Hieronder lees je een schrijfsel van Naomi, illustrator bij Compagnon de route van 2016 tot 2020 Februari 2019, creatiedagen aan zee: Het was de doos fruitsap die me deed inzien dat ik voor alles een verantwoording nodig heb. Of het nu gaat om een kleine of grote aankoop, inzetten op inspanning of ontspanning, een noodzaak of een verwennerij, … ik heb alvast een reden klaar waarom ik he
Wie me al langer kent en volgt weet dat ik uit een groot gezin kom. Ik ben de oudste uit een gezin met negen kinderen. En ook in dat gezin is er heel wat beweging op vlak van keuzes die elk van ons maakt. Ik ervaar het als een heel groot cadeau dat onze ouders ons allemaal vrij laten in onze keuzes, dat ze niemand van ons ooit in een richting hebben geduwd, dat ze nooit een oordeel hebben op onze
Ook Valentijn gevierd gisteren? Ook uitgesproken hoe graag je je partner ziet? Hoe je niet zonder hem of haar kan en hoe gelukkig hij of zij jou maakt? ‘Als jij gelukkig bent, ben ik ook gelukkig.’ Een zin die ik mensen vaak hoor uitspreken. In relatie tot hun kinderen, hun partner, hun naasten. Het wordt ingezet als een soort ‘bewijs’ van iemand graag zien. Maar is dat wel zo? Moet
Vorige week werd ik vrij plots en onverwacht overvallen door het gevoel te weinig voldoening te ervaren. Ik haal al maanden hoofdzakelijk voldoening uit het afwerken en ‘finetunen’ van heel veel werk ‘achter de schermen’.  Plots miste ik heel duidelijk de voldoening van al dat werk op het vlak van ‘resultaat’ bij onze klanten. Ondanks het feit dat ik weet dat ‘dat resultaat’ er ze
Morgen is het mijn verjaardag. Verjaardagen, … het heeft me nog nooit echt veel gezegd. Ik voel daar zelf niet zoveel speciaals bij. Ik ben als gevolg hiervan ook niet de meest attente bij en voor verjaardagen van anderen. Uiteraard weet ik wanneer mijn man, kinderen, metekindjes, compagnon en ouders verjaren. Bij hen denk ik er ook meestal aan. Van mijn broers en zussen zou ik het wel eens d
…mijn persoonlijke thema’s. Waar je ook gaat of staat, je persoonlijke rugzak draag je altijd met je mee. Dat werd me de voorbije weken wel weer zeer duidelijk. Summiere contextschets: ik reis 20 dagen naar de andere kant van de Atlantische Oceaan om mijn vriend te bezoeken en van hieruit verder te werken. Klinkt zeer exotisch, romantisch en luxueus. Een leven vol instragammab
‘’t Is echt niet het moment’ was het eerste wat ik dacht toen onze auto anderhalve maand geleden perte totale werd gereden. Is het ooit het moment voor zoiets? ‘Nee’, luidt mijn eerste antwoord. Maar achteraf bekeken was het wel hét moment. Achteraf bekeken heeft die aanrijding, die kanteling, die perte totale al zoveel betekenis gekregen en inzicht gegeven voor zowel Naomi als mezel
 ‘Ik heb weken/maanden weerstand gevoeld tov mijn job... Ik ging er aan kapot, mentaal en fysiek... Loopbaanbegeleiding lukte (voorlopig) niet omdat ik mezelf niet was. Maandag ben ik (uit-)ein-de-lijk bij de huisdokter geweest. Ik heb de weerstand opgegeven (moeten opgeven). Een oplossing is in de maak, maar eerst mentaal en fysiek bekomen... Jullie boek is één van mijn compagnons hierbij!â€
Soms heb ik het ermee gehad… met het pionier zijn. Want ja, zo voelt het wel aan, dat we pioniers zijn, uiteraard samen met nog vele anderen… Pioniers in het verbinden van het oude en het nieuwe Pioniers in de inhouden die we brengen Pioniers in de manier waarop en het concept waarin we die inhouden vertalen en aanbieden Pioniers in het toegankelijk en tastbaar maken van niet zo
Intens. Dat is hoe ik afgelopen weken ervaar. Er is zoveel gebeurd en gevoeld. Er komt heel wat op me af en er gaat heel wat door mij. Yin en yang zijn heel sterk aanwezig deze dagen. In hun extremen en in heel uiteenlopende thema’s. Dood en nieuw leven. Zekerheid en onzekerheid. In verbinding en uit verbinding. Verwerkend en richting gevend. Falen en succes. Kracht en kwetsbaarheid. Alle
