Vorige week kampeerde ik terug met broers en zussen in de tuin van mijn ouders in Hollebeke (Ieper). Vorig jaar deden we dat ook, ik schreef toen deze blog …. https://www.menssanahealth.be/blog/zijn-en-laten-zijn/ Aan het einde van die vakantieweek liet Egidius ons weten dat het niet goed ging met hem… 4 maand later was hij er niet meer…
Vorige week waren we terug samen, … zonder de fysieke aanwezigheid van Egidius. Toch was hij heel erg aanwezig. We hadden een mooie week samen. We wandelenden (sommigen liepen) Egidius zijn ‘oorlogsroute’ die hij nog gelopen had kort voor zijn sterven. Zijn ervaringen tijdens het lopen schreef hij neer. 18 km gewandeld, met in gedachten Egidius die zijn ‘oorlog’ vanbinnen aan het verliezen was.
Er is momenteel heel veel aandacht voor de oorlog van ’14 –’18, zeker in de westhoek, daar waar ik opgroeide en waar we ook wandelden/liepen. Heel wat media, heel wat commerce, heel wat ‘ramptoerisme’,… er gaat hier zeer veel geld en aandacht naar toe… terwijl zovele mensen ook nu een oorlog voeren in zichzelf… Laat ons de aandacht hiervoor niet verliezen,… Hebben we de ‘lessen’ uit de oorlog wel geleerd? We maken ons misschien wijs van wel, maar ik denk ik het niet…
Egidius had een huisje dat we al wat opgefrist hadden met een laagje verf, we legden ook laminaat op de beton boven en zaaiden nieuw gras in zijn tuin. Vorige week alles ontruimd en opgekuist,… en ‘TE KOOP’ gezet… Het doet maar vreemd, je broer zijn huis te koop zien staan op Immoweb,… Alsof je hem een stukje ‘verkoopt’,… Het raakte me, een teken dat het verwerken nog bezig is, … Dat mag ook… Hij is er echt niet meer. Samen met zijn huis, laten we hem nog wat meer los…
Egidius, we laten je des te meer verder leven in onze herinnering. ‘Herinnering is een vorm van ontmoeting’ zegt Khadil Gibran… Zo ervaar ik het ook. In de herinnering ontmoet ik mijn broer, meer dan dat ik hem in zijn hele leven het ontmoet… en in die onmoeting, ontmoet ik vooral ook weer mezelf.
Barbele
Bedenksels (0)