Logo Image

Waar een plotse beslissing toe leiden kan …

19.01.2023

Opmerking vooraf: Het is een lang schrijven geworden, als afronding van een lange periode. Als je wil weten wat ik met dit schrijven echt wil meegeven, lees dan tot het einde of begin er niet aan 😉

Het is intussen een dik twee jaar geleden dat mijn ex vennote plots besliste om Compagnon de route los te laten. Ik heb het gevoel dat ik dat pas een tweetal maand geleden, op alle vlakken, in al zijn facetten, en tot op het diepste laagje heb verwerkt, doorwerkt, doorvoeld, afgerond en losgelaten. Onderstaande foto’s (3 december 2022) staan voor mij symbool voor het moment dat ik het laatste stukje heb vergeven. Twee dagen voordat ik Mieke mocht ontvangen voor een persoonlijke vaarroute, de route waarin komen tot échte (zelf)vergeving de essentie is. Mijn leven regelt het meestal zo dat ik net voor een route zelf door de thema’s van die route ga. Kwestie van uit ervaring te kunnen blijven spreken ;-). Dit is in mijn ervaring in elk geval de ‘beste’ voorbereiding.

Twee jaar heb ik er toch wel over gedaan. Zonder dat dit afscheid op zich daarin overheersend of doorslaggevend was. Het afscheid zelf  heb ik van dag 1 geaccepteerd omdat ik van dag 1 wist dat dit het beste was en ik het zelf op dat moment ook niet anders meer wilde. Ik heb ook het gevoel dat dit gehele proces niet sneller kon of moest. Als ik zo terug kijk op afgelopen twee jaar, dan ben ik door ontzettend veel gegaan, heb ik ontzettend veel geleerd en heb ik ontzettend veel neergezet, …

Dit alles vanuit een grote rust en herwonnen tijd, (adem)ruimte en vrijheid.

Bepaalde periodes zijn best wel pittig geweest. Een heel nauwe, intense, jarenlange samenwerking die plots stopt. ‘Plots’ mag je letterlijk nemen. Plots de koord helemaal doorgeknipt. We hebben elkaar van de ene op de andere dag los gelaten. Omdat ik voelde dat dat door de manier waarop het (voor mij onverwacht) verliep, moest en de enige weg was. Elkaar bruusk en helemaal uit verbinding los gelaten. Fysiek dan toch. Sindsdien, sinds 18 december 2020 elkaar niet meer gesproken en niet meer gezien. Enkel ‘zakelijk en formeel’ gemaild om verder ‘af te handelen’.

Maar ook dat klopt en is best zo.

 

Nooit gedacht dat dit afscheid zou lopen op de manier dat het is gelopen. Totaal niet de manier waar wij voor stonden. Het startte aanvankelijk in respect en verbinding – althans zo voelde of dacht ik het toch -,  maar eindigde uiteindelijk veeleer in een soort ‘ont-binding’.

Tegelijk ben ik er van mijn kant wel helemaal doorgegaan vanuit waar ik voor sta. Dit afscheid en ook de manier waarop dit is gelopen klopt helemaal binnen mijn weg, binnen mijn thema’s, binnen wat ik te zien, te ervaren, te doen en te leren heb.  De manier waarop heeft het voor mij op een bepaalde manier en op bepaalde vlakken ook gemakkelijk gemaakt. Dit klinkt misschien vreemd, maar dat is het echt wel. Een bruusk en zelfs in kwaadheid loslaten, kan ook echt nodig en zelfs heel krachtig zijn. Dat heb ik echt mogen ervaren. Ik heb de kracht van kwaadheid nog nooit zo sterk ervaren als toen. Ik heb kwaadheid op een heel gezonde manier voelen werken voor mij. Ik heb me in mijn leven nog nooit zo kwaad gevoeld als op 17 december 2020. Zelfs niet toen ik in zware, onterechte rechtzaken verzeild raakte toen ik mijn praktijk in 2012 wilde opstarten. Toen voelde ik veeleer onmacht. Nu was het kwaadheid. Kwaadheid is een gevoel die je uitnodigt om jouw grenzen te ‘bewaken’.

Ik heb over dit proces niet publiekelijk gecommuniceerd, behalve hier en daar wat tussen de lijnen door en in symbolische taal. Ik deed het niet expliciet omdat ik dat niet nodig vond.

Met bepaalde personen heb ik dat wel gedaan in vertrouwen. Omdat ik dat wel nodig had.

Nu voel ik op een manier behoefte om ook via dit schrijven even terug te kijken op afgelopen twee jaar. Op mijn stukken, op mijn traject, op de impact die het op mij had. Omdat ik voel dat ik deze fase echt heb afgerond. Waarom er nog over delen als het dan toch afgerond is? Ik weet het niet precies, maar ik word hier op een rustige manier en vanuit een rust in mij toe ‘uitgenodigd’ en dan vertrouw ik dat dit klopt. Voor mij, voor de lezer, voor betrokkenen. En omdat ik merk dat er heel andere ‘percepties’ leven over hoe dit is gelopen of loopt. En dat voelt niet goed. Dat voelt ergens niet ‘eerlijk’. Het feit dat verschillende mensen me hier de laatste tijd zelf naar vragen en verrast zijn door mijn verhaal of antwoord zie ik als een ‘uitnodiging’ er toch nog iets over te schrijven. Omdat er nog iets niet klopt in (de beeld-vorming van) mijn weg en mijn verhaal. Omdat er in mijn gevoel een ‘leemte’ schuilt in de eerlijkheid waarmee en waarover ik over heel veel uit mijn leven deel. Het klopt ergens niet dat ik nooit gesproken heb over de impact van dit toch wel grote stuk.  Er nog even over schrijven om het ‘oude’, dat wat is geweest, ook op deze manier en langs deze weg af te ronden en van hieruit ruimte te maken voor  het ‘nieuwe’, dat wat nog komen en groeien en bloeien mag. Wat al volop aan het gebeuren is 😉.

Er nog even over schrijven. In eerste instantie wellicht voor mezelf. En dat is wel vaker zo bij het schrijven van een blog. In tweede instantie kan er misschien ook waarde in schuilen voor jou…

Al snel voelde en ervaarde ik dat de beslissing van mijn ex-vennote eigenlijk een groot cadeau was voor mij. Ik voelde door het loslaten hoeveel die samenwerking en relatie eigenlijk van me vroegen. Zonder dat ik dat -toen ik erin zat- besefte of voelde. Daarin neem ik niemand iets kwalijk. Daar heeft ook niemand ‘schuld’ aan. Het is gewoon een vaststelling. Ik voelde of besefte dit pas doordat ik na het ‘afscheid’ plots veel meer ruimte en ook (letterlijk) adem voelde, ondanks de immense berg aan werk en verantwoordelijkheden die plots allemaal op mijn schouders terecht kwam.

Ondanks het feit dat ik heel snel wist, voelde en ervaarde dat deze keuze ook voor mij het beste was, en dit ook op heel veel verschillende manieren en vanuit verschillende hoeken bevestigd werd, zijn de impact en de gevolgen van deze beslissing toch wel heel groot geweest. Zowel op praktisch als op mentaal-emotioneel vlak.

Zo hadden we met Compagnon de route heel veel investeringen gedaan, waar we gezamenlijk het engagement voor aangingen. Plots was en ben ik alleen verantwoordelijk om de grote maandelijkse vaste kosten, lening en openstaande schulden te kunnen financieren. Tegelijk moest ik alle 21! platformen, waar ik achter de schermen mee werk en die aan elkaar gelinkt zijn, leren kennen en ermee leren werken. Meer dan eens, en dat gebeurt nog wel eens, ben ik – ondanks de zeer goede ‘overdracht’ op dit vlak – uren bezig geweest om uit te zoeken hoe ik een bepaalde ‘simpele taak’ kon uitvoeren of ‘simpel’ probleem kon oplossen. Dit is wel de beste manier of leerschool om al die acties en handelingen één voor één in mijn lange termijngeheugen te prenten en het niet meer te vergeten 😊. En toch, al die technische dingen zijn echt mijn ding en mijn talent niet, en dan blijkt die trage zoek- en vind-weg toch ook niet altijd een duurzame, diepe in-print te geven. Gelukkig kan ik ook altijd bij mijn ‘hulplijnen’ Bjorn en Johanna terecht. En hier wacht ik niet altijd uren mee.

Het eerste jaar werkten bepaalde zaken zoals de webshop, het betalingsplatform, het webinarplatform, het mailingplaform,de websites, de app, automatiseringen allerhande…  plots niet meer. Dan was het zoeken naar de knoop. Welke schakel of welk platform werkte er niet meer? Meestal kwam dit omdat de maandelijkse of jaarlijkse betaling voor dit platform nog gekoppeld was aan de visa-kaart van mijn ex-vennote (die intussen gedeactiveerd was). De koppeling aan mijn visa-kaart en heractivering van die platformen bleek ook vaak een lange via-via en wacht-weg te zijn… Ik heb hierin echt moeten leren om bij al die ‘toestanden’ rustig te blijven. Ik moet ook wel zeggen dat ik blij ben dat ik nu wel een duidelijk zicht heb op hoe alles achter de schermen aaneen hangt en in elkaar zit en ik met de meeste platformen ook het meest noodzakelijke zelf kan uitvoeren. Het gevoel van weer in eigen handen nemen en hebben en vooral het gevoel (relatief) onafhankelijk te zijn, voelt goed. Zelfs in dingen waar ik zelf weinig affiniteit mee heb. Dat is iets wat ik wel in meerdere zaken heb ervaren afgelopen twee jaar, ook los van dit afscheid en het thema van dit schrijven.

En soms, heel soms, vraag ik me af of het ook niet allemaal weer ‘simpeler’ én goedkoper kan of mag… Op zo’n momenten krijg ik meestal wel ergens een bevestiging of signaal dat alle investeringen nog steeds kloppen en ervaar ik ook wel het ‘geautomatiseerde’ gemak ervan. Vorige week nog zei Sabrina wat een sterk concept Naomi en ik hebben neergezet. En hoe fijn en waardevol ze het vindt om haar dagelijks vaarroute-postje in de app te ontvangen. Heel belangrijke momentjes voor mij. Ze weet of beseft het wellicht niet ;-). Ze heeft trouwens nog iets gezegd tijdens dat gesprekje. Dat ik al ‘smoor rikke‘ zou kunnen zijn geweest (lees het met een Westvlaams accent ;-,). Van waaruit ze dat zei, wat ze daarmee bedoelt en wat het in gang heeft gezet bij mij, is inspiratie voor een volgende blog die ik al aan het schrijven ben. 🙂

Terug naar afgelopen twee jaar… Wat ik nog geleerd heb is zelf webpagina’s maken. Ik had dit nooit eerder gedaan. Ik was nog nooit op dat platform geweest. Ik hoefde me daar niets van aan te trekken. Intussen heb ik bijna alle bestaande pagina’s aangepast en intussen zelf 13 nieuwe pagina’s gemaakt, de 14de is in de maak 😊. Ik weet dat die pagina’s er niet perfect uitzien. Ik ben niet bezig met het centreren, laat staan millimitreren van tekst en lay out of het zoeken naar de perfecte kleur….Soms wil ik het anders, maar lukt het me (technisch) niet en laat ik het zo. Ik heb trouwens helemaal geen zo’n goeie laptop om dit soort werk te doen. Op een andere computer zien de kleuren en zelfs layout er soms heel anders uit…. Ik doe dit alles vooral op gevoel en zo een beetje ‘op het zicht’ en ben er best tevreden over. Voor wie het fijn vindt om te ‘verbeteren’ of voor wie gewoon nieuwsgierig is en ook gewoon omdat ik er best wel trots op ben 😉zet ik alle zelf gemaakte pagina’s onderaan dit schrijven eens op een rijtje. Je mag me altijd de fouten en kleur-, letter- layout- of andere suggesties doorgeven. Ik ontvang het niet als kritiek en ik neem het -binnen mijn technische vermogens, ruimte, tijd en priori-tijd – mee. Wel niet te gedetailleerd verbeteren 😉. Een spatie of punt te veel of te weinig, een beetje teveel naar rechts, links, boven of onder… daar kan ik zelf heel goed mee leven.

Perfectie werkt trouwens niet inspirerend naar het schijnt 😉

Afgelopen twee jaar heb ik me ook alle inhouden weer ‘toegeëigend’. Ik heb alles terug ‘100% barbele’ gemaakt. Uiteraard was dat grotendeels al zo. Maar het vroeg toch wat om door alle 540 postjes te gaan die gekoppeld zijn aan 6 routes. Dit zowel in het mailplatform als in het app-platform. Ook alle teksten verwerkt in tientallen automatische en andere mailings heb ik mij terug eigen gemaakt. Mogelijks heb ik er hier en daar toch nog één over het hoofd gezien. Laat het me dus gerust weten als je ergens een mailtje ontvangt, een postje of een stuk tekst hier of daar leest, dat mogelijks nog niet onder mijn aandacht is gekomen en in jouw gevoel ergens (nog) niet helemaal ‘klopt’.

Verder leerde ik zelfs een klein beetje met een tekenprogramma werken. Heel erg basis. Maar ik weet mijn plan te trekken daar waar het nodig en nuttig is, bijvoorbeeld om de honderden kaarten van mijn levende weg ‘in te putten’. En ik kan op Fanny rekenen voor al wat ik niet kan en zij wel 😉

Naast al het praktische en inhoudelijke werk, had ik uiteraard ook door het mentaal-emotionele stuk te gaan. Ik kies ervoor dit hier niet inhoudelijk uit te spitten omdat dat niet correct aan zou voelen, maar ik heb me uiteraard vele vragen gesteld. Ook veel ‘met-terug-werkende-kracht’-vragen. Ik heb veel moeten plaatsen en veel op mezelf gereflecteerd. En ook veel ‘open’ gelaten. Zonder een antwoord. Ook daar ben ik oke mee. Het is helder voor mij. Dat wat helder dient te zijn voor mij. En wat nog onhelder is, vraagt niet (meer) om ‘opgeklaard’ te worden. Ook dat is helderheid. Dank aan ieder die hier een luisterend en ondersteunend oor of klankbord in is geweest voor mij. Elk weet het wel.

Wat verder een heel mooi gevolg is geweest van deze beslissing, is dat er plots ruimte werd gecreëerd om mijn gezin en familie plek te geven binnen Compagnon de route. Ik overleg meer met mijn man en kinderen. Zij komen ook met ideeën en suggesties. Zo is het idee van de seizoensroutes een idee van mijn man. Tot voor twee jaar geleden was er voor hen geen ruimte. Daar was ik me niet van bewust. Ook mijn moeder en zus zijn nauw betrokken bij de seizoensroutes (voor catering en meer…)

Ik merk dat hun aanwezigheid sterk gewaardeerd wordt door te deelnemers. Ook de aanwezigheid van mijn gezin tijdens de zomer-route had wel iets bijzonders. De zomerroute startte op 1 juli gelijktijdig met onze gezinsvakantie. Mijn man en kinderen waren er dus ook. We hadden afgesproken dat ze zich helemaal afzijdig zouden houden. En dat deden ze ook. Ze respecteerden hun aparte en ‘afgebakende’ terrein. Maar dat is helemaal niet wij en  gaandeweg maakten ze steeds meer deel uit van de route. Ze verhuisden steeds meer van hun aparte eettafel naar het ‘zomerroute-terrein’.  Het heeft op een bepaalde, niet zo makkelijk te benoemen manier, een meer-waarde aan de routes. Het heeft wel iets bijzonders. Route-deelnemers die een stukje ‘binnen komen’ in en zelfs wat deel uitmaken van je familie. Mijn ouders hebben er zelfs al wat onofficiële, maar in het hart gedragen ‘adoptie-kinderen- en -kleinkinderen’ bij en wij dus broers, zussen, neefjes en nichtjes  ;-))

Naast het vele inhoudelijke en technische werk achter de schermen heb ik ook heel wat extra op de routekaart van Compagnon de route neergezet afgelopen twee jaar. Zonder dat dit een plan of mijn bedoeling was. Het kwam er allemaal spontaan en organisch. Ik lanceerde de vier nieuwe seizoensroutes. En ook mijn levende weg, een toch wel groots project samen met iele, kreeg ‘voet aan grond’. Intussen zijn hiervoor de website (ja, door mij gemaakt 😊, de hart-leiding en vijf (van de 14) sets gecreëerd. We gaven intussen ook al drie levende weg workshops.

Het hele wereldgebeuren afgelopen 2 à 3 jaar had ook impact op vele manieren. Best wel stevige impact hier en daar. Ik sprak me van in het begin uit. Ik verzamelde alles wat ik hierrond geschreven en gezegd heb op een pagina ‘barbele spreekt. Ik weet nog niet heel duidelijk waarom, maar plots voelde ik enkele weken geleden de behoefte dit te doen en dan heb ik dat ook gewoon gedaan. Het ‘resultaat’ vind je hier. Het is een heel lange pagina geworden ;-).

Ik krijg wel vaker ‘ingevingen’ waarvan ik niet direct weet wat de bedoeling ervan is. Meestal ga is er dan toch op in. En vroeg of laat wordt wel duidelijk vanwaar of waarom die ingeving kwam.

Afgelopen weken kreeg ik hier en daar de uitnodiging om te komen spreken. Ik voelde ook zelf weer de zin om live inspiratiesessies te geven en heb er begin deze week dus ook een pagina over gemaakt.  Alle info hierover vind je op deze barbele-inspireert’ pagina (gloednieuw, en dus wellicht nog wat foutjes in terug te vinden 😉)

Op familiaal gebied is er ook wel één en ander gebeurd afgelopen twee jaar. We zijn door heftige, zeer intense, emotionele rollercoasters gegaan. … Ook iets waar ik (nog) nog expliciet over gedeeld heb. Omdat het (nog) niet hoeft en mogelijks ook nooit hoeft…

Verder kochten we, een beetje ‘onbedoeld’ en al helemaal ‘ongepland’ een huis in Frankrijk, waar uiteraard ook heel wat bij komt kijken… Zowel bij de aankoop als bij het inrichten en leren kennen van het huis. En ook een webpagina hoort erbij 😉

Afgelopen twee jaar leerde ik ook intermittend living en pranic living kennen. Ik volgde intense opleidingen en retreats en ben dit in mijn leven en mezelf aan het integreren. Aan het ervaren. En als of wanneer het klopt, integreer ik het wellicht ook in mijn aanbod. Dat doe ik nu al hier en daar. Vooral in de seizoensroutes. En ben er ook een nieuwe route rond aan het creëren, de ‘teen en tander’ route, waar teen en tander staat voor extremen die gezond voor je kunnen werken. Een pagina waar ik meer dan een jaar geleden ook al aan begonnen ben… Alsof ik nog geen routes en pagina’s genoeg heb… 😉 Hier alvast een ‘preview’. Kan nog een tijdje duren eer de ‘echte view’ er is… Maar ‘t kan ook snel gaan … Ik heb al geleerd dat ik dat ik de ‘timing’, oftewel de ‘devine time’ die er voor alles is…. niet zelf te bepalen heb….

 

 

En nog vele mogelijkheden, waar ik het ook in een vorig schrijven over had, komen op mijn pad…

En toch ja toch… –  ik kom pas nu tot wat ik eigenlijk echt wil zeggen met dit schrijven – ervaarde ik afgelopen twee jaar als zeer rustig. Ik kan het – zeker na bovenstaande terugblik- bijna zelf niet geloven, maar toch was en is het zo, Ik had een rustige, open, vrije agenda. Geen stress. Ik had tijd. Ik had ruimte. Ik had energie. Om elke dag te doen wat me op die dag ‘ingegeven’ werd. Ik had veel inspiratie. Ik ontspande veel. Ik had en nam veel meer tijd voor mijn gezin. Geleidelijk aan vielen op vele vlakken alle puzzelstukken in elkaar en kwamen bijzondere kansen op ons pad.

 

Zoals hierboven genoemd ons huis in Frankrijk. Wij waren eigen helemaal niet op zoek naar een huis. Het is een verhaal op zich. Een verhaal vol synchroniciteit. Ik vertel het misschien nog wel. Mijn samenvatting is ‘dit huis heeft ons gevonden’. Het was echt voor ons bedoeld. Ik vertoefde afgelopen 1,5 jaar meer dan 180 dagen in Frankrijk (waarvan een groot deel met mijn eigen gezin 😊, maar ook een misschien nog groter deel zonder hen 😉). Klinkt alsof ik al op pensioen ben en daar ga ‘overwinteren’ 😉 Vanaf dag 1 dat we op die plek kwamen, voelden we direct hoe bijzonder deze plek was en zou worden voor ons. En voor Compagnon de route. Ik ben daar zo ontzettend graag. Alleen. Met mijn gezin. Met familie. Met route-volgers. Met mensen die een kamer of het appartement huren. Met iele. Met aline. Met bijzondere metgezellen….

Wat ik met dit schrijven eigenlijk wil meegeven. Er kan zelfs in zeer intense periodes toch in en vanuit rust en respect voor jezelf zo veel gecreëerd, ‘neergezet’ of gewoon ‘aangetrokken’ worden. Er kan zoveel als je jouw natuur en natuurlijk ritme volgt. Zonder dat er ook maar iets ‘MOET’.

Mensen denken vaak dat ik wel heel veel  aan het werk moet zijn, maar dat is eigenlijk niet zo. Ik ben ervan overtuigd dat ik een veel rustiger agenda heb dan de meeste mensen. Het grote verschil is dat ik mijn energie, flow en inspiratie kan volgen. Omdat ik een persoonlijke en professionele context heb gecreëerd waarin dit kan. Zo werk ik de laatste weken heel vaak ’s nachts. Zoals ook nu terwijl ik dit schrijf. Ik weet niet hoe het komt, of vanwaar  het komt, maar ik blijk momenteel heel goed te functioneren in de late, tot soms de vroege uurtjes. Terwijl ik me altijd als een ochtendmens heb gezien.

Afgelopen weken heb ik ongepland en onverwacht heel veel ‘gewerkt’ terwijl ik in de winter normaalgezien veeleer en als vanzelf in een teruggetrokken, rustiger modus ga. Ik ervaar momenteel echter heel veel energie, dus ik gebruik die zonder me nu af te vragen of ik me ‘straks’ niet te moe zal voelen. Dat zien, of voelen we ‘straks’ dan wel en dan zien we dan wel wat we daar mee doen.

Het flowt momenteel. Sommigen zaken die al een tijdje ‘vast’ zaten komen weer in beweging. Ik ontvang heel veel energie en inspiratie…

Maar wie weet hoor je me straks weer een tijdje niet. Wie weet word ik alsnog in een  ‘winterslaap’ getrokken… ?

’t Zal allemaal zijn zoals het mag zijn. Mijn eigen energie, wegwijzers en inspiratie volgen…. ’t Is de schoonste, eerlijkste, gezondste en meest vervullende weg die er is voor mij. En het doet me deugd te zien dat ik ook anderen daarin mag inspireren om dat ook te (durven) doen. Soms door alleen maar in hun aanwezigheid te ZIJN.

Waar ik me al bewust van was en waar ik afgelopen twee jaar nog bewuster van ben geworden is dat ik eigenlijk best op mezelf functioneer. Ik ben eigenlijk geen samenwerker. Toch niet in de klassieke betekenis van het woord. Ik ben veeleer een ‘einzelganger’. Te intense of te dichte samenwerkingen blokkeren en beperken me. Ze vertragen me. En meestal heb ik dat pas nadien door.

Dat betekent niet dat ik samenwerkingen nu uit de weg ga of niet (meer) waardevol vind. Integendeel. Er blijven mooie samenwerkings-mogelijkheden op mijn pad komen. Zoals met iele. En ik heb het gevoel dat er mogelijks nog wel enkele projecten ‘in de lucht’ hangen. Zoals met aline. We voelen het allebei dat we nog samen iets te doen hebben. We weten alleen nog niet wat en hoe. Het toont zich wel. En in de tussen-tijd werken we op een manier al samen, zij het niet met een gezamenlijk ‘project’. Ik besef en weet nu nog veel beter welke samenwerkingsvorm er voor mij werkt en welke niet. En ik heb geleerd veel sneller te communiceren wanneer er iets niet goed of juist voelt. Ik ben me veel bewuster van mijn (voor)waarden en mijn grenzen. Van mijn waarde ook. En wie of wat van waarde kan zijn voor mij.

Ook al is ‘delegeren’ en ‘uit handen geven’ een belangrijk iets, toch voel ik ook hoe belangrijk het is om aanvankelijk ook voldoende ‘in eigen handen’ te hebben of te nemen. Van hieruit kan je weer op een gezonde manier uit handen geven. Het voelt als belangrijk te weten wat je precies ‘uit handen’ geeft.

Sowieso is het nooit de bedoeling om jouw weg, dat wat jij te doen, te ervaren en neer te zetten hebt uit handen te geven. Het is nooit de bedoeling om jezelf, de essentie van jouw leven te ‘delegeren’. Wees dus waakzaam als je jezelf teveel ‘uit handen’ aan het geven bent of je door anderen (zonder dat je het zelf beseft) gestuurd, bestuurd, om- of afgeleid wordt.

barbele

 

Hieronder alle eigen-handig gemaakte pagina’s 😊. Ineens ook een inhoudelijke ‘update’ en ‘upgrade’ die Compagnon de route afgelopen twee jaar heeft doorgemaakt.

https://home.compagnonderoute.be/seizoensroutes

https://home.compagnonderoute.be/herfstroute

https://home.compagnonderoute.be/winterroute

https://home.compagnonderoute.be/lenteroute

https://home.compagnonderoute.be/locatie-en-route

https://home.compagnonderoute.be/locatie

https://home.compagnonderoute.be/routeenergy

https://home.compagnonderoute.be/routeself

https://home.compagnonderoute.be/routemind

https://home.compagnonderoute.be/aanbodvoorscholen

https://www.mijnlevendeweg.be/

https://home.compagnonderoute.be/barbele-inspireert

https://home.compagnonderoute.be/barbelespreekt

 

Facebook Logo Logo Image

Laat hier een bedenksel, ervaring,… achter Barbele Cancel Reply



Bedenksels (9)

  • Frederick Desimpel says:

    Dag Barbele,

    Ik las net je blog over de holistische boekhouder. Zeer herkenbaar, hoewel ik er iets anders mee moet gaan omgaan, heb ik dat bijna 10 jaar zo beleefd, en zelfs eerder al voor ik in het ondernemen stapte.

    Met dat vertrouwen lukt het niet altijd, toch merk ik wel een groei. Ook de afgelopen 2 jaar door heel wat gestapt zoals in deze tekst die je hier neerschrijft.

    Dank voor het delen.

    PS… Ik denk dat je iets over het hoofd ziet… op pagina https://home.compagnonderoute.be/aanbodvoorscholen.

    Groeten, Frederick

  • Viviane says:

    Barbele, ik heb de tijd genomen om alles te lezen.
    Proficiat om op deze manier zo je echte zijn te laten ervaren.
    Het is zeker stof tot nadenken!
    Het geeft de nodige inspiratie om met een grote loep mezelf af te zonderen
    en na te denken waar ik voor sta en mijn grenzen te bewaken.

  • Hilde Van Der Wilt says:

    barbele,
    Ondanks dat ik je niet persoonlijk ken, breng je me, door het delen van jouw wedervaren , inzichten die ook voor mij gelden.
    Alle goeds gewenst voor de rest van de ‘route’
    Van harte,
    Hilde

    • barbele says:

      dank je Hilde, fijn dat je er wat ‘bruikbaars’ uit kan halen voor op jouw ‘route’
      altijd-onderweg-groet
      barbele

  • Renate bvba Horrie says:

    Helemaal gelezen…ik was nieuwsgierig…
    Zo menselijk…

  • iele says:

    barbele je inspireert… wat nu zo nodig is… en je zult nog velen blijven inspireren;
    Je webpagina’s zijn krachtig, spreken aan met prachtige foto’s en beelden.
    bravo🎈🎈🎈

  • Lees meer

    Lees meer

    29.02.2024

    Tijd om het even te hebben over tijd?

    Heb je wat priori-tijd voor een stukje over tijd op deze 29ste februari? Een ‘extra-time’ da

    Lees meer

    Lees meer

    19.02.2024

    Pocast over spiritualiteit, new age en geloof

    Terug van een weekje bergen, zon en sneeuw. Het heeft mij en ons goed gedaan. Onderweg terug naa

    Lees meer

    Lees meer

    08.02.2024

    De boeken neergelegd

    Ik zit in een periode waarin ik heel veel aan het afronden, afsluiten en loslaten ben. Van hieruit

    Lees meer

    Lees meer