Ik heb enorm uitgekeken naar de vakantie. 2 weken samen met het gezin, slechts enkele afspraken. Ik plande om elke dag om 5u30 op te staan. Zo zou ik elke dag van 5u30 tot 8u30 voor mezelf hebben om te studeren, taken te maken en af te werken, mijn stagemap in orde te brengen, lijsten maken van allerhande zaken, mijn administratie op punt stellen, trainingen voor te bereiden,… De rest van de dag kon ik dan hoofdzakelijk samen met  mijn gezin doorbrengen…    Zo was mijn plan, ik zag het heel goed zitten.
De eerste nachten sliep ik al bijna niet. Ik dacht constant aan mijn overleden broer Egidius. Ik stond op en las zijn mails, zijn berichtjes, zijn boek, keek op zijn facebook, … Ik werd er heel de tijd naar toe getrokken,…. Een rouwproces doorgaan? Nee, dat had ik niet gepland. De rest van mijn planning schoot er al snel bij in.
Alles stapelde zich op. Overal zag ik werk, zowel in huis als in mijn hoofd, werk dat ik voorzien had, maar nog meer dat ik niet had gepland, maar ook moest gebeuren.
Ik kreeg snel last van mijn ademhaling. ‘Mijn vriend’ astma was daar. Hoe komt dat nu toch? Ik voelde me ondanks alles echt wel rustig en zag alles goed zitten. Het komt wellicht door het hondenhaar en sinds de kerstboom er staat heb ik ook sneller last…. Factoren die zeker spelen en de aanvallen mee uitlokken. Maar ik moet mezelf niets wijsmaken.  De voedingsbodem om de astma vrij spel te geven, die leg ik zelf. Dat weet ik maar al te goed en dat geeft me ook steeds kracht om ergens weer uit te geraken.
Het werd erger en erger. Ik had  mijn puffer constant nodig. Maar van al dat puffen begon mijn hart tekeer te gaan en kreeg ik hoofdpijn en kon ik bijna niets meer doen. Eergisterennacht dacht ik ‘ik zal hier straks een zware cortisonespuit nodig hebben!’. Ik was radeloos. Geen adem hebben is verschrikkelijk.. Komaan Barbele, je weet dat je het zelf terug in handen kan nemen. Je weet dat dit een signaal is die je wil helpen.
Mijn ademnood verplichtte me om helemaal in het nu te komen, om al wat ik nog ‘moet’ helemaal los te laten, om niet meer te denken, om geen zorgen te maken,…. helemaal niet. Ik kon niet anders.
Ik heb afgelopen twee dagen vooral in mijn bouw doorgebracht. Ik heb alles opgekuist en geleemd. Ik was bezig waar ik mee bezig was en met niets anders. De buitenlucht deed me goed. Het fysiek bezig zijn zonder mijn grens te overschrijden deed me goed. Het werken met natuurlijk materiaal deed me goed. Het bouwen aan mijn droomproject deed me goed. Mijn gedachten kwamen helemaal tot rust. Ik kon al de rest laten varen. Ook mijn ademhaling kwam tot rust en gaf zo aan dat ik het begrepen had.
Van het moment dat ik mij nog maar een heel klein beetje opjaag, binnenkom in huis en denk aan wat nog dient te gebeuren,… heb ik het onmiddellijk zitten.
Loslaten,volledig in het nu leven, fysiek, emotioneel en  mentaal… Ik kon het al goed,… Mijn leven verplicht me er nog beter in te worden.
Ik wens jullie heel veel ademruimte bij de start van dit nieuwe, mooie jaar!
Van harte,
Bedenksels (0)