Soms begin ik te twijfelen aan de waarde van de inhouden die ik deel in onze route energymanagement, iets wat ik nog nooit heb gevoeld bij de inhouden van onze andere routes. Dat gevoel kreeg ik terug tijdens de voorbereiding van de routes die ik vorige week gaf aan meer dan 50 mensen. Is dat wel interessant genoeg? Is dat wel nieuw genoeg? Weet niet iedereen dit al? Is dat de verre rit van
Een week geleden landde ik terug op Belgische bodem. Na 10 dagen Soudan, heb ik me nog nooit zo bewust dankbaar gevoeld in België te wonen. Een reis, een ervaring die om nog wat naverwerking en tegelijkertijd om een soort voorbereiding achteraf vraagt. Ik had de intentie om nu een blog te schrijven over mijn ervaringen, maar eerst wil er blijkbaar iets anders uit. Het is een lang schrijven geword
Een vreemde ervaring. Een ervaring vol contradictie. Zo ervaar ik mijn dagen hier in Dubai. Ik ben hier samen met mijn zoon Seppe, mijn ouders, mijn zus en haar gezin. Een ‘tussen-stop’ in ons onderweg zijn naar Soedan, waar we de familie van mijn schoonbroer Mohammed gaan bezoeken. Dubai was geen (reis)doel op zich, Dubai zelf lijkt dat wel te zijn. Een doel op zich. Groot, groter, grootst, l
‘Ik voel me geen compagnon de route’. Dat was mijn conclusie, de essentie waar ik twee weken geleden toe kwam. Ik werd op slag emotioneel van dat besef. Ik voelde al weken aan een stuk dat mijn tijd, mijn ruimte, mijn energie heel erg (in)genomen werden. Door vele dingen waar ik zelf voor koos en vele dingen die ik graag doe en me voldoening geven, maar ook door vele dingen waar ik niet echt v
‘Heb je zin in een interviewtje Barbele?’ vroeg Naomi me afgelopen dinsdag naar aanleiding van het feit dat de persoonlijke ‘over ons tekst’ voor op onze website er nog steeds niet is. Zowel bij Naomi als mezelf is het er nog niet uitgekomen. Dit ondanks het feit dat we beiden al verschillende ‘over ons’ teksten hebben liggen en we dus eigenlijk maar te plukken hebben uit wat er al is
Januari 2019. Plots ervaar ik weer ruimte. Er staan weer lege blokken in mijn agenda, soms zelfs enkele dagen aan een stuk. Vanuit wat ik niet meer wilde (geen tijd en ruimte, teveel moeten), maakte ik terug keuzes om te creëren wat ik wel wilde en nodig had: tijd en ruimte. En plots had ik dat. ’s Morgens gewoon kunnen beslissen waar ik die dag mijn aandacht op zou richten. Ik moest eraan we
Wat heb ik weer veel mogen leren uit het intens samen zijn met onze lot-genoten tijdens onze vaarroute vorige week. Een week op een boot op de Lot rivier in Zuid-West Frankrijk. Om er hun ballast over boord te gooien en hun lot weer in eigen handen te nemen. Dat loslaten, dat roer weer in eigen handen nemen, het start allemaal vanuit eigenwaarde. ‘Ik ben waarde-vol’ was dan ook onze eer
Communicatie tussen mezelf en mijn man gisteren via bericht. Ik begin (en zat dus op een congres) :) 'Ik ben op congres tot rond 19u. Kan jij Minne voeren naar turnen?' 'Minne voeren, voetbalkledij Josse ophalen, info-avond Don Bosco, zorgen voor eten, Annabel helpen voor school, Joran zijn account voor de unief in orde helpen brengen.... ik probeer het te managen' 'Ik stuur morgen een od
Naomi en ik waren afgelopen week te gast bij Iele en Lucas in de Dordogne. We logeren er in een Roulotte. Van een ideale context gesproken. Zalig hoe dergelijke plekjes en uitnodigingen naar ons toe komen om er onze creatiedagen door te brengen. En bijna niet te geloven hoeveel werk we ook in deze dagen weer hebben verzet vanuit een zeer ontspannen flow. Binnen enkele weken komen we terug n
Een zee van tijd… zo keek ik uit naar juni, dat verwachtte ik van de maand juni. Mijn compagnon Naomi in Bali en ik hier. Kunnen en mogen kiezen waar ik zin in heb. Op het gemak mijn lijstjes afvinken, veel lezen en wellicht ook aan mijn tweede boek werken. Het mocht wel eens wat kalmer. We hadden best wel pittige maanden achter de rug. En als ik verder terugkijk…. ’t zijn pittige jaren ge
