”t Is lang geleden dat je een blog schreef‘ zei mijn moeder gisteren. Ja, ‘t is waar. Ik heb meer gecommuniceerd via sociale media kanalen afgelopen tijd. Aangezien er heel wat van mijn lezers niet volgen via sociale media deel ik ook langs deze weg wat er zoals roert, beroert en ontroert in mijn leven.
De foute presentatie. Dat was het thema twee weken geleden tijdens een wekelijkse netwerkmeeting met ondernemers. In mijn presentatie zei ik dat ‘fout’ eigenlijk niet bestaat in mijn kijk en manier van werken en leven. Omdat alles in mijn ogen altijd klopt binnen zijn context. Iets ‘fout’ is dan ook ‘juist’ binnen zijn context (dit koppel ik ook los van goed en slecht, waar ik in essentie ook niet in ‘geloof’).
It’s all right dus.
Het klopt.
Alles klopt.
Binnen zijn context.
‘Waarom moet jij altijd zo averechts doen?’ vroeg iemand me wat grappend en goed bedoeld na mijn presentatie. Ik stond stil bij die vraag en gebruikte het als inspiratie voor mijn presentatie de week nadien. Vorige week startte ik dus met te zeggen dat iemand me had gevraagd waarom ik altijd ‘averechts’ doe. Ik zei dat ik er had bij stilgestaan en tot de conclusie kwam dat ik in mijn beleving en kijk helemaal niet averechts doe. Integendeel zelfs. Ik ben heel congruent. Ik handel en spreek (of zwijg…) in overeenstemming met wat ik denk en voel. Ik zet geen maskers op en schone schijn is niet aan mijn besteed.
Ik concludeer dus dat niet ik, maar net vele anderen ‘averechts’ doen. Averechts in die zin dat ze zich aanpassen aan wat moet, aan hoe het hoort, aan het oordeel van een ander, … vaak tegen hun eigen gevoel en eigen gedacht in.
Ik heb het er best lastig mee om al dit ‘averechts’ doen te aanschouwen. Ik heb het er lastig mee om de huidige manipulatie, indoctrinatie, culpabilisering, polarisering, platte propaganda, enorme censuur op al wat het narratief niet ‘gehoorzaamt’… te aanschouwen.
Ik heb het er lastig mee om de gigantische druk die gezet wordt om je in slechts één, en zogenaamd enige ‘juiste’, richting te pushen, te aanschouwen.
Lastig. Niet zozeer voor mezelf. Wel voor de zovelen die ik zie ‘bezwijken’ onder de druk.
Sociale druk. Maatschappelijke druk. Erkenningsdruk. Behoren-bij-de-groep-druk. Aanvaardingsdruk. ‘Vrijheids’-druk. Reisdruk. Job-druk. Onzekerheidsdruk. Recht op je rechten-druk. Angstdruk. …
En om van al die druk af te zijn, voor de goeie vrede, de schone schijn, het ‘gemak’ maken velen een keuze die ze uit en voor zichzelf niet zouden maken.
Lastig om dit te aanschouwen. Aan mij om het los te laten. Aan mij om ook hierin mijn ‘it’s all right’-bril op te zetten … Dat is het ook in een breder kader. Mogelijks maak ik hier binnenkort een video over.
Ik richt me graag nog even tot wie het momenteel lastig heeft. Tot wie zich eenzaam en niet begrepen voelt. Tot wie alleen staat in zijn/haar keuzes. Tot wie veel weerstand ontmoet. Tot wie niet averechts handelt tegenover wat hij of zij voelt en hierin stevig uitgedaagd wordt.
Om dat leven toe te laten trek ik me momenteel veel terug in mijn groene, natuurlijke bubbel. Ik heb gigantisch veel aan de aanwezigheid, de energie en de wijsheid van de natuur.
Zo leer ik bijvoorbeeld veel over wat wij ‘onkruid’ noemen. Het leert me hoeveel potentieel en hoeveel schoons er zit in het ‘ongeplantte’ en ongeplande. Ik geniet hier van een oase zonder te ‘tuinieren’, zonder te forceren, gewoon maar het natuurlijke leven toelaten.
Ik deelde er deze ochtend een story op instagram over. Hieronder kan je deze bekijken (klik op de play knop onderaan en het ‘verhaal’ speelt zich af)
Er valt zoveel te ontdekken als je bij de en jouw eigen natuur blijft. De mogelijkheden tonen zich dan als vanzelf. Het levert me zoveel op niet tegen mijn eigen natuur in te gaan. Ik voel in heel mijn lijf en wezen dat ik niet anders kan dan die weg te volgen. Ik voel me gedragen en ondersteund in die weg. Niet door de maatschappij. Wel door iets veel sterkers en groters. In tijden waarin we overspoeld worden met angst, wordt het vertrouwen bij en in mij alleen maar sterker.
Ik heb zo gigantisch veel geleerd en ontdekt afgelopen tijd. Doordat ik in elke vezel van mijn lijf voel dat het zo diep en vergaand ingrijpen in natuurlijke processen en in basis mensenrechten niet klopt of toch niet ‘de bedoeling’ kan zijn en het toch blijkt te gebeuren omdat we het laten gebeuren, heb ik me afgelopen tijd stevig verdiept in soevereiniteit. In wezen worden we soeverein geboren. Vrij. Deze soevereiniteit hebben we echter al bij aangifte van onze geboorte afgegeven. Zonder het te beseffen. Ik dook in hoe dit mogelijk is en hoe ik terug als soevereine mens kan leven, hoe ik mijn basisrecht op Leven als het ware terug kan ‘claimen’. Dat doe ik. Steeds meer. Wat en hoe concreet schrijf of vertel ik wellicht later nog wel. Ik veranker het eerst in mezelf.
Laat me alvast al meegeven dat leven vanuit je soeverein zijn in eerste instantie alles te maken heeft met bewust-zijn. Het gaat niet over ‘vechten tegen’ het huidige systeem, maar over het overstijgen ervan. Het gaat ook niet over jezelf buiten de maatschappij zetten, maar er met je volle bewustzijn in staan. Het gaat niet over rebels je eigen goesting doen, maar net over je volle verantwoordelijkheid opnemen.
Ik ga voor niets minder dan mijn leven voluit leven. Met de voeten stevig op de grond. En af en toe eens stevig in de modder 😉
Nog even terug naar mijn wekelijkse meeting…. Ik eindigde vorige week met te zeggen dat mijn ‘klanten’ (ik hou niet van dat woord* 😉) mensen zijn die averechts aan het leven zijn en terug ‘normaal’ willen doen 😊. Met normaal bedoel ik: leven in lijn met wie je echt bent, in lijn met jouw natuur, jouw gedacht, jouw gevoel, jouw missie.
‘Dan heb je nog heel veel werk voor de boeg!’ was de opmerking van de ‘voorzitter’ (hou ook niet van dat woord* 😉).
Inderdaad nog veel werk in deze ‘averechtste wereld’. Maar eerst moet je ’t zien natuurlijk … of willen zien. Het niet willen zien voelt veel comfortabeler. Maar er zit gegarandeerd een ‘vervaldatum’ op dat ‘comfort’.
Mijn ‘averechtse’ presentatie leverde me alvast de beker van de ‘beste presentatie van de week’ op. Ook al hecht ik hier eigenlijk geen waarde aan (en al helemaal geen zelfwaarde), ook al heb ik het niet voor bekers en presteren*, … ik heb hem oprecht kunnen ontvangen 😊
*Zou ik dan toch wel een beetje tegendraads zijn? 🙃
De ‘averechtse’ vraag was dus ook voor mij verhelderend en verrijkend.
En morgen mag ik als ‘prijs’ dubbel zo lang spreken. Ik zal die tijd gebruiken om een recht-uit-het-hart promo praatje te doen ;). Omdat de nood aan écht LEVEN zo groot is, heb ik een tijdelijk over-LEVEN-s-pakket samengesteld.
Met dit over-LEVEN-s-pakket kom je thuis bij jezelf, leer je je grenzen kennen en respecteren, leer je hoe je leven jou onderweg de weg wijst, leer je leven (terug) simpel maken en ontdek je wat voor een gelukzak je in de kern wel bent. Je investeert voor het volledige pakket slechts 110 euro (inclusief btw, verpakkings en verzendkosten) in plaats van 206 euro. Ontdek de gedetailleerde inhoud ervan hier in detail. Deze actie loopt tot 31 juli 2021
En er is nog meer ‘nieuws’. Omdat de vraag me steeds meer gesteld wordt en ik dit zie als een ‘uitnodiging’ bied ik vanaf september de over-LEVEN-s-inhouden ook aan voor scholen in de vorm van pedagogische studiedagen en workshops. Het is mijn droom en verlangen een team van Compagnons uit te bouwen die samen met mij steeds meer LEVEN en WEL-ZIJN in de scholen brengen. Anneleen en Katrien maken alvast deel uit van mijn aanbod-voor-scholen-team. Ze starten als Compagnons binnenkort ook hun eigen praktijk. Over die ‘opleiding’ tot Compagnon later meer. Ontdek alvast het aanbod voor scholen via deze link. Als ook jij gelooft dat het wel-ZIJN op school prioriteit zou moeten zijn, stuur de link dan gerust door naar leerkrachten en directies in jouw omgeving. Dankjewel hiervoor.
Intussen wens ik jou alvast een deugddoende vakantie. Geniet van elke ‘holi-day’. Geniet van de rit, van het onderweg zijn. Daar waar het echte leven zich afspeelt. Soms met rollercoaster en al 😉
Warme, oprechte, beroerde en ontroerde groet,
Barbele
Weer zo super, krachtig, mooi verwoordt.
Zo blij met je averechtse- onkruid- jezelf zijn….. en zoveel meer schrijfsel.
Van harte dank ❤️
Rebonjour Barbele,
Ik liet een steek vallen … Ik sloot mijn bedenksel af met averechtse groeitjes, maar ik houd eraan bij deze dit recht te zetten met niet-averechtse groeitjes. Dat komt ervan als je zo lang gewend bent geweest averechts te (over)leven. Viva ‘Pascale volgt voortaan haar eigen-wijze pad, niet-averechts aan haar natuur’. X
Dag Barbele,
Terwijl jij je dubbele spreektijd neerzette in ondernemerskring, ging ik, nog in pyjama – mijn outfit averechts volgens het momentum van de dag – op reis doorheen jouw blog. Dankjewel voor ontvangst van dit schrijfsel. Samengevat in ‘mijn reisverslag’ : een mooie combinatie van de boodschap ‘Volg je natuur, je hartstocht, met hierbij je eigen leven als jouw kompas’ en van het resultaat ‘Onderneem je leven’. Jouw staaltje ondernemerschap, met creatie van een team van compagnons, waar reeds Anneleen en Katrien op eigen-schoolse-wijze- deel van uitmaken, dat mag er zijn. Ik noem het graag gelukkig & succesvol ondernemen in woelige, niet makkelijke tijden. Oprecht gefeliciteerd en succes gewenst aan het ganse team!
Al geruime tijd maak ik mijn eigen reis, het is een speciale denk ik, mijn reis en ook mijn kompas. Onbewust speciaal. Jazeker. Ik kijk graag in de ‘reisbrochures’ van Compagnon de route en ben dankbaar voor het ge-Samen-lijk onderweg zijn, voor de (h)erkenning en groei met vragen & antwoorden die ik tot nu toe reeds be-leef-de.
Sinds ik ingetuned ben op ‘Pascale volgt haar natuur’, voel ik me ook echt leven. Dat maakt me intens gelukkig, ook in woelige, niet makkelijke tijden. Om te ontdekken wie ik zelf als mens ben.
Vorige week maakte ik een aquarel en ook een gedichtje :
‘Zo gewoon
Zo schoon
Zo schoon
om gewoon te zijn’
– Pascale 25-06-2021 –
Zijn … mezelf zijn, mezelf graag zien in de vind-tocht van mijn natuur. Compagnon zijn voor mezelf en iets mogen en kunnen betekenen voor anderen. En in de context dat ‘alles altijd klopt’ – wat je regelmatig verwoordt, Barbele, weet ik en heb vertrouwen dat voor mij klopt ‘Voor wie wachten kan, komt alles op tijd’, tekstje op een kaartje gevonden in mijn dierbare schatkist. Alvast een doel van mij : ‘I create my living home’, met de kleur van de zon, geel dus. Benieuwd hoe mijn onkruid verder groeit en vooral hoe en wanneer het zal bloeien … Wortels zijn er genoeg. Dat is alvast het fundament van mijn ondernemerschap. En men zegt wel eens ‘Onkruid vergaat niet.’ Welnu, met de geruststelling dat mijn onkruid, mijn geluk, gewoon in mij zit, sluit ik zonder masker, zonder schone schijn tenzij mijn eigen zonneschijn, heel gewoon mijn bedenkselbriefje af. Ditmaal met averechtse groeitjes?
Van harte,
Pascale X
P.S. Als mijn speciale ‘averechtsheid’, zowel in stilte als uitgesproken en geschreven, maar zuiver is, en dat is ze, voor honderd procenten. Straks ben ik met mijn Teen & Tander – mijn multi tutti frutti – nog de gelukkigste mens ter wereld …
P.S. Heel mooi jouw ongeplant & ongepland onkruid zonder naam! Ook ten tuine Pascale mag de natuur volop haar gang gaan.
🙏🙏🙏
Dankjewel Barbele!
Prachtig verwoord Barbele en zo herkenbaar. Dank je wel om deze gevoelens en gedachten te delen! Hartegroet. Laurence