mijn eigen tempo , wat ik zalig vind .

    ik kijk helemaal uit naar je blog die nog in de maak is …. ik wil er namelijk alles over weten maar helaas geen tijd voor opzoekingswerk :p

  • Lees meer

    Lees meer

    29.02.2024

    Tijd om het even te hebben over tijd?

    Heb je wat priori-tijd voor een stukje over tijd op deze 29ste februari? Een ‘extra-time’ da

    Lees meer

    Lees meer

    19.02.2024

    Pocast over spiritualiteit, new age en geloof

    Terug van een weekje bergen, zon en sneeuw. Het heeft mij en ons goed gedaan. Onderweg terug naa

    Lees meer

    Lees meer

    08.02.2024

    De boeken neergelegd

    Ik zit in een periode waarin ik heel veel aan het afronden, afsluiten en loslaten ben. Van hieruit

    Lees meer

    Lees meer