Logo Image

Oh-live

09.12.2019

‘Ik voel me geen compagnon de route’. Dat was mijn conclusie, de essentie waar ik twee weken geleden toe kwam. Ik werd op slag emotioneel van dat besef. Ik voelde al weken aan een stuk dat mijn tijd, mijn ruimte, mijn energie heel erg (in)genomen werden. Door vele dingen waar ik zelf voor koos en vele dingen die ik graag doe en me voldoening geven, maar ook door vele dingen waar ik niet echt voor koos.

Het werd teveel.

Ondanks het feit dat er in mijn agenda wel voldoende ruimte voorzien was. Voor mezelf. Om te werken aan onze onderwegwijzers. Om te schrijven aan mijn volgende boek. Om onze 90-dagen trajecten uit te werken. Maar er kwam van alles tussen. Er moesten nog zovele andere dingen gebeuren. Ik was heel veel ballen tegelijk in de lucht aan het houden. Niet alleen binnen Compagnon de route, maar ook in ons gezin. Ook al loopt er hier veel vanzelf en wordt er veel in het moment geregeld, het is toch niet niets een gezin met vijf kinderen, waarvan elk van hen ook een goed ingevulde activiteiten-kalender heeft.

Die vele ballen mogen er zijn. Ik heb er ook voor gekozen. Maar ik wil niet constant moeten jongleren met die ballen (ik kan dat trouwens ook echt niet goed, jongleren :)). Ik wil zelf kiezen welke bal ik op welk moment in de lucht hou of aandacht geef, terwijl ik de andere ballen met een gerust hart in een mand kan laten liggen tot het moment dat ik er zelf voor kies om ze eruit te halen. Sommige ballen werden echter niet meer uit de mand gehaald, letterlijk zelfs, zoals mijn opgestapelde was terwijl er tussendoor ook nog slaapfeestjes en vele andere activiteiten doorgingen bij ons.

Sommige ballen, waaronder persoonlijke noden van mensen dicht bij mij, zag ik zelfs niet of wilde ik niet zien. Want ik had er geen tijd voor. Op de duur werd het voor mij een evidentie dat ze mij thuis niet nodig hebben, dat het allemaal wel lukt, dat ze zelfstandig genoeg zijn. Tot duidelijk blijkt dat ze dat wel nodig hebben en ik die ruimte niet heb. Dan klopt het niet meer.

Ik kwam ook al wekenlang niet meer tot het schrijven van een blog of andere inhouden. Er was geen ruimte, er was geen inspiratie. De gesloten facebookgroep voor onze routevolgers raakte maar niet opgestart. En ik besefte plots: ik voel me geen compagnon de route, toch niet zoals het de bedoeling is of zoals ik het wil. Dat besef raakte me sterk. Ik was en route, dat zeker. Maar op mezelf. Niet binnen compagnon de route, niet voor en met onze metgezellen. Ik was en voelde me niet geconnecteerd met hen, ook niet met de buitenwereld. Want dat is wat er gebeurt met mij als het leven veel van me vraagt: ik keer naar binnen om zo min mogelijk energie te verliezen en de dingen toch gedaan te krijgen.

Ik heb iets olijfbomen, ik voel daar op een manier een bepaalde connectie mee. Een olijfboom kan dankzij zijn lange wortels goed blijven functioneren in zeer uitputtende omstandigheden. Ik herken me daar wel in. Maar da’s ook een valkuil. Ik weet namelijk dat ik veel aankan, dat ik een grote draagkracht heb. En ik weet ook hoe je je energie kunt managen. Ik ben daar intussen ook heel goed in geworden. Maar je zou er ook te goed in kunnen worden. Het was intussen een evidentie geworden dat een dag 3 dagdelen heeft waarin je kunt werken, dat een week 7 dagen heeft waarvan je elke dag kan gebruiken om te werken, …

Zowel binnen Compagnon de route als binnen mijn gezin voelde dat ik op ‘het randje’ bezig was om het allemaal te blijven bolwerken. Maar dat ‘randje’ wilde ik eigenlijk niet herkennen, laat staan erkennen. Want eigenlijk had ik niet het gevoel dat ik in overdrive aan het handelen was. Het was ook niet zo, ik was veeleer vanuit een rust aan het handelen, energiezuinig en efficiënt. Maar wel non stop, zonder pauze.

Voor het eerst vroeg ik mij af of ook ik in een burn-out zou kunnen belanden. Nooit eerder kwam dat in me op. ‘Denk je dat je daar dicht tegen zit?’ vroeg Naomi me. Ik antwoordde niet onmiddellijk ‘nee’. Ik schrok daarvan. Het besef dat mezelf terug opladen en voeden prioriteit moest worden was heel duidelijk. Ik kon namelijk niet meer geven. Ik gaf enkel nog aan Compagnon de route. Niet meer aan mijn gezin. Niet meer aan onze routevolgers en metgezellen. Niet meer aan mezelf. Je kan niet geven uit je eigen tekort. Dat is duidelijk.

Tijd dus om weer keuzes te maken. Wat ik/wij ook gedaan hebben en nog steeds doen. De gesprekken om zaken uit handen te geven zijn opgestart. Prioriteiten werden herbekeken.

Tijd om te genieten van mijn ‘oogst’, tijd om terug te zien en waarderen wat ik al allemaal heb gecreëerd en gerealiseerd. Vanuit mijn ‘olijfwortels’ naar mijn ‘olijfoogst’, olijf, olive, o-live, oh-live. ‘t Is nu trouwens ook echt de moment waarop vele olijven worden geoogst. Ik kreeg er instant een reminder bij van mijn compagnon Naomi. Tijd om weer voluit te leven, helemaal in het leven te staan. En van hieruit weer te delen, creëren en inspireren.

En intussen stelden vele metgezellen me, zonder dat ze het wellicht beseften, mij gerust. Ik zag, las en hoorde hoe ze aan de slag gingen. Elk op hun manier met onze inhouden. Zalig vond ik het om deze foto van Nancy te mogen ontvangen afgelopen weekend. Haar compagnon-de-route-karretje, haar bagage om haar eigen compagnon de route te zijn.

En om te antwoorden op de vraag van vele mensen…. Ja dat tweede boek komt er, ja de 90 onderwegwijzers komen er, ja ons eerste 90-dagentraject komt er, en ook nieuwe postkaartjes, een echte geluk(rug)zak, … Maar alles op het moment dat het er komt. Zonder te forceren. Vanuit goesting en ruimte. Dat is wat ik mezelf en jullie beloof. Ik kan ook niet anders. Ik kan niet niet geven vanuit mijn eigen tekort. Het komt er dan gewoon niet uit.

Wat en aan wie ben jij aan het geven? Vanuit overschot of vanuit tekort?

Wil je je leven ook weer echt be-leven, maar vraag je je af hoe je daar aan (her)begint? Welkom tijdens één van onze webinars of op een live info-avond (zie kalender hieronder)

Blij met deze blog weer de brug met jou gemaakt te hebben. Dank je wel om mij te lezen.

Barbele

Nog nieuws: vanaf nu kan je loopbaancheques gebruiken om onze routes te volgen. Mail gerust naar connect@compagnonderoute.be voor meer info hierover.

Schone vooruitzichten 

17 december 2019 | 19u30-21u | Live Info avond: goed uitgerust op pad  + netwerken nadien | Praktijk Salutem Lochristi | volzet

9 december 2019 | 20u-21u30 | Live webinar | 5 knooppunten waarop je kan kiezen | Particulieren | Registreer je gratis

10 december 2019 | 20u-21u | Live webinar | Activeer je potentieel | Professionelen | Registreer je gratis

15 januari | 19u30-21u | Live Info avond: goed uitgerust op pad  + netwerken nadien | Mens Sana Marke | 10 euro 

31 januari 2020 | Start Jaartraject Activeer je potentieel | Professionelen 

1 februari 2020 | Start Jaartraject Leef je leven | Particulieren

 

Facebook Logo Logo Image

Laat hier een bedenksel, ervaring,… achter Dominique Cancel Reply



Bedenksels (4)

  • Pascale says:

    Blij om met jou verbindend te communiceren via dit kort bedenkselbrugje naar jouw blog. Dankjewel om je te mogen lezen, Barbele. Ik doe dat telkens opnieuw graag met de nodige aandacht, een priori-tijd-je voor mezelf ten behoeve van het kunnen geven. Ik wens je een Oh-live vaart en warme thuiskomst bij jezelf. Groetjes, Pascale

  • Dominique says:

    Barbele: Nu even kiezen voor het belangrijkste/dringenste: de rustige vastheid van jezelf 🙂

  • Nele Boudry says:

    Barbele,

    Stil-staan is vaak ook vooruit-gaan!
    En dat heb je gedaan. Dus, goe bezig!

    Warme groet,
    Nele

  • Francine says:

    Dankuwel voor je mooie blog Barbele.
    Wij als” geroutineerde” Route volgers hebben dank zij jullie inzichten, tools, beeldkracht al veel verbeeldingskracht in onszelf ontwikkeld. Voelen dat je hierin steeds verder groeit geeft je zoveel voldoening.
    Dankbaar voor jullie mooi werk!
    Ovenwarme groetjes van Marc…
    en Francine

  • Lees meer

    Lees meer

    29.02.2024

    Tijd om het even te hebben over tijd?

    Heb je wat priori-tijd voor een stukje over tijd op deze 29ste februari? Een ‘extra-time’ da

    Lees meer

    Lees meer

    19.02.2024

    Pocast over spiritualiteit, new age en geloof

    Terug van een weekje bergen, zon en sneeuw. Het heeft mij en ons goed gedaan. Onderweg terug naa

    Lees meer

    Lees meer

    08.02.2024

    De boeken neergelegd

    Ik zit in een periode waarin ik heel veel aan het afronden, afsluiten en loslaten ben. Van hieruit

    Lees meer

    Lees meer