Geachte procureur des Konings

21.05.2015

Geachte procureur des Konings

Gisteren ontving ik van u een brief met als mededeling dat als ik mijn boete van 120 euro niet binnen de DRIE DAGEN stort, zal gedagvaard worden om voor de politierechtbank te verschijnen.

Ik help u even herinneren want misschien herinnert u zich mijn misdaad niet meer zo goed: Zondag 26 oktober 2014 volgde ik een navorming in Antwerpen. Ik parkeerde mijn auto in een woonbuurt met smalle straatjes. Een paar dagen later kreeg ik het bericht dat …, Agent van de politie, …, Inspecteur en …, Agent van de politie om 10:06 uur hebben vastgesteld dat de bestuurder van mijn voertuig, ik dus,  in overtreding was. Een overtreding 2de graad.  Door mijn geparkeerde auto zou het tweerichtingsverkeer in deze straat niet meer mogelijk zijn. De reglementaire parkeerplaatsen zouden duidelijk aangegeven zijn door een andere kleur van wegbedekking.

Ik was niet akkoord met mijn boete om verschillende redenen. Ten eerste had ik geen enkele intentie om hinderlijk te parkeren of een fout te begaan. Daarnaast  stond ik niet voor een garage. Er stond nergens een bord dat je daar niet mag parkeren. Er stonden auto’s geparkeerd langs beide kanten van de straat. De Pro Justitia werd opgesteld om 10u06. Mijn auto stond daar tot 16u30. Er wordt gezegd dat er onvoldoende doorgang is. Blijkbaar hebben de auto’s daar toch gedurende heel de dag kunnen passeren. De reglementaire parkeerplaatsen zijn aangegeven door een andere kleur van wegbedekking: die andere kleur heb ik niet gezien want er stonden overal auto’s op en het was daar heel smal. Toen ik telefonisch contact had met de politie hieromtrent werd mij gevraagd of ik daar vaak kom. Uit die vraag bleek duidelijk dat de verkeerssituatie voor ‘vreemden’ in die zone inderdaad niet zo duidelijk is.

Daarom stuurde ik hen een brief met relevante bezwaren tegen mijn boete. Ze hebben toen u, procureur des Konings, ingeschakeld en  10 april 2015 stuurde u me terug dat u na onderzoek van mijn dossier van oordeel bent dat er voldoende bezwaren bestaan om mij te vervolgen wegens parkeerverbod. U geeft me een duwtje in de rug door de boete met 10 euro te vermeerderen zodat ik het ‘goede gedrag’, namelijk betalen, zou stellen.  Gezien u toch wel bijna een half jaar hebt gewijd aan dit onderzoek had ik van u nog graag gehoord waaruit uw onderzoek bestond en wat uw bezwaren zijn? Blijkbaar kan dit niet en wilt u me nu motiveren tot betaling met een dagvaarding voor de politierechtbank als in niet binnen de DRIE DAGEN betaal. Om mij extra te motiveren doet u er nog eens 10 euro bovenop.

Ik zal u onmiddellijk gerust stellen Mijnheer de procureur. Ik zal de boete betalen. Het zal misschien wel binnen VIER dagen zijn, maar ik ben er zeker van dat u dat wel door de vingers zal zien.

Ik zal uw inspanningen belonen met 120 euro. Zo motiveer ik u  inspanningen te blijven leveren om ook al mijn ‘broers en zussen’ goed op te voeden.

Maar ik zal vooral betalen voor mezelf. Voor het gemak. Om er van af te zijn. Omdat ik het ben die last heeft van de ergernissen en frustraties van uw aanpak en ik mezelf dit niet wil aandoen.  Omdat ik mezelf anders kwel met steeds grotere angst- en strafmaatregelen. Omdat ik in mijn eentje uw ‘systeem’ niet zal veranderen. … Moet ik beloond worden omdat ik ‘verkeerd geparkeerd’ stond? Nee, dan verwacht ik niet van u. Enkel ‘gehoord’ worden. Maar dat past niet goed binnen uw structuur.

Wat wenst u te bereiken? Denkt u echt dat ik nu ‘mijn lesje’ geleerd hebt? Denkt u echt dat u mij iets positiefs hebt bijgebracht? Denkt u echt dat ik door macht, straf en controle intrinsiek gemotiveerd zal worden om in het vervolg te letten op de ‘andere kleur van wegbedekking?’. Denkt u dat u respect afdwingt op deze manier?

Nee, iets in mij heeft zin om te rebelleren. Om voor de politierechtbank te verschijnen. Maar een ander iets in mij wil hier de tijd en energie niet in steken.

Heb ik dan niets geleerd? Toch wel! Deze ervaring bevestigt mij alleen maar mijn visie en aanpak rond ‘straffen en belonen’.  En daarom wil ik u oprecht danken mijnheer de Procureur. Ja, u hebt mijn innerlijke motivatie om het anders aan te pakken alleen maar versterkt. Dankjewel. U hebt me geïnspireerd om deze blog te schrijven. Dankjewel.

Ik zal u niet langer van uw werk afhouden. U moet wellicht nog heel wat ‘ongehoorzame’ kinderen aanpakken.

Toch nog dit mijnheer de Procureur:

‘Als je je kinderen door middel van dreigementen en straf in het gareel houdt, leren ze wat angst is.

Als je hun gedrag door middel van prijzen en belonen in goede banen leidt, leren ze hun gevoel van eigenwaarde aan dingen buiten zichzelf te ontlenen.

Als je bij alles wat je kinderen doen erop toeziet dat ze het ‘goed’ doen, leren ze voortdurend aan zichzelf te twijfelen.

En altijd welkom ‘procureur des Konings’ om eens mijn webinar ‘groeien is simpel, maar niet altijd gemakkelijk…’ te volgen.  Ook de Koning kan misschien eens meekijken. Opvoeding|leiding geven geeft je namelijk de kans jezelf als ouder|leider te ont-wikkelen. Het gedrag van  uw kinderen, uw collega’s, uw onderdanen, uw werknemers, … zijn vaak een spiegel van uzelf.

Kijk gerust op de agenda wanneer dit een volgende keer doorgaat. Het kost u 20 euro, de meerprijs die ik u betaald heb. Misschien kunt op ze op deze manier zin-vol inzetten?

Hoogachtend,

Barbele Kindt