Naar aanleiding van mijn deelname aan Open Bedrijvendag (5 oktober 2014) werd mij gevraagd wat het leven als zelfstandige boeiend maakt. Boeiende vraag…
Ik werkte 13 jaar als docent aan de Hogeschool, met veel passie, gedrevenheid en enthousiasme. Toen het enthousiasme en de energie beetje bij beetje steeds verder wegzakten, was het voor mij duidelijk dat ik nieuwe wegen diende te bewandelen. Terug gaan studeren, job en vaste benoeming achter mij laten en ‘springen’ in de – voor mij nog ongekende – wereld van de zelfstandige ondernemer!
Wat mij hierin het meest aanspreekt, is dat er niets vastligt en alle mogelijkheden open liggen. 6 jaar geleden dacht ik nog ‘de job van mijn leven te hebben’, ik was ervan overtuigd dat ik docent zou zijn tot aan mijn pensioen. Ik stelde dit zelfs niet in vraag. Maar hoe gevarieerd die job ook was, toch ligt heel wat min of meer vast, is er een grote voorspelbaarheid. Je collega’s, je lessenpakket, de vakantieperiodes, je loon, de gebouwen waarin je werkt,… Ergens moet ik gevoeld hebben dat er ‘meer in mijn leven zat’ en dit er niet uit kon komen als ik in zo’n, voor mij te strakke en strikte structuur, zou blijven werken. Dit was niet meer de plaats waar ik de ‘Pippi Langkous’ in mij volledig tot ontplooiing kon laten komen.
Je maakt je los, laat alles achter en plots sta je dan in ‘het veld van alle mogelijkheden’ en ga je ‘op reis’. Met vallen, veel vallen en telkens weer opstaan, uit alle ‘mislukkingen’ leren en groeien, met een grote vastberadenheid en doel voor ogen, maar ook angst, twijfel en onzekerheid hebben hun rol en plek.
Dit leven laat mij toe voluit te leven, het leven volledig toe te laten en mij te laten sturen, … Niets is zeker, niets ligt vast, alle mogelijkheden liggen open… Ik ontmoet zoveel mensen, kan zoveel samenwerkingen aangaan, er zijn zoveel kansen en mogelijkheden. Kiezen, overwegen, twijfelen, overleggen, buikgevoel volgen,…
‘De enige zekerheid die je hebt, is dat het leven continue verandering en evolutie is’, ik hoor het mezelf vaak zeggen aan ‘mijn mensen’,… en ‘durf in het niet-weten te stappen’, van hieruit ontstaat de inspiratie, het ‘wel weten’,… In de zone van het niet weten stappen is heel spannend, uitdagend, bevrijdend,… en tegelijkertijd beangstigend. Hier kom ik ook dagelijks op uit,.. hoe het leven, de mens bestaat en ontstaat uit polariteiten, tegenstellingen, aantrekken en afstoten,….
Zou het dit ‘niet-weten’ kunnen zijn wat ons zo aanspreekt en doet verlangen naar vakantie? Op reis gaan naar een bestemming waar je nog nooit geweest bent… Alles wat die plek te bieden geeft op je laten afkomen, niet teveel plannen en zien wat komt, zien wat het moment te bieden heeft …
Ik ben ervan overtuigd dat het de bedoeling van je leven is dit ook in het leven van alle dag te beleven. Binnen de structuur, afspraken, regels,… van gezin, werk en maatschappij toch voldoende ruimte creëren om het échte leven toe te laten, jouw leven niet aan je voorbij te laten gaan. Mens Sana wil de ‘Pippi langkous’ die in elk van jullie wel ergens zit en uit wil breken weer leren kennen en laten leven!
Avontuurlijke, levendige groet,
Barbele
Bedenksels (0)