Een stukje uit een mail die ik een tijdje geleden mocht ontvangen van Pascale, die de route ver-sterk jezelf aan het volgen was en op dit moment de route ont-wikkel jezelf volgt.
Dag Barbele,
Zomaar … ter ont-spanning een sfeerbeeld ten huize of beter gezegd tuine Pascale. De foto dateert van de zonnige herfstweek na de opleidingsdag van 14 oktober. Een kleine oase van Rust.
Blij mij ingeschreven te hebben voor de trektocht. Het is helemaal ‘mijn ding’ … En het ‘compagnon’schap voelt helemaal niet ‘technisch of digitaal’ aan!
Een stukje uit een mail die ik vorige week ontving van iemand die ook de route ont-wikkel jezelf aan het volgen is.
‘Ik begrijp dat jij de keuze hebt gemaakt om mensen niet meer individueel te begeleiden, maar zit toch vast in het idee dat je heel wat loslaat op mensen waarbij ik geen vertrouwen heb in mezelf om hier mee om te gaan.
…
Hoe maak ik de keuze om hierin geholpen te worden: ga ik op zoek naar externe begeleiding of geef ik de volgende sessie een kans? Wat kan men verwachten van de sessie in mei?
Maar ik moet het echt concreter over mezelf gaan hebben, dat voel ik aan.. je mailtjes kan ik even niet meer doornemen. Eerlijk? Ik ben ongeduldig en wil in 1 zin lezen wat ik moet doen om …
….
Ik denk dat ik mij alleen voel in het proces om er iets mee te doen en de weerstand naar de mails: de mails zijn onpersoonlijk, worden naar iedereen verstuurd met 1 knop, dus er is niet iemand die echt met mij dat pad bewandelt, ik doe dat alleen. ‘
Een stukje uit mijn antwoord:
Vooreerst wil ik je danken voor het benoemen en uitspreken van je weerstand. Voor ons is ook dit belangrijke feedback. Naomi en ik bekijken sowieso ook wat we hier binnen Compagnon de route mee doen. Zeker in functie van communicatie wat je wel en niet kan/mag verwachten van de routes binnen Compagnon de route. Het doet ons ook stilstaan en verdiepen waar Compagnon de route voor staat en hoe we dit communiceren.
Verder kan ik je alleen maar meegeven dat jij de enige bent die keuzes kan maken met wat je al dan niet aanvangt met de weerstanden/gevoelens/angsten waarmee je zit. Met Compagnon de route bieden we via routes, blogs, schrijfsels, instagram, boeken, reminders, postkaarten,… handvatten en richtingwijzers waarmee je op pad kan gaan. We beweren zeker niet dat dit voor iedereen volstaat. We staan er zelfs heel sterk achter om ons aanbod te combineren met individuele begeleiding bij een coach/therapeut/psycholoog… als je voelt dat je gedurende een tijd(je) nodig hebt. Ik wens je dan ook dat je hierin je weg mag vinden.
En wat de mails betreft, geef ik je toch nog mee dat ik deze al jarenlang elke dag persoonlijk verstuur. Ik sta bij het versturen van élke mail even stil bij elke persoon naar wie ik het stuur. Geloof het of niet, maar op dit moment voeg ik per mail elk mailadres apart toe. Eens de app er is zal het inderdaad wel volledig geautomatiseerd zijn, wat niet wegneemt dat deze pakketten gedurende jaren met een grote zorg en toewijding zijn samengesteld. Dat is ook de energie die erin zit. Ze willen je de kans bieden er iets mee te doen, maar elke persoon zelf beslist uiteraard of die dat al dan niet doet en op welk tempo.
…
Ik wil je ook helemaal niet overtuigen dat je ‘hét antwoord’ waar je naar op zoek bent wel zal vinden in één van de andere routes. Want ik denk dat hét antwoord niet bestaat, wel dat je jouw antwoorden en jouw waarheid dient te ontwikkelen…
…
En zoals je zelf benoemt: je bent al sterk vooruit gegaan. Focus echt hierop. In het leven gaat het om onderweg zijn en niet om ergens aankomen. Jouw focus bepaalt hoe jij je voelt. Hoe meer je focust op wat je nog niet bereikt hebt, hoe meer je gevoel die richting uit zal gaan. Hoe meer je erkent welke stappen je al hebt gezet, hoe meer je je focus hierop legt, hoe meer je gevoel die richting uit zal gaan.
Ik eindig dus graag met het onderstaande. (een mailtje uit het pakket van de route ont-wikkel jezelf)
In het leven gaat het om de reis, niet om de bestemming.
Maak je levensreis niet als een toerist, maar als een reiziger. Ben je een toerist die kijkt en oordeelt over hoe je terug in oude patronen valt, het nog niet goed genoeg doet, met een beschuldigende vinger naar jezelf wijst. Of ben je de reiziger die vaststelt en ervaart hoe het is om in een dipje te zitten. Zie ook je ‘dipjes’ als een avonturier. Ervaar ook hoe je jezelf uit een dipje kan halen,… of erin kan houden. Een toerist ziet waarvoor hij is gekomen, een reiziger ziet wat hij ziet.
Ik wens je heel oprecht toe dat je jouw wegwijzers mag vinden,
Barbele
Ik maakte de keuze om te groeien van individuele coach/therapeut naar een Compagnon. Maar wat houdt dit dan in? Dat blijf ik, o.a. dankzij bovenstaande feedback, zelf ontdekken en helder krijgen. En ik weet niet of het ooit helemaal glashelder omschreven moet worden want iedereen leest, hoort en ervaart toch vanuit zijn eigen bril, gevoeligheden en ervaringen.
Het ‘Compagnon’ zijn blijft heel juist aanvoelen. Zonder in te boeten aan diepgang. Zonder in te boeten aan persoonlijk contact. Zonder in te boeten aan resultaat. Zonder in te boeten aan kwaliteit. Wel integendeel.
Waarom van coach naar compagnon?
Ook al doe ik grotendeels het werk van een ‘coach’, toch heb ik me nooit verbonden gevoeld met die term. Ik ging het eens opzoeken en blijkbaar is de term afgeleid van het woord koets. Met de koets werd de passagier vervoerd van waar hij zich bevond naar waar hij wilde zijn. Rond 1980 dook het begrip op in de zakelijke wereld voor de begeleiding van managers. Coaches hielpen hen zich te ontwikkelen en begeleidden hen van waar ze waren naar waar ze naartoe wilden (of moesten).
Nog steeds is een dominante werkterrein van de coach de beroepsomgeving waar resultaatgerichte ontwikkeling van werknemers wordt nagestreefd. Dat vindt plaats in de vorm van persoonlijke begeleiding waarbij de coach het leerproces van de cliënt ondersteunt. Binnen een coachingstraject wordt resultaatgericht gewerkt op basis van vooraf helder geformuleerde en overeengekomen leerdoelen. De aandacht van de coach en cliënt is daarmee dominant op de toekomst gericht.
Toen ik het bovenstaande las, kon ik mijn ‘niet verbonden’ voelen met de term plots begrijpen. Het heeft wellicht te maken met de oorsprong van de term.
Bij Compagnon de route gaat het vooral om de waarde van het onderweg zijn. En hoe je door echt te LEVEN in dat onderweg zijn resultaten creëert.
Hebben wij dan geen doelen? Ja, zeker! Wij zijn zeer bewust bezig met onze doelen. Zeer ambitieuze doelen zelfs. Die doelen geven ons richting. Die doelen geven zin en betekenis aan wat we NU doen. NU, daar waar het enige en echte leven te leven valt. En wij mogen vaststellen en ervaren dat de realisatie van onze doelen voortkomt vanuit bewust omgaan met wat er zich NU aandient onderweg naar de realisatie van onze doelen.
Wij kunnen niets doen in iemands plaats. We kunnen hooguit inspireren, motiveren, inzichten, tools en materialen aanbieden, in beweging brengen, bewust maken,…. Maar het uiteindelijke échte werk, dat ligt altijd bij de persoon zelf.
Erika van Les Routiers bezingt het mooi in de eerste strofe van ons Compagnon de route lied (dat we binnenkort ook graag aan jullie voorstellen)
‘Als nieuwkomer bij Compagnon de Route
“Hier is ‘t” dacht ik “dat men alles voor je doet”
Maar dat was gene waar,
Wat stond er voor me klaar
Een ber-gschoen want stappen moet je zelf doen
Laat me maar een stappende en ook zwemmende en vliegende reisgenoot zijn. Het leven dient jou en mij als vanzelf de thema’s, dromen, verlangens, weerstanden en inspiratie aan die je op dat moment nodig hebt. Het komt erop aan hier iets mee te doen en de realisatie van een project, droom, verlangen hier een gevolg van laten zijn. Dat is waar Compagnon de route voor staat: je leven ondernemen en het veld van mogelijkheden die zich hierbij aandient benutten. En nu ik het zo schrijf…. Dat is het echt wel. Compagnon de route is voor ons echt een veld van mogelijkheden en we willen jou bewust en gebruik leren maken van jouw veld van mogelijkheden. Wat jouw vertreksituatie ook is. Jong, oud, man, vrouw, ziek, gezond, gefaald, succesvol, huismoeder, ondernemer…
Barbele
Barbele Goede Morgen T is altijd verrijkend om Jou blog’s te lezen, het geeft moed & inzicht om terug ons aan te sporen om ” lichter ” verder te gaan zo ervaar ik hetzelf 🙂 Hartelijk Dank & Fijn weekend Mia De Pourcq