JA!kob

18.05.2018

Een stukje uit een uit brief die ik 3 juli 2011 schreef naar aanleiding van het doopfeest van mijn metekind Jakob.

Lieve Jakob,

Ik ben blij je meter te mogen zijn. Je doopfeest is voor mij een gelegenheid om een stil te worden en stil te staan bij wat dat voor mij betekent: meter zijn. 

Wij ‘volwassenen’ doen niets liever dan lessen en goede raad geven. Ik leer steeds meer om dat los te laten, om te laten ZIJN.

 …

 Zo wil ik ook als meter  naar jou kijken. Ik wil jou laten ZIJN en kijk vol verwachting uit  naar hoe jij zal evolueren, naar hoe jouw ‘uniek zijn’ zich zal uiten.

…

Laat mij je vandaag dan misschien toch één ‘goede raad’ geven JA-kob: doe je naam alle eer aan en zeg voluit JA! Tegen het leven en tegen jezelf. En leer ook ‘JA’ zeggen tegen de struikelblokken in je leven. Vecht er niet tegen. Buig er in mee en probeer te achterhalen waar die hinderpalen je naartoe willen leiden. Je meter is hier de laatste tijd een expert in geworden 😊  

…

Intussen heeft Jakob afgelopen zondag zijn eerste communie gedaan en laat ik hem al zeven jaar ZIJN. Ik kijk toe van aan de zijlijn en soms speel ik eens mee in ’t veld. En of Jakob ‘JA!’ zegt tegen zichzelf. ’t Is een bijzonder kind. Soms moeilijk te vatten. Jakob laat zich niet bepalen of sturen. Hij laat je ook niet zomaar toe. Hij gaat zijn eigen, unieke weg. En steeds meer mag ik binnenkomen in zijn wereld en komt hij graag in de mijne.

Jakob voldoet niet aan het profiel van het ‘ideale kind’ volgens de gangbare ‘tabellen’ en verwachtingen en net dat maakt hem zo schoon. En weet je, net het feit dat hij zich niet laat dwingen, maakt dat ik zo’n vertrouwen heb in hoe hij verder groeit en evolueert.

In de vele begeleidingen die ik reeds mocht doen, kwam ik telkens tot de conclusie dat de kern van het uit evenwicht gaan van vele mensen ligt in het feit dat ze zich hebben aangepast of hebben geleerd om zich aan te passen. Aan verwachtingen, aan systemen en structuren. Dit ‘systeemgedrag’ leidt tot afhankelijkheid en tot onevenwichten gaande van burn-out tot terrorisme.

Het is positief om vast te stellen dat vele kinderen van nu zich niet meer zomaar aanpassen aan iets of iemand wat niet bij hun ware natuur past. En dat vraagt moed.

Er zijn veel moedige strijdertjes hun werk aan het doen vandaag… Tot we eindelijk eens in de spiegel kijken en tot het besef komen dat er misschien helemaal niets mis is met al die kinderen, waar we vanuit onze eigen onmacht een etiket onder de vorm van één of andere ‘stoornis’ op plakken. Tot  we ons eindelijk eens de vraag stellen of er misschien iets scheelt met de structuren waarbinnen we hen verplichten te functioneren. Structuren die niet passen bij hun natuur, bij wat zij nodig hebben om zich ten volle te kunnen ontplooien. Nee, de natuur creëert geen kinderen met ‘stoornissen’, wel kinderen met gevoeligheden die tot uiting komen in contexten die niet bij hun natuur passen.

Doordat onze aandacht vanuit verwachtingen, overtuigingen en structuren gaat naar

wat er niet is

wat er zou moeten zijn

wat er niet zou mogen zijn

zien we niet wat er is…..

Schoon te mogen zien hoe mijn broer en schoonzus hun kind ook echt in zijn waarde laten en laten zijn. Een weg die niet zonder hobbels, kronkels en omwegen verloopt. Een weg waarin onderweg heel wat overtuigingen en verwachtingen werden losgelaten. Een weg van opvoeden naar connecteren. Een weg van overleven naar leven en laten leven. Een weg waarin je nooit weet wie nu leerling of leraar is. Een schone weg.

Kinderen van vandaag zijn niet meer de kinderen van gisteren. Wat gisteren werkte, werkt vandaag niet meer. Hiërarchie, regels en reglementen, manipulatie, dreigementen, straffen en ja, zelfs belonen, … het werkt niet meer vandaag. Een nieuwe kijk op opvoeding en onderwijs  dringt zich op. Een kijk waarin kinderen én ‘volwassenen’ dat wat in hen zit naar buiten kunnen, mogen en durven brengen.

Ben jij aan het doen wat werkelijk bij jou past? Welke stap zou jij kunnen zetten om jouw ware natuur, om dat wat je echt wil, om dat waar jij behoefte aan hebt in te vullen?  Wil, kan, mag en durf je deze stap te zetten?

Vanuit mijn eigen ervaringen als dochter van mijn ouders, als zus van drie zussen en vijf broers, als mama van vijf, als partner van Paul, als docente aan de lerarenopleiding, als coach-therapeut, als spreker, als auteur, als compagnon de route, als Barbele ontdekte ik dat we in onze huidige opvoedings-, onderwijs-,  en bedrijfscultuur voorbij gaan aan universele, menselijke basisbehoeftes. Ik bundelde deze behoeftes in tien wegwijzers die het fundament vormen voor vol-waardig leven en deel deze in het webinar ‘Groeien is simpel… maar niet altijd gemakkelijk’. Geen ingewikkelde psychologische of andere theorieën, geen pedagogische modellen, maar menselijke basisbehoeftes die we uit het oog verloren zijn en waar je onmiddellijk concreet mee aan de slag kan. Misschien jouw ‘next move’?

Wil je ook mijn volgende blog terug ontvangen in je mailbox en heb je je nog niet opnieuw geregistreerd? Meld je dan hier aan. Vanaf 25 mei 2018 wordt enkel nog gestuurd naar zij die zich opnieuw hebben geregistreerd (in kader van GDPR wetgeving inzake privacy bescherming)

Schone vooruitzichten

4 juni 2018 |Webinar 5 knooppunten waarop je kan kiezen | 20u-21u15 (gratis)

6 juni 2018 |Webinar (op)groeien|opvoeden is simpel, maar niet altijd gemakkelijk | 20u-21u30 (20 euro)

10 juni 2018 | Voorstelling ludiek op het levenspad | 15u-16u30 (18 euro)