Zeg het eens Barbele

30.03.2016

Ook aangeslagen door de aanslagen in Brussel? Hoe kijk jij hier naar Barbele? Zo wordt er mij wel vaker gevraagd… Mensen zoeken dan naar geruststelling, naar zingeving in mijn antwoord.

Delicaat….

Niets gebeurt zomaar. Alles gebeurt met een reden die te begrijpen is. Dat is de visie van waaruit ik vertrek tijdens begeleiding en opleiding van individuën, partners, kinderen-ouders, teams,… Al wat er zich in iemands leven manifesteert is een als spiegel voor de betreffende persoon|personen. Wat er zich in je leven manifesteert, hoe jij de dingen ziet en ervaart is een afspiegeling van (de onevenwichten in ) je binnenwereld. Het is maar door een spiegel voorgeschoteld te krijgen dat we onszelf kunnen leren kennen en hieruit ook als persoon of als team kunnen groeien. Persoonlijke groei is dé reden waarom we hier zijn.  Die ‘spiegels’ kunnen zich tonen in heel wat vormen: gedrag van je kinderen, gedrag van je dieren, de kwaliteit van je relaties en communicatie, hoe je je voelt, (ziekte)symptomen,  je gedachten,  gedragingen (verslaving, piekeren, roepen, ….), automatisch piloot gedrag,….

We krijgen spiegels voorgeschoteld als individu in al onze rollen: als ouder, als partner, als werknemer, als werkgever, als broer|zus, als collega, als vriend|vriendin, als zoon|dochter,…. We krijgen ook spiegels voorgeschoteld als organisatie, als team, als bedrijf, als school,…. En we krijgen ook spiegels voorgeschoteld als maatschappij. Er worden duidelijk zwarte en blinde vlekken gespiegeld deze dagen.

We leven in een tijd waarin we massaal spiegels voorgeschoteld krijgen. Alle ‘maskers’ zijn aan het afvallen. Zowel bij het individu, in alle soorten relaties, in organisaties en structuren, maskers vallen af…. in de kerk, … in de politiek,… in de financiële wereld …. in de farmaceutische wereld, ….Al wat niet (meer) klopt, niet bijdraagt aan menselijke groei, al wat teveel op angst en macht is gebaseerd is zichtbaar aan het worden, is in crisis… . We krijgen heel grote maatschappelijke ‘spiegels’, met als doel ook als maatschappij te groeien.

We hebben ziekte, burn-out,  ons niet goed voelen, … nodig om als individu te kunnen groeien.

We hebben zovele kinderen met ‘leerstoornissen’ en allerlei andere ‘symptomen’ en ‘labels’ nodig om ons te doen inzien dat de structuren waarin ze moeten functioneren niet (meer) bij hen past. We hebben die ‘hardnekkige’ kinderen nodig, kinderen die zich weigeren (!) aan te passen aan een opvoeding, een systeem, een structuur, een onderwijs,…. waarvan ze voelen en weten: ‘dit past niet bij mij! Hierbinnen kan ik niet uitgroeien tot wie ik echt ben!’ We zullen hen nog dankbaar zijn

Aanpassen,… die ‘vreemdelingen’ moeten zich op zijn minst aanpassen is het minste wat we van hen verwachten…. Ik durf dit in vraag te stellen omdat ik elke dag ervaar dat wij veel te veel geleerd hebben om ons aan te passen. Aan de verwachtingen van onze ouders, school maatschappij,…. En zo zijn velen zichzelf kwijtgeraakt. Opvoeding, onderwijs en maatschappij zijn vooral gericht op wie iemand moet WORDEN. Terwijl het de bedoeling is van te ZIJN.  Zo zijn zo vele mensen hun pad kwijtgeraakt en leven ze het leven van iets of iemand anders. Dit vraagt heel veel energie, genereert heel wat stress en symptomen. Van hieruit zijn vele mensen weer op zoek naar zichzelf om weer van hieruit te leven.

Dus ja, aanpassen… we kunnen misschien eens de vraag stellen wat de impact is op iemand die zich moet aanpassen (aan iets wat niet bij zijn natuur past),… of dit nu een kind, een werknemer, een partner, een Chinees, of een moslim is… Wat zou de impact zijn op een vis waarvan verwacht wordt een eekhoorn te zijn?

We hebben de steeds groeiende cijfers in depressies, burn-out, zelfdoding NODIG om ons uiteindelijk de vraag te stellen hoe het komt dat zovele mensen niet meer functioneren in de huidige structuren, binnen het huidige verwachtingspatroon, binnen de huidige prestatiemaatschappij! Een prestatiemaatschappij die letterlijk dodelijk is voor vele mensen en jongeren.

…

Je zal ons toch niet zeggen dat we terrorisme ‘nodig’ hebben!?!

….

Delicaat

….

Het is er wel, en het is er niet zomaar,… Op één of andere manier hebben we ook dit aangetrokken of gecreëerd. Op één of ander manier hebben we ook hier uit te leren,….

…

Zou het kunnen dat we moeten inzien dat ‘vechten tegen’, dat geweld met geweld bestrijden, …. niet de weg is…. We hebben het niet meer onder controle. Zou het kunnen dat het de bedoeling is te groeien van ‘vechten tegen’ naar ‘in verbinding gaan met’? … Zou dat de weg kunnen zijn? Vertaal het ook maar naar opvoeding, naar mensen die je hebben gekwetst, naar mensen waar je niet mee om kan,….Vertaal het ook maar naar hoe je omgaat met ‘ziekte’, ‘je emoties’,… Vecht je ertegen of ga je ermee in verbinding?  Vertaal het ook maar naar het effect van straffen, of dat nu in de hoek staan is of in de cel terecht komen,… Eigenlijk is dat hetzelfde, in een andere context en proportie uiteraard.

Pas wanneer we leren luisteren om te begrijpen in plaats van te luisteren om te reageren ontstaat er echt contact. Het is pas vanuit dit begrijpen en echt contact dat er groei kan komen. Of dit nu met een ‘stout’ kind, een ‘crimineel’ of een ‘terrorist’ is.  Weet dat elk gedrag op één af andere manier te begrijpen valt. En hiermee zeg ik niet dat het goed te keuren valt! Van waaruit handelt iemand? Vanuit zijn eigen onvermogen, uit eigen trauma’s, kwetsuren, uit pure angst, uit indoctrinatie, uit een leven lang op zoek zijn naar erkenning, naar liefde en deze niet krijgen …  Zou het kunnen dat we verder geraken als we dit alles ook eens vanuit deze invalshoek bekijken en aanpakken?

Zou het kunnen dat we moeten groeien van slachtofferschap naar zelfverantwoordelijkheid? Zou het kunnen dat we structuren en instanties gecreëerd hebben  die slachterofferschap aanmoedingen ipv zelfverantwoordelijkheid. Zou het kunnen dat je mensen meer helpt door hen hun eigen krachten en talenten te leren kennen en gebruiken ipv hen te betuttelen en volgzaam te leren zijn?

Zou het kunnen dat we moeten leren dat het zoeken naar een schuldige, naar hoe het fout is kunnen lopen, …. ook niet de weg is?

Zou het kunnen dat het de bedoeling is te groeien van ‘’t is  de schuld van’ naar ‘alles begint bij jezelf’ ?

Zou het kunnen dat we moeten inzien hoe onverdraagzaam en veroordelend we zelf in het leven staan? Kunnen we hier eens mee beginnen? Elk in zijn eigen omgeving en leefwereld?

Niet oordelen is de hoogste vorm van wijsheid…. Vanuit ‘niet oordelen’ heb je ook de grootste impact op de groei van een ander!

Zou het kunnen dat we nogal hardleers zijn en dat de geschiedenis zich blijft herhalen? Nog steeds oorlog, onverdraagzaamheid,… Hoe lang zal de verbondenheid die ontstaat vlak na de aanslag duren? Heb jij er iets uit geleerd? Heb je je afgevraagd hoe verdraagzaam, veroordelend, schuldinducerend, bestraffend, … jij zelf bent? Naar anderen en naar jezelf? Kan je hier iets doen? Begin daarmee. Daar ligt het begin van het niet meer ‘nodig hebben’, het niet meer aantrekken van de spiegel van terrorisme…

Zou het kunnen dat alle spiegels die een mens in zijn persoonlijke leven krijgt, nu zeer extreem in het groot te zien zijn?

‘Terrorisme’ ,…. komt van het Latijnse ‘terror’, wat paniek betekent. Zou het kunnen dat we wereldwijd ‘in paniek’ zijn en vanuit die paniek in staat zijn om ernstig geweld te plegen en hiervoor politiek of religie gaan ge(mis)bruiken ter verantwoording?

Ik wik en weeg mijn woorden…. Deze blog schrijft niet vlot…. Omdat het zo delicaat is… omdat het zo dicht komt bij vele mensen,…

Laat ons groeien vanuit angst naar vertrouwen. Laat ons handelen vanuit liefde in plaats vanuit haat… Laat ons handelen vanuit ons hart… Laat ons eerst en vooral terug in verbinding komen met ons eigen hart.  Er bestaat ook zoiets als een ‘hart-aanval’…  aangevallen worden door je hart… je hart als je eigen terrorist… In welke mate schuilt er ‘terrorisme’ in jezelf?

Barbele