September 2011 heb ik Mens Sana in het leven geroepen. Sinds september 2014 kan ik me hier 100% aan wijden. Als zelfstandige ondernemer die investeert overvalt de vraag/angst ‘zal dit wel lukken?’ je meer dan eens. Je bent blij met elke nieuwe afspraak of opdracht. Je propt je agenda helemaal vol. Je doet alles,… inhoud uitwerken, consulten, opleiding geven, mails, Facebook, website, telefoons, afspraken vastleggen, opleiding blijven volgen, naar netwerkevents gaan, de bouw regelen en coördineren, blog schrijven, verkopen, boekhouding, administratie, offertes opmaken, betalingen, aankopen, de zaal klaar zetten, kuisen, strategie uitwerken,….
Je doet dit allemaal met veel plezier en hart en ziel. Ja, een zaak hebben voelt aan als een ‘kindje’, je doet er alles voor, bijna onvoorwaardelijk.
Ik werk veel, van ’s morgensvroeg tot ’s avonds laat. Ook in alle drukte ervaar ik een soort evenwicht. Mijn energie en enthousiasme geven aan dat het ok is. De tijd met het gezin is schaars, maar kwaliteitsvol. Ook bij hen blijkt het ok te zijn.
Maar toch, … ik begin wat dingen te missen. Het is maanden geleden dat ik nog eens in Hollebeke, mijn ouderlijke thuis ben geweest, ik mis lichaamsbeweging, ik mis gewoon eens een avondje ‘niets doen’,…
Vorige week was het duidelijk. Hoofdpijn kwam ‘uit het niets’ ,ik voelde een enorme vermoeidheid en stress.
Dit zijn signalen, signalen die me via mijn lichaam iets willen vertellen. En dan is het zo belangrijk hier naar te luisteren! Deze signalen willen niet tegenwerken, ze willen me ‘in beweging brengen’ om iets aan te passen, om bepaalde stappen te zetten. Ze willen me wel tegenwerken in hoe ik nu bezig ben. En maar goed ook. Hoe ik bezig ben is een hele tijd goed en nodig geweest. Het is nodig alle aspecten van het zelfstandig zijn te leren kennen en je erin in te werken. Maar ergens wist ik ook wel ‘dit hou ik geen jaren vol’. Tot hiertoe lukt het wel, en zolang het goed gaat doe je ook verder. Gezien ik weet dat mijn leven, mijn gevoel, mijn energieniveau, mijn lichaam mijn beste raadgevers zijn, dat mijn eigen lichaam ‘wijzer’ is dat gelijk welke specialist, …. gezien ik weet dat ik op hen mag vertrouwen en ze nooit liegen, luister ik er naar….
Het is belangrijk dat je jezelf bij alles wat je doet niet alleen de vraag stelt: ‘Wat wil ik van het leven?’ maar vooral ook: ‘Wat wil het leven van mij? Wat wil het leven via mij tot uiting brengen?’ (Eckhart Tolle)
Ik stelde me voor de keuze:
– ofwel blijf ik alles alleen doen en doe ik verder zoals ik bezig ben, maar verminder ik (minder afspraken, meer tijd nemen om op te laden)
– ofwel groei je verder en maak je keuzes zodat dit mogelijk wordt
De eerste optie maakte me niet enthousiast. Je enthousiasme is trouwens een zeer duidelijke raadgever! Wanneer je enthousiast bent, ben je in verbinding met jezelf in wat je doet. Dat betekent dat wat je aan het doen bent met enthousiasme klopt bij wie jij bent.
Ik ga dus voor de tweede. Ik leer steeds meer de ondernemer in mij kennen en wil deze verder laten ontwikkelen. Een hele wereld vol kansen en opportuniteiten ligt open. Maar ook een wereld met angst, twijfel, voortdurende keuzes moeten maken,.. Het moment dat ik beslis ebben de hoofdpijn, vermoeidheid en stress letterlijk weg uit mijn lichaam. Ik weet dat ik de goeie keuze heb gemaakt.
Vanuit ‘aanvaarden’ wat er zich aandient, vanuit bereid zijn iets te willen veranderen of stappen te zetten, gebeuren vaak ‘wondertjes’. Die ‘wondertjes’ hebben ook een naam: synchroniciteit. Dingen die duidelijk gebeuren met een reden. Als het lijkt alsof de wereld meewerkt, als je in een flow zit, dan is er sprake van synchroniciteit. Als ik wil groeien heb ik opleiding en een zakenpartner nodig. Beiden heb ik op enkele dagen tijd ‘ontmoet’. Ik moest er niet over nadenken. Het klopte gewoon. Synchroniciteiten zijn kleine wondertjes, anonieme geschenken van het universum. Ze komen als een aangename verrassing, als wonderlijke schakels die ons leven van het ene op het andere moment kunnen veranderen. Ze bieden spannende, nieuwe wegen vol mogelijkheden tot groei en inzicht. De gebeurtenissen en contacten die je hebt lijken onwaarschijnlijk, en toch vinden ze plaats.
Dingen gebeuren niet toevallig. Er zit steeds een betekenis, een bedoeling, een kracht achter. Je denkt aan iemand en die belt je net…. Je voelt dat je ergens moet zijn en achteraf blijkt het ook zo te zijn,…. Je ontmoet je grote liefde door spontaan en ongepland ergens op bezoek te gaan,… Als vaker van dat soort ‘onwaarschijnlijkheden’ zich voordoen in je leven en de logische wetten van oorzaak en gevolg even niet mee kunnen, is er sprake van synchroniciteit. Dan zit je in en volg je de flow van je leven.
En zo ben ik klaar voor weer een stapje verder. Weer een stukje ‘ongekend’ terrein verkennen. Tijd om ‘mijn kindje’ wat los te laten en te delen met anderen. Ze zullen er ook wel goed voor zorgen.
Je leven zelf is de beste richtingaanwijzer.
Maak van je leven weer je ‘metgezel’, je ‘reispartner’ die het beste met je voor heeft… Vertrouw je leven, vertrouw je pijn, vertrouw je gevoel, vertrouw je angst,… Zet stappen en vertrouw terug op wat je ‘krijgt’ en handel hiernaar.
Van harte,
Barbele
Ik vond de uitspraak van Minne en Annabel vorige week zo leuk: “Mama mag veel werken hoor, want als ze het druk heeft, dan gaat ze met ons zwemmen op zondag.” Dus inderdaad de kindjes genieten van de schaarse, maar zeer kwalitatieve momenten. En zo weet je dat je ook in je gezin goed bezig bent.
Barbele, ik geloof in wat je doet. Heb dan ook zeker geen moeite om anderen over u te vertellen. Velen zijn eerst wat afstandelijk, maar als jij er weer eens “recht op zit” , weten ze je te appreciëren. Ik ben fan!
dag Barbele, dit is zo’n mooie tekst en zo herkenbaar… zelf ben ik bezig sinds juni 2010 in bijberoep en sinds kort ook voor 100%. Het voelt goed, dat groeien en genieten van wat je opbouwt, met passie voortdoen en zelf ‘baas’ zijn van hoe je je tijd wil indelen. Blij dat je de stap zet naar meer quality tijd voor jezelf en ook dat alles zo vlot zijn weg vindt. Zelf worstel ik hier nog wat mee…. soms vindt het ‘in de flow zijn’ zeker zijn weg in mijn leven en dan is het magisch maar vaak wordt ik ook nog opgeslorpt door de zorgen en bezigheden van elke dag en ga ik nog teveel in angst. Blij dus zo’n teksten te lezen, dat doet zoveel deugd…. blijf schrijven Barbele, ik lees je teksten zo graag en kijk op naar hoe jij alles aanpakt. Dank je voor het delen, Els
Doet goed om eens te lezen. Bedankt.
Mooi , hier sta ik toch even bij stil.
Jammer dat we vaak worden meegesleurd door onze omgeving, de mentaliteit van de maatschappij en daardoor de weg van ons hart niet altijd durven te volgen. Het nemen van risico’s op werkvlak is inderdaad zo bedreigend. We hebben vaak dromen en als het dan wat minder gaat grappen we wel even …. ” Weet je wat we richten zelf ….. ” maar het komt er maar niet van. We durven de stap niet te zetten.
Toch probeer ik alvast kleine stapjes te nemen en dat op zich geeft me al een goed gevoel. Ik maak bewuste keuzes en neem beslissingen die bij me passen en waar ik energie uit put. Dat voelt goed.
groetjes
Lies
Hey Barbele,
jouw verhaal is een hart onder de riem, ikzelf ben bezig sinds oktober 2013 en regelmatig overvalt me de twijfel. Maar ook ik ben gepassioneerd en niet van plan op te geven. Door de angst zie ik niet altijd de opportuniteiten en richt ik me nog vaak op wat er niet is en volgens mij zou moeten zijn. Ik hou me vast aan Edisons’ woorden: ‘Many of life’s failures are people who did not realize how close they were to succes when they gave up.’