Priori-tijd voor prioriteit

08.09.2018

Een week geleden werd ik onrustig. De onrust bleef. Ik kreeg er geen vat op. De onrust kreeg vat op mij en nam het van me over. Ik functioneerde plots niet meer, ik raakte op een manier een beetje ‘verlamd’. Ik kon het niet echt plaatsen. Er was, in mijn beleving, geen duidelijke reden of aanleiding.

Tuurlijk weet ik wel dat ik al maanden, en eigenlijk zijn het al jaren, in een zeer snelle ontwikkeling zit en aan een heel hoog tempo leef en werk. Werk dat ik heel graag doe. En ook het ‘in de wereld zetten van Compagnon de route’ is een zeer intens proces. Nog steeds vraagt het van ons focus op zéér veel verschillende terreinen tegelijk, waaronder het leren kennen en leren werken met allerlei nieuwe systemen en daarnaast ook al onze inhouden in deze nieuwe vorm verwerken en inbedden.

Ik besefte het plots ten volle vanuit mijn onrust, dat ik toch wel geen ‘doorsnee’ leven leid. Wel een leven dat ik zelf gecreëerd heb. Een leven waar ik trots op ben en heel veel voldoening uit haal.

Het was aan mij de rust in mezelf terug te creëren. Of eerder: de rust die er altijd is weer toe te laten. Ik begon met de onrust te accepteren, ze er gewoon laten zijn, er niet tegen vechten. De eerste ontspanning kwam door ruimte te geven aan wat is. Gewoon kijken. Als je de spanning kan toelaten, kan er ontspanning komen. Als je ertegen vecht, wordt het sterker. Dat is met alles zo.

Ik werd me ervan bewust  dat mijn aandacht de laatste tijd opgeslorpt werd door wat er nog niet is, wat er al zou moeten zijn  en wat er niet zou mogen zijn. Het is dit wat ontevredenheid en onrust brengt. Ik bracht mezelf afgelopen dagen dan ook telkens terug naar het hier en nu en keek ook bewust naar wat er wel al allemaal wel is. En dat is ontzettend veel. Ik herinnerde mezelf er terug meermaals aan dat het gaat om het onderweg zijn, en niet over ergens aankomen. En onderweg, dat zijn we zeker! Niet zomaar natuurlijk. Uiteraard werken we naar bepaalde doelen toe. Doelen die in de toekomst liggen. Doelen die ons richting geven en betekenis geven aan wat we in het hier en nu doen. Doelgericht in het hier en nu leven en hierbinnen loskomen van gehechtheid aan resultaat. Dat is de uitdaging. En in dat hier en nu is het zo belangrijk ook al die tussentijdse successen en resultaten te zien en te vieren, want net daarin ligt het leven en net daarin ligt de drijfkracht en motivatie om verder te gaan.

Ik werd nostalgisch vorig weekend en had de behoefte terug te kijken op de weg die ik al heb afgelegd. Meerdere malen heb ik dat gedaan. Het deed me goed. Ik vond er rust, vertrouwen en zelfwaardering in. ‘t Was precies een beetje afscheid nemen ook, een afsluiten van een heel intense periode. Terugkijken, zonder erin te blijven hangen. Vanuit dit terugkijken terug rust en vertrouwen meenemen naar het hier en nu en hiermee weer vooruit kijken.

We zitten in een fase waarop we volop inzetten op zichtbaarheid en naar buiten komen. Dat doen we en dat loont. Maar ik besef terug zeer goed hoe belangrijk het is ook mijn naar binnen gerichte aard voldoende ruimte te geven. Dat constant naar buiten gericht zijn gaat voor een groot deel via mail, social media, contacten en andere kanalen. Ik voelde enorm hoeveel onrust dit bij mij creëert als dit continu ‘aan’ blijft staan. Dus bouwde ik afgelopen week terug bewust  focustijd in waarbij ik alle andere afleiding uit zet. Mails gaan aan en weer uit. Social media gaat aan en weer uit. Ongelooflijk hoeveel rust deze beslissing -en hier ook naar handelen- me brengt.

De grens tussen ‘uitdaging’ en ‘uitputting’ is dun. Dat zien we genoeg rond ons gebeuren. Ik wil niet dat het mij overkomt en ben hier eigenlijk ook helemaal niet bang voor omdat ik heel snel signalen herken en er ook onmiddellijk iets mee doe. Heel veel mensen staan continu onder druk , zowel positief als negatief. In beide gevallen is het zo belangrijk dat je bijna continu ook bewust aan ‘stressmanagement’ doet zodat de stress het niet van je overneemt. Wat deed het me goed dat ik, op een moment waarop ik mezelf voelde leeglopen, naar onze eigen kompas voor onderweg app ging. Ik opende er in ‘mijn kompas’ mijn eigen posts van de route energymanagement. Ik las er een aantal, paste een aantal zaken toe en was er snel weer bovenop. Waarom het me zo goed deed. Uiteraard omdat ik zelf terug energie had, maar vooral omdat ik nu zelf gebruik maakte van onze app op de manier dat hij bedoeld is om te gebruiken. We hebben dit gecreëerd omdat je er altijd op zou kunnen terugvallen wanneer je het nodig hebt. Want onder stress kom je er zelf niet altijd op gezien je dan niet aan je ‘mogelijkheden’ kunt.

Het komt erop aan te herkennen wat je nodig hebt en hier ook prioriteit van te maken. Prioriteit, … het werd ons thema van de week toen ik het met Naomi over mijn onrust had en zij er ook zoveel in herkende. Ze maakte er een instant prioriteit van om er deze reminder bij te creëren.

Binnen al onze prioriteiten, gaat het erom, in het moment er één prioriteit uit te halen en hier ook priori-tijd voor te creëren.

Ik vond mijn rust terug aan het eind van vorig weekend. Maar ik voel dat ik alert moet blijven. Ik word uitgedaagd deze dagen.

Zo bracht afgelopen week ons nog heel wat extra onverwacht, maar mooi, werk. Waaronder een film maken voor een potentieel belangrijke klant. En ‘t is dringend, een prioriteit dus, die wel meer dan een dag priori-tijd van ons vraagt. We gaan er maandag mee aan de slag.

Ik merkte afgelopen week dat ik steken had laten vallen. Zo gingen we naar het hoofdkantoor van de CM in Brussel om er filmpjes in te spreken. Naomi en ik zijn aangesproken om te fungeren als ‘experts’ in hun druk-druk campagne ‘ouders achter de schermen’. We kregen een mail toegestuurd met een script voor het filmpje. Ik had dit zelfs niet geopend. Ik dacht dat ze ons gewoon wat vragen gingen stellen waarop ik in het moment wel op zou kunnen antwoorden. Nee, dus. Toen we aankwamen en bleek dat het de bedoeling was het script in te spreken, nam de onrust het heel even weer van me over. Door een wissel met Naomi kreeg ik een half uurtje tijd om het voor te bereiden. Het is goed geweest. Als je stress het niet van je laat overnemen, kan het je heel efficiënt en to the point maken. En achteraf bekeken was het dus ook ‘gewonnen tijd’ dat ik hier vooraf geen priori-tijd aan heb gegeven 🙂

Afgelopen nacht besefte ik dat ik nog een volledig inhoudelijk draaiboek dien te maken voor onze er-VAAR-route die doorgaat binnen een kleine twee weken op een boot in de  Lotstreek in Frankrijk. Met al mijn losse blaadjes, notitieblaadjes, en massa’s post-id’s in allerlei boeken wordt dit niet praktisch. Maar ik zie het zitten, als ik er priori-tijd voor maak. Eerst nog de verdiepingsdag mindmanagement finetunen die ik volgende zaterdag voor het eerst geef en nog een volledige presentatie van dien te maken. Er is de opstart van het schooljaar van man en vijf kinderen wat ook heel wat priori-tijd vraagt, velen onder jullie kennen het wel….

Straf vind ik het. In oktober geef ik de routes Versterk jezelf (voor particulieren) | Energymanagement (voor zelfstandigen). Keer op keer word ik in de periode vóór ik deze route geef (of het nu vanuit onze eigen agenda is of op vraag voor een organisatie) uitgenodigd door mijn eigen leven om al wat ik daar ‘verkondig’ zelf te implementeren. Je zou het op de duur van de agenda schrappen 🙂

Veel herkenbaarheid in mijn verhaal? Zou je deze inzichten en tools ook (sneller) willen kunnen toepassen en zelf je rust, energie, focus en priori-tijd creëren? We verwelkomen je graag 5 of 6 oktober. Ik zal alvast weer helemaal vanuit ervaring kunnen spreken 🙂

Ik eindig graag met een feestelijke noot. Afgelopen donderdag vierde Compagnon de route zijn eerste verjaardag. 1 jaar, wat een leef-tijd! Wat hebben we voluit ge-leefd in amper 1 jaar tijd. Naomi maakte de avond ervoor priori-tijd om onderstaand kaartje voor mij te maken. Dank je wel Naomi, want ik ging dit moment wellicht gewoon aan me voorbij laten gaan zonder jouw reminder. In al zijn eenvoud zitten er weer zo ongelooflijk veel betekenissen en laagjes in. Wat een talent van Naomi! Ik ben er heel gelukkig mee en het staat als een soort ‘compilatie’-reminder van heel wat zaken die ik hierboven beschreef op mijn bureau. Ontdek ze gerust zelf

Het zo eens neerschrijven doet toch ook altijd goed. Als schrijvend komen de inzichten en het loslaten. Veel geleerd over priori-tijd voor prioriteit in een fase vol prioriteiten die elk op zich priori-tijd vragen. Blij dat ik uiteindelijk toch priori-tijd heb gemaakt voor het schrijven van deze blog.

Barbele

Op de kalender

5 oktober | Route Energymanagement | voor zelfstandigen

6 oktober | Route Ver-sterk jezelf | voor particulier

Voor het eerst bieden we onze drie routes ook gebundeld in ons jaartraject. Wie zich inschrijft voor deze eerste editie van het jaartraject krijgt er een heel grote extra bovenop. Een extra die we gezien de zeer grote opvolging en tijdsinvestering van onze kant, slechts éénmalig zullen aanbieden. Grijp dus nu je kans. Benieuwd? Ontdek deze extra op het einde van deze opname van het webinar.

5 oktober | Jaartraject zelfstandigen

6 oktober | jaartraject particulier