Gisteren ben ik definitief verhuisd naar de nieuwbouw. Dinsdag had ik mijn laatste afspraak in mijn praktijkje in huis. Het deed me wel iets om alles daar op te ruimen. Een plaatsje die gezelligheid, veiligheid en geborgenheid uitstraalde. Een plaatsje waar mensen tot het diepste van zichzelf kwamen. Een plaatsje waar veel vertrouwen was. Een plaatsje waar veel mooie dingen zijn gebeurd. Een plaat
Het was vandaag Minne haar verjaardags-slaap-feestje. 8 vriendinnetjes kwamen spelen en slapen. Als activiteit zouden we samen een gezichtscrème, een lippenbalsem en een rustgevend maceraat maken. Allemaal met natuurlijke producten. Minne sprak er al weken over. Haar vriendinnetjes keken al uit naar deze activiteit. Het prachtige weer had echter andere plannen. Er werden 2 bootjes opgebla
Mensen helpen… In welke zin en mate heeft 4 jaar levensschool mijn kijk op het concept ‘mensen helpen’ gewijzigd? Op deze vraag diende ik een antwoord te geven als onderdeel van een taak voor het vak transpersoonlijke psychologie. Een zinnige vraag. Ik laat jullie wat meelezen in mijn ‘antwoord’: Ik startte mijn praktijk in bijberoep op in september 2011. Overal rond mij zag ik mens
Egidius, waar ben je gebleven? 2,5 maand geleden ben je ‘vertrokken’. Niet zonder ons iets na te laten. Je schreef een boek en heel wat brieven in je laatste levensmaanden. Afgelopen weekend waren we samen met een journalist|eindredacteur om te bespreken wat we hier mee doen. We zullen hier iets moois en zinsvols van maken Egidius. Tranen om je heengaan blijven komen, steeds meer eigenlijk.
Met man en macht werd er gewerkt om de bouw min of meer af te krijgen tegen 30 januari om er een nieuwjaarsreceptie door te laten gaan. Het is gelukt. Het gaf me een super gevoel er een goeie 50 mensen te mogen ontvangen en toespreken. Het wordt eindelijk allemaal écht. We hebben er zo voor moeten ‘vechten’ en blijven in geloven. Nu staat het er. Het resultaat is echt prachtig, het totale pla
Voor deze blog leen ik graag een fragment uit het boek ‘Biologie van de overtuiging’ (Dr. Bruce Lipton). Om even bij stil te staan… ‘Met het overmatig gebruik van medicijnen nemen we vrijaf van onze persoonlijke verantwoordelijkheid. Onze obsessie met medicijnen herinnert me aan een baantje bij een autodealer dat ik had toen ik op de universiteit zat. Om half vijf op een vrijdagna
Wat heeft 2014 jou al gebracht? Zoals ik eerder schreef hoopte ik dat 2014 voor mij een zekere rust zou brengen. De trend van 2013 blijft zich echter nog even doorzetten. Ja, het leven daagt me toch wel serieus uit. Ik zit momenteel alweer stevig in de ‘ratrace’. De bouw vraagt heel wat tijd en energie, vooral alles wat niet vlot en ook echt misloopt. Dagelijks tal van telefoons
Ik heb enorm uitgekeken naar de vakantie. 2 weken samen met het gezin, slechts enkele afspraken. Ik plande om elke dag om 5u30 op te staan. Zo zou ik elke dag van 5u30 tot 8u30 voor mezelf hebben om te studeren, taken te maken en af te werken, mijn stagemap in orde te brengen, lijsten maken van allerhande zaken, mijn administratie op punt stellen, trainingen voor te bereiden,… De rest van de
Op het einde van zijn leven maakt een mens vaak een overschouw van zijn leven. Tijdens het sterven zelf gebeurt dit in een flits. Het is goed nu en dan terug te kijken. Niet om er in te blijven hangen, maar vooral om stil te staan bij wat je er hebt uit gehaald en hoe je daar mee verder gaat. Zo kan je elke avond terugkijken op je dag. Wat ging goed? Waar ben je tegen aan gelopen? Wat leer ik
’t Is weer de tijd van rapporten en oudercontacten. Spannend voor velen. En voor wie vooral? Voor de kinderen of voor ons als ouders? Koppel je de punten van je kind aan de mate waarin je je geslaagd voelt als ouder? Kunnen we objectief kijken naar punten als iets wat is of koppelen we hier vanalles aan? Geven we cadeau’tjes voor goede punten en uitbranders bij slechte? Van wie zijn di
