Ik weet niet wat er ‘in de lucht’ hangt, maar het valt in elk geval enorm op dat er heel wat mensen deze dagen ‘geen weg kunnen’ met (stapel)verliefd zijn op een ander. Of mensen die geconfronteerd worden met het feit dat hun partner verliefd is op een ander. Het valt zo ongelooflijk op in hoeveel begeleidingen, maar ook in gesprekken buiten mijn praktijk (die vaak ook op ‘consulten’ lijken 🙂 ) hoe sterk dit thema de laatste tijd speelt.
Even een korte onderbreking: Paul, mocht je mijn blog lezen, ik wil je al gerust stellen: ik schrijf deze blog eens niet uit eigen ervaring, toch niet vanuit de ervaring ‘verliefd zijn op een ander’ . Lees dus met een ‘gerust hart’ verder 🙂
Mensen komen dan helemaal verward binnen. De meeste willen dit gevoel echter ook niet weg. Ze genieten ervan. Maar ze slaan in paniek van de mogelijke gevolgen…. Een echtscheiding, oei mijn kinderen, mijn familie, financiële gevolgen,…. ‘stop, stop, stop’ zeg ik dan, …. Daar gaat het nu niet over. Keer eens terug. Terug naar het hier en nu.
Doorheen deze gesprekken zie ik heel duidelijk dat die verliefdheid heel relevante informatie geeft over wie je zelf echt bent. Ik zag dat het zelfs helemaal niet over die persoon op zich gaat. En velen weten ergens ook wel dat ze geen ‘echte relatie’ met die persoon zouden willen. Waar het wel over gaat is wat die persoon doet met jou. Wat maakt die persoon in je wakker? Welk ‘ondergesneeuwd’ stukje van jezelf komt weer tot leven via contact met die persoon? En dat is waar het werkelijk om gaat en waar je weer mee verder kan.
‘Hij kan mij zo doen lachen. Hij doet me blij voelen’
Is dat ook wie je echt bent? Ben jij eigenlijk ook een blij, humoristisch iemand? ‘
Ja! Dat ben ik!
Hoe lang is dit stuk van jou al ondergesneeuwd?
Tja, sinds de kindjes, de bouw, het werk….. eigenlijk al jarenlang.
Mis je dit?
Ja!
Wel breng het weer tot leven. Geef het terug aandacht. Neem het thema dat wakker gemaakt wordt in jou op en pak het mee …. Naar je werk, naar je kinderen, naar je huishouden, naar je gezin, …. naar je relatie…… Het is ‘maar’ dat. Meer hoef je er niet van te maken. En als je dat stukje van jezelf weer toelaat, weer integreert in je leven, gaat de verliefdheid vanzelf weg.
‘Maar dat wil ik eigenlijk helemaal niet’
Daar is niets mis mee, geniet er maar van, geniet van dat gevoel,
…. Zo sterk genieten ze van die verliefdheid….En op zich is daar niets mis mee. …. Want ik weet
…. Eigenlijk zijn ze verliefd op een stukje in zichzelf. Via het ‘verliefd zijn op een ander’ kunnen ze weer ‘verliefd worden op zichzelf’….. En vanuit ‘verliefd worden op jezelf’ kan je groeien naar je partner onvoorwaardelijk graag zien.
Mensen ontdekken terug hun humor, hun blijheid, hun zelfwaarde, hun creativiteit, hun mannelijkheid, hun vrouwelijkheid, hun fijngevoeligheid…. En in dit geval is de verliefdheid via ‘een persoon’ de facilitator. Een soort katalysator, een spiegel,… die je nodig hebt om te zien welk stukje van jezelf je te weinig bestaansrecht en leven geeft. Meer hoeven we er heel vaak niet van te maken. Die ‘spiegel’ kunnen we evengoed krijgen onder de vorm van burn-out, via onze kinderen, via ons werk, via vriendschappen,….. Maar op verliefdheid en in het verlengde hiervan ‘bedrog’ zit uiteraard heel wat maatschappelijke lading. Dat kan en mag niet. Het gaat helemaal niet om wat is, het gaat om wat je doet met de impact van wat is. Of dit nu via een moeilijk gedrag van je kinderen of via verliefdheid op een ander is…. Het maakt niet uit. Verliefdheid op een ander zegt trouwens ook niets over de ‘kwaliteit’ van je huidige relatie. Vaak wel iets over de ‘ondergesneeuwde’ kwaliteiten van je relatie. Een vraag om weer leven in je relatie te brengen. In eerste instantie in de relatie met jezelf.
Ze komen helemaal verward binnen,…. en na een, meestal kort, gesprek,…. Gaan ze helemaal opgelucht, en nóg verliefder naar buiten…..
Klinkt simpel he. Is het altijd zo simpel? Ja! Is het altijd gemakkelijk? Nee! En uiteraard is het ook vaak beter om een relatie te beëindigen (ook al kan je in wezen geen enkele relatie beëindigen, er is altijd ‘relatie’). Dan is deze keuze het gevolg van respectvol met jezelf omgaan en niet vanuit een vecht of vluchtreactie. Laat mij nog volgend advies meegeven:neem nooit beslissingen vanuit stress of impulsiviteit. Zorg dat je eerst in je rust komt. En dit kan door te begrijpen waarom er gebeurt wat er gebeurt. Als je betekenis kan geven aan wat is, kan je vanuit alle rust de ‘bedoelde’ beslissing nemen. En de realiteit zal je wel tonen of het de ‘goede’ keuze was.
Nog even naar onvoorwaardelijke liefde…. Wat is dat dan? Bij voorwaardelijke liefde, wat in de meeste relaties het geval is (!), verwacht je van je partner dat hij of zij instaat voor het invullen van een leegte in jezelf, een leegte die staat voor jouw niet ingevulde behoeftes. Zie je jezelf niet graag, dan wordt je afhankelijk van het feit dat je partner je graag ziet. Vertrouw je jezelf niet, dan moét je partner te vertrouwen zijn! Laat je zelf geen blijheid in je leven toe, dan verwacht je dat je partner dat invult… In de begin(verliefdheids)fase gebeurt dat ook. Je wordt eigenlijk verliefd op de ‘ontbrekende’ of ‘niet levende’ stukjes in jezelf. Het is dus logisch dat die aantrekking heel sterk kan zijn! Uiteindelijk is het echter de bedoeling dat je dat zelfvertrouwen, die humor, die zelfwaarde, die daadkracht, die creativiteit, het maken van keuzes,…. zelf ontwikkelt! Je bent verantwoordelijk voor jezelf! Niemand wil instaan voor het geluk of de ontwikkeling van iemand anders. Dat is een veel te ‘zware opdracht’ die niemand wil dragen. Ook kinderen niet! Vele kinderen voelen dat er van hen verwacht wordt in te staan voor het ‘gelukkig’ zijn van hun ouders. Omdat ze zich zelf niet gelukkig maken. Dat is niet waarom kinderen hier zijn. Ze zijn hier om hun eigen levensweg te gaan! Als je dat wat je verwacht van anderen niet in jezelf ont-wikkelt maak je je grootste angst waar: je duwt je partner, kinderen, vrienden,…. van je weg!.
Bij onvoorwaardelijke liefde hangen er geen voorwaarden aan de relatie. Je bent niet afhankelijk van de ander. Dat kan enkel als je je eigen weg kan, mag en durft te gaan. Echte liefde is elkaar respecteren in elkaars anders zijn en elkaar vertrouwen en vrij laten in het bewandelen van je ‘eigen weg’. Is er dan nog een relatie? Ja, er kan heel veel verbondenheid liggen in het elkaar vrijheid geven. Is er dan nog liefde? Ja, dan is er liefde. Want iemand die zijn pad volgt is iemand die straalt! Je kan niet anders dan daar liefde voor voelen.
We horen veel ‘mooie liedjes’ over de liefde. In die liedjes hoor ik vooral de onderliggende boodschap ‘ik hou zo van jou omdat ik niet van mezelf hou’. Daarom klamp ik me ook vast aan jou. Daarom ben jij de ‘enige ware’. Daarom zingen we ‘verlaat me nooit’ ,‘ik kan niet zonder jou’ of ‘ik laat je nooit meer gaan’ …. Tuurlijk niet, want als hij of zij ‘gaat’, zie je een stukje van jezelf gaan….
Stel jezelf eens de vraag of je getrouwd zou willen zijn met jezelf. Zolang dit niet het geval is is er werk aan die relatie.
Wat denk je van een lied ‘ik hou van mij’? Hoe klinkt dat? Zelfvoldaan? Arrogant? Narcistisch?… Luister eens en laat de inhoud echt binnen komen. Het zit er knal op!
Ik hou van mij (Harry Jekkers)
Ik hou van mij
hoor je nooit zingen
Ik hou van mij
wordt nooit gezegd
maar ik hou van mij
ga ik toch zingen
want ik hou van mij, van mij alleen en ik meen het echt, hehehehe!
Ik hou van mij, want ik ben te vertrouwen
Ik hou van mij, van mij kan ik op aan
Ik hou van mij, op mij kan ik tenminste bouwen
Ik hou van mij en ik laat mij nooit meer gaan!
Ik blijf bij mij, en niet voor even
Ik blijf bij mij, voor eeuwig en altijd
ben zelfs bereid mijn leven voor mezelf te geven
ik blijf bij mij, totdat de dood mij scheidt!
Ik hou van jou
zeg ik soms ook wel
Ik hou van jou, schat en ik meen het echt
maar ik hou van jou zeg ik alleen maar voor de spiegel
zo komt ik hou van jou weer bij mezelf terecht, heeey!
Ik hou van mij, van mij, van mij
en van geen ander, yeah yeah!
Want ik ben verreweg, de leukste die ik ken, jeuh
Ik hoef mezelf zonodig ook van mij niet te veranderen
ik hou van mij mezelf, gewoon zo als ik ben
Want ik hou van jou
betekent meestal:
schat, hier heb je mijn problemen, los maar op, jeuh!
ik leef in een hel en verwacht van jou de hemel (ja)
Je geeft de hel weg, dank je wel zeg,
rot lekker op
Want houden van een ander,
dat heb jij alleen maar nodig
omdat je niet genoeg kan houden van jezelf
Hou van jou joh, maak de ander overbodig,
want ware liefde, geloof me, begint áltijd
bij jezelf
want ik hou van jou is niet de sleutel tot de ander
maar ik hou van mij, al klinkt het bot en slecht
want wie van zichzelf houdt, die geeft pas echt iets kostbaars
als ie ik hou van jou tegen een ander zegt
Barbele
Meer lezen over hoe verschillend we kunnen zijn?
Als je je hondendrol nu niet meteen meeneemt…
[…] ontspannen, gewoon zijn, in het hier en nu. Het was een gesprek met Minne en Barbele haar blog Stapelverliefd die me deden inzien hoezeer ik daarvoor op dit moment afhankelijk werd van een ander om dit te […]
[…] Stapelverliefd […]
GEWELDIG!Mijn mening?Je beste en meest waardevolle blog ooit Barbele! Ioannis
Prachtig! Ik zie het inderdaad ook bij bepaalde mensen en deel volledig jouw mening!!!!
Boeiend, leerrijk, fantastisch! Een grote waarheid. In het verleden ben ik zelf een heel afhankelijk iemand geweest, maar mede dankzij jou is daar een grote verandering in gekomen. Die bewustwording was een groot geschenk aan mezelf .Ook mijn dochter sprak het zo aan dat ze het al direct op face book heeft gedeeld.Je bent toch wel een unieke schrijfster hoor. alweer zo echt uit je hart geschreven en hopelijk een bewustwording voor velen!Ja Barbele het belangrijkste huwelijk dat we ooit kunnen aangaan is een huwelijk met ONSZELF!Proficiat! Ann Van der Biest
Mooi! Jan