Hieronder lees je een schrijfsel van Naomi, illustrator bij Compagnon de route van 2016 tot 2020
Februari 2019, creatiedagen aan zee: Het was de doos fruitsap die me deed inzien dat ik voor alles een verantwoording nodig heb. Of het nu gaat om een kleine of grote aankoop, inzetten op inspanning of ontspanning, een noodzaak of een verwennerij, … ik heb alvast een reden klaar waarom ik het van mezelf mag (of niet mag).
Vermoeiend, hoor ik je al denken. Ja dat is het waarschijnlijk wel. Alleen ben ik me er héél lang niet bewust van geweest. En de keren dat ik het mezelf wel zag doen, vond ik het een terechte zaak. Het maakte me tot ‘die verantwoordelijke Naomi’, waar ik me maar al te graag mee identificeerde.
Maar hier komt het misleidende deel. Want een verantwoording klaar hebben lijkt heel erg op verantwoordelijkheid nemen. Maar is dat wel hetzelfde? Neem ik door dit te doen wel écht verantwoordelijkheid op voor mijn eigen behoeften? Of ontken ik ze net?
Wie mij al wat langer kent, weet dat ik een sterk ontwikkelde pusher heb. Mijn pusher ziet mij graag in actie en krijgt me wel eens van gezonde drive in ongezonde overdrive.
Onderstaande zin op instagram kwam dan ook serieus bij mij binnen:
“Ik mag heel veel leuke dingen doen van mezelf (…)
Het is essentieel voor de groei van mijn bedrijf dus ik heb niet veel keuze.”
Dat gaf mij exact de verantwoording om wat vaker in spelen en ontspanning te gaan. ‘Ah ja, want ‘t moet voor mijn bedrijf. Aurélie heeft het gezegd. En zij is een businesscoach, dus zij kan het weten.’
Dus ik schreef de zin over en plaatste het als reminder voor mezelf in mijn toilet.
Het deed z’n werk. Niet alleen voor mij, ook voor Laya, die zowat alle reminders hier in de loft uit haar hoofd kent. Zo bleek toen ze me enige tijd later vroeg: ‘moeke, waar is dat kaartje van ik mag heel veel leuke dingen doen van mezelf’?’
Ik had het inderdaad net weggenomen. Omdat het niet meer klopte. Onverantwoord verantwoord, zo bleek ik. Dus ik deed er het volgende mee:
Ik knipte de verantwoording er uit.
En toen plaatste ik het terug. Ik kan je verzekeren: het gat in het kaartje is minstens even remindend als het stukje overblijvende tekst. Voortaan kies ik er wat vaker voor on-verantwoord te handelen, zonder verantwoording dus. Gewoon omdat het kan. Gewoon omdat het mag.
Want laat dat nu voor mij een manier zijn om gezond gezond te zijn. Op een gezonde manier verantwoordelijk leven door af en toe eens iets te doen waar ik geen verantwoording voor klaar heb.
En zo groei ik van onverantwoord verantwoord naar verantwoord onverantwoord. 😎
Wie doet er mee?
Naomi
Ps: grappig detail — bij het opschrijven van de zin maakte ik een inktvlek… achteraf gezien lijkt het wel ‘mijn blinde vlek’ te symboliseren.
Pss: toen ik mijn moeke vroeg hoe ze zichzelf zo gezond houdt de laatste tijd, kwam ze tot de conclusie ‘mezelf verwennen’. Ik schreef dit bij op mijn reminder — onderaan in het lichtgroen. Quasi onzichtbaar dus. En het verdween zelfs tussen de gleuf van mijn postkaartenrek. Tjah, het voelde nogal oncomfortabel. Intussen heb ik door dat daar net mijn groeikansen liggen. 😊
Psss: het inzicht kwam tijdens de creatiedagen, maar het werd vooral in de weken nadien duidelijk welke impact onverantwoord verantwoord zijn op mijn leven heeft. Hoe sterk ik behoefte voel aan het omgekeerde. Dat ik verlang naar terug meer spelen, ontspannen, gewoon zijn, in het hier en nu. Het was een gesprek met Minne en Barbele haar blog Stapelverliefd die me deden inzien hoezeer ik daarvoor op dit moment afhankelijk werd van een ander om dit te mogen / kunnen beleven. Mijn leven zorgt er dan gezellig voor dat die ander aan de andere kant van de wereld vertoeft en ik het dus wel zelf ‘moet’ aanpakken. 🌏
Pssss: het is niet zo dat ik nooit tot ontspanning kom, maar sinds het bijna-kantelmoment met de auto en de fysieke gevolgen sindsdien was ik — zonder het goed en wel te beseffen — een aantal speelse gewoontes even verleerd. Of zaten ze niet meer in mijn dagelijkse routine geïntegreerd. Daar breng ik nu terug bewust verandering in.
Ge zou bijna gaan geloven dat ons leven écht ons kompas is naar persoonlijke en professionele groei hé 😉
Bedenksels (0)