Holistische boekhouding

29.01.2023

‘Jij zou al ‘smoor-rikke’ kunnen zijn he’ (lees het met een westvlaams accent 😉)

Dat zei Sabrina me onlangs.

Waarom ze dat zei? Omdat ze, eens een rekensom aan het maken was van al het leergeld dat ik gaande-weg op mijn ondernemerspad al heb betaald. Door het volgen van verschillende routes heeft ze hier wat ‘inzage’ in gekregen.

Ik kan je verzekeren dat het al een héél dure leer-opleiding is geweest, één met vele ‘nullen’…., maar één die me ook al heel veel rijkdom heeft gegeven. Rijkdom in veel verschillende vormen. Een ‘opleiding’ die ik ‘voor geen geld van de wereld’ 😉 zou willen missen.

Ik ben niet de klassieke ondernemer. Maar toch voel ik me een échte ondernemer. Een ondernemer van het leven. Mijn leven ondernemen en mijn onderneming in de vorm van Compagnon de route hier een afspiegeling en weerspiegeling van laten zijn. Met Compagnon de route heb ik een bedrijf gecreëerd waarbinnen ik mijn ideale leven creëer en be-leef en van hieruit ook onderneem.

Ik leef ten volle. Ook binnen een onderneming die ook rode cijfers vertoont. Meer zelfs. Compagnon de route verkeert al gedurende enkele jaren in de ‘alarmbelprocedure’. Hier is Compagnon de route in terecht gekomen omwille van een nog grote openstaande ‘schuld’ aan leveranciers. Gelukkig is dat maar 1 leverancier. En gelukkig zijn wij zelf die ‘leverancier’ 😉. Compagnon de route staat dus nog ‘in schuld’ bij ons. Die schuld voelt voor mij niet als schuld want Compagnon de route gaf en geeft mij en ons zoveel en maakt ook zoveel mogelijk wat niet in de cijfer-boekhouding is opgenomen en zelfs niet in cijfers te vertalen valt. Vrijheid, mogelijkheden in vele vormen, een zalige werkcontext… zijn daar alvast deel van.

Hoe Compagnon aan die grote schuld komt? Dat komt door grote investeringen, vooral in IT, technologie en automatisering. Vorige week hadden we een afspraak bij de boekhouder. Hoewel ik de cijfers van Compagnon de route al vaker onder mijn neus geschoven kreeg, was dit de eerste keer dat écht tot me doordrong hoeveel we in 2018 hebben geïnvesteerd in het app-platform: meer dan 70 000 euro. Tot vorige maand was ik me er zelfs niet van bewust dat ik sindsdien maandelijks meer dan 200 euro blijf betalen om die app operationeel te houden. Een app waar momenteel maar bitter weinig mensen gebruik van maken in verhouding tot de investering. Een investering die in verhouding tot het huidig aantal gebruikers dus totaal niet te verantwoorden valt.  Het was ook de bedoeling dat de app zich binnen de vijf jaar (nu dus) zou terugbetaald hebben… Dat doel is duidelijk niet behaald.  Een app waar ik ook nog heel wat extra mogelijkheden en optimalisaties in zie. Maar daar wacht ik dus voor alle duidelijkheid nog even mee. De app heet trouwens ‘kompas voor onderweg’. Voor als je het noorden, of het zuiden 😉, even kwijt bent.

Het feit dat ik me niet ten volle bewust was van deze grote investering en ook niet van de blijvende maandelijkse kost kan heel naïef klinken. En toch is dat echt niet zo. Het is in mijn verhaal en beleving net door hier niet te sterk op te focussen , en vooral door voluit in iets te geloven en ervoor te gaan, door mijn gevoel te volgen en door zonder al te veel nadenken te durven springen, dat ik ook snel ga en groei. Ik heb me afgelopen 12 jaar al aan heel wat grote (loslaat)-sprongen gewaagd. En ik voel dat ik enorm groei. En Compagnon de route ook. Dit vertaalt zich (nog)  niet blinkende boekhoudkundige cijfers, maar des te meer in een heel stevig fundament, in diepe stevige wortels, in een zeer sterk, diepgaand en onderbouwd route-aanbod en veel meer… Ik ben blij dat ik mijn (ondernemers)pad niet op voorhand ken of kan uitstippelen. Als ik vooraf zou weten waar ik allemaal door zou ‘moeten’ gaan, ik zou er wellicht nooit aan beginnen. Omdat ik vooraf niet zou zien of beseffen welke waarde elke (om)weg heeft, hoe noodzakelijk elke ‘tegenslag’ is voor groei. Gaandeweg toont zich je weg en je krijgt niets op je pad wat niet klopt, wat je niet aankan of waar op dat moment geen antwoord op is. Alleen hoef je dat niet op voorhand te willen weten en al zeker niet te controleren of je ervoor te ‘ver-zeker-en’.

Hoewel ik heel goed weet en besef dat het ook belangrijk is om met je cijfers bezig te zijn, is dat nooit mijn focus en al zeker niet mijn houvast geweest. Ik ga om met mijn geld alsof ik ‘monopolie’ speel. Zonder te tellen en te rekenen. Zonder businessplan. En ook dat kan naïef klinken. Maar in mijn realiteit blijkt dat het niet naïef te zijn. Op één of andere, vaak bijzondere, bizarre of soms zelf wonderlijke manier, kwam er tot nu ook altijd genoeg geld ‘binnen’ om alle kosten, en dus ook alle vaste kosten en leveranciers (behalve onszelf dan tot nu toe 😉) te betalen. Net een grote opdracht op het juiste moment. Net veel inschrijvingen voor een bepaalde route op het juiste moment … Zonder ermee bezig te zijn of erop gefocust te zijn. Ik krijg dus niet het signaal of de spiegel dat mijn ondernemen zonder gericht business- en cijferplan niet oke is. Integendeel. Ik krijg telkens de bevestiging dat het helemaal oke is om het te doen zoals ik het doe. En daar hoort tellen en rekenen in mijn geval niet bij. Ook prive hebben we niets tekort. De schuldeiser van Compagnon de route legt dus geen druk 😉. Waarom zou ik die dan zelf opleggen? Ik voel wel dat ik die ‘schuld’ uiteindelijk wel wil ‘vereffenen’ en ergens ben ik daar zeker ook mee bezig. Maar deze ‘vereffening’ zou op dit moment in wezen niets veranderen in mijn of ons leven als gezin. Het leven zal het wel tonen… wat, wanneer, hoeveel en hoe…. En de ‘ideale’ omstandigheden hiervoor zullen wel weer gecreëerd worden door ‘manager youni (oftewel het universum)’ 😉.

Dit is uiteraard een heel individueel, persoonlijk proces. Iemand anders kan met dezelfde cijfers een heel andere ‘spiegel’ krijgen en net wel uitgenodigd of gedwongen worden naar zijn of haar cijfers te kijken en zich te vraag te stellen waar dat een afspiegeling en weerspiegeling van is. Dezelfde cijfermatige situatie kan bij iemand anders om heel andere inzichten, keuzes en acties vragen.

Ik voel sinds de afspraak met de boekhouder vorige week dat het bewust-zijn van die toch wel grote investering op dit moment wel belangrijk voor me is op verschillende vlakken. Zo heb ik onlangs een ‘neem het eigen handen tarief’- concept uitgewerkt om de routes veel goedkoper te kunnen aanbieden, maar ik had het te goedkoop gemaakt omdat ik had geredeneerd dat die app me nu toch niets meer kost. Door de boekhoudkundige ‘druk’ van deze investering zwart op wit in cijfers te zien en bewust te zijn van een maandelijkse vaste kost, besefte ik dat mijn prijssetting binnen dit nieuwe concept niet klopt en zal ik van hieruit terug bijsturen. Sowieso zal je de routes binnen deze formule nog steeds aan een heel gunstig tarief kunnen volgen. Vraag me er gerust naar als je je aangesproken voelt.

Tegelijk voel ik sinds de afspraak ook hoe belangrijk het is om mijn focus niet teveel te leggen op die grote (blijvende) investering die op dit moment nog totaal niet rendeert. Als ik in die (verengde) focus blijf hangen en het geheel niet meer overzie, zou ik me gefaald kunnen voelen. Dit gefaald gevoel zou dan op zijn beurt heel sturend zijn in mijn denken, voelen en handelen en wellicht ook dat gevoel blijvend bevestigen. Ik heb dit even gevoeld afgelopen week. Twijfel ook of die investeringen wel nodig waren. Een verlangen ook naar digitale eenvoud. Ik voelde even een kloof tussen wat ik als barbele, als persoon nodig heb/belangrijk vind en wat ik hier te doen heb, wat ik ‘in de wereld te zetten’ heb, waar ik toe uitgenodigd wordt met en via Compagnon de route. Voor barbele hoeven al dat soort investeringen niet, Compagnon de route heeft er wel naar gevraagd. De kloof is intussen terug aan het ‘dichten’. Barbele en Compagnon de route zijn terug aan het samensmelten met elkaar. Ik voel dat aan de toewijding die ik voel.

Toewijding ervaar ik als zeer cruciaal. Ik leef en onderneem vanuit een onvoorwaardelijke toewijding. Onvoorwaardelijke toewijding ervaar ik als een heel belangrijke sleutel tot ‘succes’, succes die zich in vele vormen toont. Toewijding aan mezelf, aan mijn bedrijf, aan mijn visie en missie, aan mijn ‘metgezellen’. Ik kom altijd ‘opdagen’. Dat heb ik altijd gedaan. Onafhankelijk van (onmiddellijk) resultaat. Zo heeft het aantal inschrijvingen voor een thema-avond of een route nog nooit een impact gehad op de toewijding waarmee ik dit geef. Net zoals het aantal likes of reacties op een post op sociale media me nog nooit hebben doen twijfelen aan wat ik deel. Ik deel iets omdat de inspiratie of de uitnodiging op één of andere manier komt. Dan weet ik dat het klopt, onafhankelijk van het directe resultaat zoals bijvoorbeeld likes, reacties of inschrijvingen. Afgelopen 12 jaar heb ik al altijd alles laten doorgaan. Zelfs een gratis info-sessie met maar 1 inschrijving. Ik kan oprecht zeggen dat ik dat met evenveel gedrevenheid én goesting doe als een lezing voor 100 mensen. Op het moment dat ik een route of lezing geef, heeft hoeveel ik daar nu aan verdien of aan ‘overhoud’ totaal geen impact op mijn commitment. Ik gaf al routes met boekhoudkundig verlies en ik ben er zeker van dat deelnemers daar niets van gemerkt hebben. Want ik merk het zelf niet aan mezelf 😉

Vanwaar die toewijding komt? Vanuit een onvoorwaardelijk diep vertrouwen in het leven en in mezelf. Laat dat misschien het overkoepelend doel zijn van al wat ik doe binnen Compagnon de route: mensen in contact laten komen met dat onvoorwaardelijke diepe vertrouwen in henzelf en in het leven en al de rest hieruit laten ontstaan. Ik geloof niet in succesformules, maar als er al één bestaat dan zou het dat wel zijn.

Ik ben dit schrijven aan het schrijven terwijl ik samen met mijn dochter  Minne onderweg ben met de trein. Onder weg naar Oud-Turnhout voor een turnwedstrijd. We zijn bijna 13 uur onderweg voor 2 turnreeksen van elk een 10-tal seconden.  Ook geen goed uitgedacht ‘business’-plan zou je kunnen denken. Ik schreef er een postje over op facebook. Je leest het hier en je ziet ook haar toegewijde, krachtige sprongreeks.

En ik heb trouwens ook nog een ‘leerlesje’ gehad die zaterdag …, gelukkig zonder leergeld deze keer 😉. Mijn GSM laten liggen op de trein. Terwijl ik even daarvoor gevoeld had dat ik die beter wegstak. Niet geluisterd naar dat gevoel … en GSM in onze haast bij overstap kort erna dus laten liggen… Even vloeken en me ambetant voelen en dan het nodige ondernemen. Na een doorreisje naar Amsterdam kon ik mijn GSM op onze terugweg weer oppikken in Brussel-Zuid. Dat ik die zo snel terug had, heeft vooral te maken met het feit dat ik de voorgeschreven nmbs-protocollen niet heb gevolgd ;-). Gedetaileerde beschrijving hiervan zou me te ver leiden en is niet relevant voor dit schrijven.   Terug dus naar dit schrijven…

Het aantal inschrijvingen voor een route of een bepaalde verkoop heb ik nog nooit gelinkt aan al dan niet ‘goed bezig’ zijn. Er zit bij mij totaal geen lijn in (de groei van) het aantal inschrijvingen. Soms en soms heel plots zijn het er veel. Soms zijn het er  heel weinig. Meestal zie ik daar niet direct een logische of rationele reden of verklaring voor. Maar achteraf gezien klop(te) het altijd. Zowel het aantal als de ‘samenstelling’ van de groep.

Uiteraard laat ik inschrijvingen of verkoop niet zomaar op zijn beloop. Ik neem hierbinnen mijn verantwoordelijkheid ten opzichte van mezelf en mijn onderneming. Ik creëer een waarde-vol en ook professioneel aanbod, ik lanceer het, ik communiceer erover. Op de manier en in de (hoe)veelheid dat op dat moment klopt voor mij. Vanuit de inspiratie die ik op dat moment of in die periode ‘ontvang’. En dan laat ik het los. Dan vertrouw ik erop dat wie er ‘moet’ zijn, er ook zal zijn. En zo blijkt het ook altijd te zijn. Zonder mezelf hier iets in wijs te maken.

Dat het klopt voel ik aan mijn realiteit in zijn totaliteit. Die is vervullend. Mijn behoeftes en verlangens zijn ingevuld of kan ik zelf invullen binnen die realiteit. Ik woon en werk op prachtige plekken. Ik heb een zalige job. Ik ervaar tijd, ruimte, rust, energie, inspiratie, flow … en af en toe wat minder flow. Om tot inzicht te komen of gewoon wat te bekomen, zoals vorige week.

Compagnon de route mag dan nog rode cijfers vertonen en zelfs in alarmbelprocedure verkeren, mijn ‘levenscijfers’ kleuren heel schone cijfers. Zelfs met een gouden randje.

En ook het omgekeerde bestaat. ‘Blinkende’ ondernemingen met ‘blinkende’ cijfers. Maar zonder fundament. Zonder bezieling. Zonder toewijding. Zonder vervulling. Zonder geluk. Zonder ‘wortels’. Zo’n onderneming kan ook even snel ‘ontworteld’ raken en helemaal ineen stuiken…

Ik weet alvast waar ik voor kies. Ik kies voor ondernemen van binnen naar buiten in plaats van de ‘resultaten’ in mijn buitenwereld, mijn binnenwereld te laten bepalen. Heel veel mensen, ondernemer of niet, hebben hun geluk en welbevinden afhankelijk gemaakt van de ‘resultaten’ in hun buitenwereld. Ik draai het, zoals wel vaker ;-), graag om: van buitenstebinnen naar binnenstebuiten.

Wist je trouwens dat ik hier een online opleidingstraject voor heb ontwikkeld? Hierbij de link naar meer info.

Doordat leven en ondernemen bij mij zo sterk verweven zijn, kan ik het vele leergeld hierbinnen plaatsen. Ik heb het daar (over het leergeld) zelfs nog niet concreet over gehad in dit schrijven, maar een opsomming hiervan hoeft niet denk ik. Ik hoor mezelf soms zeggen dat ik het zelfs niet wil weten hoeveel leergeld ik al heb betaald. Het doet er zelfs niet toe. Zolang ik maar heb geleerd en zo ook de waarde zie van dat betaalde leergeld. En dat zie ik. Dat leren brengt op zijn beurt ook weer op op verscheidene manieren en doet me ook vaak weer heel snel gaan… Dat snel gaan kan dan ook alweer eens wat kosten…. Zo heb ik op 8 jaar tijd 8 websites laten bouwen. Telkens met een (geëvolueerd) aanbod en huisstijl, soms gekoppeld aan bepaalde samenwerkingen. Vaak ook gekoppeld aan een nieuwe banner, flyers en ander promo-materiaal. Meer dan eens waren websites en materiaal op het moment dat die af of gedrukt waren al ‘verouderd’ omdat ik in die tijd alweer zoveel stappen of inzichten verder stond… Sommigen zijn dus maar heel kort online geweest en hebben dus ook heel veel gekost ‘voor niets’. Maar niets is dus wat het lijkt 😉. En intussen kan ik zelf basis webpagina’s bouwen.

De app-investering reken ik momenteel nog niet tot het leergeld. Ik geloof dat die nog zal ‘renderen’. Want ik kan nog ons enthousiasme nog voelen toen we gingen voor die app. Er was geen enkel signaal dat dat geen goeie keuze was. Het lukte ook om de investering te betalen.

Maar mocht het uiteindelijk toch een leergeld-investering blijken, dan heb ik daar nu al vrede mee. Een echte vrede. Geen kop-in-het-zand- of een mezelf-iets-wijsmaken-vrede. In dat geval hoop ik dat de les of het inzicht toch  serieus de moeite is. Toch wat in verhouding tot de investering 😊. Momenteel heb ik echter geen benul van wat daar mogelijks de bedoeling of de les van zou moeten zijn??

Ik geloof dat ik goed ben in het opmaken van een ‘totaalbalans’. Alle ‘resultaten’ in mijn leven in één pot, in één geheel zien en daar de balans van opmaken. Of deze vooral voelen. Een ‘holistische’ boekhouding als het ware 😉. Een holistische boekhouder… zou dat al bestaan? Zou er hier geen (nieuwe) markt voor zijn? Ik ben in elk geval zeer tevreden van mijn boekhoudster . Niet in het minst voor de ondersteuning en waardering die ik toch ook voel voor mijn ‘manier van doen’.

Er is in elk geval geen boekhouder aan mij verloren gegaan… En een businessplan-coach ook niet… Maar een ‘business’-coach, ja, dat geloof ik te kunnen zijn. Een holistische dan toch. Over ondernemen… daar heb ik echt wel iets over te vertellen. Zelfs met een eigen onderneming met rode cijfers. …

Sabrina (die me zei dat ik al ‘smoor-rikke’ had kunnen zijn) is een onderneemster die  wel nauwgezet met haar cijfers bezig is, graag controle heeft en dus ook weet dat ik een ‘expert ben in het betalen van leergeld… En net zij heeft me gevraagd om haar te begeleiden in de transformatie van haar onderneming. Een transformatie van het aanbod, de communicatie, de marketing, de structuur… van haar bedrijf zodat haar bedrijf meer een afspiegeling is van haar en van haar groei. Ik ervaar deze vraag als een groot compliment.

En zo is er een nieuwe route geboren: ‘Jouw bedrijf als afspiegeling van jezelf’. Binnenkort zijn we samen een weekje en route. We kijken er heel erg naar uit en ik geloof en weet nu al dat het heel succesvol zal zijn!

Benieuwd of en wat dit schrijven in beweging brengt bij jou? Deel het gerust hieronder.

Levens-ondernemende groet,

barbele