Morgen is het mijn verjaardag.
Verjaardagen, … het heeft me nog nooit echt veel gezegd. Ik voel daar zelf niet zoveel speciaals bij. Ik ben als gevolg hiervan ook niet de meest attente bij en voor verjaardagen van anderen. Uiteraard weet ik wanneer mijn man, kinderen, metekindjes, compagnon en ouders verjaren. Bij hen denk ik er ook meestal aan. Van mijn broers en zussen zou ik het wel eens durven vergeten. Of denk ik eraan de dag ervoor of de dag erna. En veel verder gaat mijn ‘parate verjaardagskalender’-kennis niet.
Morgen word ik 42 jaar. Ook leeftijd zegt of doet me niet veel. Zij het dat ik het best wel aangenaam vind om te ‘verouderen’.
Wat me wel iets zegt is mijn werkelijke LEEF-tijd. De tijd dat ik echt geleefd heb. Hoeveel jaar van mijn leeftijd heb ik echt geleefd? Komt mijn leeftijd overeen met mijn LEEF-tijd? Ja ik denk dat ik er toch wel dicht bij zit. Ik denk dat ik mijn leef-tijd waardig ben. Ja, dan ben ik heel graag zo ‘oud’ mogelijk :).
Onderstaand kaartje mocht ik vorig jaar ontvangen van Naomi voor mij 41ste verjaardag. Op de achterkant stonden bij de ‘ups’ en de ‘downs’ van de levenslijn (of van het kroontje, ‘t is maar hoe je het bekijkt) heel wat herinneringen aan periodes en anekdotes die deel uitmaken mijn leef-tijd. En nee, leef-tijd hoeft niet te gaan van het ene hoogtepunt naar het andere, daar gaat het ook niet over. Hoogtepunten hoeven niet de referentie te zijn voor je leef-tijd. Je kan ook voluit leven in het ‘dal’, in de ‘diepte’. Je kan ook voluit leven in het ‘niet goed gaan’, het kan goed met je gaan in het niet goed gaan.
Conclusie: ik leef!
Ooit al eens op die manier naar je leef-tijd gekeken? Wat is jouw ‘officiële leeftijd’? En komt die overeen met je werkelijke leeftijd?
Tijd om het eens uit te rekenen?
Werkwijze: Start met je ‘officiële leeftijd’ en trek de onderstaande tijd ervan af:
Hoeveel leef-tijd blijft er over? Tijd om te beginnen leven? Tijd om werk te maken van verouderen? Ver-oud-eren… je ‘oud’ zijn ‘eren’. Wat hebben we toch een rijke taal. Ik ben alvast van plan om er nog heel wat leef-tijd bij te doen.
Vraag je je af hoe je dat doet? Leven, hoe doe je dat? Wel eigenlijk is dat iets wat vanzelf gaat. Het komt er vooral op aan te ontdekken hoe je jezelf blokkeert in jouw leven toelaten. Het komt erop neer te ontdekken in welke knoop je vast zit en deze te ontwarren.
Krijg je hier graag stevige input in support in?
Ik wens je intussen een mooie en échte leeftijd toe
Barbele
P.S. Het leef-tijd kaartje is binnenkort beschikbaar in onze laadzone. Om jezelf en anderen proficiat te wensen voor de mooie leef-tijd
Schone leef-tijd-vooruit-zichten voor 2019
Barbele,
duidelijke blog, voor velen allicht confronterend (wat is mijn echte leef-tijd). Eerst en vooral – ook al heb je weinig met verjaardagen 😉 – toch alvast een dikke proficiat met je 42 leef-jaren.
Mijn leeftijd(en) :
– kalenderleeftijd : 51
– biologische leeftijd : 33 (sport en fysieke gezondheid helpen een beetje)
– mentale leeftijd : allicht 12 of zoiets
– de echte leef-tijd (of althans een start daarvan) : 51 – 48 = 3 (beter laat dan nooit)
groetjes,
Luc
Al goed dat je niet ‘onder nul’ kan gaan he Luc en je op zijn minst al geboren bent en al alle ‘attributen’ hebt om te beginnen leven. Ik wens je er alvast veel succes mee, met het opbouwen van je leef-tijd
Mooi! Geniet van je verjaardag, maar vooral van je leef-tijd. Ik ontdekte net hoe weinig jaartjes er nog maar op mijn teller staan,… Dringend tijd om meer te leven😉!
Beginnen leven start met het besef dat je niet niet voldoende geleefd hebt/leeft An. Goed bezig dus 🙂 👍
Goed opgelost, Barbele: vechtte tussen twee ‘ zetten…😉
en je had er ons al op gewezen he Rut 😉 Naomi had het al gezien. Maar ben blijkbaar net te laat voor jouw kritische oog 🙂 . Aangepast intussen :). Voor de lezer die niet weet waar het over gaat: ik schreef ‘vechtte’ ipv ‘vocht’ 🙂
Ah, ik dacht dat het gebruik van het enkele aanhalingsteken jouw manier was om het woord toch te blijven gebruiken. En dat vond ik slim gezien, want tussen die aanhalingstekens kan je van alles schrijven (zelfbedachte woorden, ironisch bedoelde woorden, gefingeerde citaten, …). 😊 ‘Vechtte en vluchtte’ is misschien wel een mooiere combinatie dan ‘vocht en vluchtte’…