Ik ervaar de laatste tijd als wat vreemd, op een bepaalde manier wat zwaar. Ook al is het zomer en vakantie. Dit ervaar ik vooral op sociale media.
Ik schreef er onderstaande post over. Misschien niet zo helder voor iedereen. Wellicht wel helder en van waarde voor wie het herkent.
Een toeschouwer. Zo voel ik me een beetje afgelopen weken. Dan toch als ik het over het online/virtuele stuk van mijn leven heb.
Ik ervaar het als oke, nodig, nuttig en zeker interessant om zo af en toe eens ‘in de tribune van het leven’ te gaan zitten.
Vanop een bepaalde afstand zie ik dingen passeren en gebeuren.
Van aan die zijlijn voel en denk ik er ‘het mijne’ van. Niet om er iets van te denken en voelen op zich, maar om er mijn weg in te vinden en te gaan. Door er even in stil te staan. Door even te aanschouwen. Ik voel en filter.
…
Echte echtheid of gespeelde authenticiteit?
Oprechte oprechtheid of verpakt opportunisme?
Pure puurheid of een ‘on-pure ‘pure’ laag over nog meer on-puurheid’?
‘Waarheid’ verpakt in leugens of leugens verpakt in ‘waarheid’
…
’t zijn dunne, maar o zo wezenlijke, lijnen…
Het kaf van het koren scheiden. Je hebt er je handen – en ook je voeten, buik, hart en hoofd – mee vol tegenwoordig. Net zoals vroeger, toen het kaf, het oneetbare vliesje om graankorrels, handmatig van het koren werd gescheiden. Dat gebeurde bijvoorbeeld door het graan in een platte mand te leggen en vervolgens omhoog te gooien. Door de beweging kwam het kaf dan los van het koren.
Door de (energetische) beweging op vele terreinen en vele manieren vliegt er veel ‘kaf’ in het rond momenteel.
Zoveel dat we het koren uit het oog dreigen te verliezen.
Het kaf van het koren scheiden.
Het waardevolle van het waardeloze onderscheiden.
Tegelijkertijd de waarde van het kaf, het zogenaamd waardeloze vliesje, erkennen.
Onderscheidingsvermogen ontwikkelen.
Die uitnodiging voel ik.
Elk zijn/haar eigen kaf en elk zijn/haar eigen koren.
Ik schud dus nog wat verder met mijn eigen ‘wan’ (zo heet zo’n platte kaf-van-het-koren-scheiden-mand), laat mijn buik verder filteren en laat me verrassen door het koren dat overblijft
Schilderij van Jean-François Millet (ca. 1846), een boer scheidt het kaf van het koren met een wan
En zo is deze aanvankelijke ‘mededeling’ dat ik me wat toeschouwer voel deze dagen, al schrijvend vanuit de ‘toeschouwende-zijlijn-stilstand-toestand’ uitgegroeid tot toch wat meer schrijven.
Voor wie wat heeft aan wat kaf- en/of koren inspiratie
Van inspiratie-loos tot plots inspiratie-vol. Inspiratie. Me geïnspireerd voelen. Dat is het ‘koren’ in mijn leven.
’t Is ook oogsttijd van het koren momenteel. Dus misschien tot binnenkort met meer ‘koren-oogst-nieuws’.
… of nog wat ‘kaf-nieuws’ als het van (oogst)-waarde voelt
Kaf-koren-onderscheidings-groet,
barbele
Bedenksels (0)