November heeft voor mij heel wat met het thema loslaten. Niet alleen de bomen laten hun laatste blaadjes los. Ook in mijn persoonlijke realiteit is november heel sterk gelinkt aan loslaten. In de eerste plaats aan het loslaten van mijn broer. Straks, 25 november, al zeven jaar geleden. Vanaf nu zal november mij ook jaarlijks herinneren aan het loslaten van mijn Compagnon Naomi.
Je las of hoorde het misschien al. Naomi laat compagnon de route, en dus ook de samenwerking met mij, los.
Uiteraard doet dit heel wat met mij.
Ik nam een video op over mijn proces hierin. Een proces die uiteraard nog niet is afgerond. Een intens proces, waar ik en wij al heel wat waarde uit hebben gehaald. Ik deel heel persoonlijk. Heel eerlijk. En ik deel het met jou omdat ik geloof dat er ook waarde kan inzitten voor jou. Deel dit gerust onder de video. Jouw inzicht of ervaring is ook van grote waarde voor mij.
Verbindende loslaatgroet,
Barbele
Gezien de 90 onderwegwijzers al zoveel hebben betekend in mijn eigen proces, voel je misschien ook wel zin in of behoefte aan die wegwijzers die helderheid bieden, die je net die boodschap geven die je op dat moment nodig hebt, die je raken, … van waaruit jij weer verder kan.
Je kan de onderwegwijzers bestellen via deze link.
Dag Barbele
Het raakt me hoe je openlijk vertelt over hoe het aanvoelt wat jij en Noami allemaal doormaken. Ik las en hoorde jullie verhaal maandag en ik merk dat het in mij blijft leven. Ik vind het steeds sterk als mensen kunnen voelen dat gebeurtenissen op hun pad een betekenis hebben. (Voor mij voelt dat ook zo aan bijvoorbeeld met de hele pandemie, zoals jij ook al aangaf.). Die manier van in het leven staan is jou heel eigen en geeft jou veel kracht. Die kracht leef je voor en dat maakt jouw posts steeds weer zo sterk. Dankjewel. Voor iedere deur die dichtgaat, gaat er wel ergens – misschien op een later moment- weer een open. Ik wens je een goed gevoel bij die nieuwe deur. Liefs Mija
Dankjewel Mija. Heel fijn ook te voelen dat zovelen betekenisvol met mij onderweg blijven gaan, ook al is het intussen al jaren geleden dat we elkaar nog ‘in levende lijve’ zagen.
Dag Barbele, Super inspirerend de manier waarop jullie met dit verhaal omgaan. De radicale eerlijkheid, de acceptatie, elk in zijn eigen waarden, het toe te laten en ernaar te kijken en te laten stromen.
Krachtig!
Dankjewel!
Dankjewel Isabelle. Ook jij hebt die kracht al letterlijk mogen ervaren he :). Dankbaar je compagnon te mogen zijn.
Beste Barbele
Beste Naomi
Vaak kan ik met woorden de dingen die gebeuren binnenin en rondom benoemen.
Nu voel ik vooral stilte, stilte om jullie beider boodschap te laten zijn en te laten indalen.
Onder welke vorm dan ook blijven jullie een krachtig en verbonden duo die ons door jullie authenticiteit en kwetsbaarheid zullen blijven (helpen) de weg wijzen.
Alle liefs
Karen
Ook voor mij komen veel antwoorden uit de stilte Karen
Helemaal met je eens.
Al was ik tot voor kort wel een beetje bang van die stilte… ik mag nu ervaren dat ze me komt vertellen wat ik heb te horen.
Ik ben erg geschrokken Barbele.Maar ik heb er alle vertrouwen in dat je hier nog sterker zal doorkomen. Ik heb al zoveel geleerd van jou en voel me heel goed bij jou( hoewel het ook tijd heeft gevraagd😉) November is voor mij ook heel erg een maand van loslaten. Elk jaar opnieuw.En dit jaar maakten wij ook een crisis mee tijdens deze maand waarbij mijn nieuwe kennis van het enneagram heel sterk aanwezig was. Ik had het heel moeilijk maar dankzij de routes die ik volgde, vind ik de kracht in mezelf om er weer boven te komen. Dank je Barbele voor de weg die ik tot nu toe bij compagnon de route kon volgen. Ik begrijp dat je de samenwerking met Naomi heel hard zal missen. Het zal tijd vragen maar je zal je nieuwe weg zeker vinden. Veel liefs, Eveline
Fijn te horen hoe je in ‘het niet altijd gemakkelijke leven’ terug kunt vallen op je ‘compagnon de route – kompas’ Eveline. En ja, de ene voelt het onmiddellijk, een ander heeft wat meer tijd of een omweg nodig ;). In elk geval heel dankbaar met jou en route te mogen zijn.
Dag Barbele,
Hierbij bedenksel Pascale ‘Loslaten in november-verbinding’
Het is speciaal en weerom intens dezer dagen. November ondermeer de maand van het loslaten van ons eerstgeboren meisje. Straks, 25 november, al 21 jaar geleden. Maar precies gisteren, een héél speciaal verhaal… Wat kijk ik er naar uit om haar als sterrenkind in een aantal bladzijden van mijn gedroomde boek te laten schitteren.
De 90 Onderwegwijzers, gloednieuwe kaartenset van Compagnon de route, jullie beider verdienste, zoveel moois, waardevols en krachtigs door jou en Naomi letterlijk in kaart gebracht, gebaseerd op alle trajecten. Ik gunde het jullie zo nog in mijn berichtje op 10 november met de kaartenset in mijn handen ‘Vier maar, ook op de creatiedagen, volgende week! Feest!’ … Het waren echter verbindingsdagen met conclusie van loslaten … Eerlijk gezegd – en dat is feitelijk al speciaal op zich dat Pascale dat ook eens zegt en schrijft – ben ik er een beetje ‘paraplu’ van … Allicht omdat Compagnon de route me nauw aan het hart ligt en dat ik jullie beiden waardeer.
Zo herkenbaar je hele proces … De eerste kaart die ik op 10 november trok was die van ‘Afscheid’. ‘Ja lap, Pascale, ‘t was te peinzen!’ zei ik tegen mezelf. Ik was er precies niet echt blij mee want afscheid nemen van iets of iemand, voelt enigszins aan als opgeven. Misschien moet ik dit opnemen in mijn woordenboek … En dan het zoeken naar van wat of wie precies word ik uitgenodigd om afscheid te nemen? Misschien die gewoonte? Of? … En vandaag, 23 november, trok ik deze kaart van ‘Afscheid’ een tweede maal. Ik dacht ‘Dat is ok, Pascale.’ Ik heb geen feest gevierd maar ik heb me ook niet verzet. Kome wat komt. Met vertrouwen wat er me toe-valt en hier en daar een streepje om op te staan.
Dankjewel, Barbele, voor je heel persoonlijk eerlijk delen met ons van je proces van loslaten van Naomi. Van Compagnonschap gesproken … je compagnon loslaten, in vertrouwen dat als het klopt voor Naomi, het ook voor Compagnon de route zal kloppen. Schoon … Naomi haar nieuwe pad gunnen en laten gaan. Om dan ook jijzelf het roer van Compagnon de route volledig in handen te nemen, met stevige olijfwortels aan de basis. De weg – met alle bloemen – die opnieuw open ligt … of open zal liggen. Want het vraagt wel wat Tijd, om te gewennen en ook om de bloemen te zien of te ontdekken die misschien nog moeten groeien. It ‘s All Right.
Veel herkenbare gevoelens in je proces … Uniek hoe jullie beiden in jullie co-ondernemerschap en het loslaten van jullie samenwerking hierbinnen in jullie kwetsbaarheid treden en dit proces inclusief de shortcut met ons delen. Zuiver en krachtig. Bewonderenswaardig. Het inspireert meer dan ooit om te geloven in de kracht van kwetsbaarheid. En schoon nu reeds te stellen om de waardering voor Naomi en haar creaties binnen Compagnon de route steeds in het verdere Leven van Compagnon de route te blijven vernoemen.
Het ga je goed op je verdere pad, Barbele.
Van harte, speciale november-verbinding-s-groet,
Pascale
P.S. Sommige data staan in het geheugen gegrift. Ik ben er heel gerust in die ene in november nooit te vergeten. Op zo speciale momenten van obstakel of acceptatie ervaar ik de nabijheid van mijn sterrenkind nog zo groot. Voor altijd anders nabij… Voor altijd een speciale krachtbron …
Mooi hoe je woorden geeft aan wat er is Pascale, hoe je jouw ‘sterrenkind’ en ook jezelf ‘plek’ geeft. Emotie en kwetsbaarheid mogen laten ZIJN. Ik weet wat een grote stap dit voor je is.
Toch wel treffend ook hoe wij met data verbonden zijn (hoewel ik daar eigenlijk niet zoveel mee heb :)). Straf hoe geboorte en sterven zo dicht bij elkaar liggen in die data. Verbonden groet, Barbele
Wat heb je dat weer prachtig om-schreven Pascale:
“… Naomi haar nieuwe pad gunnen en laten gaan. Om dan ook jijzelf het roer van Compagnon de route volledig in handen te nemen, met stevige olijfwortels aan de basis.”
En dat we samen die olijfwortels hebben mogen voelen en ervaren op de Villa Creato heuvel… Ik weet en voel aan alles dat Barbele dit schip (aka onze vaarroute), deze prachtige boom (aka onze luchtroute) zo’n schoon verdere groei-weg zal geven. Mee met de stroom die Leven heet.
Ook van hieruit ga je (jullie) verder….het komt met kracht binnen, wild schommelen om dan tot rust te komen …en opnieuw verder te gaan…
Herkenbaar, maar ook zo sterk om te zien waar jullie in dit proces op zo een korte tijd staan wat ongemakkelijk om mee te kijken en te voelen in een proces waar je zelf “nog “ niet aan deel neemt.
Vertrouw in wat volgt , benieuwd naar nieuwe verbintenissen . Voor jullie beiden een warme knuffel.
Inderdaad Renate. Het slingert nog. Van Yin naar Yang, van teen naar tander, van links naar rechts en van boven naar onder, … om uiteindelijk telkens opnieuw terug een evenwicht te vinden in het hier en nu. Heel fijn binnenkort ook met jou onderweg te mogen zijn.
Ja, het is Teen & Tander, amai nog niet 🙃
Lieve Barbele,
Wat ben jij een krachtige vrouw. Dank om dit kwetsbaar proces met ons te delen. You go with the flow, my dear.
stroming, het terug laten stromen is wat hieruit zal volgen Françoise
💪❤️🍀😘🌺
Barbele. DANKU.
Ik heb genoten van je video. Hij voelde ondersteunend aan. Hij raakt de pijn en verdriet van het loslaten dat zich ook in mijn leven toont. Niet zozeer in feiten, wel in wat zich binnen in mij afspeelt. Heel veel ouds aan overtuigingen en gedachten mag gaan, ook al voelt het comfortabel om me eraan te blijven hechten. Ik herken ook sterk de woorden ‘In het niet goed gaan kan het goed gaan’.
Ik ben ontroerd door het proces van Naomi en jij samen, omdat het toont dat bereidheid om de taal van het universum te lezen, altijd leidt naar wat klopt voor het geheel. Ook al strookt het niet met onze persoonlijke wil op dat moment.
Schoon, echt schoon.
Ook dat dekentje 😉
Danku nog eens, Barbele.
Dikke knuffel
Leen
DANK U Leen om ook jouw innerlijk loslaatproces te delen. En DANK U voor de wollen dekentjes. Wat een schoon geschenk dat ik al jaren waard-eer. Ze hebben al zoveel met me meegereisd. Ik heb me er al zoveel aan verwarmd en me erin ‘gekoesterd’ gevoeld. Jouw dekentjes zijn stille getuigen van zo veel schoons 😉 Warme knuffel x
Lieve Leen, jouw woorden:
“…het toont dat bereidheid om de taal van het universum te lezen, altijd leidt naar wat klopt voor het geheel. Ook al strookt het niet met onze persoonlijke wil op dat moment.” vatten zo ongelooflijk schoon hoe het voelt.
Merci 🙏🏽
Moedig Barbele! Alle hoeken van de kamer zien en toch voortgaan vanuit een andere dimensie: die van open en eerlijk vertrouwen en acceptatie. Voor mij realiseer je een stukje nieuwe wereld, jullie eigenlijk samen. Al kost het me geen moeite om me in te leven in de verschrikkelijk gamma van emoties die je bij momenten meemaakt: pijn, woede, in de steek gelaten, moedeloosheid, … Ik voel ook spijt maar de hoop krijgt toch de bovenhand nu.
Toevallig heb ik vorige week een filmpje op Youtube. Ik zal je de link doorsturen. Tjeu
Tja Tjeu, zoals je me wellicht al vaak hebt horen zeggen tijdens de routes: Je hebt niet altijd te kiezen wat je overkomt of je toe-valt, maar je kan altijd kiezen wat je ermee doen, hoe je erin staat, hoe je ernaar kijkt … En ook dit zal weer een extra dimensie geven aan Compagnon de route
Beste Barbele en Naomi,
Ik schrok toen ik de boodschap vernam… Helemaal niet verwacht..
Hoe het leven een andere wending kan nemen…
Jullie zijn stuk voor stuk prachtige mensen en ik ben er zeker van dat er nog schitterende zaken voor elk van jullie klaarliggen! Eerst loslaten om vervolgens opnieuw toe te laten. Alles heeft zijn bedoeling.
Warme knuffel x
Die wendingen van het leven … de ene keer bepaal je die wendig zelf, een andere keer dien je ze toe te laten. En inderdaad, van uit dit toelaten, kan dat wat ‘de bedoeling’ is zich tonen
We schrokken er zelf van Jonathan… Allebei.
Maar bijzonder hoe snel je terug in de ‘zone van creatie’ kan gaan als je de ‘confrontatie toelaat.
Fijn om in elk geval nog een eindje ‘gezond gezond’ samen onderweg te zijn, ook met jou.
Ja, ik moet zeggen dat het schrijfsel van Naomi wel heel onverwacht en verrassend was (en tegelijk vond en vind ik het niet vreemd). Ik kan mij voorstellen dat zoiets veel impact heeft of kan hebben. Maar mooi dat jullie dan de vaardigheden inzetten om daar op een eigen wijze mee om te gaan. Ik wens jullie een waardevol los-laat-traject en wens jullie veel kracht om allebei zacht te kunnen landen, en verder je weg te gaan.
Dankjewel Rut, we gaan -te midden van de turbulenties – voor de ‘zachte landing’ 🙂
Merci Barbele om dit te delen, om te laten zien hoe mooi het is om ons kwetsbaar te durven opstellen. En al de signalen, tekens die je gekregen hebt…ik merk ze ook veel op, maar het is soms zo moeilijk om erop te vertrouwen dat ze kloppen, dat je ‘Hogere Zelf’ je de juiste weg toont. Maar door jouw verhaal krijg ik de bevestiging dat de tekens er wel heel duidelijk zijn om ons verder te helpen. Ik wens je veel sterkte in het loslaten van de verbinding met Naomie. Ik ben ervan overtuigd dat er terug iets moois op jouw pad zal komen. Eerst moeten we jammer genoeg iets of iemand loslaten zodat er ruimte kan komen voor iets nieuws. Grtjs
Steeds meer voel ik hoe sterk die innerlijke leiding vanuit mijn ‘hogere zelf’ spreekt Ann. Ze spreekt met een steeds duidelijkere stem, een stem die je niet kan negeren. Dat geeft me veel vertrouwen, ook op mijn verdere pad.
Dank u voor dit openhartig zijn…het durven benoemen van kwetsbaarheid is zo sterk!
Wat doet dit met mij? Het helpt me accepteren van mijn eigen “te-kort-kom-in-gen”…Sommige dingen zitten als het ware tot diep in mijn genen. Het helpt me om toe te laten, dat wat er diep verstopt zit, zichtbaar mag worden, zoals een wonde die lucht nodig heeft om te genezen.
Wat ik ook ervaar is dat dankbaarheid, het gevoel van “gelukzak”, een serieuze duit in het zakje doet bij een verwerkingsproces…
Voor mezelf zijn er nog knopen die ik niet doorhak, hoe lang het nog duurt weet ik niet maar ook dat zal wel duidelijk worden onderweg…
“Als niks toeval is, heeft alles ook wel een reden…”
Loslaten en me overgeven aan “het niet weten “is dit jaar een “niet weg te steken” boodschap. Het” jaar werkpunt” voor mezelf was verbinding en zo komen we bij loslaten in verbinding! Straffe toeval!
Ik wens je alvast toe dat de nog niet ‘doorgehakte knopen’, toch geleidelijk aan mogen ont-warren Liesbeth. En ja, in het niet weten schuilt een enorme kracht. Het komt erop aan vanuit rust en vertrouwen in dat ‘niet-weten’ te durven vertoeven.
Amai Liesbeth, dat zijn een reeks toeval-s-treffers op een rijtje.
Radicale eerlijkheid… brengt je op jouw tempo waar je mag aankomen. 😘
Je woorden pakken me naar de keel , ook wij hebben zoals je weet het zelfde mogen ervaren , je staat er machteloos tegenover en tegelijk put je er zoveel kracht uit ! Plots denk je er helemaal alleen voor te staan .En inderdaad een rouw proces ga je door . (alleen duurt het bij ons allemaal wat te lang 🙂 )
Zo mooi hoe je het telkens kan verwoorden , hoe je anderen in rust brengt met uw verhaal .
Merci om dit te delen
Inderdaad veel herkenbare zaken Nancy. En toch ook weer zo anders. Ieder van ons heeft zijn eigen pad te gaan, zijn eigen dingen te leren, zijn eigen dingen los te laten, zijn eigen strepen om op te staan 😉 … Dankjewel ook voor jullie ZIJN voor mij x
Bedankt om dit te delen, Barbele. Loslaten is een thema in mijn leven en dankzij jou en Naomie heb ik geleerd dat zaken ‘parkeren’ een energievreter is. Veel positieve energie!
Dat kunnen inderdaad ‘dure parkings’ worden Sophie 🙂 Goed dat je weer ‘in beweging’ bent 🙂
Het ‘gewoon nog even parkeren’ was inderdaad geen gezonde keuze 😊😉