Er kwamen heel wat reacties op mijn vorige blog ‘Durf jij overbodig te zijn?’. Naast de publieke reacties onder de blog, kwamen ook nog heel wat individuele mailtjes en vragen binnen. Positieve, kwetsbare mailtjes, vaak vanuit een geraakt en geconfronteerd zijn met zichzelf door het lezen van de blog.
‘Durf ik een positief overbodige ouder te zijn?
‘Wie ben ik nog als ik niet nodig ben?’
‘Zou het kunnen dat mijn ‘ik zal jou missen’ een vraag is naar het antwoord ‘ik jou ook’… zodat ik bevestig wordt in mijn nodig zijn?
….
Ik raakte een gevoelig thema. Ouderschap, kinderen,… we komen met dit thema héél dicht bij iemands gevoeligheden. Een thema waar je vaak ook niet aan mag raken….. omdat het ons zo confronteert met onze kwetsbaarheid.
We kunnen niet ontkennen dat kinderen en opvoeding ons confronteren met onszelf. Wie hoort het zichzelf zeggen? ‘Ik wilde zeker niet zijn als mijn moeder… en ik betrap mezelf erop dat ik net hetzelfde doe’. Of wie gaat er in compensatie? ‘Ik mocht nooit weggaan vroeger… dus…. geef ik mijn kinderen alle vrijheid.’ En hiermee hou je het onevenwicht in dit thema gewoon in stand. Het blijft bestaan en gaat uit evenwicht naar de andere kant.
En ook onze kinderen zijn heel vaak spiegels van en voor ons als ouders. Kinderen voelen feilloos aan hoe het écht met ons gaat. En daar reageren ze op. Ze tonen waar wij in vast zitten door ofwel ons gedrag uit evenwicht te overdrijven of net het tegenovergestelde te doen. En met beide hebben we moeite. De vraag is of we in deze spiegel willen kijken.
En dan zijn er nog eens alle verwachtingen van de maatschappij en van onszelf. We vormen ons een beeld van wat goed ouderschap inhoudt en proberen hieraan te voldoen. Velen proberen (uiteraard vaak onbewust) via hun kinderen en manier van opvoeden een soort erkenning en bevestiging te krijgen van buitenaf.
Vraag je eens af wat je je kind toewenst en wil meegeven en of je hier ook naar handelt. Wil jij aan je kind tonen, meegeven en leren dat een mama (lees gerust ook papa 😊)
….
En een stap verder… Wil jij je kind meegeven dat een mama maar gelukkig is als haar kind gelukkig is? ‘Als jij blij bent, ben ik dat ook’ …
Al eens stilgestaan bij hoe we onze kinderen het gevoel geven dat zij verantwoordelijk zijn voor ons gevoel?
‘Je maakt me kwaad als je niet luistert’
‘ Je maakt me verdrietig als je me geen kus geeft’
‘ Ik ben ontgoocheld in jou als je geen goeie punten hebt’
‘ Je maakt me blij als je nu je kamer opruimt’
‘Jullie maken me zot met jullie geruzie’
….
Al eens stilgestaan bij welke zware verantwoordelijkheid dit niet moet zijn voor een kind? Verantwoordelijk zijn voor het geluk van je ouders? … Dit betekent dat je verplicht bent om gelukkig te zijn als je wil dat je ouders dat ook zijn.
Zou het omgekeerde ook waar kunnen zijn? Dat je kind gelukkig is als jij gelukkig bent? En zou het kunnen dat ons kind zeer fijn aanvoelt hoe het écht met ons gaat en hierop reageert. Zou het kunnen dat kinderen niet liever willen dan dat wij, ouders, ons bevrijden van waar we zelf in vastzitten? Zou het kunnen dat het mooiste cadeau dat je aan je kind kan geven bestaat uit ‘je eigen weg gaan als mens’, jouw ont-wikkeling maken? We zijn meer dan de rollen die we opnemen. We zijn meer dan een mama, papa, vriend, vriending, docher, zoon, collega,…
Opvoeden, … zouden we niet beter een beetje minder opvoeden? En wie voedt wie op?
Opvoeden… welke leidraad kan je dan wel volgen als je je eigen ervaringen, je overtuigingen en de maatschappelijke verwachtingen niet de leiding wil laten nemen? Bestaat er een opleiding in positief overbodig ouderschap waar ik het vorige blog over had?
Ik schreef er 5 jaar geleden al een boek over ‘Hoe kinderen hun ouders opvoeden.’
Ik had het al lang voor mijn boek ‘Leven is simpel, maar niet altijd gemakkelijk…’ geschreven, en om één of andere reden heb ik het nog niet uitgegeven. Dit ondanks het feit dat vele mensen die het manuscript al lazen me aanmoedigen om het op de markt te brengen. Opvoeden gaat over (op)groeien, over leiding geven, letterlijk leiding GEVEN, je kinderen zelfleiderschap laten ontwikkelen, maar opvoeden gaat evenzeer over jouw zelfleiderschap. Hoe sta jij in relatie tot jezelf? In het boek biedt ik tien wegwijzers die voor mij het fundament vormen van een vol-waardig leven. Tien wegwijzers die mijn fundament vormen binnen opvoeden. Maar evengoed 10 wegwijzers die kunnen staan voor de ‘eindtermen’ binnen het onderwijs of voor de ‘missie en waarden binnen een bedrijf’. Het zijn wat mij betreft identiek dezelfde peilers die van belang zijn in zowel opvoeding, onderwijs als werk want het komt er uiteindelijk op neer dat je omgaat met een mens. En wellicht is het boek daarom (nog) niet uitgegeven. Het boek is geschreven vanuit opvoeding, maar is perfect te vertalen naar de onderwijs en bedrijfswereld. Je kan een gezin zien als een soort mini onderneming en een onderneming evengoed zien als een soort groot gezin. Idem met een school. Wellicht wil ik die vertaalslag er nog aan toevoegen. Het wordt wel duidelijk.
Voor zij die nu al op hun honger zitten naar die tien wegwijzers, geef ik nu en dan het webinar ‘Opgroeien is simpel, … maar niet altijd gemakkelijk’ … ‘ Je hoeft zelf geen kinderen te hebben om iets uit dit webinar te halen want we zijn zelf allemaal opgevoed geweest en het gaat erom hoe je de tien wegwijzers in relatie tot jezelf toepast. Tijdens dit webinar breng ik de inhoud wel aan vanuit opvoedingssituaties. De bijdrage om dit webinar te volgen is 20 euro. Kijk op onze kalender wanneer dit webinar de volgende keer doorgaat.
Webinars zijn vrij nieuwe manier om lezingen en opleidingen te geven, niet iedereen is hiermee vertrouwd. Dus hier nog even een korte toelichting mocht dit ook voor jou een nieuw gegeven zijn.
Wat is een Webinar? Een webinar is een samenvoeging van de woorden ‘Web’ en ‘Seminar’, het is dus een seminarie/opleiding/lezing via het internet waarbij er alleen online publiek aanwezig is. Nadat je je hebt geregistreerd volg je via de inschrijvingslink die je ontvangt in je mailbox de opleiding vanachter je PC, Mac, Tablet of smartphone. Je ziet en/of hoort de spreker live (in dit geval hoor je mij, Barbele, en mogelijks zie je mij ook in beeld 😊) terwijl de (powerpoint) slides gepresenteerd worden. Je hebt dus enkel een computer, tablet, smartphone of internetverbinding nodig.
Via zo’n lezing kan je ook vragen stellen via een chatfunctie. Deze vragen worden alleen door mij en Naomi gezien. Deelnemen kan ook helemaal anoniem: wij en andere deelnemers kunnen jou niet zien of horen. Mochten hier nog praktische vragen rond zijn, stel ze gerust in de reactieruimte onder de blog.
Bespaar jezelf dus tijd, benzine en een babysit 😊 en volg dit webinar gezellig op jouw favoriete plek. Ideale kans om dergelijke lezing samen met je partner te volgen of misschien zelfs met familie, vrienden of vriendinnen om nadien nog wat na te praten.
Ik begon deze blog met te schrijven dat er veel reacties kwamen op mijn vorige blog en ook op vele andere. Ik wil jullie bij deze ook laten weten dat ik jullie interacties, ervaringen, tips of bedenkingen altijd weet te waarderen. Ze zijn op hun beurt terug voeding (of opvoeding? 😊) voor mij. Dus oprechte dank hiervoor! Ik lees ze altijd allemaal maar kan niet altijd op alles apart een antwoord geven. Dit heeft me geïnspireerd voor iets nieuws: naast mijn blog die ik om de twee weken schrijf start ik binnenkort ook met een videoblog ‘Wat is jouw gedacht Barbele?’. De bedoeling hiervan is dat ik in deze video ‘mijn gedacht, mijn visie, mijn ervaring’ geef op een vraag van jullie. Mijn geschreven blog vertrekt vanuit situaties uit mijn eigen leven, de videoblog vertrekt vanuit een vraag van jullie. Stel gerust jouw vraag in de ruimte hieronder.
Barbele
Lees meer:
[…] Hoe kinderen hun ouders opvoeden […]
Een heel tijdje geleden heb ik het boek kunnen lezen, en voor mij was het een echte eye opener, ik was ervan in de wolken. Zeker daar ik mezelf er goed in herkende. Ik heb dankzij de vele, wijze inzichten er zelf vele lessen kunnen uit trekken naar mijn dochter toe, en besef nog steeds dat er bij mezelf nog wat te leren valt, en dat ze me dikwijls een spiegel voorhield. Je hebt me wakker geschud naar opvoeding toe Barbele, en daar ben en blijf ik je heel dankbaar voor. Het gewoon eens vanuit een andere kant bekijken kan zoveel verandering teweeg brengen. Ja, vroeger was zo’n uitspraak ” hoe voeden kinderen hun ouders op” gewoon ondenkbaar. Enkel ouders wisten dé WAARHEID!! Het was enkel éénrichtingsverkeer. Wat een groot geluk dat daar verandering is in gekomen. Deed me dan ook enorm plezier toen mijn dochter me zei dat ze haar had laten inschrijven voor je webinar over opvoeding. Zij is er godzijdank wat vroeger bij dan haar moeder, maar beter laat dan NOOIT hé? Dus Barbele kan ik voor héél velen maar hopen dat je boek vlug mag worden uit gegeven. Je blog en ook je vorige waren alweer een verrijkend iets voor velen onder ons. Anneke Van der Biest
BirgitIk wil het boek lezen, ik geef heel veel verantwoordelijkheden aan mijn kinderen. Ze dienen zelf te zorgen voor de spullen die ze moeten meehebben naar school. Een mail hierover, sorry, indien de kinderen niet zelf ingelicht waren in de klas, dan hebben ze hun voorwerp niet bij. Moeten ze huistaak maken, dan vind ik het normaal dat ze dit doen in de voorziene studietijd op school. Niet enkel over schoolse taken, maar ook op tijd klaar zijn om te vertrekken naar de voetbalmatch op zaterdag, ontbijten voor 8u op een schooldag, te laat…sorry, geen eten dan…. Ben ik een slechte moeder? Nee, ik geef ze verantwoordelijkheden en vertrouwen in zichzelf. Ik maak het mezelf soms zo makkelijk dat ik me bijna schuldig voel omdat het zo niet hoort… maar toch vertellen mijn kinderen mij dat ik het goed doe en zien ze er gelukkig uit… dat is wat echt belangrijk is… Barbele, uw vorige blog was er ene van veel herkenning, ik bereid ook niets voor en alles lukt perfect…loslaten… ik leerde het… beetje bij beetje…
Een blij kind schenkt veel vreugde aan ouders. Dat maakt ons gelukkig. Wij hebben daar zeker een grote rol in. Wat stralen wij uit? Als het rapport van de kinderen goed is – we kunnen dit ruimer opvatten dan het cijfermatige namelijk gewoon zich goed voelen – dan is ons rapport ook goed zeker? Wat niet wil zeggen dat als er iets schort, de oorzaak daarom ‘thuis’ ligt. Er kan bijvoorbeeld iets zijn op school onder vrienden, verkeerde studierichting, … Tja, en als moeder of vader even het noorden kwijt zijn, is dat dan hun fout? Inderdaad, wat een druk legt dat niet op de kinderen … Als een klas bijvoorbeeld onoplettend of zenuwachtig is, weet de leerkracht wel zelf in alle rust de aandacht te trekken? En puberen? Wat is dat trouwens? Zeer zeker komen er gevatte dingen uit de kindermond. We kunnen veel leren van hen! Dit wordt een heel boeiende avond, je webinar over opvoeden! Groetjes, Pascale
Jouw webinar “Hoe kinderen hun ouders opvoeden” op 28/12 kan ik helaas niet volgen. Herhaal je deze nog eens nadien ? Heel veel interesse. Ben een alleenstaande moeder van 2 jongvolwassen zonen van 18 en 20 en nog steeds aan het bijleren van hen… Wil bijleren hoe het best omgaan met zoekende jongeren in deze veranderende maatschappij. Oude structuren werken niet meer, tijd voor het nieuwe… Maar hoe pak je dat aan als je zelf soms nog zo vast zit in die oude opvoedingspatronen en toegegeven, regelmatig hervalt en vanuit “angst” handelt, omdat je wil dat jouw kind toch ergens zijn plaats vindt… Ik krijg veel te horen “loslaten”, maar jouw kinderen echt loslaten is niet evident en je wil hen toch zo goed mogelijk begeleiden en voorbereiden… Een beetje ongeruste goedbedoelde heel liefhebbende mama 😉