We zijn intussen thuisgekomen van vakantie. Ruim 100 km vóór onze thuiskomst hebben we een klapband. Thuisgekomen vernemen we dat de elektriciteit is uitgevallen met als gevolg dat alles uit de diepvries weggegooid moet worden. 2 brieven van de rechtbank, een aangetekend schrijven met als inhoud een nieuwe aanval uit onverwachte hoek, torenhoge rekeningen van advocaten…
Er gaat van alles door me heen. Alle stress van afgelopen maanden wordt ‘wakker gemaakt’. Ik voel dat elke cel in mijn lichaam alles weer herinnert en voel een mix van emoties door mijn lichaam gaan. Het huilen staat me nader dan het lachen. Weg vakantie-energie.
Ik laat het toe. Ik voel verdriet om heel de situatie, machteloosheid bij de ‘onrechtvaardige rechtvaardigheid’ in dit land, boosheid om leugens, teleurstelling in mensen en systemen, frustratie omdat je enkel maar mooie, goeie bedoelingen hebt, angst om de financiële gevolgen, ontmoediging in alle stappen om iets moois op te bouwen, eenzaamheid , bedrukt om wat nog allemaal gaat komen, gespannen om alles samen, verbijsterd om een zieke maatschappij, geraakt en gekwetst als mens en in mijn levensdroom,… Ik laat alles even door me heen gaan.
Weet dat emoties fysiologisch slechts 90 seconden duren. Alle tijd hierna dat we kwaadheid, verdriet,… voelen ‘maken’ we zelf. Op basis van onze overtuigingen, ons zelfbeeld, ervaringen uit het verleden,… Ik geef die 90 seconden en voel alles door elkaar.
Dan maak ik de beslissing heel bewust ook dit alles onmiddellijk te aanvaarden. Oplossingen, verwerking, genezing kunnen enkel ontstaan uit aanvaarding. Aanvaarding van ziekte, situaties, gebeurtenissen, sterfgevallen,…. Zolang we in weerstand zitten sluiten we de mogelijkheid tot het zien van oplossingen, tot genezing, tot verwerking uit.
Het is aan mij om die emoties om te buigen in kracht. Negatieve emoties zijn niet verkeerd, kwaadheid is niet verkeerd. Het is energie waar we het slachtoffer van kunnen worden of die we kunnen ombuigen in positieve energie om de nodige acties mee te kunnen ondernemen.
Hoe kijk ik hier naar, wat haal ik hieruit, hoe ga ik ermee om, wat doe ik ermee,… Dat hebben we helemaal zelf in de hand. Dat is verantwoordelijkheid nemen over je leven.
Het gaat er niet om dat we andere dingen zien,
maar dat we de dingen anders zien.
Carl Gustav Jung
Ik kan ervoor kiezen me slachtoffer te voelen en helemaal in die rol gaan zitten. Dat is het gemakkelijkste, maar brengt me nergens.
Uiteindelijk zit échte ‘slachtofferhulp’ enkel en alleen in jezelf. Je moet het uiteindelijk zelf doen. Daarin voel ik ook een soort eenzaamheid, maar tegelijkertijd een sterke kracht.
‘Slachtofferbegeleiding’ door een arts, coach, therapeut, homeopaat, …. zou steeds tot doel moeten hebben om mensen weer in hun kracht te zetten. Het is pas vanuit die kracht dat echte genezing kan ontstaan, dat een behandeling kan aanslaan, dat je je leven weer in handen kan nemen,… Iedereen van ons bezit die kracht, de kracht om van iets schijnbaar negatiefs iets krachtigs te maken. Om te leren van het leven en er sterker uit te komen, om te groeien en ont-wikkelen.
Hoe vaak denk ik in deze tijden niet aan de wijze woorden ‘Je zult nooit een kwaad ontmoeten dat je niet kunt overmeesteren’ ( William Horwood)
En ‘wat je niet kapot maakt, maakt je sterker.’ Mezelf, mijn relatie, mijn gezin, mijn zaak. Heel de situatie maakt van mij een betere coach. Mensen begeleiden in zingeving, zelfinzicht, stressbeheersing,… Zaken die ik stuk voor stuk op mezelf toepas en waar ik steeds meer in groei en sterker in word.
Ik weet en voel dat ik nog ‘dankbaar’ terug zal kijken op heel deze intense periode.
De volgende dag strijk ik de hele dag. Samen met de plooien in de kleren, strijk ik de plooien in mijn hoofd glad. Ik krijg een steeds heldere kijk op de zaken, neem afstand en onderneem actie.
Mijn aandacht wordt terug gericht op wat ik wil en waar ik voor sta. Nu en dan komt weer wat angst, wat verdriet, wat machteloosheid,… maar steeds minder intens. Ik beslis elke keer opnieuw mijn eigen leven in handen te nemen, mijn eigen leven te regisseren. In vertrouwen. Dat is een keuze die elk van ons kan maken.
De stormen van het leven zijn zegeningen voor onze groei.
Elisabeth Kübler-Ross
Problemen zien als uitdagingen en groeikansen is al de helft van de oplossing van het probleem.
Alle gebeurtenissen in ons leven, onze emoties, ons lichaam, ziekte, … vertellen ons iets. Wil je deze taal leren kennen en begrijpen? Je bent van harte welkom op de thema-avond ‘luister naar je lichaam’ op woensdag 25 september van 19u30 tot 22u. Vrije toegang.
Deel je deze visie, ben je niet akkoord, heb je zelf ervaringen, heb je vragen of bedenkingen,….? Plaats je ‘comment’ in onderstaand wit kader.
Op jullie ‘interessante uitdagingen’ in het leven!
Barbele
Mo mens toch, ho ! Dat zeggen ze toch in West-Vlaanderen niet en aangezien ik nu aan het zeetje ben.
Wat een mens niet allemaal kan (ver)dragen. Ik lees je blog met je mee en voel met je mee. Als je een luisterend oor wil, als ik “iets” kan doen, als je er even uit wil … je weet me te vinden.
Je bent niet alleen !
warme 1000 omhelzingen .
Dag Barbele,
we kennen elkaar van een ééndagsworkshop Braingym. Ondertussen worden de vele oefeningen in de klas dagelijks toegepast! Een aanrader!
Dank voor het delen van deze privé-uitdagingen! OMG! Je krijgt veel wijze lessen!
Wat jij schrijft rijmt helemaal met hoe ik de wereld en haar geboden ‘mogelijkheden’ zie. Authentiek blijven in al je vezels/cellen … is een opdracht die ik vanuit de kracht van éénheid benader (nmbm. net zoals ik het in uw bericht ervaar).
Hierbij wens ik je heel veel diepe inzichten en kracht.
Leen
xxx
Lieve Barbele
Ik heb je vakantie-ervaringen en de “nare” thuiskomst met aandacht gelezen. Ik begrijp dat bij de eerste momenten je emotionele lichaam de bovenhand neemt. Gelukkig bezit je heel wat wijsheid en kracht om acties te ondernemen om gerechtigheid te laten geschieden. De sleutel moet je niet ver zoeken, dat weet jij… jouw glimlach en je zachte kracht zullen je de weg wijzen.
Ik wens je nog wat vakantie toe met je kroost !!!
Liegfs
Griet XXX
Barbele,
Wat je schrijft heb ik enkele jaren geleden ook allemaal doorgemaakt, om andere redenen: een echtscheiding en alles wat daarbij komt kijken… Ik herken heel erg dezelfde emoties waar je door moet en heb jaren nadien hulp gezocht en gekregen van coaches (zoals jij nu) en alle wijze inzichten samen hebben weer zin gegeven aan mijn leven. Een leven waarvan je, inderdaad, zelf de regisseur bent. Korter kan ik het niet omschrijven, maar dat is waar het voor mij op neer komt.
Ik wens je van harte veel succes in alles wat je doet en onderneemt,
Kelly