Donderdag 17u. Een mail van de examencommissie in Joran zijn mailbox slaat in als een bom. Joran, onze oudste zoon, zit in zijn eerste jaar burgerlijk ingenieur aan de Universiteit van Gent. Hij zit midden in de examens en krijgt te horen dat alle eerdere NPGE’s (dat zijn niet periode gebonden testen) ongeldig worden verklaard omdat er fraude op grote schaal werd vastgesteld. Fraude waar Joran n
‘Ik zal niet meegaan op kamp’ zei onze dochter Minne gisteren na het nieuws dat de zomerkampen mogen doorgaan. ‘Ik wil niet ziek worden en wil anderen niet besmetten’. Amai deze komt binnen bij mij. Plots besef ik hoe sterk ook zij al geprogrammeerd is. Ondanks het feit dat wij hier de angst voor corona niet binnen brengen. Integendeel. Minne zit intussen al 10 weken in onze bubbel
Terwijl de bevolking op ‘berenjacht’ wordt gestuurd (voor wie de media niet zou volgen, dit komt neer op knuffelberen achter ramen zoeken tijdens een wandeling), heb ik de indruk dat bepaalde instanties intussen op heksenjacht zijn. Ik lag er afgelopen weekend wat wakker van. Ik voel kwaadheid en tegelijkertijd verdriet … Terwijl ik normaalgezien nauwelijks naar het nieuws kijk of kranten
‘Na een rijk en gezegend leven werd het corona covid-19 virus en de daarmee gepaard gaande eenzaamheid hem fataal te Marke op 15 april 2020’ ... lees ik op een overlijdensbericht dat ik gisteren uit de brievenbus haalde. Ik ken de overleden man niet. Toch raakt het lezen van deze woorden me. Het raakt me in de impact van de gevolgen van de huidige maatregelen. Want ik vraag me steeds meer a
’t Is toch maar raar. Bij momenten voelt het zelfs surrealistisch aan. Daar waar we nu in zitten. Ik weet niet goed hoe ik er mij bij moet voelen. Ik weet niet goed wat ik ervan moet denken. Niets is nog zeker. Behalve dan dat we in een heel ‘andere wereld’, of toch een heel andere realiteit zullen ‘ontwaken’. Zelf voel ik veel rust en vertrouwen. Ik heb geen moeite met het omgaan met on
Corona omni present Corona is alomtegenwoordig, je kan er niet rond, je kan er niet om heen. Corona treft iedereen. Wereldwijd. Corona brengt ons collectief in het NU, niet wetend wat de toekomst brengt. Plots zitten we allemaal in een min of meer gelijke fysieke realiteit. ‘In ons kot’. En toch heeft diezelfde realiteit op iedereen een verschillende impact. Daar waar de é
Ik neem daar waar de hele wereld nu doorgaat heel ernstig. Ik stuur er ook op aan dat iedereen de adviezen, die volgens mij zeker nog strikter gaan worden, op te volgen. Zeker in functie van onze kwetsbare medemens. Tegelijk voel ik ook een soort diepe rust, een vertrouwen. Een vertrouwen dat dit ergens ook wel klopt binnen een groter kader. Omdat er naast de noodzakelijke adviezen om het vi
We zijn net terug van skivakantie. Het was een mooie, maar ook zeer intense week. Intens, onder andere door de intensiteit aan ervaringen die er geweest zijn. In onze compagnie zijn er vier mensen mee die nog nooit geskied hebben. Schoon om te zien hoe er geleerd, gesupporterd, ondersteund en geduldig geholpen wordt die eerste skidag. Straf, hoe ze er alle vier (waaronder een 47-jarige 😉 ) a
Soms begin ik te twijfelen aan de waarde van de inhouden die ik deel in onze route energymanagement, iets wat ik nog nooit heb gevoeld bij de inhouden van onze andere routes. Dat gevoel kreeg ik terug tijdens de voorbereiding van de routes die ik vorige week gaf aan meer dan 50 mensen. Is dat wel interessant genoeg? Is dat wel nieuw genoeg? Weet niet iedereen dit al? Is dat de verre rit van
Een week geleden landde ik terug op Belgische bodem. Na 10 dagen Soudan, heb ik me nog nooit zo bewust dankbaar gevoeld in België te wonen. Een reis, een ervaring die om nog wat naverwerking en tegelijkertijd om een soort voorbereiding achteraf vraagt. Ik had de intentie om nu een blog te schrijven over mijn ervaringen, maar eerst wil er blijkbaar iets anders uit. Het is een lang schrijven geword
