Deze blog groeit spontaan uit tot het delen van mijn ervaringen. Het is echter geen doel op zich om over mezelf en mijn gezin te praten. Het is mijn doel jou aan de hand hiervan waardevolle inhoud mee te geven die je in je eigen leven toe kan passen. Ik wil je dan ook uitnodigen om deze blog steeds vanuit deze insteek te lezen. Lees het niet als een verhaal dat op afstand van jou gebeurt maar vraag je steeds af wat je hier voor jezelf uit kan halen en implementeer het in je eigen leven.
‘Uitzichtloosheid’, daar zitten we de laatste 2 dagen in. Alweer een aanval ‘ontvangen’ op een manier die voor ons als zeer laag bij de grond aanvoelt. Ik wordt omschreven als iemand die bedriegt, misleidt, uitdaagt, verborgen agenda’s heeft, aan schriftvervalsing doet,… Ik blijf rustig en lees het hele dossier. Procedure nummer 5 is ingezet. Een procedureslag, … een uitputtingsslag,…. Gestaafd met leugens en veronderstellingen. Waar ben ik toch in beland? Een bedriegster, oplichtster, … ik word zowaar als een crimineel omschreven.
Waar gaat dit naartoe? Waar eindigt dit? … Ik voel hoe twijfel en angst binnenkomen. Ik voel me schuldig, … om het feit dat ik mijn job opgezegd heb, om het feit dat Paul hier ook helemaal in meegesleurd wordt, om Joran die in de zetel zit te wenen en angst heeft dat we arm zullen worden, om de bezorgdheid van onze kinderen… Het is bloedheet, we kunnen niets verdragen van de kinderen. Voor het eerst in al die maanden komt het in me op om op te geven, om met alles te stoppen.
Maar ik weet dat dit niet echt is, ik weet dat ik op dit moment vanuit mijn ‘overlevingsbrein’ denk, voel en reageer en ik weet dat ik hier weer de controle over kan nemen. Ik voel me leeg en weet het allemaal niet meer.
Vanuit die leegte ontstaat een soort rust, bij mezelf en bij Paul. Ik besef dat er aan het eind van de rit geen winnaars zijn, behalve de advocaten die veel geld in hun zak gestoken hebben.
Elke handeling, elk gedrag probeert een behoefte te vervullen. Welke behoeften zitten er achter deze handelingen? Behoefte aan privacy, rust, controle,….? Is mijn project voor mijn belagers een bedreiging hiervan? Werd hierdoor angst gecreëerd? Is die angst intussen versterkt door allerlei gedachten en veronderstellingen die een eigen leven zijn gaan leiden? Zijn leugens, procedures, rechtszaken, geld, macht, intimidatie,… het middel om die oorspronkelijke menselijke behoefte aan privacy en rust te garanderen? Wat is er van hen en wat werd allemaal ingegeven, opgezet en opgeblazen door advocaten?
Kunnen we dit als mensen echt niet rechtstreeks met elkaar bespreken? Kunnen we al onze oordelen, beschuldigingen, veroordelingen, interpretaties, veronderstellingen van beide kanten aan de kant zetten en gaan naar de kern van de zaak om samen tot een oplossing komen? Kunnen we elkaar zien en erkennen in elkaars onvervulde behoeftes? Kunnen we samen uitzicht creëren in de uitzichtloosheid?
Ik stap uit mijn comfortzone en zet een eerste stap….
Barbele
Volgende thema-avonden met vrije toegang bij Mens Sana
25/9/2013 19u30-22u Luister naar je lichaam
https://www.menssanahealth.be/event/luister-naar-je-lichaam/
30/09/2013 20u-22u Als zwanger worden moeilijk is
https://www.menssanahealth.be/event/als-zwanger-worden-moeilijk-is/
Dag lieve Barbele
Hartelijk dank voor het delen van je ervaringen, gevoelens, gedachten!
Ik hoop echt dat je ondertussen een menselijk contact hebt gehad met de mensen die het je niet gemakkelijk maken! Ik bewonder je manier van aanpak, manier van “zijn” , manier van “kijken”! Ik put er veel kracht uit en lees dat anderen dit ook doen en het alleen maar goed met jou en je gezin voor hebben. Ik hoop dat ook jij hieruit kracht en positieve energie kan halen. Geloof in jezelf en in je wondermooie project. Een nest dat voor velen een “thuishaven’ is , een plek van warmte, een vredige plek in deze toch soms “wrede en boze” wereld. Doe rustig voort, geworteld in het Nu. Je hebt me geleerd dat alles goed is en dat wat voorzien is zal gebeuren. Heel genegen Inge x
Barbele,
Je kan je afvragen voor wie de situatie het meest uitzichtloos is.
Ik blijf ervan overtuigd dat de situatie finaal positief zal opgelost worden voor jullie en dat jullie er uit zullen geraken. Anderzijds zullen er altijd mensen zijn die blijven vaststeken in hun negativiteit, jaloezie, pessimisme of wat hen ook drijft. Heel bizar hoe mensen dergelijk positief project willen afbreken en wat hen daartoe drijft. Bovendien belasten ze rechtbanken met zaken die totaal overbodig zijn en afhouden van wat werkelijk nodig is.
Veel liefs,
Nele
Beste Barbele,
Zoals je zegt zou het veel makkelijker zijn als je zaken van mens tot mens kunt oplossen. Dit kan alleen als we in een toestand zijn waarin we de mens in de ander benaderen en aanraken.
Vanuit EAST zeggen we ga eerst naar je eigen neutrale toestand. Vandaaruit is de situatie niet meer bedreigend of uitzichtloos, het is gewoon een situatie. Herstel en verstevig daarna de doorstroom van energie zodat je zelf goed gevuld bent. Voel weer dankbaarheid en vertrouwen voor het Leven zelf. Als je voldoende energie hebt komt de informatie hoe je de mensen als persoon kunt benaderen.
Soms zijn we te overtuigd van onze correctheid en te gefocust waardoor anderen het gevoel krijgen dat er geen ruimte meer is. Als je instaat bent om weer ruimte en ontspanning te creëren zal het zeker lukken om de mensen te benaderen. Ik wens jou en je gezin heel veel sterkte, vertrouwen en liefde
Ik heb de voorbije jaren geleerd dat gerechtigheid, eerlijkheid, de wet niet altijd aan de kant van de mensen staan die recht in hun schoenen staan. Soms is het de wet en kun je er niet omheen, hoewel het erg oneerlijk en onjuist aanvoelt. De wet wordt soms aangesproken door mensen die de verkeerde doelen willen bereiken uit eigenbelang en de wet steunt hen er soms in. Veel geduld en vertrouwen hebben me geleerd dat alles kan goedkomen. Niet op de manier dat voor mij logisch was, want wat logica betreft volgt onze Belgische wet niet vaak. Ik legde me dus maar neer bij de wet, droeg de gevolgen van woorden op papier door ‘slimme’ mensen, alvast door mensen met hoge diploma’s bedacht en deed wat de wet van me verwachtte. Eenmaal ik me er me niet meer aan ergerde kon de wet me niets meer maken. Het kostte me wel een pak centen. Daar raakte ik terug bovenop. Nu voel ik me erg gelukkig maar het had allemaal z’n tijd nodig, want die gang van de wet neemt tijd in beslag. Ik wens je veel geduld toe en het vertrouwen dat er ergens bij die mensen met hoge diploma’s, iemand is die jullie zal kunnen helpen en jullie goede bedoelingen zal steunen.
Barbele,
wees niet gehecht aan de gevolgen van je daden, welke je ervaart als goed of slecht. Wat is gebeurd, kan je niet meer veranderen. Focus je op wat je wil bereiken. Geef je doel vorm, elke dag weer, blijf ervan dromen en wees moedig op de weg ernaar toe. Ik bid dat je mag bereiken waar je naar op zoek bent.
Barbele,
Ik bewonder je manier van handelen. Je blijft rustig in een onmenselijke situatie. De meesten zouden reageren als ‘oog om oog, tand om tand’, maar jij niet, jij kan zelf nog in de spiegel kijken en denken: ik deed niets om anderen schade toe te brengen. Natuurlijk is het voor u moeilijk, maar de dingen aanpakken en babbelen met de mensen op een volwassen manier en u niet verschuilen achter een bende advocaten is de enige manier waarop je dit je dit zal kunnen oplossen.
Veel groetjes,
Birgit
Beste Barbele,
Ik herken jou gevoel. Ook ik heb me in een vrij lange periode van mijn leven in een “schijnbaar” uitzichtloze situatie bevonden hetzij dan op een totaal ander vlak. Ik schrijf schijnbaar omdat het toen zo wel echt voelde maar in realiteit niet zo was. Ik had toen ook momenten van grote angst en momenten om het gewoon op te geven. Tot ik vertrouwen kreeg in wat ik wou bereiken zonder ook maar enige zekerheid te hebben dat ik dit zou bereiken maar dat is dan ook simpelweg vertrouwen hé. Ik ben al een heel eind op weg met vallen en opstaan en weet je : Wat een verrijking is die weg al geweest en wat heb ik allemaal al niet geleerd. Ik wens jou en je gezin kracht en moed in deze moeilijke periode en vertrouwen bij vertwijfeling en niet voor niets bestaat het spreekwoord : als de nood het hoogst is is de redding nabij.
Liefs vanuit het hart,
Dominique
Barbele
We blijven duimen dat jullie grote droom werkelijkheid mag worden. Jammer dat niet iedereen zijn droom op een mooie manier nastreeft!
Veel sterkte aan jullie zeven!
Doe rustig voort en hou moed!
Als je zo wordt aangevallen, wil dit zeggen dag je op de goeie weg bent..
Ben pas uit Denemarken, een weekje weg, waar kinderen op de EERSTE plaats komen, hier eerder een last! Daar gaan ze vanaf 6j naar school, op 8-9jaar BEGINT men pas met leren, en dan nog gaat spelen VOOR. Er wordt verwacht dat kinderen echt kind kunnen zijn.
Denen zijn het gelukkigst. Hoe zou dit komen?
Barbelen, niet opgeven!
Besef dat er mensen achter u en uw project staan.
Hier in ons land is een negatieve kracht die positivieven aanvalt.
Midden een crisis ervaar je enkel storm; daarna gaat de storm over.
gr mieke
Hou vol, op zoek naar gerechtigheid!