Wat heb ik weer veel mogen leren uit het intens samen zijn met onze lot-genoten tijdens onze vaarroute vorige week. Een week op een boot op de Lot rivier in Zuid-West Frankrijk. Om er hun ballast over boord te gooien en hun lot weer in eigen handen te nemen.
Dat loslaten, dat roer weer in eigen handen nemen, het start allemaal vanuit eigenwaarde. ‘Ik ben waarde-vol’ was dan ook onze eerste wegwijzer en de negen andere wegwijzers stonden allemaal in functie hiervan. Echt sterk om te zien hoe eigenwaarde van ‘een grote dikke nul’ (woorden van een deelnemer) op slechts één week tijd kan evolueren naar ‘ja, ik zie mezelf graag, ja ik ben waarde-vol, ik kan het al zeggen tegen mezelf en ik geloof het nog ook’.
Loslaten, heling, vergeving, …. Dit gaat allemaal vanzelf als die zelf-waarde, die zelf-liefde er is en gevoeld wordt. Het enige wat dan nog nodig is, is het toelaten.
Jamaar, wat met een traumatisch verleden? Kan je dat zomaar loslaten? Is daar geen jarenlange therapie voor nodig?
Ja, je kan dat zomaar loslaten en nee, daar is geen jarenlange therapie voor nodig. Voor heling, terug heel worden, heb je enkel jezelf nodig. Je verleden hoeft er niet voor te veranderen (wat uiteraard ook niet kan), de mensen die je zwaar verdriet hebben aangedaan, die je pijn hebben gedaan, waar je kwaad op bent, hoeven niet te veranderen. Je hebt enkel jezelf nodig. Daar is echter wel een sterke beslissing voor nodig. Die sterke beslissing nam Christophe. Hij droeg een onmenselijk zwaar verleden met zich mee. Een verleden waarvan je denkt dat dit nooit meer goed kan komen en het bij de meesten ook nooit meer goed komt. Maar Christophe besliste jaren geleden op een dieptepunt dat hij het zou keren, dat hij verantwoordelijkheid zou opnemen voor zijn leven. Dat deed hij ook. Hij bouwde een bloeiende zaak uit en heeft sinds 12 jaar een stabiele, liefdevolle relatie. Hij creëerde een thuis en neemt zijn verantwoordelijkheid voor 6 kinderen. Hij dacht dat hij goed bezig was en dat was hij ook, wetende welk verleden hij meedroeg. Maar enkele maanden geleden besefte hij hoe zijn verleden nog steeds een enorme impact had op zijn functioneren. Hij besefte hoe zijn immens onderdrukte woede, kwaadheid en haat constant getriggerd kon worden. Hij had een kort lontje, dat op elk moment kon ontploffen, wat ook nog vaak gebeurde. Het vroeg enorm veel energie om die woede onder controle te houden. Een dikke laag woede die lag over een diep verdriet.
Christophe maakte dus opnieuw een krachtige beslissing. Hij zou gaan voor de vaarroute. Dat engagement met zichzelf is hij vanuit die krachtige beslissing ook volledig nagekomen. Hij ging ervoor. Dat ‘ervoor gaan’ bestaat dan vooral uit het toelaten vanuit vertrouwen en veiligheid. Dat ‘ervoor gaan’ bestaat uit bereidheid. En vanuit dat toelaten en de bereidheid gaan de loslaatprocessen, de vergeving, de heling in je lichaam helemaal vanzelf. Dat is ook wat is mogen gebeuren.
Het start met het stappen uit slachtofferschap en je verantwoordelijkheid nemen. Van hieruit een krachtige beslissing nemen en vertrouwen hebben in het proces. Het proces toelaten. Een enorme bereidheid tonen. Dit is wat hij deed. Het echte therapeutische werk is bij Christophe gebeurd op enkele minuten tijd. De impact van een onmenselijk, zwaar verleden werd losgelaten op een paar minuten tijd. Omdat hij er echt voor koos en omdat hij het toeliet. En uiteraard heeft de context van de vaarroute, de onderbouwing en kadering die tijdens deze week werd gegeven geleid tot het zeer efficiënte therapeutische werk. Alweer een bevestiging hoe sterk het creëren van een ideale context voor een bepaald doel werkt. Therapie, persoonlijke ontwikkeling, het hoeft helemaal niet zwaar te zijn. Wat hebben we afgelopen week ook enorm veel gelachen.
Jezelf leren graag zien, krachtige beslissingen nemen, toelaten om te voelen, vertrouwen op het proces dat ontstaat in het hier en nu, een veilige context creëren en je van hieruit veilig voelen, uit het slachtofferschap stappen en verantwoordelijkheid nemen voor je eigen wel-zijn, het zelfhelend vermogen van je lichaam laten werken en zo je eigen unieke weg gaan. Da’s zowat de samenvatting van onze vaarroute, waarin ook onze 10 wegwijzers vervat zitten.
En wat mooi om te zien hoe de woede echt werd losgelaten, hoe het diepe verdriet zijn plek mocht krijgen en hoe je Christophe echt zag veranderen. Zijn handen die altijd gespannen waren… ontspanden, de frons in zijn gezicht is verdwenen, zijn lichaamshouding is veranderd, hij voelt zich niet meer constant bedreigd waardoor hij niet meer constant ‘op zijn hoede’ moet zijn. Daar waar we in het begin van de week heel erg moesten opletten wat we tegen hem zeiden omdat zijn woede heel snel getriggerd kon worden, mochten we tegen het einde van de week alles zeggen. En hij bleef kalm. Hij had iedereen in het begin heel duidelijk gezegd dat wanneer hij ‘stop’ zei we moesten stoppen om geen ‘ongelukken’ te krijgen. Hij heeft geen enkele keer ‘stop’ moeten zeggen. Hij liet zijn agressie-beschermlaag heel snel los en ging in zijn kwetsbaarheid. Over de kracht van kwetsbaarheid gesproken…
Dankjewel Christophe en de andere Lot-genoten om door jullie proces te gaan. Elk op jullie eigen manier. Elk in jullie thema’s. Dankjewel voor deze mooie, warme, intense ervaring. Jullie zitten in ons hart.
Naomi maakte een beeldverslag van onze week. Het zit vol laagjes en insiders maar we delen het ook graag met jullie.
Geloven in de kracht van kwetsbaarheid! Non-stop doorgaan, Barbele en Naomi, met wat jullie e-movere-n via Compagnon de route! Groetjes, Pascale