Supervrouw

18.08.2016

Mijn blog is ook even in ‘vakantiemodus’ gegaan. Niet echt gepland. Het ging gewoon zo. En evenmin gepland vlieg ik er vandaag terug met veel goesting in.

Ik keer even terug naar waar ik geëindigd ben. Juni 2016. Tijdens één van mijn afsluitende opleidingsavonden werd er iets gezegd dat afgelopen zomermaanden is blijven hangen bij mij. Tot op vandaag. Het kwam erop neer dat iemand naar aanleiding van een aantal dingen zei: ‘Besef jij dat jij wordt gezien als een supervrouw?’. Dit werd door anderen bevestigd. Ik voelde hier heel wat weerstand rond. Ik wil niet gezien worden als een supervrouw. Het bleef me bezig houden deze zomer. Waarom voelde ik zoveel weerstand? Waarom wil ik helemaal niet zo gezien en al zeker niet zo genoemd worden? Ik denk dat ik het intussen weet….

Ik voel hier weerstand rond omdat ik helemaal niet aan het ‘beeld’ van een supervrouw voldoe. Toch niet aan het klassieke beeld. Ik voel weerstand omdat zo’n woord verwachtingen schept. Verwachtingen waar ik niet aan voldoe en niet aan wil voldoen. Ja, ik combineer veel. Ik werk heel veel voor, aan en in Mens Sana. Ik heb een gezin en huishouden met 5 kinderen. Ik doe het vaak lange periodes met heel weinig slaap. Maar een supervrouw? ‘Ze zouden eens ‘achter de schermen’ moeten zien’ denk ik dan. ‘Het leven zoals het is…. ten huize De Rudder-Kindt’. Het zou wel kijkers trekken. En mensen zouden zich instant beter voelen.  Het lijkt hier soms wel ‘familie flodder’. Hier geen perfect huishouden. Meer dan eens een ‘ontploft’ huishouden.  Geen perfecte opvoeding. Geen dagelijks verse maaltijden op tafel. Soms niets voorzien om te eten en kinderen moeten hun plan trekken. Geen perfecte organisatie. Geen uitgekiemde planning.  Heel veel, zoniet het meeste, wordt hier instant, in het nu, op het moment afgesproken en geregeld. En dat loopt blijkbaar. Een soort natuurlijke, organische, spontane organisatie.  En ja, het is hier ook heel vaak netjes en gestructureerd. Want ja, dat geeft rust in je hoofd!

Het gaat echter niet alleen over praktische zaken. Die opmerking ging wellicht vooral over hoe ik ben als persoon. Mensen denken soms dat ik altijd zen en rustig ben. Dat ik nooit stress ervaar. Dat wil ik dan ook nu onmiddellijk ontkrachten. Ik schiet ook al eens uit tegen de kinderen. Ik kan bij momenten ook niets van hen verdragen. Ik kan ook chaotisch worden van niet weten waar eerst mee te beginnen. Ik kan ook innerlijke onrust, stress, angst, twijfel, onzekerheid,… voelen.  Maar ik herken het onevenwicht snel en kan me ook zelf weer naar het evenwichtspunt brengen. Ik kan me ook goed voelen bij onevenwicht. Onevenwicht haalt me niet meer zomaar onderuit. En onderweg leer ik weer iets bij, laat ik iets los, word ik weer sterker. Kortom, onderweg, vanuit het ‘uit evenwicht’ zijn, groei ik als persoon. En daar draait je échte levensopdracht om.

Ik zie, voel en hoor veel. Ik kan echt te doen hebben met mensen die het zichzelf zo moeilijk maken. In wat ze opleggen aan zichzelf. In hoe ze zichzelf moe maken. In hoe ze zichzelf moe denken. In hoe hun verleden parten blijft spelen. In een ‘échte’ superman of supervrouw willen zijn: een perfect huishouden, een perfecte opvoeding, een perfecte werkgever of werknemer zijn, de perfecte maaltijd klaar maken, een perfect uiterlijk, een perfecte gezondheid, een perfect gewicht, een perfect huis,…. Kortom een perfect beeld naar de buitenwereld toe. Zo’n superman of vrouw willen zijn is zo uitputtend! Ik heb vooral te doen met de vele mensen die zich helemaal niet bewust zijn dat het anders kan.  Voor iedereen!

Ik schreef  ‘tussendoor’ in 2 maanden tijd een boek. Ja, dan moet je uiteraard  al eens wat anders kunnen laten liggen…. De eerste versie werd 180 A4 pagina’s. Toen ik aan de nabeschouwing kwam bedacht ik : Hoe vreemd is dit?  180 pagina’s om mee te geven hoe simpel het allemaal kan en hoe moeilijk we het onszelf  maken. Een lijvig boek om mijn missie ‘leven is simpel’ duidelijk te proberen maken. Ik wil mensen laten zien hoe moeilijk en lastig we het onszelf maken. En hoe gemakkelijk en eenvoudig het ook kan.  Leven kan zo simpel , puur en eenvoudig zijn. Maak de stap van overleven naar leven en leef je leven voluit!

Ik mocht volgende getuigenis ontvangen van Françoise: ‘Ik ben onder de indruk van de universele kennis die Barbele heeft en het gemak waarmee zij die kennis op een eenvoudige, rustige, praktische manier kan overbrengen. Het leven is eenvoudig. Het zijn wij die het moeilijk maken. Barbele helpt je om die eenvoud terug te beleven.’ Françoise verwoordt het heel treffend. Het gaat niet zozeer om nieuwe dingen leren. Wel om beperkende overtuigingen, gedachten en gedragingen af te leren.

Er zit een superman en supervrouw in elk van ons verscholen. Voor mij betekent dat iemand die kiest voor wat hij of zij belangrijk vindt in zijn of haar leven en ernaar streeft dit te bereiken. Een superman|vrouw is iemand die ook goed voor zichzelf en zijn|haar energiehuishouding zorgt. Door zelf een waardevol en vitaal leven te leven, zowel professioneel als privé, kan je de supervrouw en man in de ander wakker maken. Als dit de ‘definitie’ van supervrouw is, dan wil ik heel graag een inspirerend voorbeeld zijn.

Een ‘supervrouw’ of ‘superman’ is niet meer afhankelijk. Niet meer afhankelijk van een proper huis, van wat anderen denken of willen, van gebeurtenissen, van het weer,  van het gedrag of humeur van anderen, van bevestiging, van erkenning, …. En tegelijkertijd heel veel verbondenheid voelen met al wat is. Onafhankelijkheid betekent echter niet dat het je geen deugd doet erkenning te krijgen. Zo ontving ik vandaag onderstaande getuigenis van Mieke, uitgeefster van onder andere het magazine Karaat.

Barbele is de eerste en tot nu toe enige columniste van Karaat. Doorheen de jaren kwamen tal van aanvragen binnen, maar die werden steevast afgewezen … Wellicht omdat ze van mannen afkomstig waren en ik eigenlijk de vrouwelijke touch zocht ….En of ik die gevonden heb. Misschien ook weer niet … Want Barbele kan aardig haar mannetje staan in deze –soms wel harde- wereld; maar toch ook weer wél, want ze is een moeder, echtgenote en hardwerkende vrouw. Je voelt doorheen haar schrijfwerk dat ze  de mensheid via haar columns en haar werk in Mens Sana vooruit wil helpen. En dat kunnen we allemaal best gebruiken. Barbele gaat niet op zoek naar makkelijke oplossingen … Ze wil dieper doordringen en ze doet dat op een eerlijke, grondige en hartverwarmende manier.  Haar column na de aanslagen In Brussel en Zaventem hield ons als maatschappij een spiegel voor, haar column over een wintervakantie toonde ons hoe kinderen in staat zijn om verantwoordelijkheid te nemen, veel meer dan wij soms denken … , haar  column over de waan van perceptie, bracht ons terug tot de kern van ons zijn. Haar schrijfsels ontroeren mij en blijven ook bij, precies omdat Barbele telkens een stukje van de waarheid weet te onthullen en ons daardoor als mens beroert …

Ja, ook een ‘supervrouw’ doet dit goed! Dankjewel Mieke en dank ook de vele anderen die me de laatste dagen mooie getuigenissen sturen. In het kader van de promotie voor mijn Energiemanagement seminarie op 20 oktober voor zelfstandige ondernemers en leidinggevenden ben ik getuigenissen aan het verzamelen van hoe mensen mij ervaren als coach|spreker|trainer. Echt deugddoend dat drukbezette mensen hier tijd voor maken. In enkele dagen tijd mocht ik er al vele ontvangen. Deugddoend en hoopgevend ook dat de mens achter de woorden bereid is zich te tonen. Maar evenveel respect voor zij die zich liever niet ‘tonen’ vanuit wie zij zijn en wat zij nodig hebben.

Het duurde even vooraleer de woorden weer kwamen. Ik was er precies uit. Het lukte niet onmiddellijk. Maar al schrijvend is de goesting weer helemaal terug gekomen.

Tot de volgende!

Barbele