Levensloop

16.09.2015

Dit wordt een delicate blog…. Ik wil dan ook beginnen met te zeggen dat ik deze blog schrijf met het volste respect voor alle mensen die met kanker worden geconfronteerd….. Ook met het volste respect voor alle artsen die het beste voor hebben met hun patiënten.

Achteraf gezien blijkt het ook een lange blog te zijn geworden. Neem de tijd en ruimte als je hem wenst te lezen…

Afgelopen weekend ging in Kortrijk ‘levenssloop’ door met als doel geld in te zamelen voor Kom op tegen kanker. De bedoeling is dat verschillende initiatiefnemers mensen zoeken om elkaar af te wisselen en zo 24 uur stappen of wandelen. Ruben had met zijn kantoor een standje en zocht mensen die wilden meedoen in naam van zijn kantoor. Ik zegde toe en vertrok rond 19u met de idee een aantal toertjes van 1 km te lopen.

‘Hoeveel zal je er lopen?’ vroeg iemand me. ‘Ik weet het niet, ik zie wel’. Afgelopen jaar was het zo druk dat bewegen veel te veel op de achtergrond kwam. Ik kan het aantal keer dat ik in het park wat rondjes ging lopen op 1 hand tellen. Deze zomer 3 keer gaan lopen op vakantie en dat was het zowat wat ‘werken aan mijn conditie’ het afgelopen jaar betreft.

Ik begin te lopen en al na enkele honderd meter had ik spijt dat ik voor ik vertrok nog snel een chocoladekoek in mijn mond had gestoken… Hiernaast  voelde ik  mijn gevoeligheid voor kortademigheid (astma) opkomen en merkte dat ook de extra zomerkilo’s meegedragen moesten worden… Helemaal niet voorbereid dus.

‘Op een kankerdiagnose bereid je je ook niet voor’ dacht ik,… Ik haalde een vorm van steun uit deze gedachte.

We zien wel hoe ver we geraken. Ik keek wat rond tijdens het lopen. Overal zag ik plakkaten ‘Kom op tegen Kanker’, ‘Stichting tegen kanker’, ‘Vereniging tegen kanker’,… Door de luidsprekers hoorde ik zeggen dat wie kanker heeft hier tegen moet vechten. ….

‘Tegen’, ‘vechten’,…. Het zijn woorden waar ik wat moeite mee heb … Dat klopt niet voor mij….

Mijn gedachten gingen spontaan naar Els. Ook Els heeft kanker en gaat door chemo en bestralingen. Hiernaast komt ze ook wekelijks bij mij. Els is een sterke, zelfstandige vrouw die vanuit haar verleden en persoonlijkheid geleerd heeft om sterk te zijn, om haar eigen problemen op te lossen, om zelfstandig te zijn, om hard te werken, om controle te hebben, om haar te bewijzen…. Dit zijn haar kwaliteiten, getuige hiervan haar professionele carrière.

Els kreeg in februari de mokerslag. Borstkanker.

De eerste keer dat Els bij mij kwam zag ik een Els die dit niet aanvaardde, ze wilde dit niet, ze zou ertegen vechten. Ik voelde een enorme angst. Angst voor de controle die ze kwijt was. Els, die tot hier de touwtjes altijd zo stevig in handen had. Els zag de komende periode van behandelingen als een periode van stilstand, een periode die zo snel mogelijk voorbij moest zijn, een ellenlange periode waar ze geen einde aan zag, een periode waarin ze niets waard zou zijn, zowel professioneel als privé, als mens,…

Intussen zijn we 7 maand verder. De chemo is bijna afgelopen, ze staat nog voor 4 weken bestraling. Ik zie nu een heel andere Els. Ze heeft leren accepteren dat kanker in haar lichaam zit. Meer zelfs, ze heeft contact leren maken met haar kanker. Ze heeft haar kwetsbaarheid leren toelaten. Ze heeft haar gevoelens durven voelen, en er zelfs naar luisteren. Ze heeft geleerd ‘niet te vechten’ maar ‘in de overgave’ te gaan. Ze heeft leren leven in het NU. Ze heeft controle leren lossen. Ze heeft de kracht van haar mindset leren kennen en gebruiken. Ze heeft geleerd niet altijd ‘de sterke’ te moeten zijn.

Ik zie nu een krachtige Els, in al haar kwetsbaarheid. Een Els die nog steeds aanpakt, die er alles aan doet om haar lichaam te ondersteunen in deze ‘agressieve behandeling’, die zich oppakt en gaat wandelen, aandacht heeft voor gezonde voeding, ook steeds is blijven werken,… Een Els die zichzelf ook toestaat te rusten als ze moe is, die zichzelf toestaat om nu en dan ook niets te doen. Een Els die bereid is haar plannen steeds bij te sturen als het NU daar om vraagt. Nog steeds ‘sterk’ maar op een gezonde manier. Met respect voor haar grenzen, lichamelijk, emotioneel en mentaal. In balans. Ook vaak nog in onbalans. In haar proces. …

Els vecht niet TEGEN haar kanker, ze heeft contact gemaakt MET haar kanker,…. En daar ligt een ongelooflijk sterke genezingskracht!

In mijn begeleidingen kom ik er zo vaak op uit dat ‘acceptatie’ van wat is dé voorwaarde is om te kunnen loslaten, om te kunnen genezen. ‘Acceptatie’ is niet hetzelfde als berusten. ‘Acceptatie’ gaat over durven kijken naar wat is en dit in eerste instantie erkennen en aanvaarden. Acceptatie gaat over ‘in de overgave gaan’,… Acceptatie van ziekte, acceptatie van het anders zijn van je kind, acceptatie van verlies, acceptatie van je verleden, acceptatie van je eigen valkuilen, acceptatie van kwaadheid, verdriet, ontgoocheling,….

Vanuit die acceptatie kan je tot zingeving komen. Zingeving, o zo belangrijk in elk moeilijk proces dat je doormaakt! Die zingeving zal ook bijna altijd neerkomen op een kans zien… Een kans om persoonlijk te ont-wikkelen in je ziekte, ‘tegen’-slag, moeilijke situaties,….

… Zonder dat ik er me bewust van ben, ben ik samen met Els aan het lopen. 4 rondes… Els heeft 4 zware chemo’s gehad, … Ik stel een doel…. Ik loop nog 11 rondes voor de 11 Taxol behandelingen waar ze de afgelopen 11 weken is doorgegaan. 15 rondes, 15 km. Lukt dat wel met zo’n voorbereiding? Het is Els die me motiveert en kracht geeft,… Ik weet in mijn hoofd dat het zal lukken. Met en voor Els… En ja, het lukt me. Tijdens mijn 15^de ronde, beslis ik er nog 1 bij te doen voor de laatste Taxol behandeling die ze vandaag, 16 september krijgt. … Mijn benen zijn zwaar, ik voel al enkele rondes blaren aan mijn voeten in te kleine schoenen en schurende kousen met gaten in… Ik bedenk dat die blaren eigenlijk genezingsprocessen zijn. Ik bedenk dat zoveel ‘ziektesymptomen’ eigenlijk genezingsprocessen zijn. Heel vaak zijn we niet ziek, maar zijn we aan het genezen. Dit besef is al genezend op zich.

Ook Els voelt zich niet ziek,… Els is –dankzij- haar kanker aan het ‘genezen’, op emotioneel, mentaal en spiritueel (zonder vleugels!) , en ook op fysiek vlak…. Haar ‘heel worden ‘ als persoon maakt een groot deel uit van haar genezingsproces!

16 rondes,… ik beslis er nog 4 bij te doen voor jou Els, als symbool voor de 4 weken bestraling waar je nog voor staat. Fysiek ben ik doodop… Maar ik leg mijn focus daar niet. Ik praat luidop tegen mezelf en tegen Els. Ik zie Denise wandelen,… Haar zien geeft me kracht. Ook Denise komt geregeld bij mij en ging jaren geleden door borstkanker. Denise haar positieve houding in het leven sterkt me.

Het lukt me. 20 rondes. Ik loop er nog 1, voluit, mijn snelste ronde,…. Voor jou Els en voor alle andere mensen die kanker hebben of gehad hebben,…. Een ronde die symbool staat om weer VOLUIT! te leven. Ik loop voluit, de gedachte aan dat voluit leven overstemt de vermoeidheid van mijn lichaam.

21 rondes van een dikke kilometer gelopen. Het is me gelukt. Niet omdat ik goed voorbereid was. Niet omdat mijn conditie goed is op dit moment. Zelfs niet op karakter. Ik gaf betekenis|zin aan die toertjes. Dát maakte dat mijn lichaam mee werktte met mij.  De ‘herstelprocessen’ die ik tot op vandaag in mijn spieren  voel, neem ik er graag bij.

Even denkt mijn ego: ‘zouden we er geen 25 van maken?’. Nee, het is goed geweest. Moe en voldaan zet ik me op een stoel bij de VanAs tent en laat ik me de aangeboden Smoothie smaken! Mijn oog valt op het logo:

‘Advies in balans’… Het logo, 4 stukken, … Sta me toe Ruben even een persoonlijke invulling te geven van je logo. Balans, daar gaat het om! Balans tussen de 4-zijnsdelen van de mens: fysiek, emotioneel, mentaal en spiritueel. Deze 4 zijns-delen zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden en hebben een continuë invloed op elkaar.  Onevenwichten tussen deze 4 delen, leiden vaak tot symtomen. Symptomen op fysiek, emotioneel, mentaal en spiritueel vlag.

‘Dank zij’ haar kanker zijn deze 4 zijns-delen van Els terug veel meer in balans.

Ik hoop zo dat de ‘reguliere’ en ‘complementaire|natuurlijke’ (ik hou niet van het woord ‘alternatieve’) geneeskunde snel de handen in elkaar slaan en we ook op dit vlak komen tot advies|behandeling in balans.  Ik hoop zo dat ook het emotionele, mentale en spirtuele van de mens wordt meegenomen in de ‘klassieke’ behandeling. Ik hoop zo dat het ooit evident wordt dat persoonlijke thema’s van de ‘zieke’ worden geïntegreerd in de behandeling. Het zijn namelijk die thema’s die voor een groot stuk de ‘bron’ zijn van ‘ziekte’ en dus ook de bron van genezing. Je persoonlijk ontwikkelen tijdens je genezing staat het meest garant om niet te hervallen. Hervallen, … ook een angst van Els…. Maar ik vertrouw erop dat ze ook hier nog in ontwikkelt.

Ontwikkelen, voor niemand is dit gelijk, elke mens is uniek….

• Van altijd voor anderen zorgen naar je eigen behoeftes leren kennen en invullen
• Van altijd alles perfect willen doen naar loslaten en relativeren
• Van conflictvermijdend zijn naar je confrontaties aangaan
• Van slachtofferschap naar verantwoordelijkheid nemen
• Van controle hebben naar in de overgave gaan
• Van sterk zijn naar kwetsbaarheid toelaten
• Van rationeel naar evenwicht ratio-emotie
• …..

Ik hoor door de luidsprekers omroepen dat het geld gaat naar onderzoek om hopelijk hét medicijn tegen kanker te vinden. Hét medicijn zullen ze nooit vinden. Met elke ziekte die we ‘onderdrukken’ of ‘aanvallen’ zonder er zin aan te geven creëren we 10 nieuwe ziektes bij.

Hét medicijn zit in de mens zelf. Ik hoop zo dat er ooit geld gaat naar onderzoek van de kracht van het mentale, emotionele en spirituele van de mens in genezing.

Alleen kan je die kracht, de helende kracht van de mens zelf, niet pattenteren,…

Barbele