24 september 2015 maak ik tijdens een opleiding een krachtige beslissing: 20 oktober 2016 geef ik mijn eerste grote seminarie. Ik maak er een doel van hier 200 ondernemers naartoe te krijgen. Ik geloof er helemaal in.
Meer dan een jaar heb ik gewerkt naar deze dag. En wat heeft deze dag me onderweg veel geleerd. Het heeft me doen stilstaan bij waar ik naartoe wil. Het heeft me doen beseffen waar Mens Sana voor staat en waar het niet voor staat. Het is bepalend geweest in duidelijkheid krijgen in welke soort samenwerkingen ik wil aangaan en welke niet. Welke kloppen en welke niet. Het heeft me doen beseffen dat ik eigenlijk geen echte samenwerker ben, in de letterlijke zin van het woord. Het heeft me heel erg goed doen beseffen dat mijn vrijheid en onafhankelijkheid énorm belangrijk voor me zijn. Ik heb heel veel energie, tijd en geld gestoken in het realiseren van deze dag. Ik heb leergeld betaald, en hier gelukkig uit geleerd. Het heeft duidelijkheid gecreëerd in zoveel aspecten.
Gaandeweg werd duidelijk dat dit niet zomaar een dag zou zijn. Het zou het fundament worden van een nieuw verhaal, een nieuwe weg van Mens Sana, van mij en zovelen met mij.
Onderweg heb ik getwijfeld. Is dit wel nodig? Leg je geen te grote druk op jezelf? Is het niet goed zoals het is? Maar ik kon er niet omheen. Mijn leven stuurt me en als ik me niet laat leiden, betaal ik uiteindelijk de prijs. Dat voel ik heel goed.
Onderweg heb ik me ontgoocheld gevoeld. Ik heb zoveel ondernomen. Wel 200 persoonlijke kaartjes geschreven en verstuurd, meer dan vijftien BNI groepen bezocht, beurzen, netwerken, werken met ambassadeurs, advertenties, affiches, promofilmpjes,… Heel veel van die zaken hebben op het eerste zicht helemaal niets opgebracht. Zovelen die mij of anderen gezegd hebben zeker te komen en toch niet hebben ingeschreven. Zovele ‘potentiële inschrijvingen’ die ‘potentieel’ zijn gebleven. En toch voelt het allemaal niet als verloren. Toch voelt het aan dat al mijn inspanningen ergens wel zijn nut hebben gehad.
Een aantal dagen geleden zei Naomi me aan de telefoon: ‘Ik heb je hier zo hard in zien investeren en ik denk dat dat niet nodig is. Ik heb echt het gevoel dat 200 mensen naar je seminarie krijgen veel gemakkelijker kan’. Haar woorden kwamen binnen. Na de telefoon kwamen ze terug binnen. Ik begon te wenen. Ik weet niet juist welke tranen. Ik kan het geen tranen van ontgoocheling noemen. Wel tranen van ontlading, van beseffen hoeveel ik hiervoor al gedaan heb en steeds vol vertrouwen verder doe, ook al zie ik niet onmiddellijk het resultaat. Tranen van me soms alleen voelen in dit alles allemaal realiseren. En tegelijkertijd tranen van trots.
Vorige week was het zover. Ik voelde een spanning, een gezonde spanning. Hoe zal het lopen? Zal het niet te lang zijn? Is het niet teveel om drie opleidingen in één dag te geven? Hoe zal de samenwerking met Les Odettes verlopen? Zal hun inbreng gesmaakt worden? Zal het technisch allemaal in orde zijn? Zal de inhoud en aanpak niet te ‘kinderachtig’ overkomen? Zal ik er voluit kunnen staan van 9u tot 18u30? Drie blokken van 2,5 uur is niet niets. Ook mijn ouders en nonkel zouden er zijn. Mijn vader heeft me nog nooit zien spreken. Het hield me toch ook wel bezig denk ik. Hij kent mij nog als die onzekere tiener met enorme faalangst.
En tegelijkertijd voelde ik een grote rust en vertrouwen. Rust en vertrouwen waar ik de hele dag beroep op kon doen.
Het werd een intense, krachtige, positieve, energieke dag. Ik voelde me sterk gesteund door mensen rondom mij die het heel goed met mij menen. De feedback was lovend. Het is duidelijk dat ik hiermee verder moet en steeds meer ook verder wil.
Heb ik mijn doel behaald? Nee, helemaal niet. Toch niet het doel 200 ondernemers warm te krijgen om te komen naar mijn eerste Energiemanagement seminarie. Voel ik me gefaald? Helemaal niet! Ik weet heel goed hoe mooi het is meer dan 50 mensen te mogen ontvangen op deze ‘eerste keer’ en hoe nodig het is om grote doelen te stellen om iets krachtigs te kunnen realiseren.
Zovele andere doelen zijn wel bereikt of althans duidelijk geworden. Ik voel heel duidelijk dat ik hiermee de juiste weg aan het gaan ben. Ik werd hier enorm in bevestigd, op zoveel verschillende manieren. Ik voel zo sterk de kracht van mijn seminaries, gecombineerd met mijn boek en de online ondersteunings- en begeleidingspakketten.
Ik weet en besef ook heel goed dat ik in deze nieuwe weg ook om zal moeten kunnen met weerstand, met jaloezie, met tegenkanting. Op één of andere manier voel ik dat nu al goed aan, ik ben me er precies al op aan het voorbereiden. Nu al voel ik dat sommige mensen denken dat ik kies voor het geld. Ik hoef me hierin niet te verdedigen of verantwoorden. Maar toch wil ik het gezegd hebben dat geld nooit mijn drijfveer geweest is geweest en zal het ook nooit zal worden. Mocht het wel zo zijn, dan zou Mens Sana niet werken. Maar geld is wel belangrijk. Ik zie het niet als iets ‘vies’ of ‘niet spiritueel’. Geld maakt dingen mogelijk. Geld is energie, een middel om mijn missie te realiseren. Het maakt dat ik kan investeren in en met Naomi van Crealis om mijn trajecten, opleidingen, syllabussen, mails, online ondersteuning, blogs, website kracht bij te zetten via op maat gemaakte illustraties. Het maakt dat ik ‘softe’ inhoud met kracht en kwaliteit in de wereld kan zetten en hiervoor investeer in al wat hiervoor nodig is. Het maakt dat ik ook nu weer kan en durf te springen en investeren in een nieuw verhaal. Het maakt dat ik duizenden euro’s kan opleggen voor het geven van mijn eigen seminarie! En ik kan je heel oprecht zeggen dat dit oke voelt. Ik heb geïnvesteerd in deze dag, zelfs zwaar geïnvesteerd. Net zoals ik heb geïnvesteerd in een bouw, investeer ik nu in deze dag. Ik kan er ook zo naar kijken. Op geen enkel moment heb ik eraan gedacht het niet te laten doorgaan of in te boeten aan kwaliteit.
Wat ben ik blij dat ik een voeler ben en altijd een voeler zal blijven. Wat ben ik blij dat ik vanuit mijn buikgevoel en intuïtie durf te springen en ondernemen. Mocht ik alles beredeneren, dan was ik nergens aan begonnen. Dan stond Mens Sana er niet, dan stond deze seminariedag er niet,…. Dan was ik nu wellicht een gefrustreerde docente aan de Hogeschool, waar ik twaalf jaar gewerkt heb en vastbenoemd was. Meer dan ooit voel ik hoe belangrijk het is in al wat nog op me af zal komen dat ik in contact blijf met en vertrouw op mijn intuïtie en buikgevoel. Meer dan ooit besef ik hoe belangrijk het is om heel geaard te blijven en contact te hebben en houden met mijn ‘wortels’.
Top of flop? Ik heb het helemaal ervaren als TOP! En datgene wat als FLOP kan gezien worden is misschien nog de grootste TOP!
Na donderdag was er geen tijd voor rust. Maandag lag een nieuwe deadline klaar: mijn manuscript moest helemaal af. Na bespreking maandag een nieuwe deadline: vandaag moet het helemaal aangepast zijn. Ik word uitgedaagd. Een laptop die het begeeft. Een vervanglaptop die continu uitvalt. Mijn aanpassingen die niet zijn opgeslagen. Ja, ik kan ook één en ander toepassen van wat ik 20 oktober meegegeven heb. Daarna wordt het tijd om alles weer wat los te laten. Ik heb nood aan helderheid en rust. De helderheid zal uit de rust ontstaan. Tijdens de herfstvakantie gaan we met ons gezin en vier koppels vrienden er voor een midweek tussenuit. De rust, het gezelschap, het ‘niets moeten’, de buitenlucht zullen me goed doen.
De manier waarop je naar de werkelijkheid kijkt, is zo bepalend,.. de werkelijkheid kan je toch niet veranderen. Dat leerde je mij Barbele en door jouw eerlijke verhalen te lezen ervaar ik telkens weer kracht om er voor te gaan en elke dag bewust te kiezen om te handelen naar mijn buikgevoel. Een hele oefening moet ik zeggen!Gelukkig elke dag een nieuwe kans en om de 14 dagen vind ik in je blog wel net dat ene zinnetje dat me anders naar de dingen laat kijken.Binnenkort een boek vol! Oh wat kijk ik er naar uit!
Barbele, jouw seminarie was top!Voor mij voelt jouw nieuwe sprong als baanbrekend. Een sprong die de missie ‘ondernemen met buikgevoel en vertrouwen’ zeer zal versterken.Heel veel ondernemers zullen jouw aanpak in de toekomst nog smaken en toepassen, ben er vast van overtuigd.
Top of flop? Voor mij meer dan duidelijk, een enorme TOP!!!!Het was een zeer verrijkende dag, een dag vol kwaliteit, leerrijk, kortom Af!Was blij dat ik op het laatste moment me nog heb kunnen vrijmaken zodat ikzelf kon bijwonen.En al was het aantal minder dan verwacht, het was absoluut niet minder kwalitatief. Heel mooi dat je het zelf als positief kunt bezien, want zo was het inderdaad ook wel! Ook voor jezelf de lat niet te hoog leggen Barbele!Je hoeft je inderdaad niet zo uit te sloven, want je bent van JEZELF al een heel uniek iemand!Het siert jou enorm dat je het evenement hebt laten doorgaan. Velen zouden het misschien wel hebben geannuleerd wegens te weinig aantal. Ja, zoiets heb ik al meerdere malen meegemaakt.Ik vergeet ook NOOIT mijn aller 1se keer dat ik met Mens Sana kwam kennis maken. We waren maar met 2 ingeschreven voor een avond over stress, ik vroeg je waarom je deze avond niet had geannuleerd daar ik het zelf wat vervelend vond zeker voor jou. Maar vol enthousiasme zei je onmiddellijk ik heb mijn gevoel gevolgd en wou dit zeker laten doorgaan. Jouw antwoord Barbele voelde voor mij direct zo goed en warm aan. Ik wist dat ik bij Mens Sana aan het juiste adres was gekomen na een lange zoektocht. het gaf me een direct thuisgevoel.Dat bewijst alvast dat je geld NIET op de 1ste plaats zet. Dus nogmaals een dikke proficiat voor jou 1ste heel geslaagd stress energie evenement.Zit ook reeds vol enthousiasme te wachten op de uitgave van je boek. Blijf zo verder je buikgevoel volgen Barbele, want ik blijf je eeuwig dankbaar dat jij mijn pad hebt gekruist.Alvast een rustgevend verlof gewenst
Jij had misschien 200 deelnemers voor ogen maar wat wij voor onze ogen kregen was vooral een krachtige madame met pit en die weet wat ze (niet) wilt. Hoe jij jou inzet voor jouw missie, het mogen het er jou velen nadoen! Het was een top-top-dag! Blij dat ik er was! Kus aan een topdame!
Barbele,Ik was erbij en heb ervan genoten om u met die passie uw verhaal te horen doen.Chapeau voor uw gedrevenheid en kracht om door te zetten. Ik heb hier thuis ook zo iemand rond lopen.Ik hoop echt voor jou dat er een dag komt dat je minimaal 200 man kan toespreken.Het zal zeker gesmaakt worden.Verder wens ik u een heel rustige week toe. geniet ervan.Alvast vele groeten van mij.Ivan (contente luisteraar) Ivan
Onder de indruk van jouw oprechte ‘gevoelskeuzes’ die absoluut succesvol zullen worden beloond! Zo is dat gewoon. PROFICIAT en heel trots dat je ons pad kruiste! Chris
danku voor jouw verhaal te delen!! Ik vind het super eerlijk, danku daarvoor! Dat is pas kracht Michael
Hey Barbele,Heb je leren bij Carl VDV-seminar.Heb juist je website doorgenomenMijn man is ook uit het leven gestapt op 09 08 2010. Ook na Psychoses.Je vergeet de datum inderdaad nooit! Hij liet me achter met twee kleine kinderen, een hond en een schuldenput. Ik was graag bij je seminar geweest, had graag deelgenomen, want het issue dat je aankaart, zou me erg kunnen helpen. Ik kon me echter niet vrij maken, te veel verplichtingen, waar ik niet onderuit kon. Ik vind je een hele straffe madam. Een mooie vrouw, in meerdere opzichten. Ik wens je oprecht het beste toe. In alles wat je onderneemt.Wie weet kruisen onze wegen elkaar nog eens. Liefs, Caroline
Dag Barbele,Heel blij met de langverwachte uitgave van jouw eerste boek (ik weet zeker dat er nog zullen volgen). Een waardevol en inspirerend geschenk voor ieder van ons.Ik denk vaak terug aan de rustgevende, diepgaande, ondersteunende en vooral ‘warme’ sessies met Riet. Het prille begin van jouw totaalprojecten. Met grote nieuwsgierigheid en vol bewondering ‘lees’ ik jouw dromen en volg ik jouw pad. Heel energiek en authentiek. Mooi. Bieke
Een beetje meer vanop afstand, maar nog steeds vol vertrouwen en trots! Sophie