Hopeloos te laat?

24.10.2022

‘Webpagina herfstroute maken’. Het staat zeker al een half jaar op mijn nog af te vinken to-do lijstje. Het kwam er maar niet van. De lente- en zomerenergie en mijn spontaan goed gevulde agenda afgelopen 6 maanden gaven me niet de inspiratie om een pagina te maken over herfstthema’s als loslaten, de dood, rouwen… Ik liet het dus maar los 😉.

Het is reeds een aantal jaar dat mijn wil, mijn (professionele) doelen of mijn planning mijn agenda niet meer (be)sturen. Het zijn mijn natuurlijke flow, inspiratie, energie, intuïtie, ervaringen en gebeurtenissen van het moment die aan het stuur staan. Ik vind het vaak verbazingwekkend hoe de invulling van mijn dagen zich hier naar schikt. En hoe mijn ‘natuurlijke agenda’ ook steeds weer matcht met de agenda’s van mijn omgeving.

Ik leef dus als het ware nogal ‘last minute’ of eerder ‘in the minute’. ‘Leven op signaal’, zo benoem en voel ik het ook wel. Ik maak dan ook vaak ‘in the minute’ beslissingen. Ook al betekent dat soms dat ik 2 dagen later mijn valies pak voor een aantal dagen. Nogmaals: wonderbaarlijk hoe dit ook steeds lijkt te passen voor mijn naasten en hoe de praktische organisatie zich zo natuurlijk voltrekt. Ik heb natuurlijk ook een omgeving die hier intussen al wat aan gewoon is, hier niet raar van opkijkt en het mij gunt. 🙏😇 Ik heb afgelopen jaren ook een context, een aanbod en een ‘manier van invullen van mijn agenda’ gecreëerd die zo leven en ondernemen mogelijk maken. En terwijl ik het zo schrijf, bedenk ik mij dat het misschien wel waardevol is eens op papier te zetten hoe ik hier dan concreet toe kom.

Zo leven, werken en communiceren vind ik heerlijk, maar het matcht niet met hoe onze maatschappij en de meeste mensen functioneren en plannen. Daar loop ik dan wel eens tegenaan. Zoals met mijn routes. Normaalgezien communiceer je voor een 5- of 7-daags traject in het buitenland al maanden op voorhand. Maar dat wordt wat lastig als je 7 buitenlandse routes per jaar op je kalender hebt staan. En het klopt niet voor mij om in de lente te communiceren over de inhouden van de herfstroute. De woorden, de inspiratie komt dan ook gewoonweg niet. Het klopt alleen maar in de herfst en wanneer ik zelf in die energie zit. Nu dus. Een kleine 3 weken voor de aanvang van de route 🙈

Hopeloos te laat zou je denken vanuit een ondernemers- of businessplan*-blik? En toch ervaar ik het niet zo.

*Businessplannen heb ik trouwens al lang achter mij gelaten. Je weet best niet op voorhand hoe je ondernemerstraject eruit zal zien of velen beginnen er gewoonweg niet aan. Businessplannen plannen trouwens de ‘herfst’- en ‘winter’-periodes van onzekerheid en (nog)-niet-weten niet in en zien al helemaal de enorme waarde hiervan niet. Onzekerheid is echter een essentieel ingrediënt van elk nieuw creatieproces. Het is onderweg dat je stap per stap de waarde ziet van waar je door te gaan hebt, van wat je te ervaren, te leren en te ontwikkelen hebt. Ondernemen ervaar ik dan ook als de ‘snelweg’ naar en in persoonlijke groei. Je komt jezelf gegarandeerd tegen en je moet niemand de ‘schuld’ geven van wat je daarin tegenkomt (of dat helpt je in elk geval in geen geval vooruit ;)).

Ik ervaar al 12 jaar hoe de grootte en de samenstelling van groepen altijd kloppen als je niet forceert of pusht in verkoop wanneer een traject niet past bij wat iemand nodig heeft of wanneer het nog te vroeg is… Of er nu 1, 7,15 of 54 deelnemers zijn, het klopt altijd. Voor elk individu, voor de groep, voor mij, voor het traject zelf, voor dat moment.

Uiteraard heb ik het nodige te doen om mensen op zijn minst praktisch en inhoudelijk op de hoogte te brengen van mijn routes. En daar zit zeker nog groei- of ontwikkelingspotentieel. Mijn aanbod/routekaart is afgelopen jaar sterk gegroeid en sommigen raken erin ‘verdwaald’. Laat dat nu net niet de bedoeling zijn van wat ik met Compagnon de route voor ogen heb. 😉  

Terug naar de herfst. Mijn favoriete seizoen. Het seizoen dat het meest aansluit bij mijn naar binnen gekeerde natuurlijke staat van zijn. In de herfst bewegen we ons van de uitgaande (zomer)energie naar de ingaande (herfst)energie. Van yang naar yin. In de herfst laat de natuur haar bonte kleuren los. Het planten- en dierenleven trekt zich terug. Het wordt donkerder, kouder en stiller. Wanneer jij je afstemt op deze cyclus en energie word je ook naar binnen getrokken en laat je de herfst-energie van reflectie en loslaten voor je werken.

De herfst nodigt je uit om uit je doen-modus te gaan, om even terug te schakelen, om meer rust in te bouwen, om tot reflectie te komen, om zaken af te ronden, om los te laten… en om wat vroeger naar bed te gaan 😉.

Wij mensen zijn ook cyclische wezens. Ons lichaam, ons denken en ons voelen doorlopen evengoed de lente, zomer, herfst en winter. We zijn hier onlosmakelijk mee verbonden en zijn veel meer in balans wanneer we de veranderingen van (de energie van) de natuur bewust toelaten en laten werken voor ons.

Wanneer je voelt dat inhoud en tijd van deze route kloppen en het praktisch mogelijk te maken valt 😉, nodig ik je graag uit voor de herfstroute die doorgaat van 11 tem 15 november in het prachtige natuurgebied De Morvan (Frankrijk).

De inhouden van de herfstroute liggen me heel nauw aan het hart. Loslaten, toelaten, acceptatie, rouwen, geboorte & sterven, dood & leven, de cyclische processen… Het zijn op vele manieren grote thema’s in mij leven. Zowel persoonlijk als professioneel. Ik ben de inhouden van deze route al mijn leven lang aan het ervaren en integreren. Het zijn ook thema’s waar nog veel taboe en onwetendheid op zit. En tegelijk zijn het thema’s waar een onnoemlijk grote gracht en schoonheid in schuilt.

Hoe ga je om met (de angst voor) verdriet, verlies, loslaten, de dood…?
Hoe geef je (herfst)kleur aan afscheid?
Hoe transformeer je kwetsbaarheid in kracht?
Hoe kom je tot acceptatie en loslaten?
Hoe laat je de natuurlijke cycli voor je werken in plaats van ze tegen te werken?

Ik neem je erin mee.
Vol vertrouwen.
Op een aardse én tegelijk overstijgende manier.

De route gaat al zeker door en er is nog plaats. Benieuwd of en door wie deze ingevuld mogen worden. Benieuwd voor wie ‘the time right’ voelt … of left 😉

TIjd en timing. Iets waar we zoveel controle over proberen te hebben.
Timing. Het is een bijzonder iets. Enerzijds voel ik dat de ‘juiste’ of ‘bedoelde’ timing zo enorm belangrijk is en tegelijkertijd heb ik hier eigenlijk niets ‘in de pap’ te brokken en heb ik die timing over te laten aan dat wat mij leidt en begeleidt, aan dat wat mezelf overstijgt….

Ook daar gaat het over in de herfstroute….

En waar het ook over gaat is over de dood en uiteraard ook over leven. Want als de dood geen deel mag uitmaken van het leven, doden we dan ook niet het leven?

Vorige vrijdag is de webpagina er dan toch gekomen. Ik ben er blij mee. Er zijn nog wat grafische ‘schoonheidsfoutjes’ te bespeuren die ik niet onmiddellijk weet op te lossen. Maar ik ben blij dat ik dat ook makkelijk kan loslaten 😉  Ik deel de pagina via deze link. Je vindt er meer inhoudelijke en praktische info over de herfst- en andere seizoensroutes terug.

Ik wachtte dus op deze pagina om te communiceren over de herfstroute. Of dit dan hopeloos te laat is? Vorig jaar namen 7 deelnemers deel aan de lanceer-editie van de herfstroute. Als ik het me goed herinner waren dit ook vooral last-minute, of eerder ‘in the minute’ inschrijvingen en was er toen zelfs nog geen webpagina.

’t Zal dus wel weer kloppen. Ook nu. Benieuwd.

Ik deel. Ik nodig uit. En ik laat los.

Controle als houvast loslaten en loslaten je houvast laten zijn. Da’s misschien wel de samenvatting van deze route 😊

Aansluitend op het thema van de herfst en van de komende novemberdagen, deel ik ook graag een heel mooi aanbod van Gina De Groote, die ik al jaren ken. Ter nagedachtenis van haar overleden man Wim Schamp lanceerde Gina vorig jaar het online rouwplatform DoodGelukkig.