Logo Image

Soms begin ik te twijfelen

09.02.2020

Soms begin ik te twijfelen aan de waarde van de inhouden die ik deel in onze route energymanagement, iets wat ik nog nooit heb gevoeld bij de inhouden van onze andere routes. Dat gevoel kreeg ik terug tijdens de voorbereiding van de routes die ik vorige week gaf aan meer dan 50 mensen.

Is dat wel interessant genoeg? Is dat wel nieuw genoeg? Weet niet iedereen dit al? Is dat de verre rit van sommige mensen wel waard? Is dat hun investering wel waard? … Dergelijk vragen durven dan wel eens in me opkomen. Gewoon omdat die inhouden intussen zo evident zijn geworden voor mij. Maar daarom niet minder van waarde om te delen met anderen. Integendeel.

Ik had het heel druk de afgelopen weken, maar had het gevoel dat ik het allemaal wel op een gezonde manier in handen had. Maar plots neemt een week voor de route de stress het van me over. Er kwamen heel wat professionele, familiale en persoonlijke zaken samen. Zowel van puur praktische, organisatorische aard als van inhoudelijke en emotionele aard. Ik begon zelfs te panikeren. Ik had geen vat meer op alles wat nog diende te gebeuren en voelde dat paniek het die zaterdagnacht van me begon over te nemen. Ik paste de inhouden die ik een week later zou geven toe op mezelf en haalde me er zelf uit.

En plots is dan alle twijfel over de waarde van deze inhouden weg. Een bijkomend voordeel is dat ik de route energymanagement vorige week ook weer helemaal vanuit ervaring kon geven 😊.

Vreemd toch. Dat dat wat we evident vinden, dat wat als vanzelf gaat, minder waarde gaan toekennen. En net daar zijn zoveel mensen naar op zoek. Naar rust, naar energie, naar flow, naar zingeving en vooral naar hoe je dit kan creëren in je leven. En ik denk dat ik daar wel iets zinvols over te vertellen heb.

Ik heb er dan ook van genoten vorige week. Ik voelde heel veel dankbaarheid en voldoening.

Om te zien hoe de inhouden echt werden opgenomen. Hoe mensen het lieten binnenkomen en het verankerden.

Steeds meer merk ik ook dat de kracht van zo’n dag niet enkel ligt in wat ik voorbereid heb, maar vaak net ligt in wat er tussen de lijnen door wordt gezegd, dat wat er in het moment zelf in me opkomt. Net daar ligt vaak wat mensen nodig hebben.

Genoten …

Om te voelen hoe mensen zich lieten raken, hoe het soms heel stil werd en de ruimte hiervoor ook toegelaten werd, …

Om te zien hoe mooi en sterk het is hoe koppels en ook moeders en dochters ervoor kiezen het jaartraject samen te volgen en welke meerwaarde dit geeft in hun relaties.

Straf ook om te horen hoe er ook angst zat bij het thuisfront. ‘Ik ga toch geen andere vrouw terug krijgen?’. … ’t moet zijn dat er ook daar gevoeld wordt welke grote impact het volgen van een ‘opleidingsdag’ kan hebben op iemand.

Ik genoot ook van de humor die er was.

Vooreerst van de zalige intermezzo’s van Les Routiers, steeds zo’n sterke meerwaarde.

Ik genoot van de interacties tussen koppels. ‘Zie je ’t wel, ik kan daar niet aan doen dat ik roep als ik in stress zit.’ Of van de vraag ‘mogen we hier ruzie maken?’ Ja hoor, dat mag en kan hier allemaal 😊

Ik genoot van de plotse inzichten die vielen. ‘Ach, de miserie waar ik inzit is dus allemaal de schuld van mijn moeder!’. Tja, en nu is het een kwestie van los te komen van die be-schuld-iging en zelf de impact los te laten.

Of iemand die vertelt hoe veeleisend haar moeder is en ze vindt dat haar dochter ondankbaar is. Waarop ik zeg ‘oke, ze mag zij dat vinden he’ en een ander onmiddellijk repliceert met ‘en al wat ge vindt, moogt ge houden’. Zaalig vind ik dat, zo’n spontane momenten vol inzichten, waar- en wijsheden.

Ik genoot van de ideeën die kwamen wanneer ik, alweer tussen de lijnen door (binnen het thema leven in het hier en nu), vertelde hoe wij de verjaardagsfeestjes van onze kinderen in het moment laten ontstaan en hoe dit al zo vaak geleid heeft tot onvergetelijke feestjes. Zoals die keer: Seppe’s feestje. We hadden ons al afgevraagd wat we die bende kinderen nu weer eens zouden laten doen, maar lieten het los. Enkele uren voor het feestje waren Paul (mijn man) en ik erover bezig dat we misschien best de regenput eens zouden uitkuisen nu het al zo lang niet geregend had. Seppe ving het op en zei ‘wij zullen dat doen tijdens mijn feestje straks’. Het werd een memorabel feest waar nog af en toe van gesproken wordt.

‘Ewel’, zegt een vrouw tegen haar man.  ‘Jij wil toch een zwemvijver. Wel, geef een feestje en geef ze elk een schop in hun handen. … en maak er misschien ineens een feestje van 5 dagen van’😊.

Na nog een gelijkaardig voorbeeld, krijg ik een strenge blik (allé, ze had eigenlijk gewoon een strenge bril aan😊 ) van de zaakvoerdster van een  kindercrèche en ze zegt me dat ze er toch over nadenkt om de inspectie van kind en gezin eens op ons af te sturen.

Zalig vind ik deze ongedwongenheid, de steken onder water, … van mensen die ik ervoor nog nooit gezien had. Ook dat mag een plek hebben en draagt zelfs bij aan het verankeren van de inhouden.

En misschien genoot ik nog het meest van alles van zoveel mensen te mogen ontvangen. Van te voelen dat we nu echt vertrokken zijn met Compagnon de route, of zoals mijn moeder het verwoordde: ‘je voelt dat het wortel heeft geschoten’. Deugddoend na zovele investeringen en zoveel onzichtbaar ‘wortelwerk’, werk onder de grond, werk aan de wortels van Compagnon de route. Dat het dan wortel schiet, is echt deugddoend.

Deugddoend ook te mogen vaststellen dat onze ‘ideale klant’ de weg naar ons vindt. Mensen die je dankbaar zijn dat je zoveel meegeeft op één dag, waarde waar ze zelf mee aan de slag kunnen. Mensen die niet van je verwachten dat je ze bij het handje neemt of het in hun plaats oplost, maar zelf het heft in handen nemen. Vele mensen gaven ook aan dat ze nu pas voor het eerst voelen en geloven dat dit echt gaat werken, dat er nu echt verandering kan en zal komen in hun leven. Hoe sterk is dat.

Zoveel mensen ontvangen op mijn plek. Voor het eerst meer mensen niet bij naam kennen dan wel, … het bracht toch wat stress met zich mee, niet in het minst een organisatorische stress. Maar het was goed. Heel goed. Fijn ook mensen te zien genieten, tot en in zichzelf zien komen op mijn plek.

Ik eindig met waar ik begonnen ben. Ik stel me plots terug de vraag of deze blog wel waardevol is voor jullie als lezer, of hier wel genoeg inhoud  in vervat zit waar ook jij iets mee kan? Onmiddellijk volgend op deze gedachte stel ik me gerust met de gedachte dat elk van jullie er zelf voor kiest om dit wel of niet te lezen, om wel of niet tot het einde te lezen. En laat dit nu net de rode draad en de kracht van de route energymanagement zijn. Je bewust zijn van het feit dat je altijd kan kiezen, niet altijd in wat je overkomt, maar wel altijd in wat je doet met wat je overkomt. En vanuit dat bewust zijn ook gebruik maken van die mogelijkheid tot kiezen. Als je stress, of het reptiel in jou, geen negatieve impact meer wil laten hebben, bestaat de eerste stap erin ruimte te creëren tussen de prikkel en jouw respons. In die ruimte ligt al je kracht, in die ruimte kan je bewust kiezen om een antwoord te geven op een prikkel in plaats telkens opnieuw te reageren.

Barbele

 

Facebook Logo Logo Image

Laat hier een bedenksel, ervaring,… achter Barbele Cancel Reply



Bedenksels (14)

  • Lieve Melis says:

    herkenbaar dat je de dingen die je zelf toepast en keer op keer als advies geeft aan mensen je soms doen twijfelen of dat wel waardevol advies is. Of ze dat al niet lang weten. Het is blijkbaar niet omdat je het zelf al lang weet dat andere mensen het ook weten. You take yourself for granted. Ook mijn valkuil soms.
    Blij dat ik niet de enige ben die dat ervaar.

  • Liesbeth says:

    Mooi hoe alles samen en op zijn plaats valt… het geeft me enorm veel steun en kracht om ook mijn eigen zielseigenwijze weg te gaan. Het maakt me ook onzeker, laat me wankelen… roept verdriet op en doorheen dit alles kom ik terug in mijn kracht. Het hoort er blijkbaar allemaal bij.
    Lastig hoe ik ervan afzie als ik iemand onbedoeld op zijn zere teen trap…en mezelf herken.
    Met vreugde en gemak en liefde in mijn hart beweeg ik me voorwaarts in het leven.(das de intentie die ik zeg voor mezelf)

  • Barbele says:

    Dankjewel voor de vele fijne bedenksels. Ook deugddoend

  • Francine says:

    Wat een gezellige blog!
    Hij brengt me helemaal terug bij jullie en ik wilde ook weer tussen die mensen zitten.
    Ik zou het direct weer willen overdoen, dit was en is mijn levensschool. Een school waar je mag zijn, waar je je veilig voelt, waar je herontdekt wat vergeten is.
    Vergeten hoe simpel het eigenlijk allemaal is en wanneer we het onszelf moeilijk maken hebben we dit leren herkennen, erkennen en aanpassen bij onszelf zodat het evenwicht in onszelf terug in balans aanvoelt en dan ben je weer in die aangename flow. Xx
    Dankuwel

  • Fabienne says:

    Zo herkenbaar! Niet opgeven! Wat voorbij is daar kunnen we alleen uit leren, genieten van de uitdagingen van vandaag en morgen … ja zal morgen zijn! Een pluim voor jouw inspirerende blog! Doe zo voort 💐

  • Mia De Pourcq says:

    Moooiii , doe zo verder 🙂

    Ik kijk er altijd naar uit om Jou blogs te lezen

    Goe bezig

  • Mija says:

    Ik voelde dit weekend ook de stress voor alles wat de komende tijd op me zal afkomen. Maar alleen al door daar bij stil te staan, dat te voelen en te weten dat die stress er is, helpt me om te zien waardoor ik dat voel. Dat gevoel vastpakken is al de helft van het verwerken. En er dan nog eens over lezen in jouw blog, Barbele, doet ook deugd. Doe maar verder. Lief groetje trouwens.

  • Pascale says:

    Dag Barbele. Wij hebben er voor gekozen om ‘je’ tot het einde te lezen. Oh-live wortels die steeds verder groeien en bloeien tot een feestline! We zijn blij voor jou, we genieten mee. Viva Compagnon de route! Liefs, Winnie & Pascale

  • iele steen says:

    Weer een schitterend ontroerende manier om je ‘zijn’ te tonen, lieve Barbele!
    Proficiat met het wortel schieten.
    Hoe meer mensen ervan kunnen genieten van jullle workshops, hoe meer mensen er groeien, en hoe beter de wereld wordt…
    In dankbare be- en ver-wondering, iele

  • Els (ekilibre) says:

    dank Barbele voor deze blog, heel mooi te zien dat er zoveel mensen genoten en gekozen hebben voor de energy routte bij jullie. Deze routte vind ik nog steeds de basis van de rest van de routtes die jullie aanbieden. Nog steeds heb ik hier veel aan in mijn dagelijkse leven omdat het zo praktisch toepasbaar, allesomvattend, goed gegeven is. Zo mooi samengevat ook: de eerste stap creeëren tussen de prikkel en de respons. Zo kan je in die ruimte kiezen om een bewust antwoord te geven ipv te reageren. Blij terug een blog van je te lezen want ja, jouw blogs zijn waardevol dus blijf jouw visie en wat je meemaakt in je leven delen met de wereld. Liefs

  • Toma Van Kets says:

    O wat lees ik u / jullie graag… 🙂
    Echt waar! Je moest eens weten hoe waardevol het is…
    Ik geniet er steeds van en krijg altijd warme voeten tijdens het lezen. En op een of andere manier voel ik me ook gerustgesteld tijdens en na het lezen.

    Danku!

    Toma

  • Leen Piqueur says:

    Hoewel ik denk dat ik de inhouden van ‘Compagnon de route’ al 7x heb gehoord, weet ik zeker dat zelfs een achtste keer me deugd zou doen. Doorleefd als het is, laat het altijd weer groeisporen achter. Idem voor deze blog. Dankjewel!

  • ann brasseur says:

    Ik vind wel dat je goedwerk levert. Je blogs komen soms wel te verhalend over, soms niet te geloven. Maar ik weet hoe creatief jullie zijn en durven aanpakken Dus ga maar verder met jouw arbeid die bevrijdt.

    Je had me gesproken van een video of zo? Waar is dit te bespeuren? Ik kon laatst niet kijken naar het programma. toevallig onderweg.

    • Barbele says:

      Ik kan me niet direct herinneren over welke video je het hebt Ann? Stuur je me een mailtje? (barbele@compagnonderoute.be)

  • Lees meer

    Lees meer

    29.02.2024

    Tijd om het even te hebben over tijd?

    Heb je wat priori-tijd voor een stukje over tijd op deze 29ste februari? Een ‘extra-time’ da

    Lees meer

    Lees meer

    19.02.2024

    Pocast over spiritualiteit, new age en geloof

    Terug van een weekje bergen, zon en sneeuw. Het heeft mij en ons goed gedaan. Onderweg terug naa

    Lees meer

    Lees meer

    08.02.2024

    De boeken neergelegd

    Ik zit in een periode waarin ik heel veel aan het afronden, afsluiten en loslaten ben. Van hieruit

    Lees meer

    Lees meer