Vorige week heeft Ilse de eerste ‘Mens Sana nieuwsbrief’ de wereld in gestuurd. Dit is een eerste stap in het ‘zichtbaar’ worden van Ilse binnen de activiteiten van Mens Sana.
Veel meer dan ik had verwacht, heb ik het er moeilijk mee. Ondanks het feit dat ik alle vertrouwen heb in Ilse, zowel in haar als persoon als in haar competenties,…. blijk ik nog door een serieus loslaatproces te gaan.
Daar waar ik onze 5 kinderen zo gemakkelijk kan loslaten, des te moeilijker heb ik het om ‘mijn zesde kindje’ Mens Sana los te laten, ttz ik heb het moeilijk het ‘in handen van iemand anders te geven’. Ik voel me bijna letterlijk een ‘overbezorgde mama’. Plots kan ik ouders die hun kind overbeschermen begrijpen. Plots kan ik connectie hebben met vanwaar dat komt. Mijn 6de kindje, Mens Sana, was mijn ‘zorgenkindje’. Zowel de zwangerschap als de eerste levensjaren waren moeilijk. Ik heb ervoor gevochten, ervoor gezorgd, ervoor geschermd,…. Ik heb het gevoed en ben ervoor opgekomen. Als een leeuwin.
De klik en samenwerking met Ilse voelen goed. Nog steeds! De rol die Ilse binnen Mens Sana wil opnemen groeit geleidelijk. En ook dat is een proces dat ik organisch laat groeien en duidelijk laat worden. Ook hierin krijg ik de kans mezelf te ontwikkelen. De weg die Ilse wil bewandelen is anders dan mijn eerste verwachting. En ik ervaar wat ik zoveel zeg aan mensen: ‘Het zijn niet de feiten die je pijn doen, stress geven of frustreren, maar het vasthouden aan je verwachtingen over hoe het moet zijn’. De pijn, de stress, frustratie,… zijn uitnodigingen om je verwachtingen bij te stellen of los te laten.
Ik ga al een hele tijd op die uitnodigingen in en laat al sinds maanden steeds een stukje meer van ‘MIJN’ Mens Sana los.
En plots wordt het heel zichtbaar dat ik niet meer de enige ‘mama’ ben van Mens Sana. Activiteiten en trajecten die Ilse zal begeleiden staan op de kalender. Trajecten die ik ontwikkeld heb, worden door iemand anders gegeven. Het deed zoveel met me. Ik voelde me benomen in mijn ademhaling, ik voelde me gevangen, ik was emotioneel, ik sliep niet. Plots overvalt me de twijfel. Wil ik wel dat mijn kindje ‘grootgebracht’ wordt door iemand anders? Ik heb bijna letterlijk het gevoel dat mijn kindje ‘te vroeg van mijn borst gerukt’ wordt. Het overviel me allemaal… Twijfels en angsten uit vroegere ervaringen steken de kop op….
Geef ik niet te snel vertrouwen? Geef ik niet teveel uit handen. Zal mijn kindje niet steeds meer ‘overgenomen’ en misschien zelfs ‘afgepakt’ worden? …. Ik heb me eerder meer dan eens ‘bestolen’ gevoeld in samenwerkingen…
Zal Mens Sana Mens Sana blijven? Zal het de juiste voeding en bezieling blijven krijgen? Zal het plaatje dat nu zo klopt blijven kloppen?
….
En de allergrootste angst bij mij is de angst dat mijn ‘vrijheid’, die zo ontzettend belangrijk voor me is, in het gedrang komt. Tot hier kon ik alles zelf bepalen. Ik heb een idee en ik voer uit. Ik hoef aan niemand verantwoording af te leggen, ik ben helemaal mijn eigen baas. Zal ik die vrijheid en onafhankelijkheid kunnen blijven behouden?….
…
In deze ervaringen liggen weer zo ontzettend veel leerkansen.
Het gaat erom in het leven dat je moeilijke emoties, moeilijke situaties in een kracht leert ombuigen. Dus dank je Ilse, dat je mijn ‘leermeester’ bent in dit stuk. En sta me toe mijn kindje nog te koesteren. Sta me toe dat ik nog even ‘borstvoedingsverlof’ neem. Sta me toe de navelstreng nog niet helemaal door te knippen. Sta me toe het er nog even moeilijk mee te hebben…
En dank je beste lezer voor je aandacht. Verschillende mensen zullen het afgelopen week gemerkt hebben dat ik nood had hierover te ‘ventileren’. Ja, het kan ook mij goed doen eens te ‘luchten’, eens een ‘intake-gesprek’ te hebben,… Wat een luxe te mogen rekenen op honderden trouwe (therapeuten)lezers tegelijkertijd. Dank voor het luisteren!
Barbele
Lieve Barbele, jij hebt die indrukwekkende gave om telkens opnieuw iedereen volledig in de ban te krijgen met je hartverwarmende persoonlijkheid. Ook deze blog heeft me weer diep geraakt en m’n medeleven is groot.
Ik leerde je kennen vanaf het begin, heb alles zien groeien en bloeien en het blijft maar non stop bloeien en bloeien. JIJ bent de trotse stichter van Mens Sana en NIEMAND zal je dit ooit kunnen en mogen ontnemen ! JIJ bent voor eeuwig haar liefdevolle moeder. JOUW eigen bloed. Ilse zal je helpen en steunen om je droom steeds verder te kunnen uitbouwen. Je hebt die hulp ongetwijfeld nodig aangezien JOUW aantal aanhangers, patiënten, cliënten, leerlingen, fans… geen grenzen kent. Een welgemeende dikke PROFICIAT en DANK, Barbele, voor
zoiets moois dat JIJ hebt verwezenlijkt om ons allen te helpen !! Liefs x
Lieve Barbele,
Alweer zo mooi, zo pakkend verwoord. Jezelf zo kwetsbaar durven opstellen vind ik steeds zo fantastisch en zelfs leerzaam!
Super dat je dit zo open met ons wilt delen. Naar mijn aanvoelen zal je 6de kindje je nooit volledig door iemand kunnen afgenomen worden. Een kind kan tenslotte maar één echte moeder hebben. Voor mij zal je voor eeuwig en altijd de echte mens sana bron blijven
Jij bent Barbele, en Ilse is Ilse.
ieder op zijn eigen unieke manier.
Toch wens ik jullie alvast een verdere leuke samenwerking en veel succes toe.
Delen is geven.
DANK U voor uw openhartigheid !
Hoeveel mensen gaan zich hierin niet herkennen en met deze getuigenis geholpen worden?
Alle succes
Barbele, ik versta jouw mooi beeld ” van de borst gerukt” zo goed. Dat je zo open bent en jouw reisweg durft toevertrouwen an jouw mensen, dat is formidabel. Het loslatingsproces is eerder een normaal rouwproces dat zich zal ontplooien in een zinvolle samenwerking. Je voelde het misschien als een delegeren, maar dit delegeren vanuit jouw kracht, sterkte, karakter en drang naar vrijheid zal zich ontvouwen en blijven ontvouwen vanuit de zo immense geboorte van je zesde kind. Het ga je heel goed.
@Barbele : Zucht…. van opluchting, want ik ben niet alleen met dit gevoel. Bedankt om te delen, mooi geschreven !
@Jo : Vrijgeven, openstellen … de juiste vocabulair heeft effectief veel invloed op je gevoel en je acties. Goede tip !
Beste Barbele,
Het is net of jij mijn EIGEN verhaal vertelt, het raakt me en maakt emoties los, zo herkenbaar.
Enkele maanden geleden heb ik naast een carrièreswitch ook een “vierde” kindje losgelaten, mijn passie, hetgeen ik in bijberoep als vroedvrouw deed, al is het bij mij meer een naam dat ik losgelaten heb want ik voer nog steeds hetzelfde uit, zij het in mindere mate en op een andere manier EN TOCH heb ik het oorspronkelijke nog niet volledig losgelaten want ik voel pijn omdat anderen nu onder deze naam werken, de naam die ik grootgebracht had, de naam waaronder iedereen me kende, de naam die mijn passie was maar die me tegelijkertijd ook mijn grenzen leerde kennen en die grenzen die me deden LoSLaTEN, hoe pijnlijk ook,dit is echt hartenpijn. Ik besef ook dat het ‘mijn verwachtingen van anderen,hoe het moet zijn’ die ik moet leren loslaten en ja, Barbele, die vrijheid om de dingen te doen zoals je zelf wil,zonder verantwoording af te leggen is ook bij mij zeer sterk aanwezig. Mijn man ondersteunt me door te zeggen dat dit zijn tijd kost, dit loslaten…
Ik zou nog zoveel meer willen en kunnen schrijven doch dit zal ik je liever persoonlijk eens vertellen…
Ondertussen hou ik mezelf voor: soms is liefde = loslaten
Ook voor jou veel succes in het loslaten en blijf je kindje nog maar veel koesteren
Wat heb je dat weer” oh zo mooi” met ons gedeeld Barbele!
Ik ben ervan overtuigd dat het plaatje zal blijven kloppen hoor ; )
Ik wens je nog heel veel succes in je loslaat proces en het koesteren van je kindje!!!
Zo mooi en sterk hoe eerlijk je hierover bent, alweer erg inspirerend voor mij!
Prachtig, oh wat herken ik veel van mezelf in jou, en wat leer ik dus ook zeer veel uit jouw inspirerende teksten. Ilse gaat dat super doen, met jou en naast jou, zij geeft jou net de mogelijkheid je 6de Kindje te kunnen behouden. Veel liefs en succes aan het team Barbilse
Mooi Barbele ..
Onlangs las ik iets over “loslaten”.
Spreek eens over “vrijgeven” dat betekent eerder je geeft iets door om iets om iets anders te kunnen doen..
Op zich blijft het wel hetzelfde maar mij gaf dat een veel positiever beeld.
Loslaten is veel meer ” laten vallen ”
vrijgeven voelt meer aan als ” doorgeven. “