Van groot, groter, grootst naar leeg, leger, leegst?

25.12.2019

Een vreemde ervaring. Een ervaring vol contradictie. Zo ervaar ik mijn dagen hier in Dubai. Ik ben hier samen met mijn zoon Seppe, mijn ouders, mijn zus en haar gezin. Een ‘tussen-stop’ in ons onderweg zijn naar Soedan, waar we de familie van mijn schoonbroer Mohammed gaan bezoeken. Dubai was geen (reis)doel op zich, Dubai zelf lijkt dat wel te zijn. Een doel op zich. Groot, groter, grootst, lijkt hier de belangrijkste drijfveer te zijn. Het grootste winkelcentrum, de grootste fontein, de grootste aquariums, het hoogste gebouw, het grootste vliegveld … zelfs de grootste overdekte skihal ter wereld (in de woestijn, … tja…)

Uiteraard is het de moeite waard het eens gezien te hebben, hier eens te zijn. Maar al die grootsheid voelt op een manier ook leeg, onecht en waardeloos aan. Ik merk bij mezelf dat er al snel verzadiging optreedt. Je hebt het eigenlijk wel vrij snel gezien en gehad met al die grootsheid. Een verzadiging die ik in een natuurlijke omgeving nooit zou voelen. Integendeel.

Bevreemdend hoe (de grootsheid van) gebouwen en bouwwerken hier verheerlijkt en zelfs vermenselijkt worden. Ergens heb ik het gevoel dat het hier in een vingerknip ook gedaan kan zijn. Op het moment dat mensen materiële rijkdom in zijn verschillende vormen niet meer associëren met of als voorwaarde stellen om ‘iemand te zijn’, ‘van betekenis te zijn’, ‘van waarde te zijn’; op het moment dat mensen hier geen interesse meer in tonen, kan zo’n staat volgens mij in heel korte tijd evolueren van groot, groter, grootst naar leeg, leger, leegst.

En toch blijft het heel duaal. Deze ochtend werd ik in 60 seconden naar de 124^ste verdieping van de Burj Khalifa, ‘gekatapulteerd’ in een futuristische liftkoker. Toen ik uitstapte ongeveer in het midden van de met zijn 828 meter (voorlopig) hoogste wolkenkrabber te wereld voelde ik me onstabiel. Ja, zo’n gebouw beweegt dus voelbaar. Als je zo’n immens gebouw onder je voeten voelt bewegen, voel je je overgeleverd aan het kennen en kunnen van wie dit ontworpen en gerealiseerd heeft. Op zo’n moment kan ik ook niet anders dan ontzag en bewondering voelen voor de ingenieurs, architecten en alle teams die zoiets verwezenlijken. Het besef dat mensen tot dergelijke verwezenlijkingen in staat zijn, heeft ook iets heel schoons, zelfs iets diepzinnigs.

Wanneer mijn zus me vertelt dat ze bezig zijn met het bouwen van een nog hogere toren in Dubai, omdat ze in Saoedi Arabië aan het werken zijn aan een toren met een geplande hoogte van 1008 meter, vind ik het op slag weer wat minder diep-zinnig.

Duaal dus, mijn ervaringen hier.

We maken ons klaar om morgen naar Soedan te reizen. Het wordt sowieso ook een evaring, van een heel andere aard. De contradictie met Dubai kan en zal wellicht niet groter kunnen zijn. Het start al met helemaal gedeconnecteerd zijn. Geen wifi daar. Ideaal om vanuit deze deconnectie helemaal te connecteren met de mensen, dit land, hun manier van leven, hun manier van zijn. En wellicht ook met mezelf. Benieuwd en dankbaar dit te mogen be-leven samen met mijn familie. Speciaal ook om het einde en nieuwe jaar in deze heel verschillende werelden af te ronden en op te starten…

En ja, voor ik het vergeet: ik wens je een mooie, warme kerstdag toe. In deze context, waaronder ook de volle zon, voel ik me niet direct in kerstsfeer. Ondanks het feit dat ze ons hier al de hele dag ‘merry christmas’ toewensen, ondanks het feit dat de kerstmannen, kerststallen, kerstbomen, kerstballen en kerstverlichting in het groot, grootser, grootst aanwezig zijn, … en tegelijk hebben ze hier uiteraard ook de grootste moskee te wereld;)

Barbele

Schone vooruitzichten om je leven bewust, bewuster, bewustst 😉 te leven en ondernemen 

Bespaar via loopbaancheques tot 800 euro op ons jaartraject