Soms heb ik het ermee gehad… met het pionier zijn. Want ja, zo voelt het wel aan, dat we pioniers zijn, uiteraard samen met nog vele anderen…
‘Pioniers betreden als eersten bepaalde gebieden, wat betekent dat ze hun eigen weg hierin moeten vinden, wat betekent dat ze zich weinig tot niet kunnen beroepen op ervaring van anderen. Wat betekent dat ze het vaak zelf dienen te creëren.’
Het pionier zijn brengt, naast de uitdagingen en voldoening, verdorie ook vaak veel stress met zich mee.
Pioniersstress, ja ik denk wel dat het bestaat. ‘Kenmerkend voor het werk van een pionier, het zogenaamde pionieren, zijn de ontberingen die men ondergaat en de grote inspanning die men moet leveren om het nog niet gerealiseerde te realiseren’.
Ontberingen, ’t is een zwaar, en in mijn ervaring te zwaar woord om op mezelf toe te passen, maar ik kan me er wel iets bij voorstellen bij eerder of ander ‘pionierswerk’. Wat ik wel herken is dat ‘het werk van een pionier vaak gepaard gaat met vele mislukkingen en tegenslagen, omdat de pionier nog niet beschikt over methodes die zich in de praktijk bewezen hebben.
Al noemen wij het geen mislukkingen of tegenslagen, maar zien we dit veeleer als een vorm van feedback waar we weer mee verder kunnen. Komen tot het ‘nieuwe juiste’ gaat nu eenmaal onder andere via ervaren en ontdekken wat niet werkt of niet meer werkt. Denk maar aan Edison die meer dan 2000 uitvindingen op zijn naam heeft staan, waaronder de gloeilamp. Om alleen al tot de gloeilamp te komen, had hij eerst honderden ‘mislukte’ pogingen nodig. Alleen voelde hij zich niet mislukt, want zo zei hij ‘Ik leerde bij elke mislukte poging hoe het niet moest’.
Zo ervaren ook wij dat we soms een dure opleiding dienen te volgen om echt duidelijkheid te krijgen over het feit dat dat wat in die opleiding ‘gepredikt’ wordt, toch niet onze weg zal zijn. Vreemd genoeg is tot dergelijk inzicht komen, meestal ook écht zijn geld waard. En zo brengt ook ons ‘nog niet helemaal lukken’ op bepaalde terreinen ons steeds dichter bij de weg die wel werkt. Omdat het klopt, voor ons, voor Compagnon de route. Een weg die zelf creëren.
’t Is dus ook soms zoeken en verdwalen op de Compagnon de route wegen. Maar ook in het verdwalen, zoeken en het soms even niet meer weten, blijven we weten en voelen dat we iets heel sterks uitbouwen. Onderweg blijkt de realisatie hiervan heel stevige fundamenten nodig te hebben. De ondergrondse fundamenten, daar hebben we serieus werk van gemaakt afgelopen tien maanden. Onzichtbaar werk voor de buitenwereld, essentieel en vruchtbaar werk voor ons.
In perioden waarin mijn ‘pioniersstress’ – ik denk dat ik hier een nieuw woord van zal maken 😊 – het voor het zeggen heeft, merk ik dat ik het lastig kan hebben met de confrontatie op social media met het succesvol zijn of blijken (?) van anderen. Vaak met een duidelijk minder gefundeerd aanbod, met een verkoop gegenereerd uit angst, het creëren van behoeftes en afhankelijkheid… Ja, dan kan ik soms wat frustratie voelen. Gewoon omdat ik weet dat wat wij gebouwd en te bieden hebben – sta mij toe het te zeggen – echt veel duurzamer, onderbouwder en waardevoller is.
Net als mijn ‘ik-heb-het-ermee-gehad-gevoel’ soms eens wat dieper zit, krijgen we van die onverwachte mooie bevestigingen: een onverwachte inschrijving voor ons jaartraject, mailtjes van mensen die het jaartraject volgen en ons laten weten hoe ze dagelijks uitkijken naar het postje in de app, …
Of vorige week vrijdag nog. We hebben zo deugd gehad van de lezing van Rik Vera op een ondernemersevent. ‘De Maya’s hadden gelijk’, zo startte hij zijn lezing. 21/12/2012 is er écht een wereld vergaan. De confrontatie tussen het oude en het nieuwe is nog nooit zo sterk geweest als vandaag. Hij wond er geen doekjes om. De ‘internet en smartphone tsunami’ komt steeds meer op ons af. We kunnen hier als ondernemer niet om heen. Een tsunami-golf waar je best niet tegen vecht, maar beter op kunt leren surfen. Echt deugddoend was het voor ons bevestigd te worden in dat waar en vooral de manier waarop we hierin investeren. Deugddoend was het duidelijk niet voor alle toehoorders, voor velen was het zeer confronterend. De lezing van Rik is als een tsunami gegeven en aangekomen. En hij had een tweede tsunami voor ons klaar. Die van de artificiële intelligentie. Ook daar zullen we niet omheen kunnen.
Onze surfplank voor deze tsunami-golf ligt alvast klaar. Onze eerste meetings staan al ingepland. Artificiële intelligentie? … om het nog digitaler te maken? Nee, net om het persoonlijker te maken en jou een heel sterke CEX-ervaring te kunnen bieden, oftewel Customer EXperience, oftewel jou heel centraal te stellen in jouw onderweg zijn met Compagnon de route.
En nee, digitaal wordt niet onze norm, want ja er zijn dingen die nooit door digitaal vervangen zullen worden, zo zei ook Rik. Passie, inleving en creativiteit, daarvoor blijven we mensen nodig hebben. Zucht van opluchting. Dankjewel Rik, je kon ons geen schoner cadeau en toekomstvooruitzicht geven die avond. Een toekomst waarin digitaal en artificieel voor ons en onze klanten gaan werken en ons steeds meer ruimte geeft om helemaal te doen waarvoor we ‘in de wieg gelegd’ zijn. En dat is vooral in een offline, natuurlijke context waarin we sterk ingetuned zijn op onszelf, op elkaar, op ons leven, op hét leven.
Vanuit dit ingetuned, of in connectie zijn komen dromen en verlangens voort die we concreet maken in doelen en intenties. Met focus gaan we in actie. Telkens opnieuw intunen en finetunen. Even stil staan en weer doorgaan, …
Ons ‘work of art’ staat er. In zijn kracht. Een bezield en authentiek kunst-werk is het. We zijn er trots op.
Wil je ons ‘work of art’ voor jou laten werken? Voel je een sterke verbinding met ons, met waar we voor staan en voor gaan? Heb je het gevoel dat het echt wel klopt? Ik zal er eens helemaal geen doekjes om winden: Engageer je dan voor ons jaartraject waarin je in 2019 met jezelf en met ons op pad gaat en de vruchten plukt van deze ‘work of art’. Want ook dat is het doel van pionierswerk: dat ook anderen erop kunnen verder bouwen en de vruchten ervan plukken. Geef jouw ‘goede voornemens’ voor 2019 al een grote kans op slagen, meer nog: geef jouw leven meer kans op slagen door écht te kiezen voor meer kwaliteit in het onderweg zijn.
Schrijf je hier in voor het particuliere jaartraject
Schrijf je hier in voor het professionele jaartraject (via KMO Portefeuille)
Nog twijfel? Nood aan meer zicht op wat het jaartraject precies inhoudt?
Schrijf je dan in voor ons gratis webinar:
We zijn graag jouw compagnon en route,
Barbele
P.S. 1 En nog even voor alle duidelijkheid: het ‘ik-heb-het-ermee-gehad-gevoel’ is binnen dit gehele proces absoluut niet alomtegenwoordig. Verre van. Alleen, zo nu en dan, komt het eens naar boven. Maar al even snel geniet ik terug van dat pionier zijn. ‘Een echte pionier functioneert minder goed in een compleet gevestigde omgeving’, … helemaal herkenbaar. Want uiteindelijk is mijn doel in dit leven net hetzelfde als dat van jullie: dat wat ik in mij heb ‘in de wereld’ zetten, mezelf realiseren dus. En blijkbaar is een ‘pionierscontext’ voor mij de meest vruchtbare context hiervoor. ‘k Zou het echt niet anders willen. Wat een heerlijk, geruststellend besluit.
P.S. 2 Kerst- of nieuwjaars-cadeau’tjes stress? Het boek Leven is simpel, …maar niet altijd gemakkelijk werd al door velen als een zeer waardevol cadeau gegeven én ontvangen. Schrijf je wens op een treffend en sprekend postkaartje of kijk ook eens in onze andere ‘uitrusting‘. Met Compagnon de route ga je alvast goed gerust op pad 🙂
Je bent een staffe madam!Ik heb je webinar juist gezien en dacht,zo straf moet ik niet zijn.Woorden voor mezelf als troost dat ieder zijn eigen steentje bijdraagt.Bedankt om te delen dat je golven op en nDeer gaan,vaak dacht ik dat ik alleen was.Het onderweg zijn is de weg,niemand is alwetend en dat doet deugd.In de” vorige tijd”had ik het gevoel dat je moest doen alsof je alles voor elkaar had.Das mijn beleving,nu zie ik het kwetsbaar durven zijn als een kracht en das een pak minder lastig en vooral ECHTER.Dank je!🙏