Wat doe jij eigenlijk?

09.11.2016

Wat doe jij eigenlijk met Mens Sana?’ is een vraag die ik wel vaker krijg. Een vraag waarop ik nog steeds geen kort en bondig antwoord kan geven. Al te beginnen met mijn ‘titel’. ‘Wat’ ben ik eigenlijk? Zelfs daar geraak ik niet uit. Als ik op mijn visitekaartjes afga heb ik al heel wat transformaties doorgemaakt: gezondheidsconsulent, coach, stress-lesscoach, stresscoach, trainer, spreker, lifecoach, burn-outcoach. Geen van deze termen dekt de lading. Ik ben dus maar geëindigd met het gewoon bij ‘Barbele Kindt’ te houden op mijn kaartjes. ‘Barbele’ dekt dan misschien nog meest de lading. Mensen zeggen ook ‘ik ga naar Barbele’, niet naar ‘mijn coach of therapeut’.

Tot ik drie weken geleden een kaartje in de bus ontving. Een zacht, frèle dubbel geplooid papiertje met een illustratie op de voorkant. Een kaartje van Naomi.

Naomi gaat door een zeer intens proces in haar leven. Omstandigheden die heel wat vertrouwen van haar vragen. Omstandigheden die heel wat zelfwaarde en zelfliefde van haar vragen. Omstandigheden waar ze zeer waardig mee omgaat. Omstandigheden waarin ze met kracht in haar kwetsbaarheid staat. Op één of andere manier zal Naomi hier nog wel mee naar buiten komen. En velen zullen hieruit leren en kracht uit putten. Tijdens dit proces mag ik haar ‘compagnon de route’ zijn zoals ze zelf op het kaartje schreef. Ze tekende en schreef dit kaartje bij wijze van persoonlijke bedanking aan mij. Tijdens een wandeltocht door de bergen in Kroatië leerde haar wandelstok haar dat het ok is om op iets of iemand te steunen wanneer je eigen benen je even niet alleen kunnen dragen. Zo mag ik één van die wandelstokken zijn waar ze af en toe op steunt.

Haar illustratie, samen met haar woorden, deden iets met mij. Maar dat is het! Dat is wat ik met Mens Sana wil zijn: ‘een compagnon de route’. Dit dekt de lading helemaal! Het leven zie ik als een route, een reis. Niet alle routes zijn gemakkelijk en dan wil ik in de eerste plaats een wegwijzer zijn. En af en toe ben ik ook die wandelstok waarop gesteund mag worden.

Zondag 30 oktober werkte ik een hele dag samen met Naomi. We hadden heel wat op het programma staan. Naar de avond toe kwamen we aan een ‘variapunt’: mijn website eens overlopen en kijken waar aanpassingen nodig zijn. Wat startte als een ‘variapuntje’ mondde snel uit in heel wat meer. Ik haalde Naomi haar kaartje erbij en vertelde wat dit voor mij betekende en wat ik hier allemaal in zag. Van hieruit, vanuit dit frèle kaartje is zoveel duidelijk geworden. Het leidde in een mum van tijd tot een volledig nieuwe website, een nieuwe huisstijl, een nieuw visitekaartje, een nieuw logo, een nieuw aanbod, zelfs het zaadje van een nieuw boek is gelegd. Het ging zo snel, helemaal vanzelf. Het vloeide er allemaal zo natuurlijk uit. Het staat volledig op papier. Nu nog de digitale en technologische uitwerking. Je mag het resultaat hiervan wellicht nog dit jaar verwachten.

Mens Sana blijft het overkoepelende, de ‘moeder’, het ‘reisbureau’.
Het aanbod worden routes, ‘leven is simpel’ staat voor de missie en visie en ik fungeer hierbinnen als wegwijzer en soms eens als wandelstok. Als ‘compagnon de route’. Even dacht ik ook aan een GPS, maar daar ben ik snel van afgestapt. Van een GPS wordt je snel afhankelijk. Bij het volgen van een GPS zoek je zelf je weg niet. Een GPS pruttelt tegen als je de verkeerde route neemt. Als een GPS uitvalt, geraak je er zelf niet meer. …. Nee, dat wil ik niet zijn! Hou het maar bij een wegwijzer. Een wegwijzer staat je toe ‘verkeerd’ te lopen of een ‘omweg’ te maken. Maar een wegwijzer blijft ook staan, je kan er steeds naar terugkeren om van daaruit een nieuwe route te proberen. En Mens Sana, mijn kindje, ja dat blijft uiteraard ook bestaan. Ik zie Mens Sana als het ‘reisbureau’. Een reisbureau die de zin om te reizen opwekt. Een reisbureau die verschillende reisroutes aanbiedt. Een reisbureau die advies geeft of bepaalde routes aanbeveelt, maar je niet zegt welke route je moet nemen. Een reisbureau verwacht niet dat iedereen tegelijkertijd op reis gaat, noch dat iedereen naar dezelfde plek reist. Een reisbureau biedt de reis aan en houdt zich bezig met de organisatie, maar reist niet mee. Reizen, je route bewandelen, je leven leven, dat doe je zelf.

Hier alvast een beeld van de wegwijzers op de home-pagina.

De verschillende wegwijzers zijn ook de hoofdstukken van mijn boek. Het geeft zo’n krachtig gevoel dat alles zo mooi in elkaar vloeit. Zonder dat het bedacht werd. Het geeft zo’n krachtig gevoel dat het klopt.

Een frèle kaartje, getekend en geschreven vanuit Naomi haar diepste kwetsbaarheid daar ergens in de bergen van Kroatië is het zaadje, de inspiratie, de spil en de kracht geworden van al dit nieuws. Samen met mijn boek ‘Leven is simpel, … maar niet altijd gemakkelijk.’.

Alles gaat zo snel. Het betekent voor mij ook weer heel veel loslaten van wat mij zekerheid geeft. Het betekent voor mij investeren vanuit vertrouwen. In slechts een aantal jaar tijd ben in aan mijn vierde website toe. Niet zomaar een beetje aanpassen. Voor de vierde keer laat ik het vorige helemaal los en start ik vanuit een ‘nieuw wit blad’. Loslaten, een rode draad doorheen mijn hele leven. Het doet goed te merken dat ik dit alsmaar vlotter kan. Vanuit een groot vertrouwen in het leven, vanuit een diep vertrouwen in mijn route, ook in zijn omwegen en dalen.