Sinds kort mag ik maandelijks een column schrijven voor Karaat magazine om de ‘lege plaats’ in te vullen. Voor de editie van juni (gepubliceerd in editie Waregem) schreef ik onderstaand column ‘voor vader’. Ik publiceer het vandaag ook graag als blog.
Voor vader
Moederdag is voorbij. Vaderdag komt eraan. Vaderdag… ik herinner me nog dat mijn moeder mijn vader eens volgend cadeau gaf: ze ging de hele dag weg en mijn vader mocht de hele dag voor zijn kroost, 9 kinderen, zorgen. Zo kon hij echt voelen dat hij vader was. Aldus mijn moeder.
En mijn moeder, die alle dagen ‘huisvrouw en moeder’ was, mocht op 
Moederdag eens alleen zijn, eens alleen weg gaan. Dat was voor haar een mooi cadeau op Moederdag. In stilte en alleen in verbinding met haar kinderen en naasten.
Vaderdag, Moederdag, Valentijn, verjaardagen, Nieuwjaar, Kerstmis,… Eigenlijk zeggen die dagen me niet zo veel. Ik hou niet van de ‘verwachtingen’ rond dergelijke dagen.
Wat ben ik blij dat ik zonder verplichtingen en verwachtingen ben opgegroeid wat dat betreft. Cadeaus, kaartjes, bloemen, telefoons,… Het mag, maar het moet niet. Negen kinderen; De één geeft eens iets, de ander niets. Zoals je het zelf aanvoelt. Nu en dan spreken we eens allemaal samen af om een cadeau te geven. Er wordt niet vergeleken, niet ge- of veroordeeld, niet afgewogen of gemeten. Wat een cadeau!
Vader, ik denk niet dat jij op 14 juni op 8 telefoontjes zit te wachten. Wellicht zit je liefst de hele dag op je fiets of in je zetel aan de vijver. Ik zal je wellicht niet bellen en ik weet dat je toch weet dat ik je heel erg apprecieer en graag zie als vader. Misschien schrijf ik wel een kaartje. Niet met ‘gelukkige Vaderdag’, wel met ‘oprechte woorden vanuit het hart.’ Ik zie wel.
En ik weet, je zal je heel erg ‘vader’ voelen op Vaderdag… Hoe beleeft een vader Vaderdag als zijn zoon helemaal niet meer kan bellen? Hoe beleeft een vader Vaderdag als zijn zoon de mogelijkheid niet meer heeft om een kaartje te schrijven of 6 trappisten te geven? Hoe beleeft een vader Vaderdag as zijn zoon anderhalf jaar geleden besliste uit het leven te stappen?
Barbele
…..
Wat is het geworden? We zijn langs gegaan op vaderdag. 2 dagen ervoor pas afgesproken. Ook 2 broers en 2 zussen waren er. Het was een fijn, gezellig samen zijn. Lekker gegeten, mooi weer, veel gelachen, genoten van de zon, genoten van het samen zijn, zwemmen in de vijver,…Ik heb er deugd van gehad.
…
Toen we allemaal vertrokken waren, is mijn overleden broer nog ‘op bezoek’ geweest. Een heel intens bezoek…. Vader is de dag erna met zijn fiets vertrokken voor enkele dagen.
Barbele
Dag Barbele, Ik kreeg kippevel toen ik je blog las over vaderdag. Alweer zo echt, zo puur, recht uit je hart geschreven.
Dat je bent opgegroeid zonder verwachtingen en verplichtingen dat is volgens mij het mooiste geschenk dat een ouder zijn kind kan meegeven. We kunnen nog heel veel van je diepe, liefdevolle echtheid leren!
Je blijft me enorm inspireren en ook de moed geven om NOOIT mijn zoektocht naar MEZELF op te geven, maar te blijven volharden, hoe moeilijk en hobbelig mijn weg ook soms kan zijn.
Ik kijk dus al met heel veel enthousiasme uit naar mijn 1ste totaal traject voor sepember
Doe zo verder, je bent een fantastische leermeester voor velen onder ons!
Bedankt voor je alweer enorme openheid die voelbaar RECHT UIT JE HART KOMT!
Anneke
Barbele
Als ik jouw schrijfsels lees sta ik altijd even stil bij mezelf. Het is wellicht voor jou ergens een hoop dat je mensen inspireert met jouw teksten, wel bij mij werkt het alvast.
Niets MOET en de dingen laten komen zoals ze komen is wat ik meeneem uit ” voor vader”.
Dat niet MOETEN, dat ben ik aan het leren en het is zo’n zalig gevoel te weten dat dit best OK is, ook al denkt de omgeving er vaak anders over.
Bedankt voor je wijze woorden.
Lies
Een anonieme reactie
Dag Barbele,
Ik las net jouw blog over ‘Vaderdag’.
Net zoals de brief van jouw mama, raakt ook dit verhaal me.
Wat zijn jullie een mooie, warme familie.
Zo intens verbonden zonder te claimen.
Zo respect- en liefdevol voor elkaar zonder te verwachten.
Zo onvoorwaardelijk !
Kwetsbaar en toch zo sterk.
Geen vragen, maar beschouwend en lerend.
Inspirerend.
Dank om jouw verhalen, ervaringen en gedachtengoed met ons te willen delen.
Ik schreef het reeds eerder: Ik lees je graag !