een spontane getuigenis

22.04.2015

De kracht van mijn aanpak ligt in het feit dat ik vanuit een holistisch mensbeeld werk en zowel het fysieke, emotionele, mentale en spirituele (zingeving, visie op het leven) van de mens meeneem in mijn begeleiding.

Zo maak ik heel vaak gebruik van voetreflexologie, een behandeling die mij heel erg ligt en waar ik me vanuit ervaring  sterk in ontwikkel.

Ik ontving vandaag spontaan een ‘cadeau’tje’ onder de vorm van een getuigenis van Kathy haar ervaring. Met haar toelating mag ik deze delen met jullie.  Dank je Kathy voor je openheid en het vertrouwen.

Dag Barbele,

De laatste voetreflexologie die ik bij jou heb gehad, heeft enorm veel indruk op mij gemaakt. Zoals je wel zal gemerkt hebben…

Ik wou het voor mezelf even neerschrijven en richt dit ook aan jou. Ik kijk ook terug naar de andere keren dat ik bij jou een behandeling kreeg omdat er zo veel verschilpunten in zitten. Ik ben enorm verbaasd hoe veelzijdig voetreflexologie wel niet is. Ik kan me herinneren hoeveel pijn het de eerste keer deed. Ik had dit niet verwacht, wist niet wat ik eigenlijk moest verwachten. Ik kan me van toen herinneren dat ik op een gegeven moment volledig opgespannen in jouw zetel zat en dat ik dit in eerste instantie zelf niet doorhad, tot je mij zei te ontspannen.

Ik kan me de ontlading achteraf ook  nog voorstellen. Goed uithuilen, niet echt kunnen aanduiden waarom, dit ook totaal niet nodig vinden. De laatste keer verwachtte ik me dus ook aan iets gelijkaardigs. Ik voelde al een verschil toen je bij mijn rechtervoet begon. Je handelingen kwamen veel zachter over, het voelde bijna als voetmassage. Ter hoogte van het punt waar ik normaal altijd pijn begin te voelen,boven mijn enkel, veranderde dit niet (ik dacht dat je me ooit zei dat dit punt voor het sacrum staat en de plaats is waar de basisangsten liggen opgeslagen).  In de andere gevallen werd ik ter hoogte van dit punt meestal meegezogen, nu bleven mijn gedachten actief. Ik vind dit vaak moeilijk, die gedachten, ze blijven maar komen. Ik probeer zaken die ik gelezen of gehoord heb  toe te passen :Gedachten zijn zoals een hond die in je blikveld komt en er dan weer uit gaat, mezelf voorstellen als zittende aan de zijkant van een autosnelweg waar de auto’s de gedachten zijn die ik voorbij kan zien zoeven. Die gedachten observeren en er niet in mee gaan, blijkt voor mij niet zo evident. Ik denk hierbij vaak aan de term ‘mentaal lawaai’ van Eckhart Tolle. Maar dus terug naar de voetjes… Tijdens de behandeling probeer ik vaak ook aan de zijkant van die autosnelweg te zitten maar dat lukt mij niet altijd.

Nu was ik dus ook aan het denken aan vanalles: laat ik het vandaag niet toe? merkte jij die afwezigheid op?  of het misschien gewoon oké was zo?, waren het niet net die gedachten die ervoor zorgden dat ik niet dezelfde ervaring had als anders? …

Je kindjes waren aan het spelen met planken in de tuin. Jij hebt je nog recht gezet om hen even vragen een beetje stiller te zijn. Die geluiden waren voor mij toen eigenlijk al redelijk vaag en niet echt storend. Wanneer je terug bij mij kwam zitten, ben ik echt helemaal weggegleden. Ik kan het niet beter verwoorden als mijn kern, hetgene wat ik IK maakt, mij heel duidelijk werd. Ik kan er geen beeld op plakken maar vind dit ook niet nodig. Ik lag daar, er kwamen allerlei ideeën en taferelen op mij af en die botsten zomaar weg. Er was een situatie met de huisgenoten waarin we met elkaar in discussie waren over iets wat niet gebeurd was in het huishouden. Ik kon die situatie zien maar niet onthouden of vatten. Een tijd later was die situatie er nog maar kon ik me niet herinneren wat er werd gezegd, wat er was gebeurd. Er kwamen rendieren en kerstmannetjes, of bleken die kerstmannetjes, sneeuwmannetjes te zijn? Er was een hond, maar ik weet niet of die er in mijn gedachten was of bij jou in de tuin. Ik was daar en al die dingen kwamen en passeerden weer. Ik observeerde zelfs eigenlijk niet, ik wist gewoon dat die dingen in mij opkwamen maar ze botsten als het ware weer weg. Ik vond het echt genieten.

Het was alsof ik een les kreeg over de vluchtigheid van gedachten want geen enkele gedachte had de kracht om mijn aanwezigheid te verstoren. Wanneer ik de laatste tijd steeds vaker besef dat ik een beetje vervreemd ben van mezelf dan was dit een compleet tegenovergestelde ervaring. Dit was voor mij mijn essentie, het voelde er zo volledig en goed. Ik krijg het er nog warm van als ik er aan terug denk. Ik kan me zelfs niet herinneren of ik tijdens de behandeling gehuild heb, opgespannen ben geweest, pijn heb gehad. Een dergelijk loslaten of (zoals jij het in één van je mails schreef) leeghoofd met tegelijkertijd zoveel bewustzijn heb ik nog nooit eerder ervaren. Die gelukzaligheid is best wel even blijven hangen. Het gaf me het gevoel dat ik IK wil zijn en niemand anders. Het blijkt (nu ik dit enkele weken later neerschrijf) ook een zeer sterke ervaring om naar terug te keren want ook op dit moment geeft ze mij enorm veel rust en dankbaarheid.

Het grootste deel van dit alles had ik al eens (op papier) neergeschreven de avond na de behandeling. Ik schreef toen ook dat ik schrik had dat  ik niet in die staat van Zijn zou kunnen blijven, dat het de dag erna gepasseerd zou zijn. Ik schreef dat dat niet erg zou zijn. Dat ik dankbaar was voor het moment, voor de gelukzaligheid en het gevoel dat alles oké was, juist zoals het was. De intensiteit is inderdaad verminderd maar door dit nu nog eens op te schrijven, ben ik weer volledig daar. Ik heb er weer enkele lastige dagen opzitten en tegelijkertijd merk ik ook dat er veel aan het loskomen is. Ik ben soms gefrustreerd dat ik die negatieve gedachten niet steeds de baas kan, dat dagelijkse dingen niet zo makkelijk gaan als vroeger. Maar ik merk wel dat ik een goede weg aan het afleggen ben. Waar ik iets meer dan een jaar geleden in een toestand van weinig voelen en bewustijn zat, is er nu veel aan het borrelen. Ik ben mezelf daar dankbaar voor en ook enkele mensen rondom mij waaronder jij.

Ik ga mezelf even niet toelaten om dit te herlezen voor ik het naar jou stuur. Weer een oefening in loslaten want in wat ik net heb geschreven, kan niets fout staan. Het zijn maar hersenspinsels die ik graag eens aan met jou deel…

Liefs,

Kathy

Heb ook jij ervaring met voetreflexologie, bij mij of bij iemand anders? Wil je deze ervaring ook delen?  Ik lees ze graag

Barbele