Gestopt met opvoeden

29.01.2022

Laatst kwam ik tijdens een gesprek tot het inzicht, of eerder de vaststelling, dat mijn man Paul en ik afgelopen 22 jaar, sinds ik zwanger was van ons oudste kind, nog nooit een gesprek, discussie of overleg hebben gehad rond de opvoeding van onze vijf kinderen. Ongeloofwaardig? Het is oprecht waar. Wij hebben nog nooit overlegd of afspraken gemaakt rond eten, slapen, studeren, schermgebruik, zakgeld, structuur, uitgaan … En wat is onze vaststelling op vandaag? Vijf kinderen, intussen tussen 13 en 21 jaar, die goed in hun vel zitten, die het goed doen op school en op de universiteit, die sterk in zichzelf staan, die niet gevoelig zijn aan groepsdruk, die weten wat ze willen en ook wat ze niet willen, die gedreven en geëngageerd zijn in hun hobby’s, … Vijf kinderen die respectvol, beleefd en empatisch omgaan met anderen. Vijf kinderen die een mooie, verbindende relatie hebben met elkaar en met ons. Ik durf het soms bijna niet uit te spreken hoe weinig werk en zorgen ik heb aan mijn kinderen. Uiteraard is er ook het huishouden van een groot gezin, maar ik merk dat mijn verwachtingen en eisen hierin veel lager (lees: gemakkelijker) liggen dan bij vele anderen. En ja, ik ben ook ‘gezegend’ met een man die absoluut zijn (aan)deel opneemt in het huishouden en in het aandacht geven aan/bezig zijn met de kinderen. Uiteraard kennen we ook hier dagdagelijkse issues die eigen zijn aan een (groot) gezin, maar ik haal vooral heel veel energie, enthousiasme, rust, gezelligheid en stabiliteit uit ons gezin. Dit alles zonder opvoeding? Ja, ik durf het zo te stellen. Ik geloof niet in de klassieke, vaak opgedrongen, opvoedings-‘technieken’(althans niet voor ons) en ik heb er dan ook nooit aan meegedaan. Ik heb eerder dat wat ik als oudste van 9 kinderen heb meegekregen, verder gezet. Mijn jongste zus Dorothea was trouwens maar 6 jaar, toen mijn oudste zoon Joran werd geboren. Mijn man heeft nog de pampers van zijn schoonzus ververst. En heel binnenkort mag hij als peter terug pampers verversen van haar eerste kindje 🙂 Ik kwam deze ochtend onderstaand artikel van in 2007 tegen waarin mijn waarin mijn moeder werd geïnterviewd. ‘Het leven doorgeven is mijn roeping’ luidt de veelzeggende titel. Hoe zou de wereld eruit zien als we met z’n allen het leven zouden doorgeven in plaats van het leven op zovele manieren de ‘adem te ontnemen’? Hoe zou het met onze kinderen gesteld zijn als we weer leren leven en laten leven? Ook al ligt dit leven  soms in het toelaten van de blutsen en de builen … Je vindt mij terug op de bovenste rij, 3de van links. Ik was toen 30 jaar en al mama van 4 kinderen. Mijn jongste zus Dorothea was toen 12 jaar. In die tijd werkte ik als docente aan de lerarenopleiding (heb ik 12 jaar gedaan) Ik kreeg, zeker toen de kinderen nog kleiner waren, heel vaak de vraag: ‘Maar hoe doen jullie dat toch?’ Hoe we wat doen? Beiden een voltijdse job combineren met 5 jonge kinderen, het huishouden, ons geëngageerd leven, verbouwen, … én vooral dat alles zo vlot liep en wij er zelf altijd zo kalm en rustig bij bleven. Ik vond toen niet echt een antwoord op die vraag. Al zag ik wel dat wij het op een manier allemaal veel ‘simpelder’ aanpakten dan velen rondom ons. En geen problemen maakten waar er geen zijn. Intussen kan ik hier wel een duidelijk(er) antwoord op geven. Ik heb dit ‘antwoord’ vertaald in 10 wegwijzers die voor mij het fundament vormen voor vol-waardig opvoeden en opgroeien. Deze wegwijzers zijn intussen het fundament geworden van de groei- en vaarroute binnen Compagnon de route. In het webinar ‘van opvoeden naar samen groeien’ of wat directer gezegd: ‘stop met opvoeden’ of misschien beter: ‘leef en geef het leven door’.… neem ik je mee doorheen deze 10 wegwijzers. Wegwijzers die je als handvatten kan gebruiken in relatie tot jezelf en anderen. Geen ingewikkelde psychologische of andere theorieën, geen pedagogische modellen; maar menselijke basisbehoeften die we uit het oog verloren zijn en die ik toelicht met heel concrete voorbeelden. Een webinar die je niet onberoerd zal laten en dingen in beweging zal brengen. Tip: volg het webinar samen met je partner en/of kind(eren) en deel nadien met elkaar wat het bij elk van jullie teweeg heeft gebracht en wat je eruit meeneemt in jullie leven en relaties. Datum: Dinsdag 8 februari 19u – 21u Bijdrage: 20 euro Inschrijven kan via onderstaande link Schrijf je hier in voor het webinar P.S. Ik ben me er heel bewust van hoe gevoelig en precair het thema opvoeden en kinderen ligt. Je raakt er mensen mee in hun kern en dient hier omzichtig mee om te gaan. Maar net omwille van de gevoeligheid valt er ook heel veel te ‘rapen’ (voor alle betrokkenen). P.S.S. Ik respecteer iedereen in wat werkt voor hen. Ik ben me er van bewust dat verschillende situaties en omstandigheden om een verschillende aanpak vragen. Ik deel gewoon ook graag wat werkt voor ons als mensen hier (nieuwe) inzichten en inspiratie uit kunnen halen. Ik merk ook in de praktijk dat hier behoefte aan is. Dit hoeft niet iedereen aan te spreken. P.S.S.S. Ik zie het gedrag en de ‘resultaten’ allerhande van mijn kinderen zeker niet als het resultaat van een al dan niet ‘geslaagde’ opvoeding (of niet opvoeding ;)). Ik wil gewoon meegeven dat het van uit onze beleving/ervaring ook anders/makkelijker kan. Ieder voelt wat wat resoneert en wat niet. Ik beweer hierbij ook niet dat ‘moeilijkheden’ met kinderen de schuld is van ouders of van één of andere opvoeding (‘schuld’ is trouwens al lang geschrapt uit mijn woordenboek). Het gaat over dynamieken, spiegels, projecties, bewustzijn,…. en deze leren herkennen en erkennen en van hieruit ‘bijsturen’ of verder groeien … of niet … en da’s ook oke 😉