![[Logo] cdr_jouw-kompas-voor-onderweg_fg-compass_bg-heart](https://blog.levenissimpel.be/wp-content/themes/kompas-blog/assets/images/cdr_jouw-kompas-voor-onderweg_fg-compass_bg-heart.png)
Ik heb een lidkaart van een heel speciale en unieke vereniging. Een lidmaatschap voor ’t Leven dan nog wel. … van de ZEBRA-PAD-VINDERS Ontwerp zebra op de lidkaart is van de hand van Lies Van Acker Een uitloper van de luchtroute afgelopen zomer. In het leven geroepen door Pascale, die wij Pascale speciale mogen noemen. Nooit gedacht dat ik nog zoveel zou hebben met zebra’s, zeb
Hier ben ik weer. Vanuit de stilte. Ik voelde al langer dat ik terug ‘naar buiten’ wilde komen. Maar de vorm kwam niet. De woorden kwamen niet. En forceren doe ik al lang niet meer. Vanuit vertrouwen. Dat het klopt. En plots, geheel onvoorzien en onverwacht, komen er weer woorden doorheen mijn vingers. Ik heb drie intense maanden achter de rug. Ik had wat te accepteren.
Ik ben wat stil ...Niet omdat er niets gebeurt in mijn leven. Ik ben wat stil ...Niet omdat ik niets te vertellen heb. Ik ben wat stil …Net omdat er heel veel gebeurt in mijn leven, in mijn hoofd, in mijn lijf en in mijn hart Ik ben wat stil ...Net omdat ik niet weet wat en hoe erover te vertellen, welke woorden eraan te geven. Omdat ik zelf aan het plaatsen, proberen begrijpen en kade
Vorige week ging ik de grens over zonder portefeuille. Je leest in deze blog voor welke uitdagingen ik hierdoor kwam te staan. Een blog over vertrouwen, over een gebrek aan vertrouwen, over wantrouwen. Over vertrouwen in wantrouwen. Over wantrouwen in vertrouwen. Vrijdag 18 december rijd ik op het meest zuidelijke punt van België de grens over met Frankrijk. Onderweg, bij een tussenstop in Ge
Hoe gaat het nu met jou? Deze vraag werd me afgelopen dagen meer dan gewoonlijk gesteld. Ik ben deze vraag eigenlijk niet zo gewoon. Ik stel ze in elk geval meer aan een ander dan dat ze aan mij wordt gesteld. Wellicht laat ik die vraag ook niet zo makkelijk aan mij stellen… Hoe het met mij gaat? Het gaat goed. ’t Is oke. Het waren en zijn uiteraard intense en bewogen dagen. De eerste week
November heeft voor mij heel wat met het thema loslaten. Niet alleen de bomen laten hun laatste blaadjes los. Ook in mijn persoonlijke realiteit is november heel sterk gelinkt aan loslaten. In de eerste plaats aan het loslaten van mijn broer. Straks, 25 november, al zeven jaar geleden. Vanaf nu zal november mij ook jaarlijks herinneren aan het loslaten van mijn Compagnon Naomi. Je las of hoor
Hieronder lees je een schrijfsel van Naomi, illustrator bij Compagnon de route van 2016-2020 Een schrijfsel over loslaten in verbinding… De voorbije 2 maand voelden als tasten in het duister. Na een aantal maanden vollenbak doordoen en continu last minute bijsturen owv de gekende maatregelen, kreeg ik na de laatste inspanningen een behoorlijke terugslag. Niet veel later zat ik in quaranta
November. De periode waarin onze overleden dierbaren worden herdacht. November. De maand waarin ook mijn broer, intussen bijna 7 jaar geleden, ‘naar de overkant’ vertrok. De dood. Een thema die me niet vreemd is. De dood. Een thema waar nog zoveel taboe op zit. Dood en leven horen bij elkaar. Als ying en yan. Als teen en tander. Als de dood geen deel meer mag uitmaken van het l
Vorige week schreef ik deze post op onze facebookpagina Ook al beschouw ik mezelf als iemand die • oprecht begaan is met de gezondheid van mijn medemens• bijdraagt aan de gezondheid van mijn medemens• verantwoordelijkheid opneemt ten opzichte van mijn medemens Ook al word ik -door virologen, politici, media en hun volgers – beschouwd als iemand die • hoort tot een
’t Is intussen van 6 september geleden dat ik nog een blog schreef. Een hele tijd, … en dat terwijl ik sinds die tijd sterk bezig ben met het gegeven dat ‘tijd’ in wezen niet bestaat. Tijd om daar eens iets over te schrijven dus 😊 Quantumfysica, het heeft me altijd al geïntrigeerd. Alles is energie. Tijd en ruimte bestaan in wezen niet …. Zaken die aangetoond zijn, zaken met een
