Logo Image

Ver-lang-en

12.04.2019

’t Was hier gisteren testdag voor Minne haar communiefeest eind deze maand. De menu werd uitgetest (en goedgekeurd 😊). Ook een bezoek aan de kapster stond op het programma om haar kapsel uit te proberen, gevolgd door een fotoshoot. ’t Is zalig te zien hoe Minne uitkijkt en verlangt naar ‘haar dag’. En vooral ook hoe ze geniet van elk stapje in haar voorbereidings-verlang-weg ernaar toe.

Verlangen, …. ’t Is misschien wel iets wat in waarde hersteld mag worden in deze tijden waar alles snel snel moet en kan gaan. Om 23u besteld en de ochtend nadien geleverd. Ja, veel bedrijven verkopen snelheid vandaag. Met succes. Ook ik maak er dankbaar gebruik van, die snelheid komt ook mij vaak goed van pas, want ik plan niet echt veel vooruit.

Zou een bedrijf dat verlangen verkoopt ook zo succesvol kunnen zijn? Wij doen alvast een poging. Wanneer mensen iets bestellen via de laadzone/webshop van Compagnon de route, krijgen ze onderstaand bericht

Krijgt iets waar je naar verlangt of iets wat meer tijd nodig heeft, niet automatisch meer waarde? Ik denk het wel. Ik herinner me nog goed hoe ik vroeger uitkeek naar het mogen ophalen van de ontwikkelde foto’s na een vakantie of een feest. Ik genoot toen veel meer van het kijken naar én vasthouden van foto’s dan nu, nu ik ze onmiddellijk kan zien op mijn smartphone.

Een handgeschreven kaartje per post ontvangen of een verjaardagsberichtje via Messenger? Ja, ik weet waar ik het meest waarde aan hecht. Alleen al het weten en voelen dat er meer energie en aandacht naar gegaan is, maakt het waarde-voller. Waarmee ik niet zeg dat we via de ‘snelle’ weg geen mooie en gemeende dingen kunnen sturen naar elkaar.

Of de smaak van een gerecht dat tijd nodig heeft gehad. Om te ‘trekken’ of te ‘sudderen’.

De smaak van zuiver voedsel na een vasten- of zuiveringskuur.

Het verlangen naar Sinterklaas of de Paasklok binnenkort. Het kan zo schoon zijn, dat verlangen op zich. Maar kunnen/mogen onze kinderen en wijzelf nog verlangen als het allemaal ‘met een druk op de knop’ beschikbaar is?

Evengoed de waarde van verlangen naar elkaar in een relatie. Elkaar terugzien na elkaar een week niet gezien of gehoord te hebben is zo’n andere ervaring dan als je elkaar intussen constant hebt gezien en gesproken via allerlei kanalen.

Traagheid en verlangen hebben hun waarde. Veel waarde. Én resultaat. Duurzaam resultaat.

Maar we zitten zo snel in onze ‘overdrive’. ‘Van overdrive naar drive’ is dan ook de titel van 4 take-a-way’s die we aan het ontwikkelen zijn. We zijn er al enkele maanden mee bezig en liefst van al waren we al twee maand geleden naar buiten gekomen hiermee. Maar het proces is het proces dat om tijd, extra’s en omwegen vraagt. Het zou wellicht niet kloppen een traject in de weg van overdrive naar drive in overdrive te creëren 😊.  Ik verlang er dus naar jullie binnenkort onze vier take-a-way’s te mogen voorstellen.

(intussen zijn de 4 take-a-ways terug te vinden via deze link)

Het mijmeren over verlangen, brengt me naar vervulling… Brengt de invulling van verlangen je ook altijd vervulling? Nee, zeker niet. Verlangen kan namelijk ontstaan vanuit verschillende ‘grond’: bijvoorbeeld vanuit tekort/leegte of vanuit compleetheid/vervuld zijn. Hoewel de krachtige, levendige energie van beide verlangens als hetzelfde kan aanvoelen, is er toch een heel groot verschil.

Wanneer je naar iets verlangt vanuit tekort zal de invulling van dat verlangen je wellicht nooit echte vervulling schenken. Want dan zit er afhankelijkheid op je verlangen.

Zo tekende Naomi (illustrator bij Compagnon de route van 2016 tot 2020) onderstaande illustratie na een gesprek met haar vriend, die ze intussen al enkele maanden niet in ‘levende lijve’ had gezien. Tijdens het gesprek zei ze hoe lang ze elkaar dan wel niet zouden zien en hij antwoordde dit…

Een eye-opener voor Naomi, waarin ze besefte dat het verlangen naar hem terugzien, te sterk samenhing met het zichzelf toestaan van bepaalde zaken die ze haarzelf nu niet toestaat. En dan begin je de dagen te tellen, en wordt verlangen zelfs een lastig iets.

De laatste tijd heb ik ook veel gesprekken met ondernemers, en het valt me op dat ook hier een grote constante terug te vinden is: het verlangen naar succes om een soort ‘bodemloos vat’ te proberen vullen. Het verlangen naar succes vanuit het verlangen ‘iemand te zijn’ in de ogen van de buitenwereld. Het verlangen naar financieel-materieel-imago succes omdat ze zich diep vanbinnen ‘niemand voelen’ zolang ze hier niet aan voldoen. Terwijl we allemaal al iemand waarde-vol zijn, sowieso. Dit soort verlangen en streven naar succes, brengt uiteindelijk nooit echte voldoening, het brengt nooit echt geluk.

Er is uiteraard niets mis met ambitieus en succesvol zijn, maar er zit een heel groot verschil op succes realiseren vanuit een vruchtbare eigenwaarde-bodem dan vanuit een leegte, een waardeloosheid. Eens een doel bereikt, voelen ze maar heel kortstondig vervulling en succes, maar volgt al snel het nieuwe verlangen, naar nog beter, nog meer, nog groter, …

Vraag het je eens af. Biedt de invulling van mijn verlangens mij duurzame vervulling? Waar komen mijn verlangens uit voort? Biedt de invulling ervan me vervulling of is het eerder een (poging tot) opvulling?

Zo kan je verlangen naar een stuk chocoladetaart. En wanneer je ook echt geniet van dit stuk taart, zal dit stuk taart je op dat moment vervulling geven. Wanneer je echter verlangt naar taart of ander zoet om jezelf te troosten, om bepaalde emoties niet te voelen, om afleiding te zoeken, om je te ‘vullen’… zal het opeten van dat stuk taart je niets opleveren, of toch: spijt, schuldgevoel, een slecht gevoel, en een steeds terugkerende confrontatie met dat wat je probeert te onderdrukken.

Er is dus niets mis met het eten van een stuk ‘chocoladetaart’ (maak gerust de vertaling naar jouw versies hiervan 😊), zolang dat resoneert met waar je écht naar verlangt.

In onze route Self ontdek je waar je echt naar verlangt en hoe je dit invulling kunt geven. Je ontdekt er hoe je terug een bodem kunt creëren in dat bodemloze-onvervulbare vat. Deze route gaat 1 maal per jaar door in de maand mei.

Barbele

Facebook Logo Logo Image

Bedenksels (2)

  • Liesbeth says:

    Wat ik al lang weet is dat het verlangen vaak groter is dan het uiteindelijk hebben.Toch eet ik om iets op te vullen,alsof de oplossing in het eten zit.Wat zoek ik?Diegene die zoekt?!Toch ben ik al aardig op weg…Of ik eet om iets uit te stellen,zoek ik moed,inspiratie,kennis….?Zolang ik er smaak van heb is het ok maar ook dat is niet altijd zo.😉😕

    • Barbele says:

      Dank voor dit delen Liesbeth. Ik wens je ‘succes’ in het ontdekken van waar je echt naar hongert en in het invullen van deze honger. En dat het eten je intussen ook mag blijven smaken 😉

  • Lees meer

    Lees meer

    29.02.2024

    Tijd om het even te hebben over tijd?

    Heb je wat priori-tijd voor een stukje over tijd op deze 29ste februari? Een ‘extra-time’ da

    Lees meer

    Lees meer

    19.02.2024

    Pocast over spiritualiteit, new age en geloof

    Terug van een weekje bergen, zon en sneeuw. Het heeft mij en ons goed gedaan. Onderweg terug naa

    Lees meer

    Lees meer

    08.02.2024

    De boeken neergelegd

    Ik zit in een periode waarin ik heel veel aan het afronden, afsluiten en loslaten ben. Van hieruit

    Lees meer

    Lees meer