Logo Image

Waarom? Daarom.

06.09.2020

Anneleen wil mee op vaarroute volgende week. Maar ze mag niet. De scholengroep zegt duidelijk ‘nee’.

Waarom?

Daarom.  

Anneleen is een heel gedreven leerkracht wiskunde met een grote meerwaarde voor school, collega’s en leerlingen. Ze is al even ‘onderweg’ met ons, met Compagnon de route. Ongelooflijk en mooi om zien hoe snel ze de inhouden die we brengen oppikt en integreert in haar leven. Met resultaat. Resultaat die bijdraagt aan haar eigen gezond- en welzijn en van hieruit ook aan het welzijn van haar omgeving, inclusief school en leerlingen. Anneleen voelt dat ze nog meer de diepte in wil via onze (er)vaarroute. Ze heeft meer en dieper nodig. In eerste instantie voor zichzelf en van hieruit zou het ook weer zoveel (kunnen) betekenen voor anderen, niet in het minst voor haar leerlingen.

Drie dagen zou ze missen op school, maar ze zou ervoor zorgen dat dit ingehaald wordt. Ze is heel sterk overtuigd van de enorme waarde van dit traject en zou de inhouden ook kunnen meenemen naar en vertalen voor school.

Maar ze mag niet mee. Ze kreeg een duidelijke nee en kreeg (nog) geen verdere motivering voor deze nee. Dus geen waarom, geen uitleg. Gewoon nee. Omdat de scholengroep het zegt.

Ik ervaar het als confronterend hoe onbuigzaam, enggeestig en weinig flexibel zovele (overheids)instanties nog functioneren. Ik ben er jaren geleden ook om die reden uit gestapt en wat ben ik mezelf dankbaar dat ik deze dagen niet in dat keurslijf hoef te functioneren.  We dragen zogezegd het belang van welzijn hoog in het vaandel, maar als het erop aankomt hebben structuren en (vaak niet in vraag gestelde) regels of allerhande commissies het laatste woord. Van leerkrachten wordt verwacht dat ze differentiëren en pakketten op maat maken voor leerlingen, maar als het op hun eigen welzijn en noden aankomt, bestaat differentiatie niet. Het oorzakelijk verband tussen het welzijn va de leerkracht en het welzijn van de leerling in de klas is nochtans enorm.

Wij bepalen dat jij dit niet mag doen. Gewoon zomaar. Omdat het zo is. Zonder Anneleen gehoord te hebben.

Het is zo gemakkelijk om een nee te geven als je je ergens achter kunt verschuilen. Achter de scholengroep, achter het reglement, achter de baas, achter de regering, achter ziekte, achter je verleden, … achter corona. Of achter ‘dat is niet eerlijk ten opzichte van je collega’s …’. Zo gaan we massaal voorbij aan wat we echt nodig hebben. Aan gehoord en gezien worden. Aan zelf keuzes kunnen en mogen maken op basis van wat we nodig hebben. Aan verantwoordelijkheid mogen opnemen. Aan vertrouwen krijgen in onze keuzes …. We gaan in onze huidige opvoedings-, onderwijs-, maatschappij-, zorg-, rechts- en bedrijfscultuur massaal voorbij aan universele menselijke basisbehoeftes. Behoeftes die er altijd geweest zijn en er altijd zullen zijn. Daar verandert een reglement, een bestuur, een directie, een scholengroep of een virus niets aan. Als deze behoeftes niet ingevuld worden, dringt dit zich sowieso op één of andere manier op.

Al wat je onderdrukt dringt zich op.

Laat die menselijke basisbehoeftes nu net het fundament zijn van onze vaarroute. Ik vertaalde ze in 10 wegwijzers. In onderstaand filmpje licht ik deze kort toe.

Dit schrijven katapulteert me terug naar een herinnering van bijna zeven jaar geleden. Ik was samen met mijn moeder op bezoek bij mijn broer in de psychiatrische instelling waar hij enkele weken opgenomen werd. Mijn broer had enorme nood aan ‘normale dingen’, hij werd niet beter van die psychiatrische context. Integendeel. We vroegen hem of hij zin had om die middag samen met ons iets te gaan eten. Zijn ogen blonken, ja hij had daar heel veel zin in. Het zou hem zo deugd doen. Maar het mocht niet. Waarom? Omdat dat niet eerlijk was ten opzichte van de andere patiënten. Kan je je dat inbeelden? Ik heb toen niet aangedrongen omdat ik mijn broer niet in een lastig parket wilde brengen. Hij zag mijn verontwaardiging, maar deed teken dat ik het zo moest laten. Uit respect voor hem hield ik me in. Hij hield niet van conflict, hij ging dat liever uit de weg. Ten koste van zichzelf. Ook toen.

Zou hij wel mee gemogen zijn mochten ze weten dat hij er enkele weken later niet meer zou zijn?

We zijn zo opgevoed, geleerd en onderwezen om volgzaam te zijn. Je ‘eigen-wijsheid’ volgen werd en wordt niet gestimuleerd en ongehoorzaamheid wordt afgestraft. Dus worden zovelen een ‘zo-hoort-het-mens’ of vertonen ze op zijn minst ‘zo-hoort-het-gedrag’.

We doen wat hoort (ook al staan we er niet achter of voelen we gewoon dat het niet klopt) om straf te voorkomen, om oordeel van anderen te vermijden, om verlies van erkenning te vermijden, om beloond te worden. Belonen wordt vaak even manipulatief ingezet als straffen.

En als we er niet achter staan doen we wat niet mag achter de rug, achter de schermen, tussen de regels door, achter gesloten deuren of via allerhande achterpoortjes. Belgen kunnen daar naar ’t schijnt wel wat van. Net omdat we overgereglementeerd en gecontroleerd worden?

Schone schijn gedrag is ook nog een optie. Sta me toe als voorbeeld de huidige absurditeit van schone schijn maatregelen in vraag te stellen. Werp jij elk wegwerpmasker na één keer gebruiken weg? Was jij dagelijks je stoffen mondmasker? Kom jij nooit met je handen aan je mondmasker? Gebruik jij mondmaskers die onhygiënisch weggemoffeld zitten in je handtas of broekzak? Ligt er ook bij jou al wekenlang hetzelfde mondmasker op het dashboard in de auto en wordt dit gebruikt door iedereen die de auto gebruikt of boodschappen doet?

Comfortabel toch die schone schijn. Je voorkomt straf en je wordt gezien als een ‘verantwoordelijke burger’, ook al haalt dat niet gewassen, veelvuldig gebruikte, onhygiënische masker helemaal niets uit. En als het al iets uithaalt is het net het omgekeerde van wat de bedoeling ervan is.

Hoe lang doen we hier nog aan mee? Wordt het niet hoog tijd dat we stoppen met ‘zo-hoort-het-gedrag ‘ te vertonen? Wordt het niet hoog tijd eerlijk en betrouwbaar te spreken en handelen ten opzichte van onszelf?

Hoeveel leerkrachten moeten (verregaande!) maatregelen toepassen zonder dat ze er achter staan?

Hoeveel agenten moeten er verregaande sancties opleggen zonder dat ze er achter staan?

Hoeveel zorgverleners kunnen en mogen de échte zorg die mensen nodig hebben niet verlenen?

Hoeveel laboranten leveren testresultaten af waarvan ze weten dat deze misschien niet betrouwbaar zijn?

Hoeveel artsen ….

Hoeveel ondernemers ….

Hoeveel beleidsmensen …

Hoeveel medewerkers …

Hoeveel vrijwilligers …

Hoeveel kinderen moeten zich aan een opgedrongen beeld van ‘helden’ conformeren??

Conformeren aan iets waar je eigenlijk niet achter staat, conformeren uit gewoonte, conformeren uit angst, conformeren omdat het zo is en niet anders ….

Zorgwekkend. Zorgwekkend want zo bedriegen we constant onszelf. Met verregaande gevolgen.

Om dit conformeren te overstijgen dien je echter een heel grote horde te nemen. Zolang stress en angst aan het stuur staan, ben je heel vatbaar om terug te vallen op/zekerheid te zoeken in ‘zo-hoort-het-gedrag’. We worden wellicht niet zomaar gebombardeerd met stress en angst … dat levert bepaalde belanghebbenden en instanties veel op, namelijk gemakkelijk ‘zo-hoort-het-gedrag’. En nee, het gaat vandaag al helemaal niet meer over onze gezondheid. De zorg voor onze gezondheid is héél ver weg.

Terug naar Anneleen. Als er iets is waar ik gerust in ben, dan is het dat Anneleen sowieso haar weg vindt en volgt. En nee, dat is geen typische ‘zo-hoort-het-weg’. Haar eigen-wijze-weg volgen, maar hierin niet direct ondersteund worden is een rode draad in haar leven. Ook nu blijkbaar. Een rode draad van waaruit ze voor nog velen inspirerend zal zijn om ook hun eigen-wijze weg te volgen. Wat een ander er ook van denkt. Ze laat zich niet (meer) ‘in een kooi’ stoppen. Ze is trouwens bezig met het schrijven van een boek, waar ik al enkele hoofdstukken van mocht lezen. ‘Anneleeuw in een kooi’ is één van die hoofdstukken 😊.

Benieuwd of ze erbij zal zijn volgende week. Want nee, ze legt er zich niet zomaar bij neer. Jammer dat zovele instanties niet beseffen hoeveel ze te verliezen hebben door hun mensen niet te zien en erkennen in hun noden, behoeftes, gevoelens, verlangens en dromen.

In plaats van het eerlijk te vragen, zou Anneleen ook de ‘achterpoort-schone-schijn’-weg kunnen volgen. Dat strookt echter niet met de open eerlijke persoon die Anneleen is. Hoe lang blijven we het oke vinden dat we de dupe zijn van onze eigen eerlijkheid omdat die niet past in ‘hoe het hoort’ of niet past binnen het reglement?

Een dag na het schrijven van deze blog hoor ik Anneleen opnieuw. Ze heeft zich niet zomaar neergelegd bij de ‘nee’. Ze heeft opnieuw contact genomen met scholengroep en directie. Ze heeft gecommuniceerd vanuit haar kwetsbaarheid, vanuit haar verlangen, maar ook vanuit haar beslistheid en daadkracht. Resultaat: De deur staat terug open…

Straf hoe het beslissingsproces voor dergelijke route bij elk van de deelnemers al zoveel in gang zet. Wat wordt het weer een krachtige week … Wat kijk ik er ook weer naar uit.

Ik wens ook elk van jullie een ‘goede vaart’, ook in de woelwaters van het leven. Zeker en vooral nu in dit bijzondere jaar 2020. De zeer intense transformatie waar de aarde (en haar bewoners, willen of niet 😊 ) momenteel doorgaat, en de hiermee gepaard gaande enorme energetische ‘upgrades’ zullen het vaarrouteproces van elk van ons sowieso in een stroomversnelling brengen. Zelfs als we tegen de stroom in varen 😊. Er is geen beter moment dan nu om je ballast over boord te gooien. Enkel van hieruit kan en zal je wel varen bij de energetische transformatie die aan de gang is. Ik wens het elk van jullie van harte toe. Ik wens elk van jullie een ‘goede vaart’, ook in de woelwaters van het leven.

En net na de update van deze blog hoor ik een geëmotioneerde Anneleen met de boodschap dat ze een ‘ja!’ heeft gekregen. Zo zie je maar hoe je toch nog impact kunt hebben op een situatie waar je geen impact meer op lijkt te hebben. Er is zoveel mogelijk, er valt zoveel mogelijk te maken. Het start echter met het sterk genoeg willen. Het start met een beslissing. Het start met jezelf de moeite waard te vinden … Het kernthema en kerndoel van onze vaarroute.

Van harte,

Barbele

Facebook Logo Logo Image

Laat hier een bedenksel, ervaring,… achter Katelijne Cancel Reply



Bedenksels (4)

  • Katelijne Willockx says:

    Dag Barbele,
    2 vragen :
    -Richt jij in de nabije toekomst seminariedagen in ?
    -Eigenlijk heb ik behoefte om in een soort ‘verbindingsgroep’ te zijn waarin we ons ‘leven ‘ ( ook met het virus) kunnen bij- praten. En bv; praten over de inhoud van je video’s en blogs en zo. Grote nood én ik niet alleen ! Ik zoek en vraag…

    groetjes Katelijne

  • Pascale says:

    Dag Barbele,
    ‘Waarom? Daarom!’ Zonder gehoord of gezien worden. Zonder tegenspraak. Zonder dingen in vraag te stellen. Zonder niemendal. Ja … het komt me toevallig niet onbekend voor wat je beschrijft.
    Vandaar bedacht ik me onlangs op een speciale ‘Plaats onder de zon’ mezelf een onvoorwaardelijke JA-cheque uit te schrijven om voluit mijn dromen te leven. Ik genoot ervan in grote rode drukletters als ver-antwoord-ing aan mezelf DAAROM op te schrijven. De ‘rollen’ omgekeerd? Bye bye ‘Zo-hoort-het-Pascale’, ik word er zo gelukkig van. Gewoon … ja … heel gewoon daarom. Omdat ik dat zelf wil, mijn gedroomd leven. En een rustige stem zei me nog ‘Omdat ik het waard ben.’ Goegeweten! Ik ben met zoveel geluk naar de aardbol gevlogen dat het wel echt de bedoeling is om mijn leven zelf in te kleuren en het volledig ‘naar mijn goesting’ te bakken. Deze formulering hier zou mogelijks de indruk kunnen wekken dat ik plots hoog van mijn toren blaas? Ook dat maakt me gelukkig in die zin gewoon te voelen in het moment en te beslissen welke mijn wegwijzer is, zonder ‘wat zou men van mij kunnen denken?’ ‘t Zal ‘moeten’ lukken dat ik mijn medemens hierbij uit het oog verlies, omdat ik dat zelf ook niet wil.
    Zo schoon te mogen lezen dat Anneleen een JA ontving na er ten volle zelf voor te gaan! Ervoor gaan, de eigen unieke weg, hoe dan ook. Laat me zeker weten als haar boek verschenen is, want ik heb nog een plekje vrij op mijn ‘Zo-ben-ik-Pascale’ (boeken)schap van mijn gedroomde persoonlijke bibliotheek(kastofietsdateropgelijkt). Ik kijk er alvast naar uit!
    Ik wens aan alle leden aan boord een bevrijdende vaart! Om als herboren terug voet aan wal te zetten. En Barbele, mocht er echt een sluis vastgeroest zitten, dan zal er zeker toevallig iemand in jullie vaarwater komen een handje toesteken! Bon vent op de Lot, Pascale X

  • Katelijne says:

    Wat een blog ♥️ Ik heb hem meteen doorgestuurd aan een vriendin, die net als jullie, lak heeft aan “omdat het moet”
    Jouw openheid confronteert me met mezelf, hoe ik uit angst (eerlijk is eerlijk) me meestal plooi naar die “gewenste standaard”. Want wie betaalt nu graag boetes? Of wordt voor het gerecht gesleept (kl*te verplichte polio)
    Ik kijk altijd enorm uit om je blogs te lezen, Barbele

  • Katrien says:

    Waw aangrijpend verhaal en ben zo blij voor Anneleen en jullie dat ze meekan….SUPER!!
    Ik gun jullie fantastische, boeiende momenten toe op jullie vaarroute en VAAR allen WEL!!

  • Lees meer

    Lees meer

    29.02.2024

    Tijd om het even te hebben over tijd?

    Heb je wat priori-tijd voor een stukje over tijd op deze 29ste februari? Een ‘extra-time’ da

    Lees meer

    Lees meer

    19.02.2024

    Pocast over spiritualiteit, new age en geloof

    Terug van een weekje bergen, zon en sneeuw. Het heeft mij en ons goed gedaan. Onderweg terug naa

    Lees meer

    Lees meer

    08.02.2024

    De boeken neergelegd

    Ik zit in een periode waarin ik heel veel aan het afronden, afsluiten en loslaten ben. Van hieruit

    Lees meer

    Lees meer