Februari 2018. We beslissen om de lanceereditie van onze er-VAAR-route te laten doorgaan op een boot in de Lotstreek in Frankrijk. We boeken een boot in juni 2018 voor prospectie en voorbereiding en een boot in september 2018 voor het effectieve traject met deelnemers. We nemen geen annulatieverzekering (want daarmee stuur je al ‘signalen’ uit dat het mogelijks niet zal doorgaan 😊)
2 mei 2018 Vanuit een persoonlijk gesprek beslist ‘lotgenoot 1’ om zich in te schrijven.
Juni 2018. We gaan aan boord voor prospectie en voorbereiding. Samen met mijn ouders. We gaan als vanzelf door ons eigen er-VAAR-traject. We weten dus dat deze context klopt voor deze route. Dit traject is voor maximum 6 deelnemers. We zouden het super vinden de lanceereditie met 4 ‘lot-genoten’ te kunnen laten doorgaan. Samen op ontdekking in de diepte.
Juli 2018. Lotgenoot 1 heeft zich nog steeds niet ingeschreven. Wel weten dat het dat is wat hij nu nodig heeft, en er tegelijkertijd heel erg tegen opzien. Er bang van zijn. Zolang hij zich niet definitief inschrijft kan hij nog ‘vluchten’.
Juli – augustus 2018. Ik heb verschillende gesprekken met potentiële Lot-genoten. Veel interesse. Verschillende ‘hangenden’. Ze voelen, ze overwegen, ze denken, ze voelen terug, ze twijfelen,… Er komen geen extra inschrijvingen. Omwille van het werk. Omwille van agenda. Omwille van gezin. Omwille van ‘wel willen maar niet durven’.
Wat is de angst om te voelen groot bij mensen.
Ik blijf in vertrouwen. Ik weet dat het traject zowel inhoudelijk als contextueel klopt en heel transformerend sterk is. Ik weet ook dat de ‘bezetting’ sowieso zal kloppen. Ik blijf mensen aanspreken en aanbieden.
Augustus 2018 Lotgenoot 1 schrijft zich definitief in. Maar de aanvraagprocedure via de KMO portefeuille lukt maar niet. Hij raakt het beu. Zou het de bedoeling zijn dat ik toch niet meega? Vraagt hij zich af. Of zou het kunnen dat je uitgenodigd en uitgedaagd wordt écht voor dit traject, voor jouw persoonlijk ontwikkelingstraject te KIEZEN? – help ik her-kaderen.
Eind augustus is de inschrijving en de aanvraag via KMO Portefeuille van lotgenoot 1 in orde. Het is definitief. En samen met de beslissing, ziet hij het ook steeds meer zitten, begint hij er zelfs naar uit te kijken.
Het wordt september. We vertrekken al binnen 3 weken. 1 deelnemer. Hoe ga ik de inhoud geven aan 1 persoon? Hoe geef ik de groepsoefeningen? Zou het de bedoeling zijn dat Naomi en ik mee ‘in proces’ gaan? Ik vraag me af wat de bedoeling hiervan is. Intussen blijven er continu verschillende potentiële deelnemers ‘in de lucht hangen’.
4 september. Lotgenoot 2 zegt toe. 2 deelnemers, een dankbaar gevoel. Het maakt al een heel verschil voor de interacties, oefeningen,…
15 september. Lotgenoot 3 zegt toe.
Vandaag 21 september zijn we onderweg. Naomi en ik, samen met 3 ‘lot-genoten’. Op weg naar de Lotstreek in Frankrijk waar we al varend op een boot gedurende een volledige week in een intens proces gaan. Een proces waarbij we onderweg heel wat ballast overboord gooien en terug aan het roer van ons eigen leven gaan staan. Letterlijk en figuurlijk. We zetten hierbij eigenhandig de sluizen open en laten stromen wat moet, wil, kan en mag stromen. Alweer: letterlijk en figuurlijk. Sluizen maken de rivier terug bevaarbaar. Dat is wat ook deze er-VAAR-route beoogt. We nemen ons lot terug in eigen handen en we laten onze lotgenoten niet aan hun lot over. We staan en ZIJN er heel dicht bij en geven instant coaching-begeleiding-therapie met wat zich in het moment aandient of nodig is. Dit alles op de Lot in de Lot-streek. En zeggend dat dit alles écht niet be-dacht is 🙂
Dankbaarheid voel ik dat we ook deze route mogen lanceren dankzij het vertrouwen dat deze drie mensen ons geven. Zo ronden we onze lanceeredities af. Na onze drie ‘LANDroutes’ in eigen land, onze LUCHTroute’ in Apricale (Italië), maken we de ‘ter land, ter zee en in de lucht’ cirkel rond met deze meest ‘spannende’ en intense ‘WATERroute’.
Ik voel een spanning. Ik heb het al gevoeld wat de boot-vaar-water-natuur en zeer authentieke streek context met je doen en al zo vaak ervaren hoe de inhoudelijke processen mensenlevens kunnen veranderen. Door wat te doen? Niet veel. Het gaat hem vooral om toelaten. Erin durven duiken.
Een gezonde spanning, want ik WEET nu al hoe alles weer zal kloppen. Alles klopt altijd. In mijn leven en ook in jouw leven. Nu en dan, of zelfs vaak, zie je dat ‘kloppen’ pas vanuit een ‘achteraf bekeken…’ moment of positie. Nog nooit heeft mijn leven mij hierin bedrogen. Dat WETEN dat je leven, dat alles altijd klopt. Dat WETEN dat mijn leven altijd het allerbeste met me voor heeft en hiervoor aanbiedt wat ik nodig heb…. Dat geeft me zo’n ongelooflijke rust en vertrouwen. Een WETEN waar ik te allen tijde op kan terugvallen en waarin en waaruit ik altijd rust en vertrouwen kan putten.
Uit dat WETEN ga ik ook komende week mogen putten.
Ik laat vandaag de hectische afgelopen weken en al mijn voorbereidingen naar deze route toe los vanuit het WETEN dat ook ik alles in mij heb om vanuit rust en connectie met mezelf in connectie te ZIJN met de anderen en toegang heb tot de juiste inzichten en tools die op dat moment nodig zijn.
Ik laat ook los onder de vorm van een week volledig offline gaan, waartoe we ook onze lot-genoten warm uitnodigen. Vanuit een echt en volledig kiezen voor dit traject. Vanuit een volledig kiezen voor jezelf. Je échte zelf.
Ook het thuisfront zal me niet horen. Ons Minne, die momenteel op bosklassen is, zal ik twee weken niet zien. Ze zei me bij haar vertrek maandag: ‘mama, in Durbuy zal ik je niet missen want het zal daar zoooo leuk zijn met mijn vriendinnen’ en in de tweede week misschien een klein beetje, maar ook niet zoveel want ik ga dan bij papa in bed slapen 😊. Je hoeft me niet te missen Minneke. En ook ik zal je niet missen of iets gemist hebben. Ook afgelopen week voelde ik helemaal niet de behoefte om de klasblog te volgen en al te zien wat je allemaal aan het meemaken bent. En de eerlijkheid gebiedt me ook te zeggen dat ik helemaal geen (priori-)tijd had om hiermee bezig te zijn 🙂 . Nee, ik heb nog niet gekeken en wat voelt het fijn er ook niet naar getrokken te zijn. Ik wacht wel en hoor het in eerste instantie graag van Minne zelf. Misschien kijken we dan samen naar de klasblog. Ik wil op een manier niet ‘indringen’ of al ‘meekijken’ in haar ervaring nu, maar het haar helemaal zelf laten beleven en laten vertellen als ze thuis is. En nee, ze heeft afgelopen week ook geen kaartje ontvangen van haar mama. Dat wist ze al op voorhand en dat vind ze oke. Ik kan het steeds minder: dingen doen omdat het ‘zo hoort’, of om als een ‘goeie mama’ aanzien te worden terwijl ik niet de behoefte heb haar een kaartje te schrijven als ze slechts 5 dagen (waarvan 3 volle dagen) van huis is, zich aan het amuseren is en ons niet mist. Om het op tijd te laten aankomen, zou ik het zelfs bijna moeten schrijven terwijl ze nog thuis is. Dat kan ik al helemaal niet.
Omdat het zo hoort,… op welke manier ben jij een ‘zo hoort het mens’ geworden? En past dat nog wel bij jou? Daar gaan we onder andere mee aan de slag in onze er-VAAR-route.
Benieuwd waar het in die er-VAAR-route nog meer over gaat? Download hier ons aanva(a)r(d)ingsformulier (naar analogie met een aanrijdingsformulier 🙂 . Print het recto verso af en volg de instructies.
Triggert het je en wil je op de hoogte blijven van onze er-va(a)ringen en mogelijkse aan-va(a)ringen? Volg ons dan via de facebookpagina van Compagnon de route. Naomi zal af en toe in verbinding gaan met het ‘world wide web’ 😊
Barbele
Op de kalender
5 oktober | Route Energymanagement | voor zelfstandigen
6 oktober | Route Ver-sterk jezelf | voor particulier
Voor het eerst bieden we onze drie routes ook gebundeld in ons jaartraject. Wie zich inschrijft voor deze eerste editie van het jaartraject krijgt er een heel grote extra bovenop. Een extra die we gezien de zeer grote opvolging en tijdsinvestering van onze kant, slechts éénmalig zullen aanbieden. Grijp dus nu je kans. Benieuwd? Ontdek deze extra op het einde van deze opname van het webinar.
5 oktober | Jaartraject zelfstandigen
6 oktober | jaartraject particulier
ik wil leren hoe een kompas werkt
It’s perfect time to make some plans for the future
and it’s time to be happy. I have read this post and if I could I wish to suggest you
some interesting things or tips. Perhaps you can write next articles referring to this article.
I want to read even more things about it!
Ahaa, its good dialogue about this paragraph here at this blog, I have
read all that, so at this time me also commenting here.
I am sure this post has touched all the internet people,
its really really good piece of writing on building
up new web site. https://foxnews.org/
Dag Barbele, terug online vermoed ik … ‘Wat is de angst om te VOELEN groot bij mensen.’ Jazeker … VOELEN, ge-VOEL-ens toelaten, niet verdringen en bovenal ze durven uiten, al dan niet met ‘goedkeuring’ van de ‘omgeving’. Jazeker … laten stromen wat wil stromen op het moment zelf en dat niet ‘uitstellen’ … Gewoon jezelf zijn en weten dat dit geen teken van zwakte maar sterkte en ver-sterk-ing van jezelf is. Ik heb zo al zitten denken, misschien is dat nog eens iets voor ons om een ‘KOM OP VOOR JE GEVOEL!’ – dag te lanceren … We kunnen alleszins met onszelf beginnen en het laten groeien … Geloof het of niet, maar ik kan het ook steeds minder om een ‘zo hoort het mens’ te zijn … Beetje grappig wel want ik was eerder ook een mama die het vergeten zwemzakje ging dragen enz. Toen VOEL-de dat goed, dus geen probleem, mama was de agenda, de reminder. Nu, alleen al door de vele andere priori-teiten en het aan-VOELEN van de kinderen zelf, hoef ik die reminder niet te zijn. Ze er-varen hun eigen agenda te beheren en ook bij obstakeltjes oplossingen te bedenken. Hiermee bewijzen we hen feitelijk een veel grotere dienst. Berichtjes van onze kinderen op kamp deze zomer ‘Hellokidoki, amuseer me hier rot! Golven zijn om u tegen te zeggen!’ (jongste leerde surfen aan Atlantische kust) ‘Het water is echt geweldig, zo doorschijnend dat je uw voeten kan zien.’ Heb daarnet gedoken, heb super mooie visjes gezien! Een euforisch moment!’, aldus de oudste. We hoeven niet gemist te worden en ook in omgekeerde zin niet. Genieten van hun er-varing hun eigen pad te ontdekken. We krijgen zeker die vreugde veelvoudig terug. Een hartelijk weerzien bij thuiskomst, delen van ervaringen, fijne en minder fijne. Dus Barbele, ik doe mee met het steeds minder ‘een zo hoort het mens’ te zijn, dan zijn we zeker al met twee! En trouwens, mijn ‘imago’ is toch al lang om zeep! (hi hi hi) Je VOELT het wel, ondanks alles wat ik VOEL- teen en tander-, VOEL ik me in mijn nopjes, nu ik mijn goesting van de voorbije week heb geuit om een bedenkseltje te sturen. Benieuwd om jouw LOT-er-varing te lezen, vermoedelijk in een volgende blog, maar dat zal je zelf wel VOELEN en kiezen he wat er de volgende maal uit je klavier stroomt…. Groetjes, Pascale
Wat fijn Pascale om jouw bedenksels te mogen lezen en er telkens opnieuw een nieuwe gelaagdheid in te mogen ontdekken.